Η δεύτερη ανάγνωση των σχέσεων: Έρωτας (1)

Μου δίνει απλόχερα όρεξη για ζωή, “βλέπω πάλι πως υπάρχει η συνέχεια μου”, πως δεν θα “πεθάνω” συναισθηματικά, κάτι που φοβόμουν μέχρι πρότινος.

Μου θυμίζει όλα αυτά που πάντα είχα όρεξη να κάνω και τώρα μου δίνει κίνητρο να τα πραγματοποιήσω. Γιατί τώρα είναι κάποιος εδώ κι εγώ τον έχω σαν σημείο αναφοράς. Εφόσον λοιπόν υπάρχει μπορώ κι εγώ “να δω-βλέπω” ξανά τον εαυτό μου. Εφόσον είμαι ορατός για τον Άλλον, άρα υπάρχω. Ασχέτως, αν αυτό το σημείο αναφοράς υπάρχει πάντα σαν άγκυρα μέσα μου και στόχος είναι να μην την ψάχνω αλλού, αλλά να μην την ξεχνώ μέσα μου, γιατί έτσι δυσκολεύουν πολύ οι σχέσεις μου.

Μου δίνει αγάπη κι αποδοχή όλων αυτών που είμαι και που έχω βιώσει. “Δε με γνωρίζει αρκετά οπότε μπορώ με αφορμή την παρουσία της να φανταστώ πως με αποδέχεται ολόκληρο, ακόμα και τα πιο σκοτεινά μου κομμάτια, που παλεύω μόνος μου να τα αποδεχτώ”, μονολογώ. Φαντάσου να περάσει σε άλλο επίπεδο η σχέση κι όντως να με δει ολόκληρο κι όντως να συνεχίσει να με αποδέχεται.

Προβάλω, επίσης, στον Άλλον όλα αυτά που θα ήθελα να δω στη σύντροφό μου, ακριβώς επειδή σίγουρα έχει κάποια από αυτά. Δεν θέλω όμως να τη δω ολόκληρη κι έτσι αρνούμαι να εστιάσω και στα στοιχεία που εξαρχής δεν ήταν και “τόσο γοητευτικά”, παρόλο που είναι δεδομένο ότι υπάρχουν. Ωστόσο, δεν είμαι συναισθηματικά ώριμος για να δω ποια είναι απέναντί μου, να αντέξω τη φυσιολογική απογοήτευση = την αποδόμηση της γοητείας, να απολαύσω την επαφή και τη ζύμωση, που είναι και το ουσιαστικότερο όλων. Προτιμώ να κινούμαι πολύ ψηλά, σε trance state, αγνοώντας την πτώση, το ξενέρωμα και το ύψος από το οποίο πέφτω. Εκ των πραγμάτων, η πτώση θα με πονέσει, θα με φοβίσει και θα με θυμώσει. Με εμένα, με τον Άλλον, με τον έρωτα, το θείο, τη ζωή. Αλλά μάλλον εδώ ξεχνώ ένα μεγάλο κομμάτι του παζλ. Στη φάση αυτή είμαι ερωτευμένος περισσότερο με τον ίδιο τον έρωτα και λιγότερο με τον άνθρωπο που έχω απέναντί μου, γιατί ακόμα δε τον γνωρίζω, οπότε υπάρχει περιθώριο να προβάλλω πάνω του ό,τι θα ήθελα να έχει κι ό,τι θα ήθελα εγώ να έχω, που δίπλα της “τα βρίσκω”.

Επίσης, ξεχνώ πως ερωτεύομαι αυτό “αυτό που γίνομαι, στα μάτια μου, όταν είμαι δίπλα σου και μου αρέσει”. Η αλήθεια είναι ότι ο άνθρωπος αυτός θα γίνει “μούσα” μου, θα με εμπνεύσει, θα με στηρίξει και θα γίνω δίπλα της αυτό που θα ήθελα από τον εαυτό μου. Ωστόσο, πολλές φορές θέλω να πάρω αυτό που έχει, αυτό που είναι εκείνη. Παρά να γίνω κι εγώ σιγά σιγά αυτό που θα ήθελα για εμένα. Και τότε και πάλι θυμώνω μαζί της, με το εαυτό μου, με τον έρωτα, με το θείο, με τη ζωή.

Μου προσφέρει σωματική ηρεμία, ανακούφιση, αγκαλιά, χάδι, τρυφερότητα μέσα από το άγγιγμα, το βλέμμα, την επαφή, τη μυρωδιά, τα λόγια που χαϊδεύουν, το καθρέφτισμα αυτού που είμαι, αυτό που αισθάνομαι. Μου προσφέρει εκτόνωση όλης της έντασης από την υπόλοιπη ζωή μέσω της σεξουαλικής επαφής. Στιγμές προσωπικές, δικές μας, χωρίς πανοπλίες.

Το αντιλαμβάνομαι, ο έρωτας μου προσφέρει πολλά. Οπότε ίσως ερωτευτώ ‘άφοβα’ κι αν είμαστε αρκετά ώριμοι κι έξυπνοι κι αν συνεχίσουμε να αισθανόμαστε όμορφα κι αφού σε αντικρύσω ολόκληρη κι εσύ εμένα, συνεχίζουμε. Και θα κρατήσουμε αυτή την περίοδο του έρωτα ανάμεσά σας για να ξαναγυρνάμε εκεί και να ξαναερωτευόμαστε μαζί.