Αυτή είναι η χώρα του κόσμου που πιστεύει ακόμα στα ξωτικά

Η 24χρονη Ισλανδή τραγουδοποιός Jófríður Ákadóttir όταν ήταν εννέα ετών την ενοχλήθηκε από ένα ξωτικό ή τουλάχιστον από αυτό που νόμιζε η ίδια ότι ήταν ξωτικό. «Παίζαμε στο οικόπεδο που βρισκόταν μεταξύ των πολυκατοικιών στο Ρέικιαβικ. Εκεί, στο πιο ψηλό σημείο, ήταν ένα βράχος, μεγαλύτερος από όλους τους άλλους κι εμείς ήμασταν σίγουροι ότι ήταν βράχος ξωτικών. Τα ξωτικά δεν πρέπει να τα ενοχλούμε. Παρά τις προειδοποιήσεις των φίλων μου, που μου έλεγαν ότι είναι κακή ιδέα, σκαρφάλωσα μέχρι την κορυφή και όταν μετά πήδηξα από τον βράχο, δάγκωσα τη γλώσσα μου και το στόμα μου γέμισε αίματα. Έτρεξα στο σπίτι κλαίγοντας και δεν πλησίασα ποτέ ξανά τον βράχο» αναφέρει και δεν είναι η μοναδική!

Μάλιστα, σύμφωνα με μία έρευνα του Πανεπιστημίου της Ισλανδίας που πραγματοποιήθηκε το 2007, πάνω από του μισούς Ισλανδούς, το 62% για την ακρίβεια, πιστεύει ότι η ύπαρξη των ξωτικών είναι κάτι παραπάνω από ένας απλός μύθος. Το ποσοστό αφορά και τους ένθερμους υποστηρικτές αλλά και αυτούς που απάντησαν «γιατί όχι;».

Στη λαϊκή παράδοση της Ισλανδίας οι ιστορίες με τα ξωτικά, τα μικρά αυτά πλασματάκια με τα μυτερά αυτιά, που ονομάζονται huldufólk είναι άφθονες. Η αγαπημένη φίλη των παιδικών μας χρόνων Τίνκερμπελ για παράδειγμα θα μπορούσε άνετα να ήταν ένα τέτοιο ξωτικό.

Τα ξωτικά λοιπόν, πιστεύουν πως είναι άκρως ειρηνικά πλάσματα, τα οποία μπορούν και συνυπάρχουν με τους ανθρώπους. Έχουν οικογένειες και κάνουν τις ίδιες δραστηριότητες με τους εκείνους, όπως το ψάρεμα, τις αγροτικές δουλειές κα. Που και που μάλιστα, δίνουν και ένα χέρι στους ανθρώπους, που χωρίς την βοήθεια των ξωτικών θα κινδύνευαν να χάσουν τη ζωή τους.

Οι μαρτυρίες είναι πάρα πολλές και διαφορετικές. Πολλοί Ισλανδοί που σήμερα είναι ενήλικες θυμούνται τον εαυτό τους να παίζουν ως πιτσιρίκια με αόρατους φίλους που τα άλλα παιδιά δεν μπορούσαν να δουν.

Το περίεργο στην ιστορία είναι πως στο Ρέικιαβικ υπάρχει σχολείο ξωτικών, ονόματι Elfschool, μία προέκταση του Paranormal Foundation της Ισλανδίας που «γνωρίζει» στους ταξιδιώτες τα μαγικά πλάσματα της Ισλανδίας. Ουσιαστικά, πρόκειται για ένα φόρουμ που τα θέματα συζήτησης περιστρέφονται γύρω από τους μύθους και τη λαογραφία και οι συναντήσεις γίνονται πάνω από μια κούπα ζεστό καφέ σε μια βιβλιοθήκη γεμάτη με «αντικείμενα» και «σύνεργα» ξωτικών.

Ο επικεφαλής του σχολείου ξωτικών παραδέχεται ότι ο ίδιος δεν έχει ζήσει κάτι παρόμοιο στη ζωή του, ούτε έχει δει ξωτικό. Σημειώνει όμως δε, ότι έχει πάρει συνέντευξη από 900 Ισλανδούς οι οποίοι υποστηρίζουν ότι έχουν συναντηθεί με ξωτικά.