Στέφανος Ξενάκης: Η ατελής φύση μας είναι το «Δώρο»
Ο συγγραφέας του Best-seller, "Το Δώρο" σε μία συνέντευξη εφ' όλη της ύλης στην Parallaxi.
Πολλές φορές οι άνθρωποι (βάζω και τον εαυτό μου μέσα) γκρινιάζουμε για όσα δεν έχουμε, παραπονιόμαστε για το παραμικρό και έτσι ξεχνάμε όλα εκείνα τα μικρά θαύματα που ζούμε καθημερινά και απλά τα προσπερνάμε.
Σπάνια στεκόμαστε στα καλά που έχουμε, ενώ πάντα “κολλάμε” στα αρνητικά, που συμβαίνουν σε εμάς και τους γύρω μας. Σ’ αυτό αναφέρεται και το βιβλίο “Το Δώρο”. Καθώς διαβάζεις μία σειρά από καθημερινές ιστορίες, μία σειρά θαυμάτων που συμβαίνουν σε όλους, ίσως, καταφέρεις να αναθεωρήσεις κάποιες από τις αποφάσεις σου, τον τρόπο με τον οποίο σκέφτεσαι και τον τρόπο με τον οποίο ζεις.
Εγώ γνώρισα τον Στέφανο Ξενάκη, τον συγγραφέα του βιβλίου, μέσα από μία του μόνο φράση, “Θα ταξιδεύουμε περισσότερο. Ακόμα κι αν δεν έχουμε λεφτά. Κάθε μέρα είναι ταξίδι. Το ταξίδι είναι μέσα μας”. Μέχρι τότε δεν γνώριζα πως το πρόσωπο που έγραψε τις παραπάνω αράδες είναι το ίδιο με τον συγγραφέα του best-seller, “Το Δώρο”. Δεν είχα κάνει ποτέ την σύνδεση αυτή στο μυαλό μου. Έως ότου κάποια στιγμή βρέθηκε τυχαία και καρμικά το βιβλίο του στα χέρια μου.
Ο Στέφανος γεννήθηκε στην Καλλιθέα σε ένα φτωχικό αλλά πανέμορφο προάστιο της Β’ Αθηνών. Μεγάλωσε μεταξύ της Καλλιθέας και ολόκληρου του κόσμου. Αυτό γιατί ο μπαμπάς του ήταν καπετάνιος και έτσι μέχρι την ηλικία των 7 ετών ταξίδευε μαζί του, καθώς και με τη μαμά του. Ζει πια στην Βούλα, ενώ οι κόρες του στην Γλυφάδα με την μαμά τους. Τις βλέπεις τακτικά, όμως όχι όσο συχνά θα ήθελε.
Ποια ήταν η κύρια επαγγελματική σας δραστηριότητα πριν ξεκινήσετε να ασχοληθείτε με την συγγραφή; Πως πήρατε την απόφαση να αλλάξετε κατεύθυνση;
Τα τελευταία 25 σχεδόν χρόνια ήμουν επιχειρηματίας και στέλεχος επιχειρήσεων στον χώρο της διαφήμισης.
Η αλλαγή κατεύθυνσης αποφάσισε για μένα και μία μέρα, μου το ανακοίνωσε. Το Οκτώβριο του 2015, όπου και έκλεισα την εταιρία μου είχα μόνο μία επιλογή. Να κάνω αυτό που αγαπάω και έχω “σπουδάσει” τα τελευταία 15 τουλάχιστον χρόνια, την προσωπική ανάπτυξη. Βασικά αυτό έκανα και όντας επιχειρηματίας. Το βασικό μου έργο ήταν πάντα να ενισχύω και να παροτρύνω το προσωπικό μου.
