10 βρετανικές ταινίες των τελευταίων 20 χρόνων που πρέπει να δεις

Αν και οι ταινίες μεγάλου προϋπολογισμού του Χόλυγουντ κατέχουν το μεγαλύτερο μερίδιο της προσοχής του κοινού και των μέσων, είναι σημαντικό, πολλές φορές, να ρίχνουμε το βλέμμα μας και σε άλλες κινηματογραφίες και νέες φωνές.

Το βρετανικό σινεμά είναι μία από αυτές τις επιλογές, καθώς, αν και κατέχει μια λαμπερή πλευρά, δίνει χώρο και σε πολλές ανεξάρτητες παραγωγές και έχει αναδείξει κάποιες πολύ σημαντικές ταινίες. Στο παρακάτω άρθρο, πάμε να μελετήσουμε μερικές από αυτές τις διαφορετικές μεταξύ τους, αλλά εξίσου σημαντικές ταινίες.

1. Τυραννόσαυρος (2011) σε σκηνοθεσία Paddy Considine.

Ο «Τυραννόσαυρος» αποτελεί το σκηνοθετικό ντεμπούτο του μέχρι τότε ηθοποιού Paddy Considine, ο οποίος υπογράφει και το σενάριο και στο οποίο πρωταγωνιστούν ο Peter Mullan και η Olivia Coleman. Η ιστορία περιστρέφεται γύρω από τον Joseph, έναν πληγωμένο συναισθηματικά άντρα, ο οποίος έχει χάσει τη γυναίκα του κι έχει παραιτηθεί από τη ζωή, μπλέκοντας σε έναν φαύλο κύκλο βίας, θυμού, οργής και αλκοόλ. Όταν θα γνωρίσει τη Hannah, μια εξίσου πληγωμένη και ευάλωτη γυναίκα στα χέρια του βίαιου συζύγου της, θα βρει στο πρόσωπο της μία μικρή διέξοδο και μία ευκαιρία εξιλέωσης.

Η ταινία αποτελεί μία σκληρή, σχεδόν νιχιλιστική, απεικόνιση των τραυμάτων που μπορεί να επιφέρει η βία στους ανθρώπους. Η σκιά της καλύπτει τους πάντες και τα πάντα και γίνεται ο φακός, μέσα από τον οποίο βλέπουμε τους ταλαιπωρημένους ψυχικά χαρακτήρες, χωρίς περιθώρια αισιοδοξίας πολλές φορές. Η ταινία όμως καταφέρνει να σε γεμίσει με σκέψεις και να μείνει χαραγμένη στο μυαλό σου για πολύ καιρό μετά τη θέασή της. Το ίδιο και οι φανταστικές ερμηνείες από το πρωταγωνιστικό δίδυμο. Αξίζει εδώ να σημειωθεί, ότι η ταινία αποτελεί το πρώτο δραματικό ρόλο για την Olivia Colman, η οποία ήταν γνωστή κυρίως για τους κωμικούς της ρόλους μέχρι τότε, και ίσως έναν από τους λόγους για τη σημαντική μετέπειτα πορεία της.

2. 28 Μέρες Μετά… (2002) σε σκηνοθεσία Danny Boyle.

Τέσσερις βδομάδες αφότου ένας μυστηριώδης και τρομερά μεταδοτικός ιός έχει μετατρέψει το μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού σε αιμοσταγή τέρατα, μία ομάδα επιζώντων προσπαθεί να βρει καταφύγιο σε ένα άδειο και ρημαγμένο Λονδίνο. Αν και η βασική πλοκή της ταινίας θυμίζει αρκετά όλες τις ταινίες και σειρές του είδους που προηγήθηκαν και ακολούθησαν, το «28 Μέρες Μετά…»  κατέχει μία ιδιαίτερη θέση στη λίστα.

Το «28 Μέρες Μετά…»  είναι γυρισμένο με ψηφιακή κάμερα, γεγονός που δίνει μία τραχιά αίσθηση στη κινηματογράφηση και έναν ιδιαίτερο οπτικό χαρακτήρα στη ταινία. Γεμάτο αγωνία, σασπένς κι ανατροπές, ξεχωρίζει από τις υπόλοιπες ταινίες του είδους του και είναι μια σημαντική προσθήκη στη φιλμογραφία του Danny Boyle. Οι έρημοι δρόμοι του Λονδίνου, η κινηματογράφηση και το casting μίας σειράς πρωτοεμφανιζόμενων τότε ηθοποιών, έρχονται να σφραγίσουν την επιτυχία της ταινίας.

