Η τελευταία μονομαχία: Αυτές είναι οι κορυφαίες κινηματογραφικές αναμετρήσεις

Η στιγμή που όλοι περιμένουμε σε μια κινηματογραφική ταινία είναι η τελευταία μονομαχία ή όπως λένε οι Αμερικανοί «The last duel».

Οι κινηματογραφικές μάχες μεταξύ αντίπαλων στρατών, αθλητικών ομάδων μπορεί να εντυπωσιάζουν, αλλά τίποτα δεν συγκρίνεται με τη στιγμή που δύο ορκισμένοι εχθροί συναντώνται από κοντά για να αναμετρηθούν ένας προς έναν με το νικητή να τα παίρνει όλα.

Οι θεατές γνωρίζουν καλά πως ότι έβλεπαν τις προηγούμενες δύο ώρες θα επιλυθεί σε λίγα λεπτά μπροστά στην οθόνη. Στην πραγματικότητα οι διαφορές σπάνια επιλύονται τόσο γρήγορα ή αποφασιστικά. Αλλά στις ταινίες οι τελικές αναμετρήσεις μας προσφέρουν τη φαντασίωση ενός μονοπατιού που οδηγεί προς την τελική νίκη ή ήττα.

Ποια είναι λοιπόν τα κορυφαία showdowns στην ιστορία του σινεμά;

The High Stakes – From Russia with Love (1963)

Νικητής: Ποιος άλλος; Ο Τζέιμς Μποντ

Μια από τις πιο επικές κινηματογραφικές μονομαχίες περιορίζεται σε έναν μικρό χώρο, αλλά το διακύβευμα είναι τόσο μεγάλο. Πριν πέσει η πρώτη γροθιά, ο Τζέιμς Μποντ και ο Ρεντ Γκραντ έχουν μια πολιτισμένη συζήτηση. Ο Γκραντ σχεδιάζει να δολοφονήσει τον Μποντ και την Τατιάνα Ρομάνοβα. Η αναμέτρηση τους δεν είναι απλώς ζήτημα ζωής και θανάτου. Είναι κάτι παραπάνω.

The anticipation – Star Wars: The Empire Strikes Back (1980)

Νικητής: Νταρθ Βέιντερ

Ο Λουκ Σκαϊγουόκερ είχε ποζάρει με το φωτόσπαθό του στις αφίσες που διαφήμιζαν την πρώτη ταινία Star Wars, αλλά το κοινό δεν πρόλαβε να τον δει να διασταυρώνει τα ξίφη του με τον Νταρθ Βέιντερ ή οποιονδήποτε άλλο, παρά μόνο στο τέλος της δεύτερης. Η μάχη με το φωτόσπαθο παραμένει η πιο αξιομνημόνευτη από τις αναμετρήσεις της σειράς Star Wars, χάρη στην ατμοσφαιρική γκάμα από τρομακτικές τοποθεσίες στο Cloud City και τον τρόπο με τον οποίο κάθε βουητό και ξέσπασμα μάχης χαρακτηρίζεται από σκέψεις για το αν οι εχθροί πρέπει να είναι πραγματικά σύμμαχοι. Και ας μην ξεχνάμε την αποκάλυψη ότι ο Νταρθ είναι ο πατέρας του Λουκ. Αλλά τίποτα από όλα αυτά δεν θα ήταν τόσο σημαντικό αν οι οπαδοί του Star Wars δεν περίμεναν για τρία χρόνια για να φτάσουν οι δύο άντρες σε αυτό το σημείο.

The preparation – Rocky IV (1985)

Νικητής: Ρόκι Μπαλμπόα

Όλες οι ταινίες με πρωταγωνιστή τον ήρωα του Ρόκι Μπαλμπόα βαδίζουν προς την τρίτη πράξη της ταινίας εκεί όπου ο πυγμάχος έρχεται αντιμέτωπος με όποιον αντίπαλο βρίσκεται στο δρόμο του. Όταν κυκλοφόρησε η τέταρτη ταινία, ο Σιλβέστερ Σταλόνε ήξερε ότι το το διακύβευμα θα έπρεπε να είναι παράλογα μεγάλο. Όχι μόνο ο Μπαλμπόα εκδικείται τον χρυσό Ολυμπιονίκη που σκότωσε νωρίτερα τον φίλο του Apollo Creed, αλλά είναι επίσης στρατιώτης στον Ψυχρό Πόλεμο μεταξύ ΗΠΑ και ΕΣΣΔ. Ο Σταλόνε βέβαια πάντα εκτιμούσε τη σημασία ενός άλλου στοιχείου ενόψει της αναμέτρησης. Της προετοιμασίας που χρειάζεται. Ακόμα και αν χρειαζόταν να τραβήξει έλκηθρα στα χιόνια. Και όλα αυτά όταν για τον αντίπαλο του έχουν δαπανηθεί δισεκατομμύρια ρούβλια.

