Η τριτοβάθμια εκπαίδευση και οι «μπαχαλάκηδες»

Λέξεις: Δημήτρης Κορσαββίδης

Η τριτοβάθμια εκπαίδευση στη χώρα μας αντιμετωπίζει πολύ σοβαρά προβλήματα και κινδύνους. Αν έπρεπε να ιεραρχήσω τους κινδύνους που αντιμετωπίζει σήμερα το δημόσιο Πανεπιστήμιο, με βεβαιότητα, θα έθετα πρώτο και κύριο το διαχρονικό φαινόμενο των «μπαχαλάκηδων». 

Και επειδή, όταν μιλάμε για ένα φαινόμενο, καλό είναι να το ορίζουμε εξαρχής, ως «μπαχαλάκηδες της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης» ορίζονται οι πολιτικές δυνάμεις εκείνες που με συνέπεια επιδιώκουν και εργάζονται για την πλήρη υποβάθμιση και διάλυση των πανεπιστημίων, με στόχο το ξεπούλημα της υλικοτεχνικής υποδομής των σε αμφιβόλου ποιότητας κολλέγια και φυσικά την αύξηση της πελατείας των ιδιωτικών αυτών επιχειρήσεων.

Η παρούσα περίοδος είναι, δυστυχώς, μια περίοδος «μετα(απο)ρρυθμιστικού οργασμού» για την κυβέρνηση των μπαχαλάκηδων. Το υπουργείο παιδείας (;) ανακοίνωσε ότι θα επιβάλει περιορισμό στην εισαγωγή μαθητών στα πανεπιστήμια, θέτοντας μια κατώτατη βαθμολογική βάση, το ύψος της οποίας θα κυμαίνεται από το 10 και άνω, κατά την κρίση των πανεπιστημίων, με σκοπό να απαγορεύσει την εισαγωγή στα πανεπιστήμια όσων μαθητών/τριων δεν συγκεντρώνουν τουλάχιστον αυτή τη βαθμολογία στις πανελλαδικές εξετάσεις. Το βασικό επιχείρημα της κυβέρνησης είναι ότι όσοι μαθητές δεν καταφέρνουν να γράψουν πάνω από 10 στις πανελλαδικές είναι ακατάλληλοι για να σπουδάσουν στην τριτοβάθμια εκπαίδευση.  Βέβαια, την ίδια ακριβώς περίοδο, το Υπουργείο με νομοθετικές πρωτοβουλίες εξισώνει τα πτυχία και τα επαγγελματικά δικαιώματα των κολλεγίων και των ΙΕΚ με αυτά των -δημόσιων- Πανεπιστημίων. Αξίζει να τονιστεί εδώ ότι τα κολλέγια που λειτουργούν στην Ελλάδα ΔΕΝ είναι ιδιωτικά πανεπιστήμια, διότι κάτι τέτοιο απαγορεύεται ρητά από το Σύνταγμα, αλλά επιχειρήσεις που παρέχουν μεταδευτεροβάθμια εκπαίδευση, δηλαδή που απευθύνονται σε αποφοίτους λυκείων και τους παρέχουν επί πληρωμή μαθήματα αμφιβόλου ποιότητας.

Δηλαδή,  αν ένας μαθητής συγκεντρώσει 9.000 μόρια στις πανελλαδικές εξετάσεις και με βάση το μηχανογραφικό του μπορεί να περάσει σε μια σειρά σχολών με χαμηλή βάση, πλέον απαγορεύεται να εισαχθεί και απορρίπτεται από την τριτοβάθμια εκπαίδευση ως ακατάλληλος. Αυτός ο μαθητής όμως, ο ίδιος που κρίθηκε από την κα Κεραμέως ως ακατάλληλος, μπορεί να πληρώσει ένα ιδιωτικό κολλέγιο και να αποκτήσει πτυχίο ΙΣΟΤΙΜΟ με αυτό των πανεπιστημίων.

Γίνεται λοιπόν αντιληπτό ότι οι μπαχαλάκηδες της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης, η κυβέρνηση δηλαδή, επιδιώκουν να αποκλείσουν μαθητές και μαθήτριες από τα πανεπιστήμια με σκοπό να εξασφαλίσουν πελατεία για τους φίλους τους ιδιοκτήτες ιδιωτικών κολλεγίων. 

