Η μαγειρίτσα το βράδυ της Ανάστασης και η συνταγή της πιο υπέροχης vegan εκδοχής της

Ανάμεσα στις παραδόσεις του Πάσχα, περίοπτη θέση στα σπίτια έχει η μαγειρίτσα που τρώγεται βράδυ της Ανάστασης. Στις παιδικές μου αναμνήσεις, αλλά και στις αναμνήσεις πολλών υποθέτω, είναι οι ώρες που η μάνα στέκεται πάνω από την κουζίνα αυτές τις μέρες φτιάχνοντας τα φαγητά των ημερών. Πόσοι δε θυμόμαστε να γυρνάμε το βράδυ της Ανάστασης στο σπίτι και να τρέχουμε να κάτσουμε πρώτοι στο τραπέζι της βραδιάς… Πόσοι άλλωστε από εμάς, δεν το μεταφέραμε όλο αυτό και στις δικές μας ζωές σήμερα, περιμένοντας με την ίδια λαχτάρα την μαγειρίτσα της Ανάστασης.

Δε θα σας κρύψω όμως, πως εγώ μαγειρίτσα δεν έτρωγα ποτέ. Η ιδέα πως θα πρέπει να φάω τα εντόσθια ενός αρνιού δεν με ενθουσίαζε ποτέ. Ωστόσο, ψάχνοντας την ιστορία της και τον λόγο που αυτή τη βραδιά τρώγεται, βρήκα μία σοφή εξήγηση που έρχεται από τα βάθη της πίστης και, σίγουρα έχει σημασία να γίνεται εκείνο το βράδυ.

Το βράδυ της Ανάστασης λοιπόν, είναι ουσιαστικά το τέλος της 40ημερης νηστείας από την Καθαρά Δευτέρα. Το πιάτο με την μαγειρίτσα είναι μια ασφαλή επιλογή για το στομάχι, αφού όσοι νήστεψαν το κρέας για σαράντα ημέρες, θα πρέπει να ξεκινήσουν σταδιακά την κρεατοφαγία που ακολουθεί τις επόμενες ημέρες. Οπότε η μαγειρίτσα είναι το φαγητό που προετοιμάζει τον ανθρώπινο οργανισμό ώστε να μην πέσει κατ’ ευθείαν στα βαθιά, με το αρνί και το κατσίκι της επόμενη μέρας. Γι’ αυτό και επιλέχθηκε να τρώγεται το βράδυ του Μεγάλου Σαββάτου και καθιερώθηκε ως έθιμο. Αυτό βέβαια για εκείνους που κάνουν νηστεία 40 ημερών αλλά και εκείνους που την επόμενη μπορεί να φάνε… χωρίς αύριο! Τα χορταρικά της συμβολίζουν τα πικρά χόρτα που έτρωγαν οι Εβραίοι προς ανάμνηση της πολύχρονης σκλαβιάς τους από τους Αιγύπτιους. Το Πάσχα των Εβραίων είναι εθνική γιορτή. Πάσχα στα εβραϊκά σημαίνει έξοδος ή διάβαση. Οι Χριστιανοί γιορτάζουν την Ανάσταση του Χριστού και το πέρασμα από τον θάνατο στη ζωή.

Για μένα όμως, όπως και για πολλούς όπως συζητάω, η εκδοχή μίας vegan μαγειρίτσας φάνταζε πάντα πιο ελκυστική. Ειδικά από τότε που άρχισα να ζω μόνος μου, η κατάλληλη μαγειρίτσα με μανιτάρια έγινε μία σταθερή επιλογή μου για αυτή τη μέρα και όχι μόνο. Τόσο γιατί δεν με ενθουσίαζε ποτέ να φάω ένα ζώο που για ένα έθιμο δολοφονείται μαζικά κάθε χρόνο για μία μέρα του χρόνου, όσο και επειδή ήθελα πάντα κάτι καλύτερο αισθητικά. Δε σας κρύβω, πως η vegan μαγειρίτσα έγινε και σε ανύποπτες στιγμές και μέρες του χρόνου, ακριβώς επειδή όλοι μας δεν λειτουργούμε απαραίτητα βάσει κάποιων παραδόσεων αλλά προσπαθούμε να τις φέρουμε στα μέτρα μας.

