19 σειρές για να γιορτάσεις το φετινό Pride!

19 σειρές για να δεις αν πιστεύεις ότι δεν σε εξέφρασε καμία από όσες έχεις δει μέχρι σήμερα!

#19 Crazy Ex-Girlfriend (2015-2019)

Για δεκαετίες, τα αμφιφυλόφιλα άτομα ήταν αόρατα για την τηλεόραση, με λίγους μόνο χαρακτήρες να αποκαλύπτονται ως bi για χάρη ενός καλού plot twist. Η μουσική dramedy του CW Crazy Ex–Girlfriend γιορτάζει τη αμφιφυλοφιλία. Η υπόθεση αρκετά βασική: μια νεαρή γυναίκα εγκαταλείπει μια θέση εργασίας σε ένα δικηγορικό γραφείο και τη ζωή της στη Νέα Υόρκη σε μια προσπάθεια να βρει την ευτυχία στην απίθανη τοποθεσία της Δυτικής Κοβίνα της Καλιφόρνια. Αλλά ο τρόπος που αντιμετωπίζει τη σεξουαλικότητα είναι μαγικός. Δημιούργησε ακόμη και τον δικό του αμφιφυλόφιλο ύμνο: «Gettin’ Bi», όπου το αφεντικό της δικηγορικής εταιρείας Darryl (Pete Gardner) μοιράζεται με το προσωπικό του τη χαρά της νεοανακαλυφθείσας αμφιφυλοφιλίας του, βροντοφωνάζοντας ότι «Bi’s legit/Whether you’re a he or a she/We might be a perfect fit». Μια σειρά με αξιομνημόνευτες μελωδίες και γεμάτη τρισδιάστατους queer χαρακτήρες.

#18 Unbreakable Kimmy Schmidt (2015-2019)

Κατά τις τέσσερις σεζόν της σειράς, ο Tituss Burgess ήταν υποψήφιος για τέσσερα Emmy για τον ρόλο του συγκάτοικο της Kimmy, τον ανερχόμενο ηθοποιό Titus Andromedon, και συχνά είναι αυτός που κλέβει την παράσταση -παρά τα αστεία της Ellie Kemper-. Η σειρά (δημιούργημα των Tina Fey και Robert Carlock) έχει να κάνει με την Kimmy που πέρασε 15 χρόνια σε ένα υπόγειο καταφύγιο και καταλήγει στη Νέα Υόρκη νοικιάζοντας από μια άτυχη σπιτονοικοκυρά (Carol Kane) και εργάζεται ως νταντά για μια τρελάρα μαμά των βορείων προαστίων (Jane Krakowski). Μπορεί να μην είχε τη διάρκεια ζωής που είχε αν δεν ήταν ο Tituss να τραγουδάει το «Peeno Noir», μια ωδή στο μαύρο πέος, πολύ πίσω στην 1η σεζόν, αλλά αυτή η πολύχρωμη και αισιόδοξη σειρά θα σας εμπνεύσει να ζείτε την κάθε σας στιγμή.

#17 Transparent (2014-2019)

Αυτή είναι μια αμφιλεγόμενη πρόταση… Το πρωτοποριακό δράμα της Jill Solloway ήταν η πρώτη σειρά της τηλεόρασης με έναν τρανς κεντρικό χαρακτήρα, ακολουθώντας την ιστορία της καθηγήτριας κολεγίου Maura Pfefferman (Jeffrey Tambor) καθώς κάνει coming out στην οικογένειά της αργά στη ζωή της, και τις συνέπειες που έχει η ανακοίνωση της αυτή στην πρώην σύζυγό της Shelley (Judith Light) και τα ενήλικα πλέον παιδιά τους, Sarah (Amy Landecker), Josh (Jay Duplass) και Ali (Gaby Hoffmann, του οποίου ο χαρακτήρας τελικά προσδιορίζεται ως μη δυαδικός). Η σειρά θέτει μια μεγάλη ποικιλία ζητημάτων σχετικά με την τρανς και queer ταυτότητα και παρουσιάζει πολλούς τρανς ερμηνευτές σε υποστηρικτικούς και guest ρόλους, κυρίως την Davina (Alexandra Billings), ως φίλη και συγκάτοικο της Maura,.