3. Του Θεού Η Χώρα (2017) σε σκηνοθεσία Francis Lee.

Ένας νεαρός κτηνοτρόφος, στην επαρχιακή περιοχή του Yorkshire, στην Αγγλία, πνίγει τη δύσκολη οικογενειακή καθημερινότητα και την αποδοχή της σεξουαλικότητας του, στο αλκοόλ και σε πρόσκαιρες και κρυφές συνευρέσεις με άλλους άνδρες. Όλα όμως θα αλλάξουν, όταν θα φτάσει στη φάρμα, ένας νεαρός εργάτης από τη Ρουμανία και μία βαθιά σχέση αρχίζει να σχηματίζεται ανάμεσα στους δύο άντρες.

Χρησιμοποιώντας προσωπικές του εμπειρίες από τη ζωή στην αποκομμένη αγγλική εξοχή, ο σκηνοθέτης δημιουργεί μία έντονη συναισθηματικά ταινία. Με φόντο το γκρι τοπίο, τη λάσπη και τη παρακμή, πλάθει ένα αποπνικτικό σκηνικό, στο οποίο ο ελάχιστος διάλογος της ταινίας, ηχεί πιο δυνατά. Μέσα όμως σε αυτό το κλίμα, γεννιέται ο ρομαντισμός, η ελπίδα και η συναισθηματική και σεξουαλική αφύπνιση, που αν και δεν αποβάλλουν ολοκληρωτικά την υπάρχουσα συνθήκη, λειτουργούν λυτρωτικά, τόσο για τους χαρακτήρες, όσο και για τους θεατές.

4. Πάντινγκτον (2014) σε σκηνοθεσία Paul King.

Μια νεαρή Περουβιανή αρκούδα, ταξιδεύει στο Λονδίνο προς αναζήτηση ενός μέρους που μπορεί να ονομάσει σπίτι. Καταλήγει όμως μόνος στο σταθμό τρένων Πάντινγκτον, όπου συναντά την οικογένεια Μπραουν, η οποία του προσφέρει ένα προσωρινό καταφύγιο.

Ανέλπιστα διασκεδαστική κι αστεία και ιδιαίτερα συναισθηματική, το «Πάντινγκτον» είναι μία παιδική ταινία που μπορεί να σε γεμίσει ελπίδα, χαρά και αθωότητα. Υπερβολική και φασαριόζικη, χωρίς κανένα δισταγμό, είναι μία ταινία που μπορούν να δουν και να απολαύσουν όλοι, με ένα καστ ηθοποιών που δίνει ζωντάνια στους χαρακτήρες και τον Ben Wishaw να δίνει συναίσθημα και βάθος στο πρωταγωνιστικό ρόλο, μόνο μέσα από τη φωνή του.

5. Κάτω Από Το Δέρμα (2013) σε σκηνοθεσία Jonathan Glazer.

Μια εξωγήινη οντότητα, με τη μορφή μιας γοητευτικής νέας γυναίκας, περιφέρεται στην επαρχιακή Σκωτία και αναζητά τα θύματά της σε μοναχικούς άντρες. Σύντομα, όμως, αρχίζει να δένεται συναισθηματικά με τους γήινους, κάτι το οποίο θα τη φέρει σε σύγκρουση με το είδος της.

Απόκοσμη, αισθησιακή, πειραματική, είναι μερικοί από τους χαρακτηρισμούς, που μπορούν να χρησιμοποιηθούν για την ταινία. Φλερτάροντας με την επιστημονική φαντασία, το horror και το road movie, το “Under The Skin” δεν είναι τίποτα από όλα αυτά κι όλα αυτά μαζί. Περίτεχνη οπτικά, ηχητικά και μονταζιακά, η ταινία ακολουθεί τον εξωγήινο χαρακτήρα της Scarlett Johansson, στον οποίο δεν έχουμε ποτέ πλήρη πρόσβαση, αλλά δεν παύει να μαγνητίζει και να σαγηνεύει. Η Σκωτία προσφέρει το κατάλληλο τοπίο για να δημιουργήσει την απόκοσμη ατμόσφαιρα που απαιτείται, για μία ταινία που δεν είναι για όλους, αλλά σίγουρα αξίζει τη προσοχή σας, όποια άποψη κι αν σχηματίσετε.