Τι σας οδήγησε στα μονοπάτια της αυτοβελτίωσης; Πόσο καιρό χρειάστηκε να δουλέψετε με τον εαυτό σας, για να μπορέσετε να γράψετε τα βιβλία;
Από τότε που ήμουν 12 χρονών είχα μέντορα, τον φιλόλογό μου τον Λευτέρη Καρυάτογλου, με τον οποίο έκανα ιδιαίτερα στην έκθεση και στην ζωή μέχρι τα 18 μου. Αυτός ο άνθρωπος με έκανε να αγαπήσω τα βιβλία και την προσωπική εξέλιξη. Ο επόμενος μέντοράς μου ήταν ο αείμνηστος Γιώργος Αυλωνίτης, ο καθηγητής μου στο μάρκετινγκ στην ΑΣΟΕΕ κι έκτοτε είχα πάντα μέντορες και δούλευα με τον εαυτό μου είτε συνειδητά είτε όχι. Τα βιβλία μου βγήκαν σαν φυσική συνέχεια του να θέλω να εκφράσω όλο αυτό που είχα μαζέψει μέσα μου.
View this post on Instagram
Υπάρχει κάποιο γεγονός που σας ώθησε να γράψετε το “Δώρο”;
Όχι κάποιο συγκεκριμένο. Το ΔΩΡΟ αποτελείται από μικρές ιστορίες, τις οποίες γράφω σχεδόν κάθε μέρα. Οπότε εάν υπάρχει κάποιο “γεγονός” που με ενέπνευσε, αυτό λέγεται ζωή και μου συμβαίνει κάθε μέρα.
Όταν γράφατε το βιβλίο, περιμένατε πως με τις δικές σας καθημερινές ιστορίες θα ταυτιστεί ο κόσμος τόσο πολύ;
Ήξερα ότι θα άρεσε σε αρκετούς γιατί κάποιες απ’ αυτές τις ιστορίες είχαν ανέβει και στο Facebook και στην Καθημερινή και γνωρίζαμε την ανταπόκριση του κόσμου. Οφείλω να παραδεχτώ ότι η αποδοχή του κόσμου ξεπέρασε τις προσδοκίες μας.
Έχετε δηλώσει σε παλαιότερες συνεντεύξεις, πως έχετε περάσει κατάθλιψη. Πως ένας άνθρωπος που έχει περάσει από αυτή την άσχημη ψυχολογική κατάσταση καταφέρνει όχι μόνο να το ξεπεράσει αλλά και να μεταδώσει μηνύματα αισιοδοξίας;
Έχω περάσει καταθλίψεις και μάλιστα βαριές. Μόνο όταν καεί η γούνα σου μπορείς να εκτιμήσεις την αξία της γούνας. Υπήρχαν μέρες που ευχόμουν όλο αυτό να τελειώνει μια ώρα αρχύτερα. Όταν “αυτό” το έχεις απαξιώσει, ίσως έχεις και τις ιδανικές συνθήκες να το ξανά ερωτευτείς.
Σε έναν κόσμο με αρνητικές ειδήσεις, ο κόσμος αγάπησε υπερβολικά ένα τετράδιο θαυμάτων, με καθημερινές ιστορίες. Τα βιβλία σας θεωρείτε πως ήταν κάτι που χρειαζόταν το κοινό;
Όλοι χρειαζόμαστε μια (πιο) αισιόδοξη ματιά σε ένα κόσμο που στην πλειοψηφία του έχει μάθει να εστιάζει μόνιμα σε αυτό που λείπει κι όχι σε αυτό που υπάρχει. Σε αυτό που δεν λειτουργεί κι όχι σ’ αυτό που λειτουργεί. Και είναι πολλοί και στην Ελλάδα και στο εξωτερικό που δίνουν μια (πιο) αισιόδοξη ματιά. Πρώτη απ’ όλους η ίδια η ζωή, αρκεί να αφεθείς, να τη διακρίνεις…
View this post on Instagram
Πόσο δύσκολο ήταν για εσάς να γράψετε το βιβλίο, “Κάπταιν”; Πόσες αναμνήσεις φέρνει στην επιφάνεια; Ξεπερνιέται τελικά μία απώλεια;
Τόσο δύσκολο όσο και λυτρωτικό. Η απώλεια θα είναι πάντα απώλεια. Θα μπαίνεις πάντα στο σπίτι και θα λείπει μια αγκαλιά. Αυτό δεν θα αλλάξει ποτέ. Τα συναισθήματα αυτά όπως το πένθος δεν θέλουν διαχείριση. Θέλουν να τα ζήσεις, να θρηνήσεις και να κλάψεις. Αλλά κάποια στιγμή πρέπει να σηκωθείς στα πόδια σου. Ο πατέρας μου έλεγε “οι ζωντανοί με τους ζωντανούς κι οι πεθαμένοι με τους πεθαμένους”. Δεν τους ξεχνάς τους πεθαμένους γιατί μόνο τότε πραγματικά πεθαίνουν, όπως λέει κι η συγκλονιστική ταινία της PIXAR COCO. Όμως επιλέγεις να συνεχίσεις να ζεις τιμώντας την μνήμη τους. Δεν τιμάς τη μνήμη τους με το να συνεχίζεις ως ζωντανός νεκρός. Αυτή είναι τουλάχιστον η δική μου γνώμη.
