Η νέα θρησκεία της πόλης

του Γιάννη Ανδρέου

Η γεύση της Θεσσαλονίκης αλλάζει, εμπλουτίζεται, αποκτά νέους πόλους. Τα τελευταία χρόνια πλάι σε παραδοσιακούς ναούς του φαγητού της πόλης ξεφύτρωσαν μια σειρά από εντυπωσιακά καινούργια στέκια, εστιατόρια, μεζεδοπωλεία, ακόμα και καφενεία που τόλμησαν να πειραματιστούν με την ελληνική κουζίνα, εισάγοντας νεωτεριστικές πρακτικές που απογείωσαν την κουζίνα της πόλης.

Νέοι άνθρωποι στην πλειοψηφία τους που αγαπούν τη μαγειρική και τη γαστριμαργία έψαξαν και βρήκαν παραγωγούς, προϊόντα, πρώτες ύλες που παράγονται σε διάφορα σημεία της χώρας, πειραματίστηκαν με τρόπους παρασκευής, πάντρεψαν φαινομενικά αταίριαστα υλικά, έπαιξαν με το στήσιμο πιάτων και απέδειξαν πως όλα είναι ζήτημα επιμονής και θέλησης.

H νέα γευστική σκηνή της πόλης είναι ακομπλεξάριστη, δημιουργική, τολμηρή πάνω από όλα. Βασίζεται στην αγάπη νέων κυρίως ανθρώπων για τη δημιουργία.

Σε μια πόλη που δεν έχει ούτε γευστικά βραβεία, που ότι ξεκινά, όπως το food festival τελειώνει άδοξα, που τα διάσημα εστιατόρια της είναι κυρίως αυτά των ξενοδοχείων που φτάνουν στα αθηναϊκά βραβεία η προσπάθεια δεκάδων ανθρώπων χωρίς κανενός είδους προώθηση ή βοήθεια από την πλευρά του Δήμου ή της Περιφέρειας για τη δημιουργία γαστριμαργικού brand name μοιάζει εξαιρετικά κοπιώδης.

Υπάρχουν τα τελευταία χρόνια αξιέπαινες προσπάθειες πέρα από τα διαχρονικά Closhard, Παλιά Αθήνα και Alfredo’s, για να αναφέρω μόνο τρεις διαφορετικές σε ύφος και στόχευση σταθερές, δεκάδες προσπάθειες να δημιουργηθεί μια νέα σκηνή.

Από την θριαμβευτική επικράτηση νέου τύπου δημιουργικών ταβερνών όπως η Νέα Φωλιά, το Σέμπρικο, το Τοίχο Τοίχο, το Αψέντι, μέχρι τα πετυχημένα μοδάτα και εξαιρετικά Duck, Thria, Be και από τα εναλλακτικά Κήπος του Θερμαϊκού, Εσπεράντο, Εξτραβαγκάνζα, Ώρα Ελλάδος,΄Ιγγλις, έως τα ξεχωριστά έθνικ Μασάγια, Ναργκίς και Σιβηρία, Hola, Mongo και από τα trendy σε νεότερες ηλικίες αλλά εξίσου ενδιαφέροντα όπως τα Estrella και Πεζόδρομος, μέχρι τα mainstream αλλά διαρκώς ανήσυχα Αγιολί, Γράδα κλπ.

Σε ένα περιβάλλον που το φαγητό γίνεται η νέα θρησκεία, με εκπομπές και reality στην τηλεόραση, star shef και φεστιβάλ γαστρονομίας, όπως το μοναδικό στο είδος του Sani Gourmet Festival, περιοδικά γαστρονομίας, κριτικούς και bloger γεύσης, εκατοντάδες μικρά νέου τύπου μπακάλικα με ψαγμένα ελληνικά προϊόντα, η επικράτηση νέων γενναίων πόλων γαστρονομίας γίνεται το απόλυτο στοίχημα.

Αν αυτή η κίνηση, που τροφοδοτείται διαρκώς με ιδέες, είχε αυτή τη στιγμή μια συνολική υποστήριξη από φορείς, επιμελητήρια και το οργανωμένο, πλην όμως ανύπαρκτο κράτος θα μπορούσαμε να μιλάμε για ένα ισχυρό brand name της πόλης στο μέλλον. Έναν πόλο έλξης για εσωτερικό και διεθνή τουρισμό που θα ερχόταν εδώ όχι μόνο για τα αξιοθέατα αλλά και για ένα συναρπαστικό γεύμα!