Θοδωρής Μαυρογιώργης: Υπερήρωες είναι οι άνθρωποι

Ανατρεπτικός, ανήσυχος, ανερχόμενος και πάνω απ’ όλα δημιουργικός. Τον γνωρίσαμε ως frontman των The Wedding Singers σε αγγλικό στίχο αλλά και μέσα από την ευτυχή συνεργασία του με την Νατασσα Μποφίλιου, τον Θέμη Καραμουρατίδη και τον Γεράσιμο Ευαγγελάτο στο μουσικό όνειρο «Μπελ Ρεβ». Τώρα τον παρακολουθούμε στην προσωπική του καλλιτεχνική διαδρομή και απολαμβάνουμε τα μουσικά του βήματα από «Τη μέρα που σε γνώρισα» και το «Σε σταθμούς και σε ηχεία» έως τα «Ψαρια» και το «Πόσο άντρας είσαι;». Ο λόγος για τον ταλαντούχο ερμηνευτή Θοδωρή Μαυρογιώργη που μιλά μαζί μας με αφορμή το νέο του συγκινητικό τραγούδι με τίτλο “Superman”, που κυκλοφόρησε πριν λίγες μέρες.

Πρόσφατα κυκλοφόρησε ο “Superman”. Ένα τραγούδι που με ευαισθησία κοιτάει στα μάτια τον φόβο της απώλειας της μνήμης. Θέλεις να μας μιλήσεις γι’ αυτό; 

«Ο “Superman” είναι ένα πάρα πολύ ιδιαίτερο κομμάτι. Εκτός από το γεγονός ότι είναι το πρώτο κομμάτι που έχω γράψει μουσική και κυκλοφορεί, οπότε για πρώτη φορά εκτίθεμαι και με αυτόν τον τρόπο, είναι πολύ ιδιαίτερο, γιατί συνειδητοποίησα πως υπήρξα κι εγώ σε αυτήν την πλευρά, που αν δεν χτυπήσει το πρόβλημα την πόρτα σου δεν έχεις επί της ουσίας γνώση γι’ αυτό. Νομίζω ότι δεν έχουμε πραγματικά στο μυαλό μας το μέγεθος του προβλήματος. Όταν συνειδητοποίησα ότι είναι 200.000 άνθρωποι που νοσούν στην Ελλάδα, το νούμερο μου φάνηκε εξωπραγματικό. Η αλήθεια είναι, ότι υποκινήθηκα από μια ταινία που είχα δει κάποτε το “Still Alice”. Μου είχε κάνει εντύπωση πως αυτή η ασθένεια διαταρράσσει τόσο την προσωπικότητα ενός ανθρώπου όσο και τον ανθρώπινο οργανισμό στο σύνολο του. Έτσι, λοιπόν, σε μια από τις ατελείωτες συζητήσεις μας με την Ειρήνη Τσαγκαράκη, που έγραψε το στίχο κάπως είχε αναφερθεί κι αυτό το θέμα. Η απώλεια της μνήμης και η απώλεια γενικότερα νομίζω πως είναι ζητήματα τα οποία όσο κι αν θέλουμε ή όσο κι αν προσπαθούμε να είμαστε ρεαλιστές απέναντι τους, πάντα κάπως θα μας πειράζουν λίγο παραπάνω τη ζωή και το μυαλό. Από την αρχή της συζήτησης, πριν ξεκινήσουμε καν να μιλάμε για το δίσκο με όλους τους συνεργάτες που εμπλέκονται σε αυτό, είχαμε πει ότι ήθελα τις συζητήσεις που κάνουμε εμείς στις παρέες μας με τους φίλους μας να τις μεταφέρουμε στο χαρτί και στη μουσική και απλά να θέσουμε μια συζήτηση. Μια από αυτές τις συζητήσεις είναι και το θέμα της νόσου Αλτσχάιμερ και της άνοιας και το πως επηρεάζει τους ανθρώπους που νοσούν αλλά και τους ανθρώπους που βρίσκονται γύρω τους και τους στηρίζουν».  

