Τα βιολιά που γοητεύουν την παραλία της Θεσσαλονίκης όσο κανένας άλλος!
Ένας Πατέρας και δυο γιοί μας ξυπνάνε από την σιωπή της πανδημίας στην πιο όμορφη βόλτα της πόλης.
Η καθιερωμένη μου βόλτα το Σαββατοκύριακό είναι η διαδρομή Καλαμαριά-Αριστοτέλους και πίσω μέσω παραλίας, έχω σταματήσει να χρησιμοποιώ Μέσα Μαζικής Μεταφοράς λόγω πανδημίας και έτσι μου δίνεται η ευκαιρία να γνωρίσω τους ανθρώπους που ομορφαίνουν την πόλη. Και έχω ξαναπεί πως αυτή η πόλη διψάει για να βγάζει νέα ταλέντα, τα οποία γεμίζουν αρμονικά μία άχαρη γωνιά της, ή μία μοναδικά όμορφη που παραμένει βουβή μέχρι να βρεθούν οι καλλιτέχνες και να της αλλάξουν κυριολεκτικά τα φώτα.
Είχα παρακολουθήσει πολλά story, είχα ακούσει γι αυτούς μέχρι που τους συνάντησα κι εγώ, στην ”σκηνή” τους, να παίζουν μουσική με φόντο τον Όλυμπο. Εντελώς τυχαίως το σκηνικό είναι βγαλμένο από παραμύθι, ενδεχομένως να ευθύνονται γι αυτό και τα βιολιά, σε συνδυασμό με την θάλασσα. Έχετε σίγουρα ψηλιαστεί για ποιους γράφω. Αυτό που δεν ξέρετε ενδεχομένως είναι πως υπάρχει οικογενειακή σχέση μεταξύ των τριών ανδρών που γεμίζουν μελωδίες τις στιγμές που περνάμε στο lockdown στην πιο θανάσιμα ερωτεύσιμη περιοχή της πόλης.
Απέναντι από το Makedonia Palace, λοιπόν βρίσκονται αυτοί οι τρεις, oι Q Violins, που με τα τρία τους βιολιά και ένα ηχείο θα σε σταματήσουν για να τους ακούσεις και μετά απλά δεν θα ξεκολλήσεις, θα δίνεις ραντεβού για το επόμενο live, θα ψάχνεις απεγνωσμένα ένα παγκάκι κοντά τους. O πατέρας Γιώργος και δυο γιοι Άλεξ και Δημήτρης, λοιπόν κατέκτησαν την Νέα Παραλία.
Η αλήθεια είναι ότι οι ζωές και των τριών, περιτριγυρίζονται από το βιολί και γενικότερα την μουσική , τις ώρες που δεν ασχολούνται με αυτό τις περνάνε είτε με φίλους είτε με τους τετράποδους φίλους τους. Και οι τρεις ξεκινήσανε σε ηλικία πέντε ετών την ενασχόλησή τους με τη μουσική και ειδικότερα με το βιολί, για τους δύο ήταν μονόδρομος έχοντας πατέρα βιολιστή.
”Η “μουσική “μας ένωση έγινε ουσιαστικά το καλοκαίρι του 20’ μέχρι τότε παίζαμε και μαζί αλλά δεν το είχαμε πάρει ζεστά , το περασμένο καλοκαίρι το project απέκτησε χαρακτήρα και όνομα -Q Violins- . Ένας πατέρας με τα παιδιά του στην σκηνή , σαν γιός έχω δυο ανθρώπους που με νοιάζονται λίγο παραπάνω από ότι εγώ τον εαυτό μου και αντίστοιχα οπότε ότι κι να πω είναι λίγο ,σαφώς το να συνεργάζεσαι με την οικογένεια σου έχει τις δυσκολίες του ,όμως έχουμε ένα ταλέντο να ξεχνάμε γρήγορα οτιδήποτε αρνητικό και να επικεντρωνόμαστε στους κοινούς μας στόχους. Παίζουμε οτιδήποτε μας αρέσει , παίζουμε μουσική που μπορεί να ακουστεί σε όλο τον κόσμο και σε όλες τις ηλικίες , δεν ξέρω αν υπάρχει είδος για αυτό .”
Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.