Πως προέκυψε η έκδοση του βιβλίου στο εξωτερικό; Ποια τα συναισθήματα σας, που σε τόσο μικρό χρονικό διάστημα το βιβλίο θα έχει παγκόσμια απήχηση;
Σαν φυσική συνέχεια. Το πρώτο ΔΩΡΟ θα εκδοθεί σε αρκετές χώρες του εξωτερικού το 2021. Στη βάση μας είμαστε όλοι ψυχές. Κι όπως λέει κι ο Νατζέμι, η ψυχή δεν έχει ούτε φύλο, ούτε χώρα καταγωγής, ούτε θρησκεία.
Το αν θα έχει παγκόσμια απήχηση δεν το γνωρίζω. Ελπίζω να αγαπηθεί και στο εξωτερικό, όπως και στην Ελλάδα και γι’ αυτό το έγραψα. Στη φάση αυτή με τιμάει το ότι μεγάλοι εκδοτικοί οίκοι ενδιαφέρθηκαν και οφείλω ένα μεγάλο ευχαριστώ πέρα από την KEY BOOKS και στην Ευαγγελία Αυλωνίτη (Ersilia agency), την ατζέντισσα μου, που με τις επαφές τις απογείωσε το βιβλίο.
Ποιο είναι το πραγματικό “Δώρο” για εσάς;
Η ανθρώπινη και μόνιμα “ατελής” φύση μας. Κανένας μας δεν έχει πανομοιότυπό του και αυτό που όλα τα “κουσούρια” μας είναι τα δικά μας δώρα και μόνο όταν τα αποδεχτούμε και τα αγαπήσουμε θα προχωρήσουμε παρακάτω. Ο Καλογήρου, ο δικός μου δάσκαλος έλεγε ότι όσο είμαστε “εδώ” θα είμαστε πάντα “τέλεια ατελείς”.
View this post on Instagram
Από τα μηνύματα/μαθήματα που περνάτε σε κάθε μία από τις ιστορίες σας, υπάρχει κάτι που δεν τηρείτε;
Σχεδόν τα πάντα. Λέω να μην κρίνουμε και κρίνω. Λέω να αγαπάμε πραγματικά και κάποιες φορές δεν αγαπάω. Λέω να αθλούμαστε και δεν το κάνω πάντα. Λέω να διαβάζω κι υπάρχουν συχνά εβδομάδες που δεν διαβάζω. Απλά είμαι συνειδητός σ’ αυτό και επανέρχομαι σχετικά γρήγορα. Και το σημαντικότερο είναι ότι δεν περιμένω να τα κάνω όλα τέλεια για να με αγαπήσω. Μ’ αγαπώ στη βάση της ύπαρξής μου ακόμη και όταν δεν τα τηρώ όλα αυτά. Το να με αγαπήσω πραγματικά ήταν το πιο δύσκολο που κατάφερα αλλά και το πιο λυτρωτικό.
