«Δεν άντεχα να χάνω 2 ώρες τη μέρα σε μετακινήσεις»: Όταν η μετακόμιση κοντά στη δουλειά γίνεται ανάγκη

Για τους περισσότερους ανθρώπους, δεν είναι ευχάριστο να ξυπνάνε νωρίς το πρωί και να ετοιμάζονται για τη δουλειά τους. Αυτό που κάνει την όλη διαδικασία ακόμα πιο δυσάρεστη, είναι η ανάγκη να πρέπει να ξυπνήσεις τουλάχιστον μία ώρα νωρίτερα για να φτάσεις στη δουλειά σου μετά από μία μακριά και ανιαρή διαδρομή προς τη δουλειά σου.

Λόγω της μακριάς απόστασης που πολλές φορές χρειάζεται να διανύσει κάποιος για να μεταφερθεί στον χώρο εργασίας του, ξοδεύει «άσκοπα» πολύ χρόνο στον δρόμο, αποκτώντας πολλές φορές το αίσθημα ότι με αυτόν τον τρόπο, μειώνεται και η ποιότητα ζωής του.

Άγχος, δυσφορία, σωματική και ψυχική κούραση, έλλειψη προσωπικής ζωής, είναι μερικά από τα αρνητικά συναισθήματα και καταστάσεις, που μπορεί να προκαλέσει αυτή η κατάσταση. Αντιθέτως, οι σκέψεις για περισσότερο ύπνο, χρόνο με αγαπημένα πρόσωπα ή για ένα καινούργιο χόμπι περιτριγυρίζουν το μυαλό, την ώρα που κάθεσαι στο λεωφορείο/ μετρό/ τραμ, περιμένοντας την ώρα να περάσει.

Έτσι, η επιλογή πολλές φορές είναι μονόδρομος και αυτή είναι η μετακόμιση σε ένα καινούργιο σπίτι, πιο κοντά στη δουλειά.

Οι άνθρωποι που ζούνε σε μεγάλες αστικές πόλεις πλήττονται συχνά από αυτό το πρόβλημα, με τη Θεσσαλονίκη να αποτελεί σπουδαίο παράδειγμα, με το έντονο κυκλοφοριακό πρόβλημα που αντιμετωπίζει τα τελευταία χρόνια και το νέο μετρό που ήρθε ως «από μηχανής θεός».

Γιατί κάποιος να μετακομίσει κοντά στη δουλειά του;

Οι άνθρωποι επιλέγουν να μετακομίσουν κοντά στη δουλειά τους για αρκετούς λόγους, με τον κύριο στόχο να αποτελεί η ισορροπία εργασιακής και προσωπικής ζωής:

Μείωση χρόνου και κόστους μετακίνησης: Με το να μένουν κοντά στη δουλειά τους, μειώνουν τον χρόνο και το κόστος που απαιτείται για τη μετακίνηση. Αυτό μπορεί να σημαίνει λιγότερες ώρες σε κίνηση και εξοικονόμηση χρημάτων από τα έξοδα μεταφοράς ή καυσίμων.

Αύξηση της άνεσης και της ευχέρειας: Η εγγύτητα στη δουλειά μπορεί να προσφέρει περισσότερη ευχέρεια για να ανταποκριθούν σε έκτακτες καταστάσεις ή αλλαγές στο πρόγραμμά τους, καθώς και για να έχουν μια πιο ευχάριστη καθημερινότητα χωρίς το άγχος των μεγάλων διαδρομών.

Βελτίωση της ποιότητας ζωής: Οι λιγότερες ώρες μετακίνησης σημαίνουν περισσότερος ελεύθερος χρόνος για να ασχοληθούν με οικογενειακές ή προσωπικές δραστηριότητες, άσκηση ή χαλάρωση, βελτιώνοντας έτσι την ποιότητα της ζωής τους.

