Τι -διαφορετικό- τρώει η Ελλάδα το Πάσχα

Στο πασχαλινό τραπέζι των Ελλήνων, κυριαρχούν διαχρονικά γεύσεις και μυρωδιές που ξυπνούν αναμνήσεις αλλά ταυτόχρονα δημιουργούν και νέες: το αρνί ή το κατσίκι στη σούβλα, τα κόκκινα αβγά, το αφράτο τσουρέκι και φυσικά η μαγειρίτσα μετά την Ανάσταση.

Ωστόσο, σε κάθε γωνιά της Ελλάδας, το Πάσχα αποκτά το δικό του μοναδικό χρώμα, άρωμα και κυρίως γεύση.

Υπάρχουν τόποι, όπου η παράδοση μένει ζωντανή και αυτό αποτυπώνεται στα πασχαλινά πιάτα τους, τα οποία διατηρούν την αυθεντικότητα και τη γαστρονομική κληρονομιά του τόπου και των ημερών αυτών αναλλοίωτη στο χρόνο.

Από την Κρήτη, τις Κυκλάδες και το Αιγαίο έως τα Επτάνησα στο Ιόνιο και Βόρεια στη Θράκη τα τοπικά πασχαλιάτικα τραπέζια ποικίλουν από φαγητά, κοινά και μη.

Στη Κέρκυρα, κατά τη διάρκεια της Μεγάλης Εβδομάδας, σε όλα τα αρτοποιεία του νησιού διατίθενται δυο γλυκά  που έχουν την προέλευσή τους στη ζαχαροπλαστική των Βενετών. Τα γλυκίσματα αυτά είναι η φογάτσα, που η γεύση της θυμίζει τσουρέκι με ιδιαίτερο άρωμα, και οι κολομπίνες, ένα κέικ από ζύμη σε πλεξούδες, σε σχήμα φωλιάς, με ένα κόκκινο αυγό στο κέντρο διακοσμημένο με πολύχρωμα φτερά.

Μετά την Ανάσταση τιμάται ιδιαιτέρως η τσιλιχούρδα, μια μαγειρίτσα διαφορετική, αφού δεν είναι σούπα αλλά μαγειρευτό φαγητό με αρνίσια συκωταριά, φρέσκα κρεμμύδια, μαϊντανό και μια πλούσια σάλτσα με έντονη γεύση λεμονιού.

Για το τραπέζι της Λαμπρής, οι Κερκυραίοι δεν έχουν ως έθιμο το σούβλισμα του αρνιού, αλλά μια σούπα αυγολέμονο με μοσχάρι, αρνί και ρύζι, ένα γιορτινό πιάτο που συνηθίζεται και στη Ζάκυνθο.

Στην Θράκη, την Κυριακή του Πάσχα, εκτός από τον οβελία στο πασχαλινό τραπέζι θέση ξεχωριστή έχουν οι Θρακιώτικοι Σαρμάδες ή Τζιγεροσαρμάδες. Ο Τζιγεροσαρμάς είναι ένα νοστιμότατο φαγητό που το τρώνε όλοι στη Θράκη το Πάσχα συνοδεύοντας το με λευκό κρασί. Αλλά και το κοκορέτσι τιμάται εξίσου εκεί. Αντίστοιχα, όπως σε πολλά άλλα μέρη της χώρας μας, τα κόκκινα αυγά και τα τσουρέκια, αλλά και το αρνάκι φρικασέ, η μαγειρίτσα, και φυσικά το αρνάκι ή το κατσικάκι ψητό, αποτελούν γεύσεις που κάνουν χαρούμενα όλα τα πρόσωπα που παρεβρίσκονται στο τραπέζι.

Στην Νάξο το αποκαλούν “Πατούδο” και το ετοιμάζουν στο φούρνο, γεμίζοντάς και νοστιμεύοντας το με τα τρυφερά ανοιξιάτικα χόρτα και ρύζι και αντίστοιχα στην Κάλυμνο, το αποκαλούν “Μουούρι”.

Στην Σίφνο το ονομάζουν “Μαστέλο” και παίρνει την ονομασία του από το σκεύος, μια παραδοσιακή γάστρα, στο οποίο μαγειρεύεται το αρνί.

Λίγο πιο κάτω στην Κρήτη, πρωταγωνιστούν τα λαμπροκούλουρα, στο κέντρο των οποίων βάζουν τρία κόκκινα αυγά, τσουρέκια, κουλουράκια και φυσικά δεν θα μπορούσαν να λείψουν τα καλιτσούνια, δηλαδή πίτες τηγανητές με μυζήθρα ή το κρητικό μαλακό τυρί.

Παραμένοντας επικεντρωμένοι στην Κρήτη, βρίσκουμε το εμβληματικό, παραδοσιακό κέρασμα, τα ξεροτήγανα. Πρόκειται για ένα αυθεντικό γλυκό κομμάτι του νησιού που δεν μπορεί να απουσιάζει από το πληθωρικό κρητικό γλέντι του Πάσχα.

Στη Λακωνία, το πασχαλινό τραπέζι δεν νοείται χωρίς την αγαπητή γαλατόπιτα. Η παράδοση λέει ότι τα ζώα αυτή την εποχή γεννούν, οπότε το γάλα λόγω της νηστείας περισσεύει. Τυχεροί μέσα στη φτώχεια τους οι χωρικοί, γλύκαιναν την γαλατένια κρέμα με ζάχαρη και την έψηναν στον ξυλόφουρνο, όσο έστριβε ο οβελίας.

Τα παστιτσάκια της Άνδρου, γνωστότερα ως εργολάβοι στην υπόλοιπη Ελλάδα και όχι ως ελληνικά μακαρόν, ανήκουν στα εμβληματικά κεράσματα που συντροφεύουν τις ανδριώτικες βεγγέρες. Είναι συννεφένια και αν περάσετε το Πάσχα στο νησί, αξίζει να κάνετε μία στάση. Θα το βρείτε στο πιο κεντρικό σημείο, στη Χώρα.

Οι γλυκές τυρόπιτες είναι το σήμα κατατεθέν της Τήνου και ξεχωρίζουν από τα κρητικά και λυχναράκια και τα σαντορινιά μελιτίνια γιατί έχουν τόσο λεπτό φύλλο που θυμίζει σχεδόν χαρτί. Στη γέμιση έχουν φρέσκο τυρί ζυμωμένο με ξύσμα πορτοκάλι, κανέλα και κάποιες φορές μια ιδέα από σκόνη μαστίχας.

Επιστρέφοντας, εδώ κοντά στα μέρη μας, ένα αγαπητό γλυκό το οποίο δεν μπορεί να λείψει από το πασχαλινό τραπέζι είναι το ρεβανί της Βέροιας, το οποίο συνδυάζεται πάντοτε με παγωτό.

Με πληροφορίες από: cantina.protothema.gr / travel.gr