Βέβαια, η κριτική σε αυτή την παράλογη απόφαση δεν είναι μόνο για το σκέλος της εξυπηρέτησης ιδιωτικών συμφερόντων, αλλά κυρίως για τον απαράδεκτο αποκλεισμό μαθητών από τη δημόσια εκπαίδευση με βάση τον βαθμό των πανελλαδικών. Όλοι γνωρίζουμε ότι ο βαθμός των πανελλαδικών δεν είναι ο δείκτης της αξίας ενός ανθρώπου ή ενός μελλοντικού επιστήμονα, αλλά η ανταπόκριση του μαθητή σε τρίωρες εξετάσεις 4 μαθημάτων. Και όλοι επίσης (ανα)γνωρίζουμε ότι ο βαθμός των πανελλαδικών εξετάσεων ΔΕΝ συνδέεται με την μελλοντική πορεία ενός φοιτητή ή ενός επιστήμονα. Ένας αριστούχος των πανελλαδικών εξετάσεων είναι πιθανό να μην πάρει ποτέ το πτυχίο του και ένας μαθητής που περνάει σε μια σχολή με βάση 7.000 μορίων, μπορεί να εξελιχθεί σε σημαντικό επιστήμονα στον κλάδο του. Είμαι βέβαιος ότι όλοι έχουμε υπόψη μας παραδείγματα ανθρώπων, στο περιβάλλον μας, και στις δύο κατηγορίες. Όλοι γνωρίζουμε ότι ο μόνος τρόπος ένας άνθρωπος να επιτύχει είναι με το να του δώσεις την ευκαιρία να προσπαθήσει να επιτύχει και όχι να του κλείσεις την πόρτα του δημόσιου πανεπιστημίου, σαν άλλος πορτιέρης, χαρακτηρίζοντάς τον ακατάλληλο με βάση την επίδοσή του σε μία εξέταση. 

Την ίδια ώρα που η κυρία Κεραμέως αποκλείει μαθητές από πανεπιστημιακά ιδρύματα, στερώντας τους κάθε ευκαιρία για προσωπική εξέλιξη και καταργώντας στην πράξη το συνταγματικό δικαίωμα στη δημόσια εκπαίδευση, αποφασίζει και διατάζει ακόμα μια συνταγματική εκτροπή: αυτή της κατάλυσης του πανεπιστημιακού αυτοδιοίκητου. Το Υπουργείο Παιδείας (;) και το Υπουργείο Προστασίας (;) του Πολίτη ιδρύουν ένα σώμα αστυνομικών (οι οποίοι θα διοριστούν εκτός ΑΣΕΠ και εκτός Πανελλαδικών Εξετάσεων… λέγε με πελατειακό κράτος) με κύρια αποστολή την επιτήρηση των πανεπιστημίων και με ανακριτικές αρμοδιότητες μέσα στο πανεπιστημιακό περιβάλλον. Ποιο είναι το επιχείρημα πίσω από την ίδρυση αυτής της Πανεπιστημιακής Αστυνομίας; Μα, φυσικά, η πάταξη της ανομίας! Βέβαια, όσοι εξ ημών δεν πάσχουμε από ολική αμνησία, θυμόμαστε ότι μόλις εξελέγη η Νέα Δημοκρατία, κατήργησε το περιβόητο «άσυλο», λέγοντας ότι με αυτή την κατάργηση θα μπορούσε όποτε ήθελε η αστυνομία να εισέρχεται στο πανεπιστήμιο. 

Το θυμάστε, έτσι δεν είναι; 

Δηλαδή, αυτοί που υπερθεμάτιζαν στην κατάργηση του ασύλου και που δήλωναν πως με την κατάργησή του δε θα υπήρχαν πια φαινόμενα ανομίας, τώρα έρχονται για να δηλώσουν πως πρέπει να ιδρυθεί νέα Αστυνομία, η οποία θα περιφέρεται μέσα στα πανεπιστήμια. Φυσικά, το βασικό ερώτημα που προκύπτει είναι που ακριβώς βρίσκεται αυτή η περιβόητη «ανομία» και γιατί χρειάζεται η ίδρυση πανεπιστημιακής Αστυνομίας! Να σημειωθεί εδώ ότι όλα τα πανεπιστήμια της χώρας διαθέτουν υπηρεσίες φύλαξης (security), οι οποίες  όμως λογοδοτούν στον Πρύτανη και όχι στην Αστυνομία. Από την άλλη η αστυνομία όποτε θέλει ή όποτε δεχτεί καταγγελία μπορεί -χωρίς κανένα περιορισμό- να εισέλθει στα πανεπιστήμια. Και, τελος, τα φαινόμενα ανομίας είναι ιδιαίτερα σπάνια και δεν αποδεικνύεται ότι συνδέονται με φοιτητές. Ελάχιστα περιστατικά βίας έχουν σημειωθεί και σε αυτά η αστυνομία ήταν απούσα, ενώ μπορούσε να βρίσκεται εκεί. Δανείζομαι στο συγκεκριμένο θέμα το παράδειγμα του καθηγητή Δημήτρη Χριστόπουλου: «Όπως λοιπόν προσδοκούμε απο την Ελληνική Αστυνομία να μας προστατέψει από μια κλοπή του σπιτιού μας, αλλά δεν συναινούμε να βάλουμε έναν αστυνομικό μονίμως στο καθιστικό του σπιτιού μας, έτσι πρέπει να γίνεται και με το Πανεπιστήμιο. Αρκεί βέβαια και η Αστυνομία να κάνει τη δουλειά της».