Αλλά σε μια άσχημη, ειρωνική ανατροπή στην πραγματική ζωή, ο Tambor απολύθηκε αφού κατηγορήθηκε ότι παρενοχλούσε τρανς μέλη του καστ και του συνεργείου, και η σειρά έφτασε στο πρόωρο τέλος της (χωρίς αυτόν) σε ένα μουσικό επεισόδιο που έλαβε χώρα στον απόηχο του θανάτου της Maura. Οι δύο πρώτες σεζόν της σειράς παραμένουν εκπληκτικές, αλλά αν δεν θέλετε να την δείτε μετά τη συμπεριφορά του Tambor — ή απλά δεν θέλετε να παρακολουθήσετε έναν ακόμη άντρα να παίζει έναν τρανς χαρακτήρα (αν και η πρακτική επιτυχία της σειράς βοήθησε να εξαλειφθεί σε μεγάλο βαθμό το φαινόμενο) — είναι απολύτως σεβαστό.

#16 Heartstopper (2022 – present)

Από τις πιο καινούργιες σειρές της λίστας, το Heartstopper ακολουθά την ιστορία αγάπης μεταξύ του ανοιχτά ομοφυλόφιλου σκεπτόμενου Charlie Spring (Joe Locke) και του δυναμικού παίκτη του ράγκμπι Nick Nelson (Kit Connor). Το Heartstopper προσφέρει ένα ελαφρύ και χαρούμενο θέαμα που παρουσιάζει σε περιορισμένο χρόνο τραύματα και συγκρούσεις, και απεικονίζει αυτό που είναι υγειές να κάνουν οι νέοι queer: να αποδέχονται τη σεξουαλικότητα ή την ταυτότητα φύλου τους. Καθώς η φιλία τους ανθίζει σε ρομαντική σχέση, ο Charlie και ο Nick, καθώς και ο κύκλος των φίλων τους, προσπαθούν να πλοηγηθούν σε ένα ταξίδι ανακάλυψης και αποδοχής του εαυτού τους -με το οποίο μπορούμε να ταυτιστούμε-, υποστηρίζοντας ο ένας τον άλλον καθώς μαθαίνουν να βρίσκουν τον πιο αυθεντικό εαυτό τους.

#15 Gentleman Jack (2019-)

Το Gentleman Jack, με πρωταγωνίστρια τη Suranne Jones, σκιαγραφεί την ιστορία της Anne Lister, μιας ασυνήθιστης γυναίκας γύρω στο 1832, η οποία είναι μια λεσβία Αγγλίδα γαιοκτήμονας που προσπαθεί να ανακαλύψει πώς να βρει σύντροφο. Βασίζεται σε αληθινά πρόσωπα, καθώς η Anne Lister θεωρείται η «πρώτη σύγχρονη λεσβία».

Το γεγονός ότι απολαμβάνουμε αυτό το ΛΟΑΤΚΙ+ ειδύλλιο της Lister σχετικά με την αφοσίωση, τη συνεργασία και τους κανόνες φύλου για ώρες – με μαύρα κοστούμια, ημίψηλα καπέλα και μπαστούνια – είναι μια ικανοποιητική (και εκπαιδευτική) απόλαυση που θα θέλουμε να δούμε κι άλλο.