«Όσα ο νους μπορεί να θέλει να ξεχνάει, / μα δεν μπορεί να μη θυμάται η καρδιά» Σε αυτό το μεταίχμιο απώλειας και μνήμης, τελικά ο Superman – οι πραγματικοί ήρωες – είναι οι άνθρωποι;

«Πάντα είναι οι άνθρωποι. Ίσως θέλουμε εμείς να είχαμε τις δυνάμεις από αυτούς, τους υπερήρωες που βλέπουμε στις ταινίες. Εννοώ πως φαντάζει πολύ ελκυστικό το να υπάρχει ένας άνθρωπος με υπερδυνάμεις, που καταρρίπτει τη λογική, τη βαρύτητα και ό,τι άλλο. Στην πραγματικότητα όμως o “Superman” είναι οι απλοί άνθρωποι που κάθε μέρα έχουν να αντιμετωπίσουν τα χίλια μύρια πράγματα. Στο τέλος της μέρας τα καταφέρνουν άλλοτε με μεγαλύτερη δυσκολία άλλοτε με λιγότερη. όμως επειδή έχουμε μάθει να το κάνουμε δεν μας φαίνεται και τίποτα σπουδαίο. Δεν το αντιμετωπίζουμε ως τέτοιο και δεν το αναγνωρίζουμε και στους διπλανούς μας κι αυτό νομίζω πως είναι το μεγαλύτερο πρόβλημα. Το να μην το αναγνωρίσεις στον εαυτό σου ίσως σε κρατάει και λίγο στη γη, αλλά το να μην αναγνωρίζεις στους διπλανούς σου τις υπερπροσπάθειες που καταβάλλουν καθημερινά, είναι κάτι που πρέπει να μπει στο κέντρο της συζήτησης».

Πριν από λίγους μήνες κυκλοφόρησε και το τραγούδι σου «Πόσο άντρας είσαι;». Ένα τραγούδι ανατρεπτικό και επίκαιρο σε στίχους και μουσική του Ορέστη Ντάντου. Εσύ σε ποιους θέλεις να απευθύνεις τον ερωτηματικό τίτλο του τραγουδιού; Πιστεύεις πως «είμαστε όλοι η τρομαγμένη εκδοχή του εαυτού μας»;

«Ναι, το πιστεύω αυτό. Το απευθύνω πρώτα απ’ όλα σ’ εμένα, γιατί είμαι μπαμπάς δύο «κοντών» ανθρώπων, έχω δύο αγόρια και νομίζω πως καθημερινά η σκέψη μου γυρνάει γύρω από αυτό, δηλαδή στις κουβέντες που θα τους απευθύνω και στο τι τους μεταφέρω εγώ μέσα από τις εμπειρίες μου τις καλές και τις κακές. Το τραγούδι  μέσω του clip μιλάει περισσότερο για όλες τις διαπροσωπικές σχέσεις. Mπήκαμε στη διαδικασία να τοποθετήσουμε κι άλλα layers πίσω από αυτό, ώστε να μπουν στη συζήτηση όλων των ειδών τα ζευγάρια και το πως εμείς τα αντιλαμβανόμαστε. Στην πραγματικότητα αυτό το κομμάτι έχει να κάνει περισσότερο με το φαίνεσθαι. Έχουμε παρερμηνεύσει την ατάκα «τα εν οίκω μη εν δήμω», τουλάχιστον, στο πλαίσιο των διαπροσωπικών σχέσεων. Είμαστε διατεθειμένοι να κάνουμε θυσίες, ώστε να μην «φαίνεται» κάτι ενώ υπάρχει, αντί να μπούμε στη διαδικασία να δούμε πως μπορούμε να το λύσουμε, που αυτό είναι και το ζητούμενο. Αυτό είναι το θέμα του τραγουδιού και είναι κουβέντες που κάνουμε καθημερινά όλοι. Είναι κουβέντες που θα κάνω με το κορίτσι μου, με τους φίλους μου, με τους συνεργάτες μου και είπαμε ότι κάπως πρέπει να αποτυπωθούν και στο τραγούδι».

Πως βλέπεις την ελληνική μουσική πραγματικότητα τόσο τώρα σε καιρό πανδημίας όσο και στο μέλλον με την επιστροφή στην κανονικότητα;

«Για κάποιο λόγο είμαι πάρα πολύ αισιόδοξος. Είμαι αισιόδοξος γιατί βλέπω πάρα πολύ ωραίες δουλειές να κυκλοφορούν. Βρίσκω συνέχεια νέους καλλιτέχνες ή καλλιτέχνες που επανεφεύρουν τον τρόπο σκέψης τους και τη ματιά τους στη μουσική και αυτό μου προκαλεί φοβερό ενδιαφέρον και μεγάλη αισιοδοξία για τη συνέχεια της μουσικής ανεξάρτητα από την πανδημία. Απλά παραδείγματα που φέρνω στο μυαλό μου είναι οι Αστρογόνο, η Sophie Lies, o Hume Assine και οι Λάμδα με δουλειές που έχουν πραγματικά ενδιαφέρον να τις ψάξει κανείς. Και δεν συζητάω για την hip hop σκηνή που μεσουρανεί έτσι κι αλλιώς τον τελευταίο καιρό. Είναι γεγονός ότι αυτή η σκηνή έχει περάσει σε άλλο επίπεδο με παραγωγές και δουλειές που μπορούν να σταθούν στο επίπεδο αυτών που έχουμε ως παράδειγμα από το εξωτερικό. Δεν έχει καμία σημασία να συγκρίνεις, πηγαίνεις με τα όπλα και με τα δεδομένα που έχεις. Η ελληνική γλώσσα παρέχει δυνατότητες που λίγες γλώσσες μπορεί να έχουν, παρέχει και μειονεκτήματα, γιατί είναι λιγότερο μελωδική σαν γλώσσα, αλλά είναι τεράστιο όπλο για ένα στιχουργό και ιδιαίτερα για έναν raper που η δύναμη του είναι ο στίχος. Οπότε θεωρώ πως γίνονται σπουδαία πράγματα και θα δούμε κι άλλα στο μέλλον».