 Το πιο εξοργιστικό στη συγκεκριμένη περίπτωση, βέβαια, είναι ότι τη στιγμή που η κυβέρνηση των μπαχαλάκηδων ανακοινώνει αχρείαστους (όπως εξήγησα παραπάνω) διορισμούς αστυνομικών για τα πανεπιστήμια, δεν προχωρά σε χρήσιμους και αναγκαίους διορισμούς Καθηγητών, Ερευνητικού, Τεχνικού και Διοικητικού Προσωπικού. Τη στιγμή που η κυβέρνηση ξοδεύει χρήματα σε ύποπτες απευθείας αναθέσεις και σε αχρείαστους διορισμούς κατασταλτικών δυνάμεων, αρνείται να χρηματοδοτήσει τα δημόσια πανεπιστήμια που επιτελούν ένα σπουδαίο ερευνητικό και διδακτικό έργο. Αρνούνται να στηρίξουν τα πανεπιστήμια, τα οποία στήριξαν την Πολιτεία όσο λίγοι στο θέμα της πανδημίας, προσφέροντας επιστημονική γνώση, ανθρώπινο δυναμικό, υλικοτεχνική στήριξη και με καινοτόμες μεθόδους, όπως αυτή του ΑΠΘ, που ελέγχει την ποσότητα του ιικού φορτίου σε επιβαρυμένες περιοχές και ειδοποιεί έγκυρα και αποτελεσματικά τους αρμόδιους, συμβάλλοντας τα μέγιστα στην αντιμετώπιση της υγειονομικής κρίσης.

Αλήθεια, έχει κανένα πολυδιαφημισμένο και πανάκριβο ιδιωτικό κολλέγιο την επιστημονική ικανότητα να βοηθήσει την πολιτεία και να εφαρμόσει καινοτόμες ερευνητικές μεθόδους σε εποχές κρίσης; 

Κλείνω, δηλώντας ευγνώμων και υποχρεωμένος στη χώρα μου, την Ελλάδα, που μου δίνει τη δυνατότητα να φοιτώ δωρεάν σε ένα υψηλού επιπέδου ακαδημαϊκό ίδρυμα. Είμαι ευγνώμων σε όλες και όλους που από την ίδρυση του ελληνικού κράτους έδωσαν αγώνες για να εξασφαλιστεί ο δημόσιος, δωρεάν και καθολικός χαρακτήρας της Τριτοβάθμιας Εκπαίδευσης στη χώρα μας.

Κλείνω, με τη δέσμευση ότι ως φοιτητής, αλλά κυρίως ως πολίτης, θα κάνω ό,τι περνάει από το χέρι μου, μαζί με το εκπαιδευτικό κίνημα της χώρας, τους Καθηγητές και τις Καθηγήτριες, τους φοιτητές και τις φοιτήτριες, όλους και όλες τους δημοκρατικούς πολίτες, ώστε οι επόμενες γενιές να έχουν το ίδιο δικαίωμα με εμένα, το δικαίωμα της απρόσκοπτης πρόσβασης στη δημόσια και υψηλού επιπέδου τριτοβάθμια εκπαίδευση, απέναντι στα πανίσχυρα ιδιωτικά συμφέροντα της ιδιωτικής εκπαίδευσης, απέναντι στους καθ΄έξιν και αμετανόητους «μπαχαλάκηδες με γραβάτες».

*Ο Δημήτρης Κορσαββίδης είναι Φοιτητής Ιστορίας και Αρχαιολογίας ΑΠΘ