#14 Euphoria (2019-)

Το Euphoria παρέχει μια πληθώρα παραδειγμάτων του τι σημαίνει να είσαι έφηβος σήμερα. Η ιστορία επικεντρώνεται στην αφηγήτρια Rue (Zendaya), μια μαθήτρια λυκείου που αναρρώνει μετά από υπερβολική δόση και σύντομα συναντάμε τη νέα της φίλη και εμμονή, Jules (Hunter Schafer), η οποία είναι τρανς και περνά τα βράδια της σε εφαρμογές γνωριμιών για να κάνει ανώνυμο σεξ με μεγαλύτερους (συχνά παντρεμένους) άντρες. Υπό νέον φωτισμό, το αφήγημα αυτό περιλαμβάνει πολλές ΛΟΑΤΚΙ+ πλοκές, καθώς και πιο προσωπικές ιστορίες σεξουαλικής αυτοανακάλυψης. Οι ερμηνείες τόσο των κεντρικών χαρακτήρων, όσο και αυτών που τους πλαισιώνουν είναι συναρπαστικές και σε βάζουν από το πρώτο λεπτό σε αυτόν τον σκληρό κόσμο.

Το να αμφιταλαντευόμαστε ανάμεσα σε απεικονίσεις εφηβικής κατάθλιψης και έκστασης, καθώς και εθισμού και κακοποίησης, δεν είναι μια εικόνα που μας κάνει να αισθανόμαστε ιδιαίτερα αισιόδοξοι. Η σειρά δεν είναι σίγουρα για τους «λιπόψυχους», αλλά φανερώνει μερικούς από τους μηχανισμούς που μια νεότερη γενιά έχει αναπτύξει για να αντισταθεί και απλά να επιβιώσει.

#13 Dear White People (2017-2021)

Διασκευασμένη από την ομώνυμη ταινία του ΛΟΑΤΚΙ+ σκηνοθέτη Justin Simien, σχετικά με τους μαύρους φοιτητές που συμβιβάζονται στη «μεταφυλετική Αμερική», η σειρά εξερευνά θέματα φυλής, φύλου και σεξουαλικότητας, ξεσκεπάζοντας σχεδόν όλους για υποκρισία και διπλά μέτρα και σταθμά. Στην πρώτη σεζόν, ο Lionel Higgins (DeRon Horton) δυσκολεύεται να συμβιβαστεί με τη σεξουαλικότητά του -κυρίως λόγω του γεγονότος ότι μοιράζεται μια σουίτα με τον «χρυσό» αγόρι Troy Fairbanks (Brandon P. Bell). Στη δεύτερη σεζόν, καταφέρνει να εξελιχθεί πέρα από τις νόρμες και του δίνεται χώρος για να εξερευνήσει την queer ταυτότητά του, συμπεριλαμβανομένου του να ραγίσει την καρδιά του από τον Silvio (έναν αυτοαποκαλούμενο συνδυασμό «Μεξικανο-Ιταλού ομοφυλόφιλου και γλυκούλας ενυδρίδας»), να βρει έναν φίλο (σχεδόν), και ακόμη να απορριφθεί από έναν άλλο μαύρο άνδρα λόγω του χρώματος του δέρματός του – αποδεικνύοντας ότι, παρά τις συζητήσεις για «κοινότητα», δεν είναι ποτέ εύκολο να σφυρηλατηθούν μακροχρόνιοι δεσμοί.

Το πολυτελές σχολείο αποτελεί το τέλειο σκηνικό για τη σάτιρα της σειράς, η οποία ρίχνει βέλη προς όλες τις κατευθύνσεις, από τη φυλετική ανισότητα μέχρι τη σεξουαλική επίθεση. Ως θέμα queer εκπροσώπησης, το Dear White People πρωτοπόρησε συμπεριλαμβάνοντας πολλούς μαύρους ΛΟΑΤΚΙ+ χαρακτήρες στο κύριο καστ του και ακολουθώντας αυθεντικές ιστορίες που είναι εξίσου αξιέπαινες.

