Ένα από τα καλύτερα έθνικ εστιατόρια της πόλης κλείνει

Με μια λιτή ανακοίνωση στη σελίδα του στο fb, το Massaya το αγαπημένο μας έθνικ εστιατόριο της Θεσσαλονίκης μας αποχαιρετά μετά από οκτώ χρόνια υπέροχης γαστρονομικής διαδρομής στον πεζόδρομο της Χειμάρρας στη Μπότσαρη. 

«Σε κάποιους συστήσαμε και σε άλλους θυμήσαμε τη συριακή κουζίνα και φιλοξενία πάντα με τη διάθεση να είμαστε άξιοι αντιπρόσωποι αυτης αλλά και της κουλτουρας ενος υπέροχου και δυστυχως τόσο βασανισμένου λαού. Μας αγκαλιάσατε και μας στηρίξατε σε ανέλπιστο βαθμό. Γνωρίσαμε τόσο κοσμο, κάναμε φιλους, γελάσαμε, διασκεδάσαμε, ήπιαμε, γευτήκαμε, επικοινωνήσαμε. Η μεγαλύτερη ανταμοιβή για μας η αγάπη και η εμπιστοσύνη που μας δείξατε. Όλα όμως γύρω μας κάνουν τον κύκλο τους. Και το Massaya υπό τη συγκεκριμένη μορφή τον έκλεισε. Μας βοηθήσατε κι εσείς που μας αγαπήσατε και μας στηρίξατε να πιστέψουμε σε μας για το επόμενο εγχείρημα, για την επόμενη ιδέα που θα μας αντιπροσωπεύει σε αυτό που εξελιχθήκαμε κι εμείς μέσα στο χρόνο.

Η τελευταία μέρα του Massaya θα είναι στις 22 Μαΐου που κλείνουμε ακριβώς τα οκτώ χρόνια λειτουργίας. Λεπτομέρειες και πληροφορίες για το νέο μας εγχείρημα θα δοθούν το επόμενο χρονικό διάστημα. Να περνάτε καλά και να χαμογελάτε!!!!

Στα ίδια μέρη θα ξαναβρεθούμε…..»

Η ιστορία του

Ο Γιάννης Μπιτούλης γνώρισε την Μαριάμ Χούρι το 2008. Μαζί της γνώρισε και την κουλτούρα και τις γεύσεις της Συρίας. Βλέπετε η Μαριάμ είναι μετανάστρια δεύτερης γενιάς από την Συρία.

Η parallaxi ήταν εκεί από την πρώτη μέρα της λειτουργίας του και ανέπτυξε στενές σχέσεις μαζί τους. Η Κύα Τζήμου είχα καταγράψει την ιστορία του:

Εδώ γεννήθηκε η Μαριάμ, μεγάλωσε, σπούδασε Μαθηματικός και διδάχτηκε την μαγειρική της χώρας του πατέρα της από δυο ικανότατους σεφ. Τον πατέρα της, Φαγιάντ και τον Γασάν Μπισάρα, τον σεφ της περίφημης Παλμύρας που μεσουρανούσε μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του 90. Ο πατέρας της έφτασε στην Ελλάδα στη δεκαετία του 70, ως φοιτητής στην Αρχιτεκτονική και έμεινε εδώ. 

Σήμερα, στα 30 κάτι, ο Γιάννης και η Μαριάμ αποφάσισαν να κάνουν επάγγελμα αυτό που αγαπούσαν πολύ και οι δυο τους. Να κάνουν τραπέζια στο σπίτι αραδιάζοντας στους φίλους τους πιάτα από μια μεγάλη λίστα φαγητών από την συριακή κουζίνα. Με κίνητρο την προτροπή των ενθουσιασμένων φίλων αλλά και την οικογενειακή παράδοση που κουβαλούσε ο πεθερός του Γιάννη από το Μπλουντάν της Συρίας, ένα ορεινό θέρετρο της Συρίας όπου η οικογένειά του διατηρούσε εστιατόριο 600 θέσεων.

Παράπονο του Γιάννη είναι που δεν έχει καταφέρει ακόμα να επισκεφθεί τον τόπο της γυναίκας του. Όταν παντρεύτηκαν το 2011, η κατάσταση εκεί δεν επέτρεπε ταξίδια αναψυχής, ενώ νωρίτερα, η συντηρητική παράδοση της χώρας δεν επέτρεπε την επίσκεψη ενός σύντροφου χωρίς τα επίσημα δεσμά του γάμου.

Η ολοκλήρωση της διαδρομής ενός σπουδαίου εστιατορίου που μας σύστησε την κουζίνα της Μέσης Ανατολής γεννά ελπίδες για κάτι νέο και δημιουργικό. Στο μεταξύ τα τελευταία χρόνια η άλλη σπουδαία τους ενασχόληση με τις γάτες στο The Crazy Cat Gentleman της Τούμπας μας περιμένει για πολύτιμες συμβουλές…