Bus stories ή ιστορίες αστικής τρέλας
Καθημερινές στιγμές των ανθρώπων στριμώχνονται στα αστικά λεωφορεία της πόλης.
Στήλη υπεραστική, αστική, βιωματική, καθημερινή και άκρως ανθρώπινη και ανθρωποκεντρική.
Στη γραμμή 12, ο κύριος Κώστας επιβιβάστηκε κρατώντας μια τσάντα με εργαλεία. Μια κυρία που τον είδε σηκώθηκε προσφέροντάς του τη θέση της. Εκείνος αρνήθηκε ευγενικά και της είπε ότι θα κατέβει σε δυο στάσεις, πήγαινε στο σπίτι της κόρης του να ελέγξει τα υδραυλικά. Τώρα που είναι σε σύνταξη είναι ξεκούραστος. Πριν αποβιβαστεί είπε «Το λεωφορείο είναι γεμάτο με συνταξιούχους και άνεργους, αυτή είναι η εικόνα της χώρας».
Στη γραμμή 3, η Μαρία εξηγούσε στη μητέρα της στο τηλέφωνο τις λεπτομέρειες της συνέντευξης για δουλειά από την οποία πέρασε το πρωί. «Δεν είχα άγχος μαμά, θα δούμε για τα λεφτά.» Έκλεισε το τηλέφωνο και το απενεργοποίησε, το βλέμμα της χάθηκε έξω από το παράθυρο.
Στη γραμμή 10, του μιλούσε νευριασμένα στο τηλέφωνο και ταυτόχρονα έβγαζε το μπουφάν της. «Όχι, τι να πειράζει που δεν θα έρθεις τα Χριστούγεννα, καλά να περάσεις.» Ξαφνικά ίδρωσε και άνοιξε το παράθυρο ελάχιστα για να μην της παραπονεθούν οι υπόλοιποι.
Στη γραμμή 31, επιβιβάστηκε από την Εγνατία και χώθηκε σε μια γωνιά. Διπλώθηκε στη μέση και έσφιγγε το ταλαιπωρημένο του παλτό. Έχωσε το χέρι του στη τσέπη για ψιλά, το έβγαλε άδειο. Από τα ηχεία ακούστηκε «παρακαλώ να επικυρώσετε τα εισιτήριά σας, πραγματοποιούνται συνεχείς έλεγχοι.» Στην επόμενη στάση κατέβηκε.