#12 Killing Eve (2018-2022)

Πρόκειται για μια κατασκοπευτική σειρά μιας ιστορίας αγάπης, όπου η ακατάστατη, αμερικανικής καταγωγής αναλύτρια πληροφοριών Eve (Sandra Oh) αποκτά εμμονή με τη λαμπερή, ανώριμη δολοφόνο Villanelle (Jodie Comer). Το παιχνίδι γάτας και ποντικιού μετατρέπεται σύντομα σε ένα παιχνίδι όπου ο ρόλος του αρπακτικού και του θηράματος συνεχίζει να αλλάζει, η μόδα (ιδιαίτερα το παιχνίδι με τα κουστούμια της Villanelle) γίνεται ολοένα και πιο εντυπωσιακή και όποιος δεν είναι μέρος αυτής της καταδικασμένης επίδοξης σχέσης βρίσκεται σε κίνδυνο. Για τους λάτρεις των κατασκοπικών ιστοριών, η σειρά αποδεικνύει ότι οι ΛΟΑΤΚΙ+ ιστορίες δεν είναι αναγκαίο να αφορούν μόνο εφηβικά δράματα…

#11 Will & Grace (1998-2020)

Από τη λίστα μας δεν θα μπορούσε να λείπει το το Will & Grace. Στο απόγειό του, το Will & Grace είχε περισσότερους από 17 εκατομμύρια θεατές την εβδομάδα και ήταν η πρώτη σειρά στην αμερικανική τηλεόραση που είχε ανοιχτά γκέι χαρακτήρες. Ήταν ο αλκοολικός και λάτρης της Cher Jack (Sean Hayes), η δεξιά σοσιαλίστρια Karen (Megan Mullally) όσο και ο Will (Eric McCormack) και η Grace (Debra Messing) που έκαναν να αγαπηθεί αυτή η αυθάδικη κωμική σειρά. Σε μια αιφνιδιαστική κίνηση, οι τέσσερις κύριοι χαρακτήρες επέστρεψαν το 2017 για να επανεξετάσουν τους εμβληματικούς τους ρόλους, συνεχίζοντας ουσιαστικά από εκεί που είχαν σταματήσει -παρά το πόσο άλλαξαν στη δεκαετία και αγνοώντας επιδεικτικά λεπτομέρειες του τελευταίου επεισοδίου-. Έκτοτε, η σειρά έχει αποδειχτεί μια απόλαυση: όχι όταν προσπαθεί να προωθήσει πολιτικές ατζέντες, αλλά όταν ένας χαρακτήρας όπως ο Jack συνειδητοποιεί ότι ο χρόνος έχει προχωρήσει και πλέον οι χαριτωμένες 25χρονες δεν τον θεωρούν ως συνομήλικό τους αλλά μάλλον ως «πατέρα» τους.

#10 Orange Is the New Black (2013-2019)

Η πρώτη σειρά που έγινε πραγματικά για την εποχή του streaming, το δράμα της φυλακής περιλαμβάνει ένα τεράστιο καστ γυναικών που καλύπτουν ένα ευρύ φάσμα φυλετικών εμπειριών, τάξης, σεξουαλικότητας και φύλου. Ο κεντρικός χαρακτήρας της σειράς, η Piper (Taylor Schilling), είναι μια εκνευριστικά προνομιούχα λευκή, αλλά είναι επίσης μια αμφιφυλόφιλη γυναίκα της οποίας η είμαστε-δεν-είμαστε-μαζί σχέση με την έμπορο ναρκωτικών Alex (Laura Prepon) καταλαμβάνει μεγάλο μέρος της αφήγησης. Η τρανς κομμώτρια των φυλακών Sophia (Laverne Cox, μια από τις πρώτες τρανς ηθοποιούς που έπαιξε έναν, όχι guest, ρόλο σε μια σειρά) αγωνίζεται να γίνει αποδεκτή από διαφορετικές ομάδες, ενώ η Poussey (Samira Wiley), η Suzanne (βραβευμένη με Έμμυ Uzo Aduba) και η Nicky (Natasha Lyonne) είναι μεταξύ των σύνθετων queer χαρακτήρων της σειράς μέσα στους τοίχους της φυλακής Litchfield.