Μεγαλύτερη ευκολία στις επαγγελματικές υποχρεώσεις: Όταν η δουλειά είναι κοντά, μπορεί να είναι ευκολότερο να παρακολουθούν επαγγελματικά ραντεβού, εκδηλώσεις ή να παραμένουν διαθέσιμοι για επιπλέον ώρες όταν είναι απαραίτητο.

Ψυχολογικά οφέλη: Ο περιορισμός του άγχη που σχετίζεται με την μετακίνηση μπορεί να βελτιώσει τη διάθεση και την ευημερία τους, κάτι που μπορεί να τους κάνει πιο αποδοτικούς στη δουλειά και να μειώσει το άγχος.

Αξιολόγηση αστικής ή εξοχικής περιοχής: Αν κάποιος ζει κοντά στη δουλειά του, μπορεί να επιλέξει να ζήσει σε μια πιο βολική και προσβάσιμη περιοχή, αποφεύγοντας τα αρνητικά των μακρινών μετακινήσεων (π.χ. κυκλοφοριακή συμφόρηση ή δυσκολία να βρουν κατάλληλο σπίτι σε απομακρυσμένες περιοχές).

O Κωνσταντίνος, μόνιμος κάτοικος της Θεσσαλονίκης, πήρε την απόφαση να μετακομίσει από την Καλαμαριά στο Ρετζίκι, για να βρίσκεται πιο κοντά στη δουλειά του.

Ο ίδιος εξηγεί ότι παλαιότερα, η απόσταση από το σπίτι μέχρι τη δουλειά του και το αντίστροφο, ήταν γύρω στα 15 λεπτά. Όμως, τον τελευταίο καιρό, εξαιτίας των έργων του Fly Over στον Περιφερειακό, ο χρόνος αυτός οριακά διπλασιάστηκε.

Ο Κωνσταντίνος μιλάει στην Parallaxi για την καθημερινότητά του και πώς αυτή άλλαξε όταν πήρε την απόφαση να μετακομίσει κοντά στη δουλειά του: 

«Έπρεπε να βρίσκομαι στη δουλειά μου στις 7:30 το πρωί. Από εκεί που ξεκινούσα το αργότερο στις 7:10, έφτασα να ξεκινάω από το σπίτι στις 6:30 το πρωί, ξυπνούσα τουλάχιστον μισή ώρα νωρίτερα. Αυτό βέβαια δεν σήμαινε ότι θα έφτανα στην ώρα μου. Επειδή είμαι σε μία θέση στην οποία έπρεπε να βρίσκομαι εκεί στην ώρα μου, αυτό μου προκάλεσε τρομερό στρες, άγχος και στη συνέχεια θέματα υγείας. 

Όλο αυτό με επηρέασε και στη δουλειά μου, καθώς αναγκάστηκα να περιορίζομαι σε αυτό που κάνω, να απορρίπτω ευκαιρίες και πράγματα από τα οποία θα έβγαινα κερδισμένος, γιατί δεν μπορούσα να κάνω επιπλέον απογευματινές διαδρομές. Έτσι, επηρεάστηκα όχι μόνο σωματικά και ψυχικά, αλλά σε ένα μεγάλο βαθμό και οικονομικά.  

Επίσης, έφτασα σε σημείο να κοντέψω να τρακάρω στον δρόμο, λόγω των έργων που γινόταν, κάτι που μου προκαλούσε τρομερό άγχος από το προηγούμενο βράδυ». 

Ο ίδιος πήρε την απόφαση να μετακομίσει αρκετά γρήγορα και μεγάλο ρόλο έπαιξε η σταθερότητα της δουλειάς του: 

«Σκέφτηκα ότι δεν υπάρχει περίπτωση να πηγαινοέρχομαι μέσα στην κίνηση, το άγχος και το στρες και μίας που μεγάλωσα στα δυτικά, δεν μου ήταν δύσκολη η μετακόμιση από τις ανατολικές στις δυτικές συνοικίες. Αυτό που αποδείχθηκε τεράστιο εμπόδιο ήταν η εύρεση σπιτιού, η οποία κράτησε τουλάχιστον έναν χρόνο. Αυτός ήταν ένας άλλος Γολγοθάς, διότι ενώ ήξερα ότι θέλω να φύγω, δεν μπορούσα πρακτικά να το κάνω. Νιώθω τυχερός που έφυγα όμως. Μπορεί να είναι λίγο σαν ιδρυματοποίηση το να είσαι τόσο κοντά στη δουλειά σου, αλλά τουλάχιστον έχω την ηρεμία μου». 

