Η υπουργοποίηση ενός ομοφυλόφιλου δεν είναι είδηση

Αλήθεια πόσο είδηση είναι ότι ένας ανοιχτά ομοφυλόφιλος πολιτικός (ο προσδιορισμός gay είναι περιοριστικός) υπουργοποιήθηκε ή πιο ορθά υφυπουργοποιήθηκε σε έναν τομέα που ήδη ήταν γενικός γραμματέας από τον Ιούλιο του 2019;

Του Ιωάννη Κυφωνίδη

Ο λόγος για το θέμα των ημερών. Τον προβιβασμό του γενικού γραμματέα σύγχρονου πολιτισμού Νικόλα Γιατρομανωλάκη σε υφυπουργό και την προβολή του θέματος αυτού ως κίνηση πολιτικού και κοινωνικού συμβολισμού ενώ είναι ξεκάθαρα μόνον επικοινωνιακού συμβολισμού. Άλλωστε ήδη από το σχηματισμό της κυβέρνησης Μητσοτάκη τον Ιούλιο του 2019 ξέραμε το βιογραφικό του Νικόλα Γιατρομανωλάκη.

Η δεύτερη απορία, ρητορικής απόχρωσης, εφόσον γνωρίζουμε ήδη την απάντηση, είναι γιατί να αποτελεί είδηση στην Ελλάδα εν έτει 2021 η ομοφυλοφιλία ή ετεροφυλοφιλία ενός δημόσιου προσώπου. Δηλαδή είναι είδηση η φύση ενός ανθρώπου, δημόσιου προσώπου ή μη;

Κανείς μας δε θέλει να υποτιμήσει ωστόσο τον ίδιο το Νικόλα Γιατρομανωλάκη και τις δυνατότητες του, ούτε την όποια ακτιβιστική του προσφορά στην ΛΟΑΤ κοινότητα της Ελλάδας. Ούτε καν τη δεδομένη προσφορά του σε ζητήματα κοινωνικά και πολιτιστικά ως ακτιβιστή, εθελοντή και επαγγελματία. Διαθέτει εντυπωσιακό βιογραφικό και πολλές μαρτυρίες για τον επαγγελματισμό του και την ειλικρίνεια του.

Αλλά φθάνουν όλα αυτά για να θεωρηθεί η υφυπουργοποίηση του ως κίνηση υψηλού κοινωνικού και πολιτικού συμβολισμού, πολύ περισσότερο όταν πολιτική του προϊσταμένη παραμένει η Λίνα Μενδώνη, που ουκ ολίγες φορές έδωσε δείγματα ομοφοβίας έστω με έμμεσο τρόπο; Και πως θα προωθήσει τα ζητήματα σύγχρονου πολιτισμού όταν την ίδια ώρα βάλλεται ο κλασικός πολιτισμός από την πολιτική προϊσταμένη του; Και μάλιστα σε ένα υπουργικό συμβούλιο με ουκ ολίγα μέλη ομοφοβικά. Και δε χρειάζεται να έχουν καταφερθεί ή υποτιμήσει τη ΛΟΑΤ κοινότητα της χώρας. Αρκούν οι πολιτικές τους πράξεις που το αποδεικνύουν αυτό.

Ξέρετε τι θα ήταν πραγματικά κίνηση πολιτικού και κοινωνικού συμβολισμού με προοπτικές ουσιαστικής πολιτικής πράξης; Η υπερυπουργοποίησή του Νικόλα Γιατρομανωλάκη σε υπουργό παιδείας και πολιτισμού, με την έξοδο των κ. Κεραμέως και Μενδώνη από το σχήμα. Και πάλι όμως θα κρινόταν από το πολιτικό του έργο στον συγκεκριμένο τομέα. Διότι θα έπρεπε να δουλέψει απρόσκοπτα μέσα από την παιδεία και τον πολιτισμό και για τα θέματα που άπτονται της ΛΟΑΤ Κοινότητας και για θέματα εκπαίδευσης της κοινωνίας στα ζητήματα αυτά.