Με δημιουργό τον Jenji Kohan, το Orange Is the New Black έκανε τόσα για τη διαφορετικότητα μπροστά όσο και πίσω από την κάμερα. Αυτή η βραβευμένη σειρά, βασισμένη εν μέρει σε ένα ομώνυμο απομνημονειακό βιβλίο, ξεκίνησε ως μια μελέτη χαρακτήρων μιας προνομιούχου αμφιφυλόφιλης γυναίκας που εκτίει σύντομη ποινή σε μια φυλακή ελάχιστης ασφαλείας. Αλλά η σειρά άρχισε σύντομα να περιλαμβάνει σημαντικούς προβληματισμούς σχετικά με το Black Lives Matter, τη μετανάστευση, τα δικαιώματα των τρανς και πολλά άλλα. Το ότι αυτές οι ιστορίες ειπώθηκαν με αυθεντικές φωνές στην καρέκλα του σκηνοθέτη και στην αίθουσα των σεναριογράφων τις κάνει ακόμα πιο ξεχωριστές.

#9 Pose (2018-2021)

Από το ντεμπούτο του, το Pose χαρακτηρίστηκε ως μια πρωτοποριακή σειρά, αποδεικνύοντας πόσο πολύ είχαν προχωρήσει τα μέλη της ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητας στο Χόλυγουντ. Όχι μόνο περιλαμβάνει πέντε τρανς ηθοποιούς σε σταθερούς ρόλους -τους περισσότερους από κάθε εκπομπή στην prime-time- έχει επίσης το μεγαλύτερο queer σταθερό καστ στην ιστορία της τηλεόρασης. Επιπλέον, έχει γραφτεί και παράγεται σε μεγάλο βαθμό από μέλη της ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητας, συμπεριλαμβανομένων των συνδημιουργών Steven Canals και Ryan Murphy, της παραγωγού Nina Jacobson και των τρανς σεναριογράφων και σκηνοθετών Janet Mock και Silas Howard. Απεικονίζει την καλλιτεχνική σκηνή της Νέας Υόρκης τη δεκαετία του 1980. Παρά όλα τα εμπόδια που συναντούν οι χαρακτήρες (AIDS, εγκλήματα μίσους, ενδοοικογενειακή βία, ναρκωτικά, φτώχεια), η σειρά διατηρεί πάντα μια αίσθηση αισιοδοξίας.

#8 Wynonna Earp (2016-2021)

Υπάρχει μια μακρά ιστορία σειρών επιστημονικής, και όχι, φαντασίας που αποπνέουν ένα queer πίσω κείμενο ενώ παρουσιάζονται ως εντελώς straight. Για παράδειγμα, στο Merlin (2008-2012) οι φανς αναγνώρισαν μια σχέση που υπερβαίνει τα όρια της απλής φιλίας στη σχέση του Merlin (Colin Morgan) και του Arthur (Bradley James) ή στη σχέση μεταξύ της Xena (Lucy Lawless) και της Gabrielle (Renée O’Connor) στο Xena: Warrior Princess (1995-2001) κατά τις τελευταίες σεζόν. Τελικά, έγινε αποδεκτό το «πίσω κείμενο» να γίνει το «κύριο κείμενο» στο Wynonna Earp, με την αδερφή της Wynonna, Waverly (Dominique Provost-Chalkley) να ερωτεύεται την τοπική αστυνομικό Nicole Haught (Katherine Barrel).