«Το άγχος, το στρες, η ένταση, τα νεύρα είχαν «μαυρίσει» την ψυχή μου. Από τη στιγμή που μετακόμισα έχω ηρεμήσει, έχω βρει την υγεία μου. Έχω πιο ποιοτική ζωή, κερδίζω τουλάχιστον 2 ώρες περισσότερο για μένα καθημερινά». 

Μία ίδια κατάσταση περίπου βίωσε και ο Γιώργος, που μένει στα δυτικά της Θεσσαλονίκης και εργαζόταν κάθε μέρα στην Καλαμαριά.

«Η κατάσταση άρχισε να γίνεται αφόρητη, ειδικά μετά τα έργα για το Fly over. Έπρεπε να ξυπνάω τουλάχιστον μια ώρα νωρίτερα και πάλι ήμουν με το άγχος να φτάσω στην ώρα μου και να μη δημιουργηθεί πρόβλημα με την δουλειά μου.

Μία δύο φορές άργησα και φυσικά υπήρξε δυσαρέσκεια. Ήταν πολύ δύσκολο, συνεπώς αναγκάστηκα όχι να μετακομίσω, αλλά να αλλάξω δουλειά και να βρω κάτι στα δυτικά μιας που δεν μπορούσε να συνεχιστεί αυτό».

Πολλοί είναι πλέον αυτοί που επιλέγουν σπίτι με βάση το πόσο κοντά βρίσκεται αυτό στην εργασία τους, για να μπορούν να μην χάνουν χρόνο στο πήγαινε-έλα, αλλά και να είναι συνεπείς.

Ο Γεωργία Αϋφαντοπούλου, Διευθύντρια στο ΙΜΕΤ ΕΚΕΤΑ, αναλύει αυτήν την τάση, τονίζοντας, ότι είναι εδραιωμένη για πολλά χρόνια σε Ελλάδα και εξωτερικό: 

«Είναι ένα πάγιο φαινόμενο οι άνθρωποι να θέλουν να μετακομίσουν σε σπίτια τα οποία βρίσκονται πιο κοντά στη δουλειά τους, έτσι ώστε να διευκολύνουν την καθημερινότητά τους και να μη ξοδεύουν άσκοπα τις ώρες τους στις μετακινήσεις.

Αυτή τη στιγμή ωστόσο, πολλές φορές δεν μπορεί να ικανοποιηθεί ούτε αυτή η ανάγκη των ανθρώπων, γιατί τα ενοίκια είναι πολύ υψηλά. Επίσης, κατά τη διάρκεια της πανδημίας, όταν ο κόσμος δεν δούλευε ή δούλευε με τηλεργασία, υπήρχε η τάση της μετακόμισης σε πιο απομακρυσμένα μέρη, εκτός αστικού συγκροτήματος. Παρατηρήθηκε μάλιστα, ότι μετά τον κορονοϊό, οι άνθρωποι παρέμειναν εκεί. Τώρα, αρχίζουν ξανά να μετακομίζουν στο κέντρο, ακριβώς γιατί πρέπει να πάνε όσο το δυνατόν πιο κοντά στη δουλειά τους, εκεί που μπορούν να πληρώσουν το ενοίκιο, κάτι που αποτελεί μία καταγεγραμμένη τάση.

Αυτή τη στιγμή ένας Θεσσαλονικιός κάνει στα 25 με 30 λεπτά μέση διάρκεια μετακίνησης, ενώ στην Αθήνα η μέση μετακίνηση φτάνει μέχρι και τα 40 λεπτά. Άρα οι άνθρωποι εκ των πραγμάτων, μένουν πιο μακριά από τον χώρο που εργάζονται, γιατί πλέον υπάρχουν και άλλα κριτήρια, τα οποία έχουν να κάνουν με τη διαθεσιμότητα ενός σπιτιού σε λογική τιμή, είτε για αγορά, είτε για ενοικίαση. 