6. Hot Fuzz: Καυτοί Και Άσφαιροι (2007) σε σκηνοθεσία Edgar Wright.

Ο Nicholas Angel, αστυνομικός στο Λονδίνο, είναι εξαιρετικά καλός στη δουλειά του. Με ρεκόρ συλλήψεων που γράφει ιστορία στο Σώμα, αναγκάζεται να μετατεθεί σ’ ένα ήσυχο χωριό της Αγγλικής επαρχίας, καθώς οι επιδόσεις του έκαναν όλους τους άλλους αστυνομικούς να νιώθουν μειονεκτικά. Συντετριμμένος, μετακομίζει στο χωριό, όπου και αναλαμβάνει δράση από την πρώτη κιόλας νύχτα, παρά το γεγονός ότι οι ρυθμοί της επαρχίας είναι πολύ πιο αργοί από αυτούς του Λονδίνου. Όταν, όμως, δύο ηθοποιοί βρίσκονται νεκροί, όλοι θα μιλήσουν για ατυχές τροχαίο δυστύχημα. Μόνο ο Angel θα υποψιαστεί φόνο, κάτι που αρχικά δεν θα πιστέψει κανείς. Καθώς, όμως, τα ‘ατυχήματα’ αυξάνονται, ο Angel πείθεται όλο και περισσότερο ότι όντως κάτι ύποπτο συμβαίνει.

Αν και ο Edgar Wright είναι υπεύθυνος για μία ακόμα ταινία που θα μπορούσε να βρίσκεται επάξια σε αυτή τη λίστα, – «Το Ξύσιμο των Νεκρών» – στο «Hot Fuzz», όλες οι δεξιότητες του αναδεικνύονται στο έπακρο. Ο καταιγιστικός ρυθμός μέσω του μοντάζ και της μουσικής, οι ξεκαρδιστικές ερμηνείες, τόσο των πρωταγωνιστών, όσο και των μικρότερων ρόλων, το ανατρεπτικό και εξωφρενικό σενάριο, κάνουν τη ταινία ένα πυροτέχνημα διασκέδασης. Ο σκηνοθέτης δεν παίρνει ποτέ τον εαυτό του στα σοβαρά αλλά δε χάνει ούτε στιγμή τα ηνία της δημιουργίας του και προσφέρει ένα αποτέλεσμα που θα σας κάνει να γελάσετε αβίαστα και να απολαύσετε τη ταινία από την αρχή μέχρι το τέλος.

7. Attack The Block (2011) σε σκηνοθεσία Joe Cornish.

Μια συμμορία πέντε νεαρών στο Νότιο Λονδίνο, ετοιμάζεται να ληστέψει μια νοσοκόμα, αλλά την ίδια στιγμή, γίνονται μάρτυρες της πτώσης ενός εξωγήινου πλάσματος στην οροφή ενός αυτοκινήτου. Οι νεαροί το σκοτώνουν και το κρύβουν σε ένα δωμάτιο γεμάτο μαριχουάνα. Όμως, όταν οι πτώσεις συνεχίζονται κι ο τόπος γεμίζει με αυτά τα πλάσματα, η συμμορία θα πρέπει να υπερασπιστεί τη γειτονία της, από αυτό που μοιάζει με εισβολή εξωγήινων.

Η ταινία αποτελεί το σκηνοθετικό ντεμπούτο του Joe Cornish, ο οποίος παρέα με μία ομάδα πρωτοεμφανιζόμενων τότε ηθοποιών, έφτιαξε μια φρέσκια και αστεία ταινία, με τρομερό ρυθμό, που κρατάει το ενδιαφέρον από την αρχή μέχρι το τέλος. Χωρίς να φοβάται να καυτηριάσει αντίστοιχες ταινίες του Χόλυγουντ, το “Attack The Block” καταφέρνει να ξεχωρίσει ανάμεσα σε πολλές ταινίες εξωγήινης εισβολής. Στα συν της ταινίας, το απίθανο soundtrack αλλά και τα καλοδουλεμένα οπτικά εφέ, που παρά το χιούμορ, κάνουν τα εξωγήινα πλάσματα να φαίνονται αληθινά.

