Το ομορφότερο ποτάμι είναι… από βιβλία

Σκέψου ότι έχει έρθει η στιγμή να ξεσκονίσεις, αλλά καλά, ολόκληρα τα ράφια, και πίσω και ανάμεσα από τα βιβλία, όχι απλά ένα πέρασμα στο και με το φτερό. Το καθάρισμα που θέλει διαδικασία. Να κατεβάσεις όλα τα βιβλία και να τα στοιβάξεις όπου βρεις, κυρίως στο πάτωμα. Στη θέα αυτή της εικόνα, των απλωμένων, σχεδόν χυμένων βιβλίων, πολλοί αρεσκόμαστε. Τα χαζεύουμε, τα βλέπουμε και τα ξαναβλέπουμε ανακαλύπτουμε ξανά ή θυμόμαστε πως τελικά είχαμε ορισμένα βιβλία που νομίζαμε πως δεν αγοράσαμε ποτέ. Ίσως βλέπουμε κι αυτό το άπλωμα ως ευκαιρία για ταξινόμηση. Ας μη γελιόμαστε, βέβαια, όλοι έχουμε σκεφτεί να τα αφήσουμε χάμω, έτσι από άποψη, επειδή μας αρέσει η εικόνα αυτή και μόνο, όχι από τεμπελιά να τα τακτοποιήσουμε ξανά.

Αλλά και γενικά και έξω από το σπίτι μας, όπου το μάτι μας πιάσει βιβλία αισθανόμαστε μια έλξη, αντιλαμβανόμαστε την ομορφιά στο χώρο. Άλλοι γίνονται θαμώνες βιβλιοπωλείων, άλλοι έχουν σταμπάρει γειτονιές και δρόμους με υπαίθριους πάγκους, άλλοι παίρνουν ένα βιβλίο μαζί τους και πηγαίνουν σε πάρκα, σε παγκάκια ή άλλους τους βλέπεις να διαβάζουν σε στάσεις λεωφορείων.

Σε κάποιες ευρωπαϊκές πόλεις, βασικά στη χώρα μας, που δεν έχουμε επενδύσει  τόσο στο κομμάτι του πολιτισμού, επειδή κυρίως το Κράτος το έχει κατατάξει ως κάτι δευτερεύον υπάρχει διαρκές αίτημα αναβάθμισης, βελτίωσης και εξέλιξης των δημοτικών βιβλιοθηκών, λήψης μέτρων για τον εκδοτικό κλάδο, στήριξης των νέων συγγραφέων, απελευθέρωσης του ασφυκτικού καθημερινού εργασιακού ωραρίου, ώστε να περισσεύει χρόνος και διάθεση για ανάγνωση. Κανείς δεν μπορεί να πει, συνεπώς, πως το βιβλίο έχει φύγει δια παντός από το προσκήνιο. Μέσα στην πανδημία η δυναμική του φάνηκε ακόμη περισσότερο, αφού ο κόσμος έχοντας την άνεση του χρόνου, αλλά και το φόβο ως δαμόκλειο σπάθη βρήκε καταφύγιο στο διάβασμα, φανερώνοντας έτσι πως δεν είναι ζήτημα ατομικής επιλογής η απομάκρυνση από το βιβλίο, αλλά θέμα συγκυριών και συνθηκών της σύγχρονης ζωής.

https://www.instagram.com/p/CXMs70pJqYG/?utm_medium=copy_link

Το βιβλίο θέλει στήριξη και ευκαιρίες να αναδειχθεί. Να γίνει κομμάτι της καθημερινότητάς. Και δεν υπάρχει καλύτερος, ιδανικότερος τρόπος από το να μπει στη δημόσια σφαίρα ζωής και μάλιστα σε έναν από τους σκληρούς της πυρήνες, δηλαδή το δημόσιο χώρο. Το δρόμο που περνάμε για να πάμε στο σχολείο ή τη δουλειά, την πλατεία που συχνάζουμε με το σκύλο, τη διάβαση στην οποία περιμένουμε για να περάσουμε στο απέναντι μανάβικο. Με τον τρόπο αυτό όχι απλά είναι πανταχού παρόν το βιβλίο, αλλά επιτυγχάνεται και η αναδιαμόρφωση του δημοσίου χώρου. Ο περιορισμός των αυτοκινήτων, η μείωση της καθημερινής φρενίτιδας των δρόμων, η γενικότερη ομορφότερη αισθητική είναι μικρές πράξεις επανοικειοποίησης του δημοσίου χώρου από την ανθρώπινη υπόσταση του κόσμου και όχι από την αντιμετώπιση του τόπου ως μέσου διεκπεραιωτικού της παραγωγικής και μόνο διαδικασίας.