“Η ζωή η ίδια είναι Δώρο. Να τη ζεις. Μην την προσπερνάς”. Υπάρχουν φορές που το έχετε ξεχάσει και την έχετε προσπεράσει;
Φυσικά. Κάποιες φορές είμαι στα down μου. Κάποιες φορές έχω σπαρίλες. Κάποιες φορές δεν γουστάρω που με βλέπω στον καθρέφτη. Βέβαια επειδή όλα γυρίζουν στα μαθηματικά τα οποία υπεραγαπώ, αυτό είναι το 10% στη ζωή μου. Εάν ήταν το 90% θα υπήρχε πρόβλημα. Είναι να τα έχεις καλά με τον εαυτό σου στη βάση όλης της ζωής. Its ok not to be ok. Αυτό το τελευταίο μου πήρε χρόνια να το εμπεδώσω και τολμώ να πω ότι το έχω εμπεδώσει, στο 90%.
Γιατί πιστεύετε πως οι περισσότεροι άνθρωποι προτιμούν να συμβιβάζονται; Γιατί δεν λένε την καλή κουβέντα; Γιατί προτιμούν να κοιμηθούν από το να ζήσουν τη ζωή τους; Γιατί παραπονιούνται πως δεν έχουν χρόνο, ενώ αφιερώνουν άπειρες ώρες στα social;
Είμαστε όντα με συνήθειες. Δυστυχώς, όμως, το 90% έχει τις “λάθος” συνήθειες σε σχέση με το που θέλει να πάει. Έλεγε ο Dyer ότι “Ευφυία είναι με τις τωρινές σου επιλογές να εξασφαλίζεις την μελλοντική σου ευημερία”.
Ήμουν στη Βόρεια Ελλάδα για μια ομιλία πριν 1,5 χρόνο. Είχα προσγειωθεί το πρωί στο “Μακεδονία. Με το που βγήκα έξω είδα μία κοπέλα, δεν ήταν παραπάνω από 30, να καπνίζει σαν ντουμάνι, να είναι τουλάχιστον 20 κιλά υπέρβαρη και να αναπνέει με δυσκολία.
Την χρησιμοποίησα, σαν παράδειγμα, το βράδυ στην ομιλία μου. Νομίζω είναι ο ορισμός της κακής επιλογής, τουλάχιστον σύμφωνα με τον Dyer. Ένα νέο παιδί με ρώτησε: “Και αν αυτό είναι που θέλει στη ζωή της; Ποιο είναι το κακό; Έτσι του απάντησα ότι αν θεωρήσουμε (δεν τον γνωρίζω, αλλά το υποθέτω), ότι θέλει υγεία, χαρά και ευεξία μεγαλώνοντας, σίγουρα αυτός είναι ο ορισμός της κακής επιλογής. Αν θέλεις να πας Θεσσαλονίκη από Αθήνα πρέπει να ταξιδέψεις βόρεια. Το κακό με τους περισσότερους από εμάς (βάζω και τον εαυτό μου, συχνά μέσα) είναι ότι θέλουμε να πάμε βόρεια αλλά ταξιδεύουμε νότια.
View this post on Instagram
Υπάρχει κάτι που κάνει τον άνθρωπο εγγυημένα ευτυχισμένο;
Εγγυημένα όχι. Αλλά σίγουρα συμβάλει το να έχουμε καλή σχέση με τον εαυτό μας. Η ποιότητα της ζωής σου είναι η ποιότητα της σχέση σου με τον εαυτό σου.
Θα υπάρξει 3ο “Δώρο”;
Δεν έχω ιδέα. Πρώτα από όλα να είμαστε καλά. Όταν ο άνθρωπος κάνει σχέδια ο Θεός γελάει, λέει ο σοφός λαός. Συνεχίζω να γράφω κάθε μέρα σχεδόν, Κάποια στιγμή φαντάζομαι θα γίνουν κάτι αυτά, αλλά ακόμα δεν ξέρω.