Υπήρξαν καλές και κακές στιγμές, όσον αφορά όμως την μουσική καριέρα, άξιες αναφοράς είναι η συναναστροφή του πατέρα των αγοριών πριν κάποια χρόνια με ονόματα όπως Andrea Bocelli, Eric Clapton κ.α.
”Τον Ιούλιο του 20’, είδε ο πατέρας μου ένα ηχείο ασύρματο κι του ήρθε ιδέα να παίξουμε στον δρόμο , τελείως πειραματικά την πρώτη φορά . Ακούγονται πολλά για τους βιολιστές (ειδικά στις ορχήστρες ), ότι είναι “ψώνια” ας πούμε , ισχύουν όλα (σχεδόν) , έχοντας ακυρωμένες συναυλίες και στην Ελλάδα και στο εξωτερικό , η μόνη σκηνή που μπορούσαμε να παίξουμε και να μας χειροκροτήσουν ήταν η παραλία , προφανώς ήταν και το κομμάτι της επιβίωσης γιατί όταν το μόνο σου εισόδημα είναι από αυτό ,μιλάμε για επιβίωση. Πήγε καλά ,φοβερή ανταπόκριση , το συνεχίσαμε . Έχουμε 2,3 σημεία μες την πόλη που εμφανιζόμαστε.”
Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.
Τα περισσότερα κομμάτια που παίζουνε είναι δικά τους, γενικότερα γράφουνε πολλή μουσική. Όπως μου είπαν δεν μπορείς να ξέρεις από που σου έρχεται η έμπνευση ακριβώς , απλά σου έρχεται κάποια στιγμή , μπορεί να μην σου έρθει και ποτέ , αλλά πρέπει να προσπαθήσεις για αυτό. Στον δρόμο έχουν σταθερούς επισκέπτες, κάποιοι εκ των οποίων μοιράζονται τόσο γλυκά τα συναισθήματα τους με τον χορό , και αυτό τους δίνει ενέργεια και όρεξη για την συνέχεια.
Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.
”Στον δρόμο αν δεν ξέρεις, μαθαίνεις να σέβεσαι, αν δεν ξέρεις μαθαίνεις να επικοινωνείς κι αν ξέχασες ,θυμάσαι να χαμογελάς. Ο κίνδυνος τώρα με τον κορονοϊό είναι να μην πετύχεις κανένα “ξεκούρδιστο” όργανο και σου γράψει ένα ωραίο πρόστιμο. Οι άνθρωποι εκφράζονται με πολλούς τρόπους , πολλοί από αυτούς είναι περίεργοι έχουμε δει τα πολλά. Αν και αυτά δεν είναι προβλήματα στην ζωή όπως λέει ο φίλος Κουτσαβάκης. Δεν έχει μεγάλη διαφορά ο δρόμος με το μαγαζί αν μπορείς να ανταλλάξεις ενέργεια με το κοινό , όμως σίγουρα τα πράγματα στο δρόμο είναι πιο αληθινά.”
Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.
Η πανδημία τους επηρέασε, όπως όλους τους μουσικούς και τους καλλιτέχνες ευρύτερα. Όπως μου είπε ο Άλεξ τον λυπεί η αντιμετώπιση προς την τέχνη στην Ελλάδα, όμως είναι αισιόδοξος γιατί υπάρχουν άνθρωποι που αγκαλιάζουν διάφορες προσπάθειες και δράσεις για την ανάκαμψη της ,τουλάχιστον στην Θεσσαλονίκη.
”Εννοείτε θα μπορούσαμε να ζήσουμε χωρίς την μουσική , βέβαια δεν το έχουμε δοκιμάσει κι όλας , αλλά υπάρχουν πολλά πράγματα εκεί έξω που μπορείς να ανακαλύψεις . Ένα από τα αγαπημένα μας κομμάτια είναι το Odissea 2020 γιατί ακριβώς είναι συνδεδεμένο με καταστάσεις και πρόσωπα ,του οποίο το back story ίσως ειπωθεί κάποια στιγμή στο μέλλον από τον δημιουργό του Georgios Kiou. Η ομάδα μας μεγαλώνει συνεχώς με πολλούς φίλους και συνεργάτες ,ετοιμάζονται πολλές κι όμορφες παραγωγές. Ευχόμαστε να σας βλέπουμε.”
Δείτε επίσης:
Πώς αυτό το δίδυμο σχεδιάζει κολάρα για σκύλους που τα έσοδα αυτών πάνε σε φιλοζωικές της πόλης;
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
