Τα 5 μεγαλύτερα σκάνδαλα απάτης, σε καζίνο!

Στον κόσμο των τζόγου και των καζίνο, υπάρχουν κάποιοι «εκλεπτυσμένοι», που κατάφεραν να ξεγελάσουν το σύστημα, με ευφυείς τρόπους. Οι ιστορίες τους είναι πιο συναρπαστικές από οποιαδήποτε ταινία.

1. Η ομάδα μπλακτζάκ του MIT, που «έριξε» το καζίνο!

Στα τέλη της δεκαετίας του 1970, μια ομάδα φοιτητών και αποφοίτων από το MIT και το Harvard αποφάσισε να εφαρμόσει τις μαθηματικές της γνώσεις στο πιο κλασικό τραπέζι του καζίνο, το μπλάκτζακ (εσείς αν θέλετε μπορείτε να βρείτε live τραπέζια σε μια online πλατφόρμα όπως το allyspin casino). 

Δεν αφορούσε σε απλή μέτρηση φύλλων. Ήταν μια επιχείρηση με κωδικούς επικοινωνίας, ρόλους («στοχαστές» και «μεγάλους παίκτες») και μαθηματική ακρίβεια. Οι «στοχαστές» παρακολουθούσαν το μέτρημα και, όταν οι πιθανότητες έγερναν υπέρ τους, έδιναν σήμα στους «μεγάλους παίκτες» να βάλουν τεράστια στοιχήματα. 

Για δύο δεκαετίες, η ομάδα πήρε εκατομμύρια από τα ταμεία των καζίνο, στο Λας Βέγκας και παγκοσμίως. Η επιτυχία τους ήταν τόσο μεγάλη, που τα καζίνο άρχισαν να εφαρμόζουν δραστικά αντίμετρα, όπως το συχνό ανακάτεμα των τραπουλόχαρτων και τον μόνιμο αποκλεισμό των μελών της ομάδας. Η ιστορία τους έγινε βιβλίο («Bringing Down the House») και ταινία («21»), μετατρέποντάς τους σε θρύλους.

Η ομάδα του MIT άλλαξε για πάντα τον τρόπο με τον οποίο τα καζίνο αντιμετωπίζουν το μπλακτζακ, αναγκάζοντάς τα να γίνουν πιο παρατηρητικά και να αναβαθμίσουν τα συστήματα ασφαλείας τους. Τέτοιες πρακτικές, βέβαια, μπορούσαν να εφαρμοστούν μόνο σε φυσικά καζίνο και όχι σε διαδικτυακά, όπως αυτά που μπορούμε να βρούμε στη λίστα καζίνο stoiximatikesetairies.pro.

2. Οι αδελφοί με την κρυφή κάμερα!

Στις αρχές της δεκαετίας του 2000, οι Ιταλοί αδελφοί Τζιοβάνι και Φραντσέσκο Ροζέλι έγραψαν ένα νέο κεφάλαιο στην εξαπάτηση καζίνο, δίνοντας στην ρουλέτα μια ψηφιακή τροπή. Έκρυψαν ένα τροποποιημένο κινητό τηλέφωνο με μικροκάμερα, για να βιντεοσκοπήσουν τον περιστρεφόμενο τροχό. Τα δεδομένα μεταδίδονταν σε έναν συνεργό που, με ειδικό λογισμικό, μπορούσε να «προβλέψει» την τροχιά της μπίλιας και να δίνει σήμα, για το πού να στοιχηματίσουν.

Το σχέδιό τους ήταν τόσο αποτελεσματικό που κατάφεραν να αποσπάσουν περίπου 1,3 εκατομμύρια λίρες από ελίτ καζίνο, στο Λονδίνο και σε όλη την Ευρώπη, πριν η δίωξη τους οδηγήσει στην αποκάλυψη της κρυφής κάμερας και στη σύλληψή τους.

Η υπόθεση των Ροζέλι ανάγκασε τα καζίνο να επενδύσουν σε πιο προηγμένα οπτικοακουστικά συστήματα παρακολούθησης και να κάνουν αυστηρότερους ελέγχους στις ηλεκτρονικές συσκευές, στους χώρους τους.

