5 αξέχαστες ατάκες από τα χείλη της Μελίνας Μερκούρη
Η αγαπημένη Ελληνίδα μέσα από τα δικά της λόγια,
25 χρόνια μετά τον θάνατό της, η Μελίνα Μερκούρη και τα λόγια της, παραμένουν κάτι παραπάνω από επίκαιρα.
Η Μελίνα Μερκούρη έκανε την Ελλάδα γνωστή στα πέρατα του κόσμου με τις πράξεις και τις δηλώσεις της. Κάθε στιγμή που στιγμάτισε την ζωή της, την συνόδευε πάντα και με ένα αντίστοιχο και εύστοχο απόφθεγμα.
Οι φράσεις της και οι πράξεις της, πάντα γράφονταν στα «πρακτικά» της προσωπικότητάς της, με αποτέλεσμα όλοι να την γνωρίζουν με το μικρό της. Η Μελίνα ήταν η Μελίνα.
Κάτι που όλοι θυμούνται όταν μιλούν για εκείνη, είναι η προσπάθειά της να επιστρέψουν στην Ελλάδα τα μάρμαρα του Παρθενώνα: «Ελπίζω να δω τα Μάρμαρα πίσω στην Αθήνα προτού πεθάνω. Αν όμως έρθουν αργότερα, εγώ θα ξαναγεννηθώ» έλεγε χαρακτηριστικά.
Όταν έμαθε για το πραξικόπημα στην Ελλάδα, βρισκόταν στην Νέα Υόρκη, καθώς πρωταγωνιστούσε σε παράσταση του Μπρόντγουεϊ όπου έπαιζε στο «Ίλια Ντάρλινγκ» με τον Ζυλ Ντασσέν. Όταν την ενημέρωσε ο Μάνος Χατζιδάκις, δεν έχασε στιγμή. Μίλησε στα αμερικανικά ΜΜΕ, κάνοντας δηλώσεις εναντίον της Χούντας.
Ως αντίποινα οι πραξικοπηματίες, μέσω του Παττακού, της αφαίρεσαν την ελληνική ιθαγένεια. Ως απάντηση, έλαβε την εξής ιστορική φράση: «Εγώ γεννήθηκα Ελληνίδα και θα πεθάνω Ελληνίδα. Ο Παττακός γεννήθηκε φασίστας και θα πεθάνει φασίστας».
Δείτε την δήλωσή της στο 3:17:
Με την αποκατάσταση της Δημοκρατίας, γύρισε στην Ελλάδα και πολιτεύτηκε. Εκλέχθηκε με το ΠΑΣΟΚ το 1981 και ανέλαβε καθήκοντα υπουργού Πολιτισμού, αξίωμα που διατήρησε ως το τέλος της πρώτης οκταετίας των κυβερνήσεων Παπανδρέου.
Παρ’όλη την αγάπη και τον πόλεμο που αντιμετώπισε ως Υπουργός, η Μελίνα έλεγε την εξής φράση: «Την εξουσία δεν την αισθάνθηκα σαν υπουργός. Την αισθάνθηκα σαν σταρ του Μπρόντγουεϊ».
Ο αγώνας της για τα Γλυπτά του Παρθενώνα έμεινε στην ιστορία, αλλά η ίδια επίσης ξεκίνησε τον θεσμό της «Πολιτιστικής Πρωτεύουσας της Ευρώπης», που υλοποιήθηκε το 1985 με πρώτη Πολιτιστική Πρωτεύουσα την Αθήνα. «Ο τουρισμός είναι η βαριά βιομηχανία της Ελλάδας» έλεγε.
Στην είδηση του θανάτου της, στις 6 Μαρτίου του 1994, ο διεθνής Τύπος προέβη σε αναλυτικά αφιερώματα για τη ζωή της, ενώ στο Μπρόντγουεϊ τα θέατρα παρέμειναν κλειστά, την ώρα που πάνω από ένα εκατομμύριο συγκινημένοι πολίτες την συνόδευαν στην τελευταία της κατοικία, στο Α΄ Νεκροταφείο. Κηδεύτηκε με τιμές αρχηγού κράτους.
«Νόμιζα πως φοβόμουν την αρρώστια, αλλά τελικά φοβόμουν την στιγμή που δεν θα με αγαπούν πια».
