SOS Κοζάνη

Η Κοζάνη είναι η μόνη περιοχή της Ελλάδας που βρίσκεται από την αρχή της πανδημίας σε σκληρό lockdown. Μια περιοχή που εκτός της πανδημίας έχει να αντιμετωπίσει και πολλά άλλα προβλήματα, τα περισσότερα από κάθε άλλο τόπο.

Λέξεις – φωτογραφίες: Δημήτρης Βαβλιάρας

Το τέλος της ΔΕΗ και η βίαιη απολιγνιτοποίηση που αποφασίστηκε (ενώ σε άλλες χώρες θα γίνει με ορίζοντα 10-20 χρόνια) δημιουργούν επιπλέον έκρηξη της ανεργίας. Μια περιοχή που πλήρωσε το τίμημα του εξηλεκτρισμού της Ελλάδας για 50 ολόκληρα χρόνια με απίστευτες περιβαλλοντικές επιπτώσεις βιώνει σήμερα τις πιο μαύρες μέρες της σύγχρονης ιστορίας της.

Μέσα σε όλα αυτά, λοιπόν, και ενώ κανένας δεν έχει ενδιαφερθεί (ή για κάποιον άλλο λόγο δεν θέλει) για την κατάσταση της πανδημίας, με το νοσοκομείο στα όρια του, έξι μήνες όλη η περιοχή στο πιο σκληρό lockdown της Ελλάδας και τα κρούσματα συνέχεια στο κόκκινο, κάποιοι προσπαθούν να βάλουν και την ταφόπλακα στον τόπο με τις δήθεν πράσινες επενδύσεις!

Καταργώντας τους περιβαλλοντικούς όρους, για να μην υπάρχουν καθυστερήσεις στις επενδύσεις, η περιοχή έχει γίνει βορά για τα θηρία. Το κλείσιμο της ΔΕΗ και οι εγκαταστάσεις της που υπάρχουν κάνουν την Κοζάνη τον πιο ελκυστικό τόπο για φωτοβολταϊκά και ανεμογεννήτριες, αφού οι ήδη υπάρχουσες εγκαταστάσεις απαλλάσσουν τους ενδιαφερόμενους από την δημιουργία καινούργιων για το μοίρασμα της ηλεκτρικής ενέργειας.

Η έλλειψη επίσης στρατηγικής και σχεδιασμού έχει δημιουργήσει μια κατάσταση που φαίνεται να είναι εκτός ελέγχου. Σχέδια για φωτοβολταϊκά ακόμα και μέσα στη λίμνη, καταστρέφοντας ένα από τα ομορφότερα μέρη της περιοχής. Πρόσφατα είχαμε την προσπάθεια να καταστραφεί ένα δάσος για να τοποθετηθούν κι εκεί φωτοβολταϊκά ενώ κάθε πλαγιά δημόσιας γης δίνεται για εκμετάλλευση σε διάφορες εταιρίες.

Στα σχέδια υπάρχει και η δημιουργία ΧΥΤΑ στην άλλη πλευρά της λίμνης, κοντά στη γέφυρα του Ρυμνίου, 2 μόλις χιλιόμετρα από το επίκεντρο του σεισμού του 1995 και με το ρήγμα να περνάει μέσα από το ορυχείο! Στο χιλιόμετρο από το σημείο επίσης περνάει ο ποταμός Αλιάκμονας που υδροδοτεί και την Θεσσαλονίκη και υπάρχει υδροβιότοπος μοναδικού φυσικού κάλλους.

Μέχρι το 2000 λειτουργούσε εκεί το εργοστάσιο αμιάντου, το οποίο έκλεισε μετά από 20 χρόνια λειτουργίας πληγώνοντας βαθιά τον τόπο και την υγεία των κατοίκων (ο καρκίνος ήταν για πολλά χρόνια ο εφιάλτης της περιοχής).

Τώρα, μετά την αποκατάσταση του χώρου, θέλουν να εκμεταλλευτούν τις παλιές εγκαταστάσεις του εργοστασίου (τις οποίες η εταιρία που έκανε την αποκατάσταση έπρεπε να κατεδαφίσει αλλά για κάποιον λόγο δεν το έκανε) και να ανοίξει πάλι το εργοστάσιο και το ορυχείο για ΧΥΤΑ όλης της Ελλάδας και παρά τις φωνές των επιστημόνων που προειδοποιούν εδώ και μήνες για την ακαταλληλότητα του χώρου (σεισμογενής περιοχή, υγροβιότοπος, υδατοπερατά πετρώματα). Επίσης  υπάρχουν σχέδια για έναν ακόμα ΧΥΤΑ στο Νότιο Πεδίο στα ορυχεία της ΔΕΗ καθώς και χώρος καύσης σκουπιδιών, συνθέτοντας έτσι το παζλ της καταστροφής που έρχεται με σπασμένα φρένα.

Δυστυχώς η περιοχή πλέον βρίσκεται στον αυτόματο πιλότο πηγαίνοντας προς τον γκρεμό εις γνώση όλων των υπεύθυνων. Κανένας από το κράτος δεν ενδιαφέρεται όλον αυτό τον καιρό αφήνοντας την περιοχή κυριολεκτικά να σβήσει.

Κοζάνη, η μόνη περιοχή που δεν θα υπάρξει Ανάσταση φέτος, αλλά και για πολλά χρόνια ακόμη κατά τα φαινόμενα…

*Ο Δημήτρης Βαβλιάρας ζει στην Κοζάνη και είναι τραγουδοποιός και φωτογράφος.