Πως αποφάσισες να ασχοληθείς με τη μουσική και το τραγούδι; Υπήρξε ίσως κάποιο μουσικό όργανο ή κάποιο άλλο έναυσμα που σε ώθησε σε αυτήν την κατεύθυνση;

«Ο πατέρας μου παίζει κιθάρα και τραγουδάει, οπότε από όταν ήμουν πολύ μικρός υπήρχε μια κιθάρα στο σπίτι και κάποιος άνθρωπος που τραγουδούσε συνέχεια. Έστω και ερασιτεχνικά δεν υπήρχε περίπτωση να μην εμπλακώ με αυτό. Θυμάμαι τον εαυτό μου πάρα πολύ μικρό να τραγουδάω μαζί του. Το πρώτο τραγούδι που είχα τραγουδήσει μαζί του ήταν του Θάνου Μικρούτσικου η «Πρωινή ή βραδινή σερενάτα»,  και μετέπειτα άλλα από τις  «Γραμμές των Οριζόντων» και το «Σταυρός του Νότου». Οπότε ό,τι άλλο έπεφτε στα χέρια μου είχα τον πατέρα μου δίπλα, ο οποίος κάτι έκανε και με ταρακούναγε. Έστω και ενδόμυχα μου πέρασε αυτό το μικρόβιο, οπότε ήταν λογικό επακόλουθο».

Σε έχουμε γνωρίσει μουσικά μέσα από την μπάντα Wedding Singers και τώρα σε παρακολουθούμε να κάνεις τα πρώτα σου μουσικά βήματα στην παρουσίαση μιας προσωπικής δικής σου δουλειάς. Θέλεις να μας μιλήσεις γι’ αυτήν την μετάβαση αλλά και για τα εφόδια και τις εμπειρίες που σου έχει προσφέρει η συμμετοχή σου στους Wedding Singers;

«Πάντοτε ισορροπούσα με κάποιο τρόπο καθώς την ίδια βδομάδα που μπορεί να είχαμε live με του Wedding Singers, ταυτόχρονα συμμετείχα και στην μπάντα του Σταυρού του Νότου, club τραγουδώντας περισσότερο ελληνόφωνο στίχο. Οπότε την ανάγκη μου να πω και πράγματα που στο δικό μου το μυαλό καθορίζονταν περισσότερο από τον στίχο την ισορροπούσα εκεί. Με τους Wedding Singer υπήρχε αυτή η δύναμη και η εκτόνωση σε ένα πολύ απαιτητικό live σε ενέργεια και σε «γκάζι». Στο Σταυρό του Νότου είχα τη δυνατότητα να πω Γιάννη Αγγελάκα, Νίκο Ξυλούρη και γενικά πράγματα που δεν θα μπορούσα να πω με τους Wedding Singers. Οπότε αυτός ο «διπρόσωπος» εαυτός κάπως κάλυπτε τις ανάγκες και από τη μία και από την άλλη. Η αλήθεια είναι θα ήθελα με κάποιο τρόπο αυτά να τα συνδέσω. Δηλαδή να πάρω την ενέργεια από τους Wedding Singers και να την συνδέσω με τον ελληνικό στίχο, πράγμα που πιστεύω πως είναι πάρα πολύ δύσκολο. Όμως το να κυκλοφορήσουν και δικά μου τραγούδια σε μουσική δική μου αλλά και σε μουσική και στίχους φίλων είναι κάτι που το ήθελα πάρα πολύ καιρό. Οπότε κάπως έτσι ήρθε το πλήρωμα του χρόνου, έβαλα επιτέλους μια άνω τελεία, γιατί πάντοτε κάτι έβρισκα και έλεγα ότι αυτό δεν είναι έτοιμο ακόμα, μπορεί να γίνει λίγο καλύτερο, και δεν το έκλεινα ποτέ. Θεώρησα, λοιπόν, πως μαζί με φίλους και συνεργάτες που έχουμε κοινή συνισταμένη και αισθητική θα μπορούσα να φτιάξω αυτόν τον δίσκο που συζητάω 10 χρόνια τώρα. Ευτυχώς συνάντησα ξανά τον Κύριο Κ, τον Θοδωρή Κοντάκο και τον Παντελή Νικηφόρο από τους «Λάμδα», οι οποίοι είναι οι παραγωγοί στις δύο δουλειές που ετοιμάζουμε ταυτόχρονα και ευοδώθηκε αυτή η σκέψη. Ζούμε σε αυτήν την περίοδο που δεν μπορείς να προγραμματίσεις την επόμενη ημέρα, μέσα στα αχαρτογράφητα νερά που κολυμπάμε και με έναν χρόνο περίπου στην πλάτη την ανεργία, όμως ακόμα και γι’ αυτό αισιοδοξώ πως θα τα καταφέρουμε στο τέλος». 

