Απεβίωσε στα 93 της η διάσημη ηθοποιός και τραγουδίστρια Ζιλιέτ Γκρεκό
Είχε χαρακτηριστεί ως η «μούσα των υπαρξιστών»
Η «μούσα των υπαρξιστών», η Γαλλίδα ηθοποιός και τραγουδίστρια Ζιλιέτ Γκρεκό, που έγινε διάσημη ερμηνεύοντας τραγούδια του Λεό Φερέ, του Ζακ Πρεβέρ και του Σερζ Γκενσμπούρ, πέθανε σήμερα σε ηλικία 93 ετών, ανακοίνωσε η οικογένειά της.
«Η Ζιλιέτ Γκρεκό έσβησε αυτήν την Τετάρτη, 23 Σεπτεμβρίου 2020, περιστοιχισμένη από τους δικούς της ανθρώπους στο πολυαγαπημένο σπίτι της, στο Ραματουέλ» της νοτιοανατολικής Γαλλίας. «Η ζωή της ήταν έξω από τα συνηθισμένα», ανέφερε στην ανακοίνωση αυτή η οικογένεια.
«Είναι μαγικό, είναι απρόσμενο να σβήνω κεράκια πάνω στη σκηνή γιατί έπρεπε να είχα πεθάνει από πολύ καιρό! Αποδεικνύει ότι είμαι ακόμη ζωντανή και ότι δεν ήμουν εντελώς άχρηστη στο επάγγελμα» είπε η ονομαζόμενη και μούσα του Σεν Ζερμέν ντε Πρε, στο γαλλικό ραδιόφωνο στα 89α γενέθλια της.
Ξεκίνησε την πορεία της στο τραγούδι έπειτα από παρότρυνση του Ζαν Πολ Σαρτρ, ο οποίος της προσέφερε τους στίχους του. Η παρουσία της έδωσε έμπνευση ακόμη και στους Beatles, που ουσιαστικά παρουσιάζουν εκείνη και τη γαλλική Αριστερά στο τραγούδι «Michelle». Ο Σαρτρ είπε κάποτε πως «η Gréco είχε εκατομμύρια ποιήματα στη φωνή της».
Η φωνή της «έντυσε» δεκάδες τραγούδια που άφησαν εποχή στις δεκαετίες του ’50 και του ’60, ενώ συμμετείχε σε δεκάδες ταινίες στο διάστημα μεταξύ του 1948 και του 2002.
Η συνεισφορά της στο γαλλικό τραγούδι είναι κάτι περισσότερο από σημαντική. Λάτρεψε το στυλ των μποέμ και την κουλτούρα της μεταπολεμικής εποχής στη Γαλλία και σύντομα η αισθησιακή φωνή της ταυτίστηκε όχι μόνο με τη μουσική και τα τραγούδια τους, αλλά και για την σκέψη και τον τρόπο ζωής τους.
Γεννήθηκε το 1927. Κόρη ενός Κορσικανού αστυνομικού και μιας Γαλλίδας από το Μονπελιέ που δούλευε στην αντίσταση, την περίοδο της γερμανικής κατοχής η Ζυλιέτ, που θα κατακτούσε αργότερα τη μουσική σκηνή, το θέατρο και τον κινηματογράφο, έζησε για ένα διάστημα σε στρατόπεδο συγκέντρωσης και στα δεκατέσσερα παράτησε το σχολείο για να «σπουδάσει» στα μπιστρό και τα καμπαρέ του Σαιν Ζερμαίν. Όταν διάβαζε Σαρτρ και Μποβουάρ δεν καταλάβαινε τίποτα όλοι όμως οι καλλιτέχνες και οι διανοούμενοι εκείνης της εποχής ήταν φίλοι της. Ο Σαρτρ μάλιστα ήταν αυτός που την έπεισε να ασχοληθεί με το τραγούδι.
Μανιώδης καπνίστρια, με ένα βιβλίο κάτω από τη μασχάλη και πάντα ντυμένη με αντρικά ρούχα έγινε το μοντέλο της μεταπολεμικής γενιάς για μια ζωή ενάντια στο κατεστημένο. «Η Μαρλέν Ντίτριχ φορούσε παντελόνια ήδη από τη δεκαετία του1930, αλλά ήταν κομψά, ραμμένα από τη Σανέλ.