3. Φιλ Άιβι και Τσέουνγκ Γιν Σαν, το μυστικό των καρτών!

Το 2012, ο θρυλικός παίκτης πόκερ Φιλ Άιβι και η συνεργάτης του Τσέουνγκ Γιν Σαν εκμεταλλεύτηκαν μια μικρή, αλλά κρίσιμη, ατέλεια στην παραγωγή των τραπουλόχαρτων, γνωστή ως «edge sorting». Παρατήρησαν ότι τα μοτίβα στο πίσω μέρος των φύλλων δεν ήταν εντελώς συμμετρικά. Ζητώντας από τον κρουπιέ να γυρίζει συγκεκριμένες κάρτες, κατά έναν συγκεκριμένο τρόπο, κατάφεραν να τις αναγνωρίζουν και να «προβλέπουν» τις πιθανότητες.

Η στρατηγική αυτή τους απέφερε 7,7 εκατομμύρια λίρες στο Crockfords, του Λονδίνου και 10 εκατομμύρια δολάρια στο Borgata Casino, του Ατλάντικ Σίτι. Τα καζίνο, όμως, αρνήθηκαν την πληρωμή. Ακολούθησαν δικαστικές μάχες, όπου τα δικαστήρια κήρυξαν ότι οι πράξεις του Άιβι παραβίαζαν τους όρους των τυχερών παιχνιδιών, καθώς δεν συνιστούσαν «τίμιο παιχνίδι».

Αυτή η υπόθεση έθεσε ένα νομικό προηγούμενο και ανάγκασε τα καζίνο και τους προμηθευτές τραπουλόχαρτων να υιοθετήσουν ακόμη πιο αυστηρά πρωτόκολλα ποιότητας και ελέγχου.

4. Η μεγάλη ληστεία των κουλοχέρηδων!

Το 2013, το Crown Casino της Μελβούρνης γνώρισε μια από τις πιο εξελιγμένες ληστείες της ιστορίας του. ‘Ενας παίκτης με τη βοήθεια ενός εργαζομένου ασφαλείας, κατάφερε να «χακάρει» τους ηλεκτρονικούς κουλοχέρηδες. Ο συνεργός του έβλεπε τις κάμερες σε πραγματικό χρόνο και του έλεγε πότε το μηχάνημα ήταν έτοιμο να δώσει τζάκποτ. Κλέψανε 33 εκατομμύρια δολάρια, πριν το καταλάβει το καζίνο. 

Λόγω αυτού του γεγονότος, όλα τα καζίνο στον κόσμο αναγκάστηκαν να βελτιώσουν την ασφάλεια τους, ειδικά να ελέγχουν ποιος μπορεί να βλέπει τις κάμερες ασφαλείας και να προστατεύουν καλύτερα τους υπολογιστές τους, από χάκερς.

5.Nτένις Νίκρας, ο «δαίμονας» των κουλοχέρηδων!

Ο Ντένις Νίκρας, ένας πρώην κλειδαράς με βαθιά γνώση μηχανικής, ξεκίνησε μια επί δεκαετίες «επιστημονική» επίθεση στους κουλοχέρηδες. Στις αρχές, χρησιμοποιούσε εργαλεία τέτοια, που μπορούσε να ελέγξει τους παλαιότερους μηχανισμούς. Καθώς η τεχνολογία εξελισσόταν, ο Νίκρας εξελίχθηκε και αυτός. Άρχισε να επαναπρογραμματίζει τα τσιπ των νεότερων, ψηφιακών μηχανημάτων, αναγκάζοντάς τα να εκπέμπουν τζάκποτ, με ένα απλό χτύπημα.

Για πάνω από 20 χρόνια, ο Νίκρας και οι συνεργάτες του «κέρδισαν» τζάκποτ αξίας άνω των 15 εκατομμυρίων δολαρίων, από τα καζίνο του Λας Βέγκας. Η καριέρα του τελείωσε το 1998, όταν ένας πληροφοριοδότης του FBI φέρεται να τον «παρέδωσε»!