Στα 27α γενέθλιά της, η Wynonna (Melanie Scrofano) -η απόγονος του θρυλικού νομοθέτη Wyatt Earp- κληρονομεί την ικανότητα να στέλνει πίσω στην κόλαση τους μετενσαρκωμένους εγκληματίες που νίκησε ο Wyatt. Με τη βοήθεια του μαγικού όπλου του προγόνου της, Peacemaker, η Wynonna κάνει αποστολή της να σπάσει την κατάρα της οικογένειάς της στέλνοντας δαίμονες και άλλες δυνάμεις του σκότους πίσω εκεί όπου ανήκουν. Είναι μια σειρά που απεικονίζει ΛΟΑΤΚΙ+ ταυτότητες σε δευτερεύοντας χαρακτήρες, οι οποίοι όμως παραμένουν στο σταθερό καστ της σειράς και αποδεικνύονται και οι πιο δημοφιλείς. Η σειρά δεν επικεντρώνεται στη ΛΟΑΤΚΙ+ ταυτότητα των χαρακτήρων, αφού όλοι έχουν σημαντικότερα πράγματα να κάνουν… όπως να σώσουν τη ζωές και την πόλη τους και δείχνει πόσο φυσιολογικές και αποδεκτές -θα πρέπει να είναι- οι ΛΟΑΤΚΙ+ ταυτότητες.

#7 Schitt‘s Creek (2015-2020)

Μια πλούσια οικογένεια χάνει ολόκληρη την περιουσία της και αναγκάζεται να ξαναφτιάξει τη ζωή της σε μια μικρή πόλη -το μοναδικό της περιουσιακό στοιχείο- με ένα παραπλανητικό όνομα. Το Schitt’s Creek, που δημιουργήθηκε από κοινού από τον Eugene Levy και τον γιο του, Dan, είναι το είδος της ιδιόμορφης κωμωδίας που σιγοβράζει. Οι θαυμαστές του Eugene Levy και της Catherine O’Hara τα χρόνια που έπαιζαν υπερβολικά εκκεντρικούς χαρακτήρες στις ταινίες του Christopher Guest μπορεί να εκπλαγούν από τη ζεστασιά και την αγάπη που δείχνουν οι χαρακτήρες αυτής της σειράς κατά τη διάρκεια των προσωπικών τους εξελίξεων. Όλοι ξεκινούν ως αντιπαθητικοί μπουρζουαζοί, αλλά τελικά γίνονται αγαπητοί -ειδικά ο David (Dan Levi), του οποίου η γλυκιά ιστορία με τον Patrick (Noah Reid) έπαιξε με τις χορδές της καρδιάς μας. Όταν τελικά ο Πάτρικ ανέβηκε στη σκηνή ερμηνεύοντας μια διασκευή του «The Best» της Tina Turner, ουσιαστικά ανέτρεψε το αρχέτυπο των «μικρόψυχων χωρικών», και απέδειξε ότι ένα ανοιχτό μικρόφωνο. μπορεί να φέρει τους πάντες κοντά.

#6 Harley Quinn (2019-)

Πρόκειται για μια σειρά κινουμένων σχεδίων για ενηλίκους που ακολουθεί τις περιπέτειες της Harley Quinn στη Gotham καθώς η ίδια επαναξιολογεί τη ζωή της έπειτα από έναν χαοτικό χωρισμό με τον Joker. To Harley Quinn είναι μια σειρά με κρυφές απολαύσεις. Η Kaley Cuoco οδηγεί όλη τη σειρά ως η ίδια η Harley, αλλά η ομάδα της -Poison Ivy (Lake Bell), Clayface (Alan Tudyk), Doctor Psycho (Tony Hale), King Shark (Ron Funches), Sy Borgman (Jason Alexander) και Frank the Plant (J.B. Smoove)- είναι αυτοί που βρίσκονται στην καρδιά της σειράς. Συνεχώς εκπλήσσει τους θεατές με περίπλοκες νύξεις και σκέψεις σχετικά με τη ζωή και την αγάπη, ενώ παράλληλα προσφέρει πολύ γέλιο. Ο συνδυασμός της Harley Quinn με μεγάλες ανατροπές, τρυφερό χειρισμό queer σχέσεων και απίστευτα ξεκαρδιστικές αποστολές με τους κακούς από την τεράστια «συλλογή» του Batman, το κατατάσσουν εύκολα στις καλύτερες σειρές της DC.