Μάλιστα, προσπάθησα διάφορες εκδοχές της μέχρι να καταλήξω στην καλύτερη, κι αυτή ήρθε μπροστά μου όταν ένα πρωινό είδα τον Παύλο Χάπιλλο να την ετοιμάζει για τους τηλεθεατές μίας εκπομπής. Μιλώντας αργότερα μαζί του, με έπεισε για την ιδιαιτερότητα της μαγειρίτσας του και από τότε, κάθε χρόνο μιλάω μαζί του για την ίδια, υπέροχη συνταγή της μαγειρίτσας με μανιτάρια που αν δοκιμάσετε, θα μαγευτείτε – είτε τρώτε κρέας είτε όχι – και θα κάνετε κι εσείς συχνά!

Υλικά:

• 1 φλιτζανάκι του καφέ ελαιόλαδο
• 1 μεγάλο ξερό κρεμμύδι
• 1 ματσάκι φρέσκο κρεμμυδάκι
• 1 κιλό μανιτάρια διάφορα (και ένα είδος να έχετε, γίνεται πάλι υπέροχη)
• 1 μαρούλι
• 1 φλιτζανάκι του καφέ ρύζι γλασέ
• 1 ματσάκι άνηθο
• 1 λίτρο ζωμό λαχανικών
• 1 αυγό (ή 2 κ.σ. κορν φλάουρ)
• Αλάτι
• πιπέρι
• Χυμό και ξύσμα από ένα λεμόνι.

Εκτέλεση 

Σε μια μεγάλη κατσαρόλα τσιγαρίζουμε το ξερό κρεμμύδι και τα φρέσκα κρεμμυδάκια στο ελαιόλαδο μαζί με λίγο αλάτι και πιπέρι. Προσθέτουμε τα μανιτάρια κομμένα σε κυβάκια, χαμηλώνουμε την φωτιά σε μέτρια και αφήνουμε τα μανιτάρια να ψηθούν για 15-20 λεπτά.

Σπάμε το μαρούλι με τα χέρια σε μεγάλα κομμάτια, το βάζουμε στην κατσαρόλα μαζί με τον ζωμό και το ρύζι και το αφήνουμε να πάρει μια βράση. Σε ένα μπολ χτυπάμε το αυγό ( ή για τους αυστηρά χορτοφάγους, μπορεί να αντικαταστήσετε το αυγό με 2 κ.σ. κορν φλάουρ)μαζί με το χυμό λεμόνι, το ξύσμα και τον ψιλοκομμένο άνηθο.

Βάζουμε λίγο από την ζεστή σούπα στο παραπάνω μίγμα καθώς ανακατεύουμε συνεχώς, προσθέτουμε σιγά σιγά κι άλλη σούπα μέχρι το μίγμα να φτάσει σχεδόν στην ίδια θερμοκρασία με την σούπα. Προσθέτουμε το ζεστό μίγμα στην κατσαρόλα, ανακατεύουμε καλά, σβήνουμε τη φωτιά και αλατοπιπερώνουμε.

Η συγκεκριμένη μαγειρίτσα, πάντα περισσεύει και για την επόμενη μέρα και τα τελευταία χρόνια μου ζητάνε και φίλοι αλλά και η μητέρα μου να της πάω ένα μικρό ταπεράκι. Δεν είναι λοιπόν όλα απαραίτητα συνδεδεμένα με τη δολοφονία των ζώων σε αυτές τις μέρες του Πάσχα και ειδικά, όσο περνούν τα χρόνια μπορούμε εμείς οι ίδιοι να αλλάξουμε κάποια πράγματα. Όταν μάλιστα η γεύση παραμένει ίδια με αυτή των αναμνήσεων σου, δεν υπάρχει κανένας λόγος να επιλέγουμε να διατηρούμε παλιές, κακές, συνήθειες. Γνώμη μου…