Εγώ φορούσα από ανάγκη τα παντελόνια των συγκατοίκων μου στην πανσιόν που ζούσα μετά τον πόλεμο. Και αργότερα όταν έβγαλα λίγα λεφτά αγόρασα ένα μαύρο παντελόνι και ένα μαύρο πουλόβερ» θα πει. Οσο για το μικρό μαύρο φόρεμα με το οποίο έγινε διάσημη τραγουδώντας το χρωστάει στον σκηνοθέτη Νίκο Παπατάκη, που είχε το καμπαρέ «ροζ ρουζ»-στέκι υπαρξιστών φιλοσόφων και διανοουμένων όπως οι Σαρτρ, Μποβουάρ, Ζενέ, Κοκτό, Πρεβέρ, κ.α. «Δεν μπορείς να τραγουδήσεις έτσι», της είπε ο Παπατάκης. Την πήγε, λοιπόν, στη μπουτίκ του Μπαλμέν που είχε εκπτώσεις και της αγόρασε ένα απλό μαύρο φόρεμα με μια τεράστια χρυσή τρέσα, την οποία η Ζυλιέτ ξήλωσε με το ψαλιδάκι των νυχιών.
Ταυτίστηκε με το κίνημα των υπαρξιστών και αναδείχθηκε δίκαια η ιέρεια – σύμβολο για την μεταπολεμική γαλλική τέχνη και διανόηση.
Σύντροφος του Miles Davis, σύζυγος του Μισέλ Πικολί (παντρεύτηκαν το 1966, χώρισαν το 1977).
Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.
«Το πρώτο πράγμα που είδα στον Μάιλς ήταν το προφίλ του- σαν ένα όμορφο γλυπτό του Τζιακομέτι. Δεν μιλώ για το κομμάτι της μουσικής ιδιοφυϊας- δεν χρειαζόταν να είσαι καν μουσικός για να εντυπωσιαστείς από εκείνον. Υπήρχε μια απίστευτη αρμονία μεταξύ του άνδρα, της τρομπέτας και του ήχου του. Ήταν ο ίδιος ένα θέαμα- και ντυνόταν πολύ στιλάτα.Εγώ δε μιλούσα αγγλικά, εκείνος δε μιλούσε γαλλικά. Δεν ξέρω πώς τα καταφέραμε».
Γνωρίστηκαν το 1948 στο Παρίσι, όταν ο 22χρονος Μάιλς έπαιξε για πρώτη φορά στην αίθουσα Πλεγιέλ. Δεν υπήρχαν θέσεις –αλλά και να υπήρχαν η Ζιλιέτ δεν είχε λεφτά να αγοράσει εισιτήριο. Έτσι παρακολούθησε τη συναυλία από το θεωρείο της Μισέλ Βιάν της γυναίκας του Μπορίς που την είχε πάρει υπό την προστασία της. «Έβλεπα το προφίλ του, πραγματικός Τζιακομέτι, ένα πρόσωπο μεγάλης ομορφιάς. Δεν μιλάω καν για την ιδιοφυΐα του: δεν χρειαζόταν να είναι κανείς ειδικός της τζαζ για να εντυπωσιαστεί. Υπήρχε μια ασυνήθιστη αρμονία ανάμεσα στον άνθρωπο, το όργανο και τον ήχο – ήταν συγκλονιστικό» θα πει. Το ίδιο βράδυ έφαγαν μαζί με μια μεγάλη παρέα σε ένα ελληνικό εστιατόριο και ερωτεύτηκαν σφοδρά.
Ο Σαρτρ ρώτησε κάποτε τον Μάιλς «Γιατί δεν παντρεύεσαι την Ζυλιέτ;». «Την αγαπώ πολύ για να την κάνω δυστυχισμένη», απάντησε.
Παρ’όλα αυτά δεν σταμάτησαν να επικοινωνούν. Για τελευταία φορά συναντήθηκαν το 1991 στο σπίτι της όπου ο Μάιλς την επισκέφθηκε λίγους μήνες πριν πεθάνει.
Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.
Αγαπημένη του Σαρτρ, φίλη του Μπόρις Βιάν και του Ζαν Κοκτώ, ερωμένη του Σερζ Γκενσμπούργκ, αλλά και μητέρα της Λοράνς-Μαρί από τον πρώτο της γάμο με τον ηθοποιό Φιλίπ Λεμέρ. Μέλος ενός κύκλου διανοούμενων που έγραψαν ιστορία στη γαλλική κουλτούρα.