Οι μέθοδοι του Νίκρας ήταν τόσο καινοτόμες, που ανάγκασαν τους κατασκευαστές καζίνο να επανεξετάσουν από τα θεμέλια τη φυσική και ηλεκτρονική ασφάλεια των μηχανημάτων, μεταβαίνοντας σε κρυπτογραφημένα συστήματα και ενισχυμένα υλικά.

Ποιος παίρνει το στέμμα;

Αυτές οι ιστορίες δεν είναι απλά απάτες, είναι μάθημα στρατηγικής, ψυχολογίας και τεχνολογίας. Αυτή που ξεχωρίζει, όντας η πιο ξακουστή είναι η ομάδα του MIT. Τα περισσότερα όμως χρήματα απέσπασαν οι Άιβι/Σαν και ο παίκτης του Crown Casino. Τις πιο ριζικές αλλαγές στις πρακτικές ασφαλείας των καζίνο πυροδότησαν η ομάδα MIT και ο Νίκρας!

Αν και όλες είναι εντυπωσιακές, η Ομάδα μπλακτζάκ του MIT παίρνει το τιμητικό βραβείο για τη δημιουργία ενός πλήρους μοντέλου επιχείρησης, που συνδύασε τη νοημοσύνη, την ομαδική εργασία και μια ατρόμητη εφαρμογή της θεωρίας πιθανοτήτων.

Ο κίνδυνος είναι παντού!

Οι μεγάλες αυτές απάτες μπορεί να μοιάζουν με αμερικανικές ταινίες, αλλά ο κίνδυνος είναι παγκόσμιος και εντελώς συγχρονισμένος. Στην Ελλάδα, τα τελευταία χρόνια έχει αποκαλυφθεί ένα σύγχρονο και τολμηρό κύκλωμα απάτης, που δραστηριοποιείται παρόμοια, στοιχηματίζοντας στην εμπιστοσύνη και την απληστία των θυμάτων τους.

Σύμφωνα με αναφορές, σπείρα προσέγγιζε εύπορους επαγγελματίες, υποσχόμενη υπερβολικές αποδόσεις (έως 20%) από μία δήθεν «επένδυση», στο Καζίνο Λουτρακίου. Ο φερόμενος, ως «εγκέφαλος» παρουσιαζόταν να μένει μόνιμα σε σουίτα του ξενοδοχείου, ώστε να ενισχύσει την αίσθηση νομιμότητας και πρόσβασης.

Για να πείσει τα θύματά του, το κύκλωμα χρησιμοποιούσε μια εντυπωσιακή τακτική. Τους έδειχναν μετρητά, απλωμένα πάνω σε ένα τραπέζι, δημιουργώντας την ψευδαίσθηση μιας χρυσής ευκαιρίας. Σε ορισμένες περιπτώσεις, παρουσίαζαν ακόμη και πλαστές επιταγές, ως εγγύηση. Όταν ένα θύμα άρχιζε να πιέζει, για την επιστροφή των χρημάτων που είχε χάσει, το κύκλωμα έπαιζε ένα στημένο θέατρο «αστυνομικής σύλληψης». Μέλη της σπείρας, ντυμένα, ως αστυνομικοί εμφανίζονταν ξαφνικά για να «κατασχέσουν» τη βαλίτσα με τα χρήματα, αφήνοντας το θύμα σε απόγνωση και πιστεύοντας ότι είχε μπλέξει σε παράνομη διακίνηση.

Η υπόθεση αυτή, που πιστεύεται ότι κόστισε στα θύματα πάνω από 1,3 εκατομμύρια ευρώ, αποδεικνύει ότι τέτοιου είδους απάτες δεν αφορούν σε επιστημονική φαντασία. Και μας υπενθυμίζει ότι, είτε στο τραπέζι της ρουλέτας, είτε σε μια επιχειρηματική συμφωνία, που μοιάζει πολύ καλή για να είναι αληθινή, η επιφύλαξη και ο έλεγχος είναι οι καλύτεροι σύμμαχοί μας.