The Dry: H ευχάριστη κινηματογραφική έκπληξη γεμάτη μυστήριο και σασπένς

Μεταφέροντας στην οθόνη το μυθιστόρημα της Τζέιν Χάρπερ, ο  Αυστραλός σκηνοθέτης Ρόμπερτ Κόνολι αποτίει έναν φόρο τιμής στο κλασικό Αμερικάνικο (νέο) νουάρ, κουβαλώντας ταυτόχρονα το αποτύπωμα της ολέθριας σχέσης των ανθρώπων μιας ολόκληρης Ηπείρου με την άνυδρη Γη της

Σε ένα μικρό και απομονωμένο χωριό κάπου στην Αυστραλιανή έρημο, με τρόπο ιδιαίτερα βάρβαρο και χωρίς αχρείαστα δραματοποιημένες περιστροφές, συντελείται η τριπλή δολοφονία μιας οικογένειας. Ένας ντετέκτιβ και πρώην κάτοικος του χωριού επιστρέφει απρόθυμα αλλά με μια παράξενη αίσθηση ευθύνης, στην προσπάθειά του να ερευνήσει τις συνθήκες του εγκλήματος. Μέσα σε όλα όμως, θα αναγκαστεί να έρθει αντιμέτωπος και με το λόγο ο οποίος τον οδήγησε να εγκαταλείψει τη μικρή επαρχία όταν ήταν έφηβος, τη στιγμή που η απομονωμένη από τον υπόλοιπο κόσμο Ήπειρος βιώνει μια από τις μεγαλύτερες και πιο καταστροφικές περιόδους ξηρασίας της.

Μεγάλη εμπορική και καλλιτεχνική επιτυχία στη χώρα της, η νεο-νουάρ ταινία του Αυστραλού σκηνοθέτη Ρόμπερτ Κόνολι σε βυθίζει σε έναν νοσηρό, στεγνό και σκονισμένο κόσμο μιας επαρχίας που θυμίζει κάτι από το εξαιρετικό «Μικρό νησί» του Alberto Rodriguez. Κινούμενος με αξιοπρόσεχτη συνοχή, σκηνοθετική υπευθυνότητα απέναντι στην μυθιστορηματική του πρώτη ύλη, αλλά και γνώση των αφηγηματικών διαδρομών του είδους του θρίλερ μυστηρίου, αποκωδικοποιεί εύγλωττα τη φύση της προδοσίας, την έννοια της ενοχής αλλά και την απαραίτητη πολλές φορές ανάγκη για εξιλέωση με το παρελθόν, το οποίο οι χαρακτήρες του δοκιμάζουν να αφήσουν πίσω αλλά διαρκώς και αναπόφευκτα βρίσκουν τελικά μπροστά τους. 

Ο Έρικ Μπάνα στον πρωταγωνιστικό ρόλο ερμηνεύει με συγκρατημένη κινησιολογία και σχεδόν ανέκφραστη σοβαρότητα τον βαθιά πληγωμένο αντιήρωα με ένα ένοχο παρελθόν να βαραίνει στους ώμους του θαρρείς σε κάθε κίνηση, στην προσπάθεια του να αντιμετωπίσει αφενός το νέο κακό και αφετέρου την επιστροφή σε έναν τόπο οδυνηρών αλλά και αβάσταχτων εφηβικών συναισθημάτων.

Επιλέγοντας τελευταία να πετά έξω από τα ραντάρ της maistream διασημότητας, ο άλλοτε τρωικός Έκτορας και υπερηρωικός Χάλκ, καταθέτει μια σημαντική ερμηνεία βασισμένη στο βάθος του βλέμματος, αφήνοντας την αίσθηση ότι οποιαδήποτε στιγμή (όπως εξάλλου και ολόκληρη η κατάξερη περιοχή όπου διαδραματίζεται το φιλμ) μπορεί να ξεσπάσει, μπορεί να εκραγεί και να παραδοθεί στη φωτιά. Η κινηματογράφηση απλώνεται ευρυγώνια σε ωχρούς τόνους και αντιμετωπίζει κάθε αφηγηματικό φλας μπακ, κάθε μικρή ή μεγάλη σεναριακή ανατροπή ως μια καλοδεχούμενη παρέκκλιση από την πραγματικότητα που θέλει τους ανθρώπους «στεγνούς» από συναίσθημα και γεμάτους θλίψη, τύψεις, στρεβλωμένες εικόνες και οφθαλμαπάτες, όμοιες με εκείνες της ερήμου που χάνεται στον ορίζοντα ή της φωτιάς που μόνιμα κατακαίει ό,τι μπορεί ή ό,τι έχει απομείνει στο υπόβαθρο.

Συνοψίζοντας, το «The Dry», γυρισμένο σε έναν τόπο αφιλόξενο, ο οποίος καθρεφτίζει μια αφόρητη αίσθηση απεραντοσύνης αλλά και μόνιμης απειλής, μας συστήνεται ως ένα αναπάντεχα πλήρες φιλμ που δεν διεκδικεί πρωτεία πρωτοτυπίας ή μεγαλόστομους καλλιτεχνικούς διθυράμβους, αλλά αποδίδει τόσο ατμοσφαιρικά όσο και ερμηνευτικά και σεναριακά (με μικρές και σχετικά ασήμαντες αστοχίες), ανοίγοντας παράλληλα έναν διάλογο με εμβληματικές ταινίες του είδους και αναζητώντας στα χαμένα και ματαιωμένα βλέμματα των κατοίκων του μικρού χωριού ένα ψήγμα ανθρωπιάς και συμπόνιας, κάτι που ωστόσο δύσκολα περιμένεις να βρεις έως το ανατρεπτικό του φινάλε.

Με αφήγηση πειστική (τόσο στην ευθύγραμμη εξέλιξή της όσο και στις διακριτικές και ώριμες ανατροπές της) που επιτρέπει στο παρελθόν να εμποτίζει με τις πράξεις και τις συνέπειες τους το αφηγηματικό παρόν, αλλά και ένα και μοναδικό -εξαιρετικής, όμως, συναισθηματικής πρόσκρουσης- τραγούδι που ψιθυρίζεται στο φινάλε, το φιλμ αποτελεί το δίχως άλλο μια ευχάριστη έκπληξη, μακριά από πολύκροτες και πολυδιαφημισμένες κινηματογραφικές αναμονές που ανεβάζουν ανώφελα τον πήχη των προσδοκιών.

3*

Σκηνοθεσία: Robert Connolly Ηθοποιοί: Eric Bana, Genevieve Reilly, Keir Donnell