Ανακοινώθηκαν οι υποψηφιότητες για τα SAG Awards στη σκιά της Όμικρον

Ένας από τους σοβαρούς δείκτες, τα βραβεία του Σωματείου Ηθοποιών (τα περίφημα SAG Awards), ανακοινώθηκαν δημιουργώντας ένα σκηνικό εκπλήξεων και ανατροπών σε μια ούτως ή άλλως δύσκολη χρονιά – κατά την οποία το Χόλυγουντ δοκιμάζεται άλλη μια φορά από την πανδημία. Με τις Σφαίρες παραγκωνισμένες η ανακοίνωση των SAG Awards ζεσταίνει κάπως το φετινό οσκαρικό κλίμα και δημιουργεί μια αίσθηση ότι κάτι επιτέλους κινείται στον πλανήτη Χόλυγουντ.

Σε ότι αφορά τις υποψηφιότητες το House of Gucci του Ρίντλεϊ Σκοτ έχει το ρόλο του φαβορί με τρεις υποψηφιότητες. Οι ταινία του Ρίντλεϊ Σκοτ συναγωνίζεται μαζί με το Belfast του Κένεθ Μπράνα, το CODA, το πολυζητημένο Don’t Look Up αλλά και το King Richard τα ερμηνευτικά βραβεία του Σωματείου Ηθοποιών, ένα event που αποτελεί σοβαρό βαρόμετρο για τα επερχόμενα Όσκαρ.

Υπήρξαν πάντως και εκπλήξεις στις επιλογές των ηθοποιών όπως ο εκτοπισμός του West Side Story. Η απουσία πχ της ταινίας από την κατηγορία του καλύτερου καστ σε ταινία (κάτι σαν την καλύτερη ταινία της χρονιάς) όπως και της νεαρής Ρειτσελ Ζέγκλερ από τον Α γυναικείο, που αρκετοί θεωρούσαν ως το δυνατό χαρτί της ταινίας, βγάζουν μάτι. Το ίδιο ισχύει και για την Κρίστεν Στιούαρτ και το Spencer. Οι δύο ηθοποιοί χάνουν πόντους αλλά τίποτα δεν έχει κριθεί και μέχρι την ανακοίνωση των υποψηφιοτήτων των φετινών Όσκαρ έχουμε να δούμε και να διαβάσουμε αρκετά. Έκπληξη εδώ θεωρείται η παρουσία της Τζέσικα Τσαστεϊν για το Eyes of Tammy Faye όπως επίσης η Τζένιφερ Χαντσον, μια diversity υποψηφιότητα για μια πράγματικά αξιόλογη ερμηνεία σε μια ούτως ή άλλως αδιάφορη ταινία, όπως είναι το Respect.  Το ίδιο ισχύει και για το Power of Dog, το δράμα της Τζεϊν Κάμπιον για την τοξική αρρενωπότητα, το οποίο εκτιμήθηκε για τις ερμηνείες αλλά απουσιάζει από την κατηγορία του καλύτερου καστ, γεγονός που ψαλιδίζει πόντους από την οσκαρική πορεία της ταινίας.

Ενδιαφέρον παρουσιάζει από την άλλη η επιλογή και το πλασάρισμα – έκπληξη του Don’t Look Up του Άνταμ ΜακΚεϊ στο βραβείο καλύτερου καστ, μια ταινία αρκετά πρωτότυπη που στηρίζει πολλά φυσικά στο δυνατό και αστεράτο καστ της (κάτι που εκτίμησε και το Σωματείο Ηθοποιών) όπως επίσης και το πλασάρισμα του Μπελφαστ, άλλη μια ταινία που στηρίζει πολλά στους ηθοποιούς της (και εδώ έχουμε μια περίπτωση χωρίς ηθοποιούς σταρ).

Μια Οσκαρική κούρσα στη σκιά της Όμικρον

Η φετινή οσκαρική κούρσα είναι αλήθεια πως μοιάζει με ένα περίεργο απόκοσμο σκηνικό εκπλήξεων που η βιομηχανία του κινηματογράφου έχει πουλήσει στους φανατικούς θεατές της ξανά και ξανά αλλά ποτέ δεν φαντάστηκε η ίδια ότι θα πρωταγωνιστήσει κάποτε μέσα σε αυτό. Από τη μια τα στελέχη της κινηματογραφικής βιομηχανίας βλέπουν την επίμονη δυναμική της πανδημίας – και μάλιστα της μετάλλαξης Όμικρον – και τα καταστροφικά αποτελέσματα της στο box office.

Και μέσα σε όλα αυτά οι φετινές Χρυσές Σφαίρες πραγματοποιήθηκαν σαν μια οικογενειακή αδιάφορη σύναξη και έτσι δεν ακούμπησαν κανέναν καθώς για πρώτη φορά δεν μεταδόθηκαν από το NBC – στη σκιά του μεγάλου σκανδάλου που ξέσπασε πέρυσι με την έλλειψη συμπεριληπτικότητας – διαφορετικότητας ανάμεσα στα μέλη της Ένωσης Ανταποκριτών – ενώ άλλα σημαντικά events όπως τα Grammy, το Φεστιβάλ του Σάντανς, τα βραβεία του American Film Institute ή τα Critics Choice είτε ακυρώθηκαν είτε επέλεξαν μια online διαδικασία διεκπεραίωσης είτε πήγαν αρκετά πίσω χρονικά λόγω πανδημίας.