The grudge match – Once Upon a Time in the West (1968)

Νικητής: Harmonica

Η μονομαχία μεταξύ του σαδιστή Φρανκ και του μυστηριώδους ανθρώπου που είναι γνωστός μόνο ως Harmonica τελειώνει σε σύντομο χρονικό διάστημα. Ωστόσο, παραμένει μια αριστοτεχνική κινηματογραφική τεχνική δια χειρός του Σέρτζιο Λεόνε, που αυξάνει την ένταση για επτά ολόκληρα λεπτά, ενώ τα όπλα είναι ακόμα στις θήκες τους. Από τον αργό προσεκτικό βηματισμό των μονομάχων σε ένα σκονισμένο τοπίο, στα ακραία κοντινά πλάνα συνοδευμένα από τα τσιμπήματα της κιθάρας του Ένιο Μορικόνε και τα φαντάσματα της φυσαρμόνικας. Και μετά, σε μια αναδρομή που αποκαλύπτει γιατί ο χαρακτήρας τους Τσαρλς Μπρόνσον είναι αποφασισμένος να σκοτώσει τον Χένρι Φόντα. Έτσι, καταλαβαίνουμε γιατί η διευθέτηση της διαφοράς τους δε θα μπορούσε να είναι πιο προσωπική. Γι’ αυτό και γίνεται τόσο καθηλωτική.

The perfect match – Kill Bill: Volume 2 (2004)

Νικήτρια: Beatrix Kiddo

Οι περισσότερες τελικές αναμετρήσεις γίνονται μεταξύ δύο αντιπάλων που μοιάζουν κατά κάποιον τρόπο. Ο ενθουσιασμός προέρχεται από το γεγονός ότι πιστεύεις ότι οποιοσδήποτε από τους δύο θα μπορούσε να κερδίσει, αν και μεταξύ μας ξέρουμε ότι συνήθως κερδίζει πάντα ο καλός. Ο Κουέντιν Ταραντίνα διασκεδάζει με την ιδία αυτή στο Kill Bill: Volume 2. Από όλους τους ανθρώπους που σκοτώνει η Beatrix Kiddo καμία δε μοιάζει τόσο μαζί της όσο η Elle Driver. Και οι δύο είναι ψηλές, ξανθές, μέλη του Deadly Viper Assassination Squad. Και οι δύο έχουν ονόματα που παραπέμπουν στα γράμματα της αλφαβήτου. Δυστυχώς για την Elle, η Bea έχει ένα κρίσιμο πλεονέκτημα κόντρα στη σωσία της.

https://www.youtube.com/watch?v=QlbYhs8EinE

The mismatch – Blade Runner (1982)

Νικητής: Roy Batty

Δεν είναι όλοι οι αντίπαλοι τόσο ισορροπημένοι, όσο η Elle και η Bea όπως παραπάνω. Κάποιες ταινίες τροποποιούν την πεπατημένη και βάζουν τον πρωταγωνιστή να ανταγωνιστεί έναν τρομερό αντίπαλο, επομένως δεν ελπίζουμε ότι ο ήρωας θα κερδίσει, αλλά θα καταφέρει να επιβιώσει. Μπορεί να υπάρχουν τέτοιες αναμετρήσεις στο The Shining και στο The Terminator, όμως δύσκολα ξεπερνάς το επικό παιχνίδι κρυφτού μεταξύ του Roy Batty και του Rick Deckard στο Blade Runner. Η βροχή, το σκοτάδι, το κτίριο που καταρρέει, ο ποιητικός αποχαιρετιστήριος λόγος του Roy. Όλα προκαλούν δέος. Ο Χάουερ είναι σαν ημίθεος, και ο Φορντ όσο σκληρά και αν έχει παίξει, είναι καλύτερος από οποιαδήποτε άλλη σκηνή που έχει εμφανιστεί φοβισμένος, κουρασμένος και εντελώς αγχωμένος.