#5 Grace & Frankie (2015-2022)

Τολμώ να πω ότι ο κόσμος είναι ένα καλύτερο μέρος λόγω του Grace & Frankie. Αυτή η αγαπημένη κωμική σειρά του Netflix μπήκε στη ζωή μας την άνοιξη του 2015 και έκτοτε αποτελεί μια αστείρευτη πηγή αισιοδοξίας. Ο Sam Waterston και ο Martin Sheen πρωταγωνιστούν ως οι σύζυγοι δύο φιλικών ζευγαριών όπου μετά από χρόνια κρυφτού αποφασίζουν να κάνουν coming out και να αποκαλύψουν τη σχέση τους στις οικογένειές τους. Η Lily Tomlin και η Jane Fonda υποδύονται τις «καμένες» πρώην συζύγους του ζευγαριού, των οποίων το ταξίδι αυτοαποδοχής και φιλίας αποτελεί την καρδιά της σειράς. Όχι μόνο βλέπουμε τόση εκπροσώπηση της ΛΟΑΤΚΙ+ νεολαίας, αλλά η σειρά θέτει ζητήματα όπως οι ηλικιακές διακρίσεις και η καταπίεση της σεξουαλικότητας των προηγούμενων γενεών. Ασταμάτητα συγκινητικό, το Grace & Frankie είναι μια ανάσα φρέσκου αέρα.

#4 She-Ra and the Princesses of Power (2018-2020)

Ποιος να φανταζόταν ότι ένα reboot μιας σειράς κινουμένων σχεδίων από το 1985 θα κατέληγε τόσο ασύστολα queer; Νικητής του βραβείου GLAAD 2021 για εξαιρετικό παιδικό πρόραμμα, το She-Ra and the Princesses of Power επανεισάγει στο κοινό την Adora (Aimee Carrero), μια ισχυρή έφηβη πολεμίστρια ικανή να σώσει τη ζωή στον πλανήτη Etheria. Σε πέντε σεζόν, οι θεατές παρακολουθούν την Adora να αντιμετωπίζει την Ορδή, έναν κακό στρατό στον οποίο συμμετέχει η καλύτερή της φίλη Catra (AJ Michalka). Το She-Ra and the Princesses of Power τολμάει, εκεί που άλλες σειρές αδρανούν, και θέτει στον πυρήνα της τη ρομαντική σχέση των δύο κοριτσιών. Μια γεμάτη δράση περιπέτεια με ρευστότητα φύλου που εφαρμόζεται σε όλα τα επίπεδα, το She-Ra and the Princesses of Power είναι το είδος της σειράς που τόσοι πολλοί ΛΟΑΤΚΙ+ ενήλικες θα ήθελαν να είχαν μεγαλώσει.

#3 The Umbrella Academy (2019–)

Μια διασκευή της ομώνυμης σειράς κόμικ, η οποία δημιουργήθηκε από τους Gerard Way και Gabriel Bá, το The Umbrella Academy ακολουθεί μια δυσλειτουργική οικογένεια ατόμων με υπερδυνάμεις που συναντώνται ξανά μετά τον μυστηριώδη θάνατο του πατέρα τους. Μετά την κυκλοφορία της, η σειρά έλαβε επαίνους από θαυμαστές και κριτικούς για τις ερμηνείες του καστ και τα οπτικά εφέ. Η δεύτερη σεζόν γνώρισε περαιτέρω αναγνώριση για την εξερεύνηση θεμάτων όπως ο ρατσισμός, ο σεξισμός και η ομοφοβία με την Τρίτη σεζόν να καταφθάνει στις οθόνες μας στις 22 Ιουνίου. Mε χαρακτήρες ξεκάθαρα gender fluid, όπως αυτός του Klaus που υποδύεται εξαιρετικά ο Robert Sheehan, η τρίτη σεζόν της σειράς θα είναι η πρώτη live-action εμφάνιση του Elliot Page.