Εκτός από την τηλεργασία και την ψηφιοποίηση της εποχής που βοηθούν στο να μειώνονται οι άσκοπες και χρονοβόρες μετακινήσεις των ανθρώπων, η κ. Αϋφαντοπούλου εξηγεί ότι το Μετρό στη Θεσσαλονίκη, δίνει ακόμα μία λύση που «ελαφρύνει» το κυκλοφοριακό πρόβλημα: 

«Το Μετρό επιτρέπει στον κόσμο που είναι μακρύτερα και σκεφτόταν να έρθει κοντύτερα στον χώρο εργασίας του, γιατί δεν ήθελε να χάνει χρόνο από την καθημερινότητά του, αλλά ίσως τα ενοίκια δεν του επέτρεπαν να το κάνει, τώρα θα παραμείνει εκτός κέντρου, γιατί έχει μία λύση στη μετακίνησή του. Αυτό, όπως είναι επόμενο, θα προκαλέσει αύξηση τιμών των ακινήτων, γύρω από το Μετρό και είναι κάτι το οποίο καταγράφεται ήδη και είναι αναμενόμενο.

Το θέμα είναι πώς θα καταφέρουμε να μην είναι μόνο εκείνοι γύρω από τις γραμμές του Μετρό που θα μπορούν να μεταφέρονται με αυτό, αλλά να εξυπηρετούνται από το μέσο και όσοι δεν μένουν κοντά του. Όταν θα γίνει αυτό, ο κόσμος θα συνεχίσει να παραμένει έξω από το κέντρο της πόλης και θα χρησιμοποιεί το Μετρό για τις μεταφορές του».

Αυτό φυσικά ισχύει για όσους μένουν κοντά σε σταθμούς του Μετρό ή σε όσους η γραμμή του Μετρό μπορεί να τους εξυπηρετεί.

Τέλος, η κ. Αϋφαντοπούλου αναφέρεται στο Σχέδιο Βιώσιμης Αστικής Κινητικότητας Θεσσαλονίκης, το οποίο έχει ως βασικό σκοπό τη διευκόλυνση μετακινήσεων κατοίκων, επισκεπτών και αγαθών ώστε να εξασφαλιστεί στο έπακρο η εύκολη και ελεύθερη πρόσβαση σε όλες τις καθημερινές δραστηριότητες.

Για τον λόγο αυτό, μέσω ενός ΣΒΑΚ προωθούνται τα εναλλακτικά μέσα μετακίνησης (χρήση Δημοσίων Συγκοινωνιών, πεζή μετακίνηση και μετακίνηση με ποδήλατο), που οδηγούν σε αύξηση των παρεχόμενων επιπέδων ασφάλειας όλων των μετακινουμένων, σε μείωση περιβαλλοντικών ρύπων και σε ολική αναβάθμιση της ποιότητας του αστικού ιστού.

«Προβλέπεται από το Σχέδιο Βιώσιμης Αστικής Κινητικότητας Θεσσαλονίκης, να μην μετακινούμαστε όλοι προς την κεντρική ζώνη για να κάνουμε πράγματα που μας ενδιαφέρουν, αλλά να μπορούμε να βρούμε κοντά μας την αγορά, τη δυναμική, τον αστικό χώρο σε καλή ποιότητα. Έτσι, προτείνονται τα κέντρα της Χαριλάου, της Καλαμαριάς και της Τούμπας, τα οποία με πεζοδρομήσεις και μονοδρομήσεις απομακρύνουν την κυκλοφορία και επιτρέπει σε άλλες δραστηριότητες να αναπτυχθούν. Αν γίνει αυτό, ο κόσμος θα πηγαίνει σε αυτές τις γειτονιές αντί για το κέντρο, για να εξυπηρετηθεί».