Σύμφωνα με τη Βικιπαίδεια έχει δραστηριοποιηθεί στον τομέα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και όχι μόνο των δικαιωμάτων των ΛΟΑΤ+ ατόμων, αλλά έχει συμμετάσχει εθελοντικά και σε μη κερδοσκοπικούς οργανισμούς με αντικείμενο την κοινωνική ένταξη ευάλωτων πληθυσμών, και τη σωματική και ψυχική υγεία των παιδιών. Μήπως λοιπόν θα έπρεπε να έχει υπουργοποιηθεί κανονικά με αντικείμενο όλα αυτά τα θέματα και όχι απλά να προβιβαστεί από γενικός γραμματέας σε υφυπουργό, πολύ περισσότερο που δεν είναι βουλευτής οπότε εκ των πραγμάτων δε θα μπορέσει ποτέ στην πράξη να απευθυνθεί δημόσια από το βήμα της Βουλής και ειδικά για άρθρα που καίνε;

Όταν η ελληνική Βουλή καταψήφισε ή δεν υπερψήφισε το Νοέμβριο 2019 την αναθεώρηση του άρθρου 5 παράγραφος 2 του Συντάγματος, ώστε να συμπεριλαμβάνεται η απαγόρευση στις διακρίσεις με βάση τον σεξουαλικό προσανατολισμό, την ταυτότητα και το φύλο, δεν είδα σχεδόν πουθενά μια δήλωση του κυρίου Γιατρομανωλάκη . Δεκτόν ότι δεν ήταν βουλευτής, οπότε δεν είχε δικαίωμα ψήφου, αλλά θα ήταν πολύ ενδιαφέρουσα η τοποθέτηση του, πολύ περισσότερο τότε ως γενικού γραμματέα σύγχρονου πολιτισμού για το άρθρο.

Και για να κάνουμε το συνήγορο του διαβόλου ή πιο ορθά των καλλικάντζαρων, εάν δεχτούμε ότι ο Νικόλας Γιατρομανωλάκης δεν περιορίζει το λόγο ή τις πράξεις του σε θέματα ΛΟΑΤ διότι ορθώς δεν αυτοταμπελώνεται ή αυτογκετοποιείται πολιτικά, καθώς είναι πολιτικό πρόσωπο και όχι επίσημος εκπρόσωπος της Κοινότητας, δεν είναι η άλλη όψη του ίδιου νομίσματος η επικοινωνιακή εργαλειοποίηση του ως του πρώτου ανοιχτά ομοφυλόφιλου μέλους Ελληνικής κυβέρνησης;

Άρα μέχρι στιγμής η εργαλειοποίησή του από τον πρωθυπουργό και μάλιστα με μίζερο τρόπο, κι εφόσον προβιβάζονται ή διατηρούνται στα πόστα τους Βορίδης, Γεωργιάδης, Μενδώνη, Κεραμέως, είναι στην ουσία μια κίνηση εσωτερικών ισορροπιών κυβερνητικών , κομματικών και συμμαχικών με στελέχη μη προερχόμενα από τον πυρήνα της Κεντροδεξιάς Παράταξης. Είναι μια κίνηση, αρκούντως μίζερη, πολιτικοκορεκτίλας που φοριέται πολύ τελευταία στη χώρα μας, χωρίς ουσιαστικό αντίκρισμα στην Ελληνική κοινωνία και τους πολίτες.

Και ειλικρινά δεν κατανοώ τις αντιδράσεις, από ορισμένα με την ευρεία έννοια μέλη της ΛΟΑΤ κοινότητας στα social media, περί ομοφοβικής συμπεριφοράς ή κρυπτοgay ζηλοφθονίας, επειδή ασκήθηκε κριτική για τη διάσταση που πήρε το θέμα. Ούτε τα πανηγύρια ότι δικαιώνεται η πολιτική του Ποταμιού επειδή υφυπουργοποιήθηκε ο Γιατρομανωλάκης και παραμένει γενικός γραμματέας αθλητισμού ο Γιώργος Μαυρωτάς, που όλως τυχαίως, ενώ ως βουλευτής του Ποταμιού είχε αγωνιστεί για την αναθεώρηση του άρθρου 5, παράγραφος 2, ως συνεργάτης της κυβέρνησης Μητσοτάκη ακολούθησε το γνωστό και μη εξαιρετέο “Μούγκα στη Στρούγκα”.