#2 How to Get Away with Murder (2014–2020)

Η βραβευμένη με Όσκαρ Viola Davis, σε μια από τις καλύτερες ερμηνείες της καριέρας της, υποδύεται την Annalize Keating, μια καθηγήτρια νομικής που βρίσκεται μπλεγμένη σε μια συνωμοσία δολοφονίας με πέντε μαθητές της -ένας εκ των οποίων είναι ο playboy Connor Walsh (Jack Falahee), ο οποίος ξεκινά μια σχέση με τον προγραμματιστή υπολογιστών Oliver Hampton (Conrad Ricamora). Οι δυο τους είναι –χωρίς αμφιβολία– το πιο αγαπημένο και ισχυρό ζευγάρι της σειράς. Με το τέλος της σειράς, αποκαλύπτεται το βασικό θέμα της -που τόσο αριστοτεχνικά καμουφλάρουν οι δημιουργοί- που σχετίζεται με το πώς η καταπίεση της σεξουαλικής μας ταυτότητας μας οδηγεί σε τοξικές σχέσεις και σε όλες τις λάθος αποφάσεις. Στο How to Get Away with Murder πολλοί χαρακτήρες ανακαλύπτουν και αποδέχονται τη σεξουαλικότητά τους, αλλά η σειρά ασχολείται και με το ζήτημά του AIDS και πώς μπορούν να το διαχειριστούν τα ζευγάρια -μία θεματική που δεν ακουμπούν συχνά τηλεοπτικά αφηγήματα-.

#1 Sex Education (2019-)

Τα ρούχα, η μουσική και άλλες λεπτομέρειες μπορούν να δημιουργήσουν την ψευδαίσθηση ότι αυτή η βρετανική εφηβική κωμωδία διαδραματίζεται στις Ηνωμένες Πολιτείες τη δεκαετία του ’80 -αν όχι νωρίτερα-. Αλλά καθώς ο σφιγμένος Otis (Asa Butterfield) στήνει μια επιχείρηση σεξουαλικής συμβουλευτικής στο σχολείο του εμπνευσμένος από το έργο της σεξολόγου μητέρας του, Jean (Gillian Anderson), η συζήτηση για το σεξ και τη σεξουαλικότητα είναι ειλικρινής και μοντέρνα, ιδιαίτερα στον τρόπο με τον οποίο η σειρά αντιμετωπίζει queer ιστορίες. Από τις πιο αγαπημένες από αυτές περιλαμβάνει τον ομοφυλόφιλο καλύτερο φίλο του Otis, Eric (Ncuti Gatwa), που δεν αποτελεί ακόμα ένα coming-out αφήγημα -αφού από τη πρώτη στιγμή αναγνωρίζεται ως ομοφυλόφιλος- αλλά μια διαδρομή του Eric στο πώς να αισθάνεται πιο άνετος με το πώς νιώθει για τον εαυτό του και πώς παρουσιάζεται στον κόσμο. Υπάρχουν όμως πολλές άλλες έξυπνες ιστορίες για ΛΟΑΤΚΙ+ θέματα, από τα τεχνικά (ένας ομοφυλόφιλος παρθένος μαθαίνει τη διαδικασία του πρωκτικού πλυσίματος) έως τα συναισθηματικά (οι πρώην καλύτερες φίλες δεν λειτουργούν ως ζευγάρι έπειτα από το coming out και των δυο τους).

Όσον αφορά το σεξ και τις σχέσεις στην οθόνη, το Sex Education παρέχει κριτική εκπροσώπηση σε όλους τους τομείς. Δημιουργημένο από τη Laurie Nunn, αυτό το δράμα ενηλικίωσης του Netflix απεικονίζει το μεγαλύτερο φάσμα των σεξουαλικών ταυτοτήτων από οποιοδήποτε άλλη mainstream σειρά με σεβασμό και χάρη.