Οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις «ποντάρουν» στη φορολογία των online casino

Οι κυβερνήσεις ανά την Ευρώπη στρέφονται ολοένα και περισσότερο στον διαδικτυακό τζόγο ως πηγή πρόσθετων εσόδων, αυξάνοντας τους φόρους σε έναν από τους πιο ρυθμισμένους και ταχέως αναπτυσσόμενους κλάδους της παγκόσμιας οικονομίας. Η τάση αυτή, που καταγράφεται από το 2024 και εντείνεται το 2025, προκαλεί ανησυχία στους φορείς της αγοράς, καθώς οι βραχυπρόθεσμες δημοσιονομικές ωφέλειες φαίνεται να συνοδεύονται από μακροπρόθεσμες απώλειες.

Φορολογία ως «εύκολος στόχος»

Η αύξηση των φόρων στον τομέα του iGaming προβάλλεται πολιτικά ως μέτρο κοινωνικής ευθύνης, καθώς ο τζόγος συνδέεται συχνά με ζητήματα δημόσιας υγείας. Παράλληλα, προσφέρει στις κυβερνήσεις έναν σχετικά «ανώδυνο» τρόπο ενίσχυσης των εσόδων, χωρίς να πλήττονται άμεσα οι πολίτες.

 Ωστόσο, όπως εξηγεί η καθηγήτρια φορολογίας Virve Marionneau από το Πανεπιστήμιο του Ελσίνκι, «η εμπειρία δείχνει ότι οι αποδόσεις αυτών των πολιτικών είναι αβέβαιες και συχνά υπονομεύουν τη βιωσιμότητα του ίδιου του κλάδου».

Όταν η αύξηση φόρου μειώνει τα έσοδα

Στην Ολλανδία, για παράδειγμα, ο φόρος επί των ακαθάριστων εσόδων (GGR) αυξήθηκε από 30,5% σε 34,2% το 2025, με προοπτική να φτάσει το 37,8% το 2026. Παρά τις προσδοκίες για πρόσθετα 200 εκατ. ευρώ τον χρόνο, οι νόμιμοι πάροχοι κατέγραψαν μείωση στα έσοδά τους, οδηγώντας τελικά σε απώλεια των ίδιων περίπου εσόδων που το κράτος ήλπιζε να εισπράξει.

 Ανάλογες τάσεις εμφανίζονται στη Σουηδία, τη Ρουμανία, την Τσεχία και τη Γερμανία, όπου οι αυξημένες επιβαρύνσεις μεταφέρονται στους παίκτες, καθιστώντας τις νόμιμες πλατφόρμες λιγότερο ελκυστικές σε σχέση με τις παράνομες.

Ο φαύλος κύκλος της παράνομης αγοράς

Οι ειδικοί προειδοποιούν ότι η υπερφορολόγηση του κλάδου ενδέχεται να μειώσει τη λεγόμενη «καναλοποίηση» – δηλαδή το ποσοστό των παικτών που δραστηριοποιούνται σε αδειοδοτημένες πλατφόρμες. Στη Γερμανία, εκτιμάται πως έως και 80% του διαδικτυακού παιχνιδιού σε φρουτάκια διεξάγεται πλέον εκτός αδειοδοτημένου πλαισίου, παρά τον φόρο 5,3% που επιβάλλεται σε κάθε στοίχημα. Το αποτέλεσμα είναι παράδοξο: λιγότερα φορολογικά έσοδα και αυξημένος κίνδυνος για τους καταναλωτές.

Το βρετανικό παράδειγμα και το μήνυμα στην Ευρώπη

Η συζήτηση κορυφώνεται στο Ηνωμένο Βασίλειο, τη μεγαλύτερη αγορά διαδικτυακού τζόγου της Ευρώπης. Η κυβέρνηση εξετάζει την ενοποίηση των υφιστάμενων φορολογικών συντελεστών σε έναν ενιαίο φόρο 21%, ενώ δεξαμενές σκέψης ζητούν πολύ υψηλότερη επιβάρυνση – έως και 50% – με στόχο τη χρηματοδότηση κοινωνικών προγραμμάτων.

 Οι εκπρόσωποι της βιομηχανίας προειδοποιούν ότι κάτι τέτοιο θα μπορούσε να υπονομεύσει τη μέχρι σήμερα επιτυχημένη ισορροπία του Ηνωμένου Βασιλείου ανάμεσα σε υψηλή προστασία παικτών και υψηλά ποσοστά νομιμότητας.

Και η Ελλάδα;

Η ελληνική αγορά iGaming παραμένει από τις πιο σταθερές της Ευρώπης, με σαφές ρυθμιστικό πλαίσιο και υψηλή καναλοποίηση – περίπου 80-85% των παικτών δραστηριοποιούνται σε νόμιμες πλατφόρμες. Ο φόρος επί του GGR ανέρχεται γύρω στο 35%, επίπεδο που θεωρείται σχετικά υψηλό αλλά βιώσιμο.

Το 2025 ήταν μία χρονιά ρεκόρ για τα έσοδα από την φορολογια των εταιριών τυχερών παιχνιδιών, ομως oποιαδήποτε νέα αύξηση θα μπορούσε να αποθαρρύνει επενδύσεις και να οδηγήσει μέρος του κοινού προς μη αδειοδοτημένες ιστοσελίδες, μειώνοντας τελικά τα κρατικά έσοδα.

Σημαντικό ρόλο σε αυτή την άνοδο παίζει φυσικά η παρουσία του ΟΠΑΠ, ενω αξίζει να σημειωθεί ότι στην χώρα μας φορολούνται και οι παίκτες, όμως πολλά online casino επιλέγουν να απορροφήσουν τον φόρο

Ισορροπία μεταξύ ελέγχου και βιωσιμότητας

Καθώς η Ευρώπη αναζητά τρόπους να χρηματοδοτήσει τα δημόσια ταμεία, ο κλάδος του iGaming φαίνεται να γίνεται αποδιοπομπαίος τράγος. Όμως η υπερφορολόγηση ενός νόμιμου, ρυθμιζόμενου τομέα μπορεί να καταλήξει να υπονομεύσει τον ίδιο τον σκοπό της.

 Όπως σημειώνει ο Σουηδός εκπρόσωπος του κλάδου Γκούσταφ Χόφστεντ, «μια αγορά χωρίς καταναλωτές –όταν αυτοί φεύγουν για την παράνομη– χάνει τη νομιμότητα και τη σημασία της». Η πρόκληση για τις κυβερνήσεις είναι να ισορροπήσουν ανάμεσα στη δημοσιονομική ανάγκη και στη διατήρηση μιας υγιούς, ελεγχόμενης αγοράς.