Θα αναρωτηθεί, βέβαια, κανείς και στην περίπτωση Μαυρωτά, πώς να τοποθετηθεί σε θέματα της Βουλής εφόσον δεν είναι πλέον βουλευτής και ούτε καν υφυπουργός; Αλλά το ζήτημα δεν είναι αυτό, το ζήτημα είναι ότι στελέχη του Ποταμιού και από άλλους χώρους εκτός ΝΔ εργαλειοποιούνται εις γνώσιν τους από την κυβέρνηση Μητσοτάκη για την έξωθεν καλή μαρτυρία και τίποτα παραπάνω. Και επιλέγονται σε καίρια πόστα κι επί τούτου ως μη βουλευτές για να μην έχουν λόγο επί της υπερψήφισης ή καταψήφισης άρθρων. Οπότε δεν υπάρχει ουσιαστικό αντίκρισμα ειδικά εάν οι πολιτικοί τους προϊστάμενοι είναι φύσει και θέσει η μέρα με τη νύχτα ή η νύχτα με τη μέρα συγκριτικά.

Εμένα προσωπικά όλη αυτή η ιστορία με παρέπεμψε σε cyber παράλληλη αυτοϊκανοποίηση, πολιτική, ενώ το ζητούμενο είναι η αληθινή επαφή και ζύμωση με οργασμό ή γέννα για την κοινωνία και τους πολίτες. Αλλά φαίνεται πως ζούμε σε εποχές υπερcyber , αλλιώς πως να εξηγηθεί κι εκείνη η ανεκδιήγητη σύσταση να μη μπαίνουν οι πολίτες σε ώρες αιχμής τηλεκπαίδευσης στο Netflix, το Youtube και το Pornhub;

Ξέρω πως πολλές και πολλοί δε θα κατανοήσουν τη γραφή μου και ίσως θεωρήσουν ότι εκπορεύεται από ομοφοβικές πηγές. Άλλωστε οι πάντες μπορούν να κρίνουν τους πάντες. Αλλά καμία σχέση με κάτι τέτοιο. Απλά θεωρώ ότι η συμμετοχή του Νικόλα Γιατρομανωλάκη στο κυβερνητικό σχήμα θα έχει αξία πραγματική μόνο εάν από τη θέση του ως υφυπουργού σύγχρονου πολιτισμού συμβάλει με τον τρόπο του στα ουσιαστικά θέματα σύγχρονου πολιτισμού, άρα και της ΛΟΑΤ κοινότητας, όπως ο πολιτικός γάμος, το σύμφωνο συμβίωσης, η κοινή φορολογική δήλωση και περιουσία εάν το επιθυμούν, η τεκνοθεσία, ο μη αποκλεισμός τους κοινωνικός ή άλλου είδους άμεσος ή έμμεσος. Διότι διαφορετικά θα μείνει μια κίνηση αισθητικής politically correct και μόνο αυτό, χωρίς ουσία, χωρίς έργο, χωρίς αντίκρισμα.

Αραγε η ίδια η θέση του στο σχήμα και ο τομέας του τού προσφέρει μια τέτοια πρόσβαση έστω έμμεση; Διότι και τα Ολυμπιακά έργα ήταν μεγαλειώδη ως προς τον συμβολισμό τους και τη χρήση τους στη διάρκεια των αγώνων, αλλά πολλά από αυτά εγκαταλείφθηκαν και σάπισαν.

Θα ευχηθούμε καλή επιτυχία στο Νικόλα Γιατρομανωλάκη, αλλά με πολιτική προϊσταμένη τη Λίνα Μενδώνη και συγκατοίκους στο ίδιο κυβερνητικό σχήμα ομοφοβικούς ή ακόμη και κρυπτοgay (με αρνητικό πρόσημο η χρήση της περιγραφής),πολύ αμφιβάλλουμε ότι θα την έχει .

Το πολύ πολύ να πνίξουμε τη λύπη μας με το μάζεμα της ελιάς στο Ντουμπάι και τον καθαγιασμό των υδάτων στο Burj Al Arab.

* Ο Ιωάννης Κυφωνίδης είναι ηθοποιός και δημοσιογράφος.