The expertise – The Mark of Zorro (1940)

Νικητής: Ζορό

Μερικές φορές μια κινηματογραφική αναμέτρηση εξυψώνεται και από την ικανότητα των μαχητών που κόβει την ανάσα. Λίγοι ηθοποιοί ήταν πιο επιδέξιοι στο σπαθί από τον Basil Rathbone, πρώην πρωταθλητή ξιφασκίας του βρετανικού στρατού. Οι Esteban Pasquale (Basil Rathbone) και Don Diego “Zorro” Vega (Tyrone Power) ξέρουν πολύ καλά τι κάνουν στη συγκεκριμένη σκηνή. Η αγριότητα και η ταχύτητα είναι τέτοια που πραγματικά απορείς πως βγήκαν αλώβητοι.

The transformation – The Matrix (1999)

Νικητής: Κύριος Άντερσον; Όχι: “Το όνομα μου είναι Νέο.”

Κάποιες από τις τελικές κινηματογραφικές ασκήσεις έχουν ένα ζωτικό αφηγηματικό σκοπό που υπερβαίνει το να νικήσει ο ένας ήρωας τον άλλον. Θέλουν να δείξουν πόσο μακριά έχουν φτάσει επιδεικνύοντας ικανότητες που δεν είχαν πριν. Στο Matrix, ο αγώνας του Νέο με τον πράκτορα Σμιθ ξεκινά δείχνοντας ότι είναι πλέον ένας υπεράνθρωπος καλλιτέχνης του πολέμου που μπορεί με μια κίνηση του χεριού του να σταματήσει μια βροχή από σφαίρες. Τα εφέ και η χορογραφία είναι εντυπωσιακή. Αλλά το ουσιαστικό σημείο συνοψίζεται στη φράση του Μορφέα. “He’s beginning to believe.”

The final girl –  Halloween (1978)

Νικήτρια: Laurie Strode (με μια μικρή βοήθεια από τον Sam Loomis)

Όταν η Laurie Strode έρχεται αντιμέτωπη πρόσωπο με πρόσωπο με τον Michael Myers, ουρλιάζει αρκετά εύλογα καθώς προσπαθεί να ξεφύγει από τον μανιακό που την καταδιώκει. Τον μαχαιρώνει με μια βελόνα πλεξίματος, μια συρμάτινη κρεμάστρα, ένα μαχαίρι. Η καριέρα της Laurie ως το «τελευταίο κορίτσι» ήταν εξαιρετική.

The battle of wills – The Third Man (1949)

Νικητής: Harry Lime

Μερικές από τις πιο μοχθηρές κινηματογραφικές αναμετρήσεις δεν είναι πάντα σωματικές. Μπορεί να περιλαμβάνει απλά λεκτικές αντιπαραθέσεις. Στο The Third Man ένας Αμερικανός συγγραφέας ξανασμίγει με έναν πρώην φίλο του στον τροχό του λούνα παρκ Wiener Riesenrad της Βιέννης. Αναφέρεται στο όπλο που έχει στην τσέπη του, αλλά δε χρειάζεται να το χρησιμοποιήσει. Όπως και στη σχέση του Χάνιμπαλ Λέκτερ με την Κλαρίς Στάρλινγκ στη Σιωπή των Αμνών, αρκεί το μυαλό και η αυτοπεποίθηση για να έχεις το πάνω χέρι.

The actors – Heat (1995)

Νικητής: Ισοπαλία, τουλάχιστον για τώρα

Το Heat μπορεί να υπερηφανεύεται για έναν από τους πιο αιματηρούς κινηματογραφικούς πυροβολισμούς που έχουν γίνει ποτέ, αλλά το κορυφαίο στιγμιότυπο της ταινίας είναι όταν οι δύο άνδρες (Αλ Πατσίνο – Ρόμπερτ Ντε Νίρο) έχουν ένα τετ-α-τετ σε ένα εστιατόριο. Σύμφωνα με τον σκηνοθέτη πρόκειται για τη μεταφορά μιας πραγματικής συνάντησης μεταξύ ενός αστυνομικού ντετέκτιβ και ενός ληστή τραπεζών. Δύο θρύλοι της υποκριτικής, ο ένας απέναντι από τον άλλον. Ήταν και οι δύο στο Νονό 2, αλλά ποτέ στην ίδια σκηνή. Εάν είχαν πρωταγωνιστήσει άλλοι ηθοποιοί ο διάλογος δε θα είχε το ίδιο βάρος.

ΠΗΓΗ: BBC