«O “Superman” είναι ένα τραγούδι που θα μπει σε έναν δίσκο που ετοιμάζεται εδώ και έναν χρόνο». Θέλεις να μας μιλήσεις για τον album που προετοιμάζεις και να μας δώσεις μια μικρή γεύση από τα επόμενα μουσικά σου σχέδια;

«Θα είναι δύο δουλειές και στην πραγματικότητα, θα κυκλοφορήσουν ταυτόχρονα δύο LP, που θα έχουν από 7 τραγούδια το καθένα. Το ένα θα είναι σε παραγωγή του Κυρίου Κ όπου κυκλοφόρησαν το «Πόσο άντρας είσαι;» και τα «Ψάρια» και το άλλο σε παραγωγή του Παντελή Νικηφόρου που τώρα κυκλοφόρησε και το πρώτο κομμάτι ο “Superman”. Βέβαια 7 και 7 τραγούδια ίσον 14 και θα μπορούσαν να μπουν σε ένα δίσκο. Όμως προτίμησα να μην κάνω το τρικ της Α και Β πλευράς, ούτε να αφήσω κάτι πίσω, ώστε να βγει πρώτα το ένα και μετά από κάποιους μήνες να κυκλοφορήσει το άλλο. Περισσότερο και από σεβασμό στους συνεργάτες μου, γιατί το ξεκινήσαμε ταυτόχρονα αυτό και με τους δύο και η αρχική μας πρόθεση ήταν να τα συμπεριλάβουμε σε ένα δίσκο. Όμως από τη στιγμή που έβλεπα ότι το σύνολο των τραγουδιών του Κυρίου Κ και αντίστοιχα το σύνολο των τραγουδιών που έχει και διαχειρίζεται ο Παντελής έχει διαφοροποιήσεις, που στην ουσία τις ένωνα εγώ προτίμησα να κυκλοφορήσουν ως ξεχωριστές δουλειές και τα δύο. Οπότε καλώς εχόντων των πραγμάτων τον Σεπτέμβριο θα κυκλοφορήσουν αυτά τα δύο LP. Μέχρι τότε αισιοδοξούμε ότι θα μπορέσουμε να κυκλοφορήσουμε μερικά singles ακόμα ένα τον Απρίλιο και άλλο ένα τον Ιούνιο».

Μια ευχή για το μέλλον…

«Νομίζω αλληλεγγύη. Περισσότερη αλληλεγγύη και περισσότερο νοιάξιμο, γιατί όπως φαίνονται τα πράγματα νομίζω πως θα μας χρειαστεί πολύ περισσότερο απ’ ότι φανταζόμαστε αυτή την στιγμή. Νομίζω ότι οι φωτεινές ημέρες που πιστεύουμε ότι θα έρθουν μετά το πέρας της πανδημίας έχουν πιθανότητα μόνο με αυτό τον τρόπο. Δεν νομίζω πως μπορούμε να αφήσουμε τη «ζωή» μας στους ανθρώπους που δυστυχώς έχουμε εκλέξει ως νόμιμους εκπροσώπους μας. Η αλληλεγγύη και η ανθρωπιά θα μας βοηθήσουν όλους, ώστε να πάμε ένα βήμα πιο μπροστά και να προχωρήσουμε πέρα από το δυστοπικό τοπίο που ζούμε τώρα».

INFO

Το νέο single του Θοδωρή Μαυρογιώργη με τίτλο “Superman” κυκλοφορεί σε όλες τις ψηφιακές πλατφόρμες (https://thodorismavrogiorgis.lnk.to/SupermanID) & στο YouTube 

*Φωτογραφίες: Lydia Sideri

*Το cover artwork του “Superman” είναι μια δημιουργία του Ιορδάνη Καλημεράκη.