Με αυτά και με αυτά το αμερικάνικο box office μάλλον δείχνει φέτος να συγκινείται μόνο από ταινίες όπως ο Spider–Man: No Way Home ή το Dune, ταινίες που άφησαν με σαφήνεια το στίγμα τους στο παγκάρι των κινηματογράφων. Την ίδια στιγμή το Netflix, κυκλοφορεί ταινίες στους κινηματογράφους σε περιορισμένη βάση (χωρίς να αναφέρει αποτελέσματα εισιτηρίων), ενώ κολοσσοί της κινηματογραφικής βιομηχανίας όπως η Disney αρχίζουν να μεταφέρουν καλά χαρτιά τους (όπως τα προγραμματισμένα animation της Pixar) από το δίκτυο κινηματογραφικής διανομής στην πλατφόρμα της Disney+. Και οι δύο εταιρίες  – ειδικά το Netflix – είναι πιθανό να έχει τεράστια παρουσία στο κύκλωμα των βραβείων φέτος με ταινίες όπως το μουσικό Tick, Tick… ​​Boom, το βαρύ γουέστερν δράμα της Τζειν Κάμπιον The Power of the Dog αλλά και το Lost Daughter που διεκδικούν πολύ δυναμικά μια θέση στα φετινά Όσκαρ. Ωστόσο πέρα από την οσκαρική κούρσα είναι άραγε ο κινηματογράφος πλέον μια ιστορία που καταλήγει σε μια οθόνη ενός τάμπλετ; Είναι μια ιστορία που αφορά πλέον ιστορίες από κομικς και σουπερ ήρωες για πιτσιρικάδες;

Μάλλον δεν υπάρχει μια μοναδική απάντηση σε αυτό με σαφήνεια. Ωστόσο με βάση μια έρευνα που έφεραν στο φως τις προηγούμενες μέρες οι New York Times το 49% των προπανδημικών σινεφίλ δεν αγοράζουν πλέον εισιτήρια. Ένα 8% μάλιστα λένε ότι δεν θα επιστρέψουν ποτέ στο σινεμά. Αυτοί οι αριθμοί είναι μάλλον μια ξεκάθαρη αποδοκιμασία για αυτές τις καλλιτεχνικές και ανεξάρτητες ταινίες μεσαίου προϋπολογισμού, που βασίζονται κυρίως σε ένα αρκετά ώριμο ηλικιακά κοινό, στηρίζουν πολλά στις θετικές από στόμα σε στόμα κριτικές αλλά και στις ευρέως δημοσιευμένες επευφημίες κριτικών για να προσελκύσουν θαμώνες. Για του λόγου το αληθές ο περσινός άξιος νικητής των Όσκαρ, το Nomadland της Κλοϊ Ζάο, κυκλοφόρησε ταυτόχρονα στους αμερικάνικους κινηματογράφους και στο Hulu και απέφερε μόλις 3,7 εκατομμύρια δολάρια.

Το Χόλυγουντ λοιπόν διαισθάνεται πως εδώ και καιρό η μαγεία του κινηματογράφου αλλάζει, γίνεται πιο εύθραστη. Κι αυτό δεν αφορά απλά την εικόνα κάποιων σταρς ή δημιουργών και τις εισπράξεις των στούντιο ή των ανεξάρτητων παραγωγών. Αφορά το σινεμά συνολικά. Οι καιροί αλλάζουν δραματικά. Η πανδημία επιταχύνει αυτή την αλλαγή.

Οι υποψηφιότητες των κινηματογραφικών SAG Awards είναι:

Β’ Γυναικείος Ρόλος

Καϊτριόνα Μπαλφ (“Belfast”) Κέιτ Μπλάνσετ (“Nightmare Alley”) Αριάνα ΝτεΜποσέ (“West Side Story”) Κίρστεν Ντανστ (“The Power of the Dog”) Ρουθ Νέγκα (“Passing)

Β’ Ανδρικός Ρόλος

Μπεν Αφλεκ (“The Tender Bar”) Μπράντλεϊ Κούπερ (“Licorice Pizza”) Τρόι Κοτσούρ (“CODA”) Τζάρεντ Λέτο (“House of Gucci”) Κόντι Σμιτ-ΜακΦι (“The Power of the Dog”)

Α’ Γυναικείος Ρόλος

Τζέσικα Τσαστέιν (“The Eyes of Tammy Faye”) Ολίβια Κόλμαν (“The Lost Daughter”) Lady Gaga (“House of Gucci”) Τζένιφερ Χάντσον (“Respect”) Νικόλ Κίντμαν (“Being the Ricardos”)

Α’ Ανδρικός Ρόλος

Χαβιέρ Μπαρδέμ (“Being the Ricardos”) Μπένεντικτ Κάμπερμπατς (“The Power of the Dog”) Αντριου Γκάρφιλντ (“Tick, Tick … Boom!”) Γουίλ Σμιθ (“King Richard”) Ντένζελ Γουάσινγκτον (“The Tragedy of Macbeth”)

Καλύτερο Καστ σε Ταινία

Belfast CODA Don’t Look Up House of Gucci King Richard

Καλύτερο Stunt Ensemble σε Ταινία

Black Widow Dune The Matrix Resurrections No Time to Die Shang-Chi and the Legend of the Ten Rings