8. Γουάλας και Γκρόμιτ Στον Τεράστιο Λαχανόκηπο (2005) σε σκηνοθεσία Steve Box και Nick Park.

Ο τρελο-εφευρέτης Γουάλας και ο σκύλος του Γκρόμιτ έχουν αναλάβει να φυλάνε τους λαχανόκηπους της γειτονιάς από την εισβολή τρωκτικών. Όμως ένας γιγάντιος κουνελάνθρωπος σκορπά τον τρόμο και η αλήθεια για την προέλευσή του βρίσκεται στο εργαστήριο των δυο ηρώων.

Μια ταινία γεμάτη παιδική αφέλεια και αθωότητα, χωρίς οπτικούς εντυπωσιασμούς αλλά κατασκευασμένη με μεράκι, με φιγούρες από πλαστελίνη και τη τεχνική του stop motion, το “Γουάλας και Γκρόμιτ” αποτελεί την ιδανική ταινία για το παιδικό κοινό. Με άφθονο χιούμορ – κυρίως βρετανικό – και κινηματογραφικές αναφορές καλά κρυμμένες για να τις ανακαλύψεις, η ταινία αυτή έχει ψυχή κι άξια κέρδισε το Όσκαρ Καλύτερης Ταινίας Κινουμένων Σχεδίων, το 2005.

9. Hunger (2008) σε σκηνοθεσία Steve McQueen.

Το 1981, στις βρετανικές φυλακές Μέιζ, μια ομάδα κρατουμένων του Ιρλανδικού Απελευθερωτικού Στρατού, δεν πλένεται και δεν φορά τα ρούχα της, διεκδικώντας τα στοιχειώδη δικαιώματά της. Βλέποντας ότι οι Άγγλοι δεν υποχωρούν, ο Μπόμπι Σαντς ηγείται μιας απεργίας πείνας μέχρι θανάτου.

Το σκηνοθετικό ντεμπούτο το Steve McQueen δεν είναι μία εύκολη ταινία, όπως και το θέμα που πραγματεύεται. Βίαιο, ωμό, λιτό, έντονα συναισθηματικό, το “Hunger” δείχνει χωρίς κανένα φίλτρο ή ωραιοποίηση τη σκληρή πραγματικότητα των φυλακών και τη διεκδίκηση των ιδανικών, μέσα από τον προσωπικό αγώνα ενός κρατουμένου αλλά και τη συλλογική σημασία του. Ο Micheal Fassbender δίνει μία πολύ δυνατή ερμηνεία και χρησιμοποιεί όλα τα εκφραστικά του μέσα στο έπακρο, καθώς ο διάλογος είναι περιορισμένος και συγκεκριμένος. Σφραγίζει, έτσι, επάξια τη θέση του ανάμεσα στους καλύτερους ηθοποιούς της γενιάς του αλλά και τις επόμενες συνεργασίες με τον Steve McQueen που έμελλαν να ακολουθήσουν.

10. Σε Λάθος Χρόνο (2013) σε σκηνοθεσία Steven Knight.

Ο Ivan Locke, ένας αφοσιωμένος οικογενειάρχης κι επιτυχημένος εργολάβος, λαμβάνει μία κλήση, τη παραμονή της πιο μεγάλης πρόκλησης της καριέρας του, που θα πυροδοτήσει μία σειρά από γεγονότα που θα ταράξουν τη φαινομενικά, καλοσχεδιασμένη και ασφαλή ζωή του.

Μια ταινία πείραμα, γυρισμένη σε πραγματικό χρόνο, με τον πρωταγωνιστή, Tom Hardy, να μη φεύγει ποτέ από το επίκεντρο και τους βοηθητικούς ηθοποιούς να βρίσκονται σε κοντινό στούντιο και να παίζουν ζωντανά μέσω τηλεφώνου, το “Σε Λάθος Χρόνο” είναι ένα καλοσχεδιασμένο road movie, που παρά τη φαινομενικά απλή του σύνθεση, καταφέρνει να έχει τρομερό σασπένς, ένταση και μία εξαιρετική ερμηνεία από Tom Hardy. Μια ιδιαίτερη κατασκευαστικά και ουσιαστικά ταινία, την διεύθυνση φωτογραφίας της οποίας, υπογράφει ο ελληνοκύπριος Χάρης Ζαμπαρλούκος.