https://www.instagram.com/p/COAuJHtDoKo/?utm_medium=copy_link

Κάπως λιγάκι με περισσότερη (καλή) υπερβολή το έκαναν και φέτος αυτό (η δράση γίνεται από το 2016) στους δρόμους του Τορόντο. Εκεί όπου άλλοτε καθημερινά περνούσαν χιλιάδες αυτοκίνητα, χιλιάδες φορές μέσα στη μέρα, τώρα υπάρχει το ομορφότερο ποτάμι που διατρέχει την πόλη. Ένα ποτάμι σελίδων, γραμμάτων, φράσεων, λεκτικών συνόλων, ιστοριών σκέπασε την άσφαλτο εξαφανίζοντας αυτό το σκούρο γκρι χρώμα.

Το Literature Vs Traffic είναι ένα συνεχώς εξελισσόμενο έργο της Luzinterruptus, μιας ανώνυμης ομάδας που πραγματοποιεί αστικές παρεμβάσεις σε δημόσιους χώρους. Για την τελευταία της δράση, η καλλιτεχνική κολεκτίβα μετέτρεψε έναν από τους πιο πολυσύχναστους δρόμους του Τορόντο σε έναν ποταμό 10.000 λαμπερών βιβλίων και όπως μπορείτε να δείτε από τις φωτογραφίες, το αποτέλεσμα ήταν αρκετά θεαματικό.

https://www.instagram.com/p/CT12rICKEnz/?utm_medium=copy_link

Η εγκατάσταση ήταν μέρος του Nuit Blanche 2016, ενός φεστιβάλ τέχνης που λαμβάνει χώρα κατά τη διάρκεια μιας άγρυπνης νύχτας. Τα βιβλία δωρίστηκαν από τον Στρατό της Σωτηρίας και περισσότεροι από 50 εθελοντές εργάστηκαν για 12 ημέρες, ώστε να γεμίσουν την πολυσύχναστη οδό Χάγκερμαν στο κέντρο της πόλης με ένα ρέον ποτάμι από φωτεινά και φωτισμένα βιβλία.

https://www.instagram.com/p/B9MbCl4pu6K/?utm_medium=copy_link

«Έτσι, μια περιοχή της πόλης που συνήθως προορίζεται για ταχύτητα, ρύπανση και θόρυβο, θα γίνει για μια νύχτα ένα μέρος ησυχίας, ηρεμίας και συνύπαρξης που αναδεικνύεται από το αμυδρό, απαλό φως που βγαίνει από τις  σελίδες», είπαν οι καλλιτέχνες στην ιστοσελίδα τους.

Οι θεατές ενθαρρύνθηκαν να γίνουν κομμάτι αυτού του συμμετοχικού έργου τέχνης και να πάρουν μαζί τους βιβλία στο σπίτι, κάτι το οποίο ”άδειασε” τη ροή του ποταμού σε περίπου 10 ώρες. Πέρα από τις θετικές συνέπειες σχετικά με την κυκλοφορία και τη συμφόρηση στις αστικές περιοχές, η εγκατάσταση φέρνει ξανά στη συζήτηση και το προσκήνιο επίσης το έντυπο βιβλίο σε μια εποχή που γίνεται όλο και πιο ψηφιακή. Μπορώντας να ψηλαφίσουν το φυσικό υλικό οι θεατές είχαν την ευκαιρία να διαλέξουν την αναγνωστική τους ύλη κι έτσι βιβλία που είχαν κάνει τον κύκλο τους σε κάποια ράφια και προορίζονταν για την ανακύκλωση, βρήκαν νέους ιδιοκτήτες.

https://www.instagram.com/p/BpXVYCCBaIg/?utm_medium=copy_link

«Τα βιβλία θα είναι εκεί για όσους θέλουν να τα πάρουν, έτσι η εγκατάσταση θα ανακυκλωθεί μόνη της και θα διαρκέσει όσο οι χρήστες τη θέλουν εκεί». Η εγκατάσταση διήρκεσε μόνο περίπου δέκα ώρες, αλλά είμαστε σίγουροι ότι θα τη θυμόμαστε για πολύ, πολύ περισσότερο, κατέληξαν οι διοργανωτές.

Πληροφορίες αντλήθηκαν από boredpanda.com και mymodernmet.com

Διαβάστε επίσης: