H δύναμη ενός νέου δημιουργού

Λέξεις: Θωμάς Καραγκιοζόπουλος

Η τέχνη είναι δημιουργία, είναι χαρά και ικανοποίηση – εσωτερική ευτυχία θα μπορούσαμε να πούμε. Κάθε μορφή τέχνης αποζητά την πλήρη αφοσίωση του δημιουργού της. Δεν είναι λίγες οι φορές που μεγάλες καλλιτεχνικές προσωπικότητες έχουν πει για την τέχνη της δημιουργία πως είναι επίπονη, βαθιά προσωπική και ιδιαιτέρως απαιτητική. Όταν ρώτησαν τον Νίκο Καζαντζάκη πώς μπορεί και δημιουργεί τόσο ζωντανά έργα, τα οποία συνομιλούν με τον κόσμο, αυτό απάντησε πως η γραφή του βγαίνει από τα σπλάχνα του, δηλαδή από αυτό που έχει πιο βαθιά μέσα του. Η τέχνη, λοιπόν, απαιτεί μεγάλη πνευματική ενέργεια και εξαιρετικά μεγάλη θέληση. Αυτό, όμως, είναι το συστατικό της επιτυχίας στη ζωής μας, η θέληση. Ας αφήσουμε, όμως, έναν νέο, φιλόδοξο και ανερχόμενο δημιουργό, τον Κωνσταντίνο Πετρόχειλο να μας μιλήσει ο ίδιος για την τέχνη του, τις επιρροές του, καθώς και το πώς η τέχνη μπορεί να μιλήσει στον κόσμο.

Κωνσταντίνε, σε ευχαριστώ που δέχτηκες να μιλήσει μαζί μου. Πες μου, πώς συνέβη να ασχοληθείς με την τέχνη της ζωγραφικής, και πότε άρχισες; Σε έσπρωξε κάτι στην τέχνη αυτή;

Η επιθυμία να ζωγραφίσω ξεκίνησε γύρω στα 3 μου έτη. Το πρώτο μου ερέθισμα ήταν οι πίνακες στο σαλόνι του πατρικού μου στη Θεσσαλονίκη, αλλά και ό,τι ζωγραφικό συναντούσα έξω από εκεί. Κάποια στιγμή, εκείνη την περίοδο, οι γονείς μου έφεραν για εμένα και τα αδέλφια μου, μια βιντεοκασέτα με τίτλο ‘Η Χιονάτη και οι Επτά Νάνοι’ του Ντίσνεϋ (Disney). Μετά το τέλος της ταινίας υπήρχε έξτρα ασπρόμαυρο υλικό, το οποίο έδειχνε το πώς φτιάχτηκε η ταινία τότε, το 1937. Παρακολουθώντας τους σχεδιαστές να ζωγραφίζουν και διαπιστώνοντας ότι κάτι φαινομενικά τόσο απλό, όπως ένα χαρτί και ένα μολύβι, μπορούσαν να έχουν ως αποτέλεσμα ακόμη και μια ολόκληρη ταινιά κινουμένων σχεδίων, η επιθυμία μου να συνεχίσω τις τότε μουντζούρες μου, έγινε ακόμη πιο έντονη. Παράλληλα, το τρίτο ερέθισμα ήταν ουσιαστικά και το πρώτο παράδειγμα ζωντανής ζωγραφικής, ο πατέρας μου, ο οποίος όντας καλός στην αντιγραφή και έχοντας αντιληφθεί το ενδιαφέρον μου, είχε ζωγραφίσει μπροστά μου ορισμένα από τα εξώφυλλα των βιντεοκασέτων της Ντίσνεϋ. Έτσι, άρχισα να τον παρατηρώ και να τον μιμούμαι, προχωρώντας στη συνέχεια αντίστοιχα και με άλλα παραδείγματα. Μετά ήρθαν τα κόμικς, ξεκινώντας από τίτλους της Ντίσνεϋ μαζί με άλλους ευρωπαϊκούς, στη συνέχεια αμερικάνικους με υπερήρωες και όσο προχωρούσε ο καιρός, καθώς αναπτύσσονταν οι ζωγραφικές και συγγραφικές μου ικανότητες, έμαθα περισσότερα για τον χώρο της Ένατης Τέχνης και την ιστορία του, καταλήγοντας κάποια στιγμή να θεωρήσω το κόμικ ως το ιδανικό μέσο, προκειμένου να εκφράσω τις ιδέες και την τέχνη μου. Αυτό διότι το μέσο συνδυάζει τόσο το ζωγραφικό όσο και το συγγραφικό κομμάτι χωρίς όμως την κίνηση, την οποία καλείται ο αναγνώστης να προσδώσει μέσω της φαντασίας και της όλης γενικά συμμετοχής του.

Από πού εμπνέεσαι τα θέματά σου;

Από τη ζωή μου και πιο πολύ τις σκέψεις και τους προβληματισμούς μου, τις ζωές και ιδέες άλλων καθώς και το έργο άλλων καλλιτεχνών, εν ζωή ή μη, ιδίως του χώρου μου. Γενικά από την ίδια τη ζωή. Η γενική παρατήρηση όμως δε σημαίνει ότι δε συμπεριλαμβάνει και εκείνες τις θεματολογίες από τις οποίες αντλώ όχι μόνο έμπνευση αλλά και καθοδήγηση καθώς χτίζω τους κόσμους των ιστοριών μου. Θα ανέφερα λοιπόν, λίγο πολύ, όλα τα είδη (genres) και υποείδη (subgenres) Φαντασίας και τους συνδυασμούς τους, όπως επιστημονική φαντασία (science fiction), υπερηρωική φαντασία (superhero fiction) και επική φαντασία (epic fantasy/sword and sorcery) μεταξύ άλλων. Για να μην παραλείψω να αναφέρω επιρροές από τη μυθολογία, κοσμολογία, λαογραφία, εσωτερισμό, παραψυχολογία, θρησκεία και φιλοσοφία από διάφορα μέρη του κόσμου.

Ποιοι καλλιτέχνες σε επηρέασαν;

Όσον αφορά το χώρο των ‘Καλών Τεχνών’, στις οποίες δυστυχώς, στην περίπτωση της Ελλάδας, δε συμπεριλαμβάνεται το κόμικ, καθώς φοιτούσα στη Σχολή του Α.Π.Θ., παρατήρησα ότι από κάθε ρεύμα και σχολή σκέψης μπορείς να πάρεις και από κάτι. Αναπόφευκτα όμως, το ενδιαφέρον του νέου δημιουργού, καθώς ανακαλύπτει την προσωπική του καλλιτεχνική έκφραση και κατά συνέπεια τον ίδιο του τον εαυτό, θα στραφεί κάποια στιγμή προς εκείνους τους δημιουργούς, των οποίων οι ανησυχίες και έργα, συνάδουν σε έναν επαρκή βαθμό με το δικό του τρόπο σκέψης. Αυτό βέβαια, καθώς ο δημιουργός εξελίσσεται καλλιτεχνικά, μπορεί να αλλάξει, και οι αρχικές προτιμήσεις να αντικατασταθούν από άλλες, αν όχι παραπλήσιες, ίσως και εντελώς διαφορετικές. Όπως και να έχει, στην περίπτωσή μου, από το χώρο της Ζωγραφικής, κύρια ενδιαφέροντά μου συνεχίζουν να παραμένουν οι Σουρεαλιστές όπως ο Ρενέ Μαγκρίτ (René Magritte) και οι Συμβολιστές όπως ο Γουίλιαμ Μπλέηκ (William Blake). Έχω όμως και επιρροές από ορισμένα είδη ιστοριών της λογοτεχνίας και συγκεκριμένα από συγγραφείς όπως Γκαίτε (Goethe), Μπάροους (Edgar Rice Burroughs), Ρόμπερτ Στήβενσον (Robert Louis Stevenson), Λόρδος Λύττον (Edward Bulwer-Lytton), Πόε (Edgar Allan Poe), Λάβκραφτ (H.P.Lovecraft), Σέλλεϋ (Mary Shelley), Στόκερ (Bram Stoker), Φίλιπ Ντικ (Philip K. Dick). Αλλά και από το χώρο της επιστήμης έχω αντλήσει έμπνευση, κυρίως από περιπτώσεις όπως του Τέσλα (Nikola Tesla) και του Καρλ Γιούνγκ (Carl Jung). Tέλος, δε θα μπορούσα να μην αναφερθώ στο χώρο της Ένατης Τέχνης, από όπου οι επιρροές μου προέρχονται κυρίως από Ευρώπη και Αμερική, όπου οι δημιουργοί είναι ή ήταν είτε συγγραφείς, είτε εικονογράφοι ή και τα δύο. Από Ευρώπη θα ανέφερα για παράδειγμα τους Ένκι Μπίλαλ (Enki Bilal), Ζαν Ζιρό γνωστός και ως Μοέμπιους (Jean Giraud/Moebius), Τζοντορόφσκι (‎Alejandro Jodorowsky), Μπάρυ Γουίνδσορ Σμιθ (Barry Windsor-Smith), Μπράιαν Μπόλλαντ (Brian Bolland), ‘Aλαν Μουρ (Alan Moore), Νέηλ Γκάινμαν (Neil Gainman), ενώ από Αμερική δημιουργούς όπως οι Φλέτσερ Χανκς (Fletcher Hanks, Sr.), Φρανκ Φραζέτα (Frank Frazetta), Τζακ Κίρμπυ (Jack Kirby), Νηλ Άνταμς (Neal Adams), Μπέρνι Ράιτσον (Bernie Wrightson), Τζέημς Ο Μπαρ (James O’ Barr), Κέλεϋ Τζόουνς (Kelley Jones), Φρανκ Μίλλερ (Frank Miller), Ήθαν Βαν Σκάιβερ (Ethan Van Sciver), Τζιμ Λη (Jim Lee), Μάικλ Τέρνερ (Michael Turner), Ντέηλ Κέον (Dale Keown), Σαμ Κηθ (Sam Kieth), Γκρεγκ Καπούλλο (Greg Capullo), Τζο Κεσάντα (Joe Quesada), Μινιόλα (Mike Mignola), Βίτζιλ (Tim Vigil), Ματ Βάγκνερ (Matt Vagner), Τιμ Τάιλερ (Tim Tyler), Κάιλ Χοτζ (Kyle Hotz), Λίνσνερ (Michael Linsner), Έβερετ Χάρτσο (Everette Hartsoe). Ειλικρινά όμως, υπάρχουν τόσοι πολλοί ακόμα που με τον έναν ή τον άλλον τρόπο έχουν επηρεάσει το συγγραφικό και το καλλιτεχνικό κομμάτι της δουλειάς μου.

Πες μου δυο λόγια για την τεχνική και τη δουλειά σου.

Είτε πρόκειται για ζωγραφική σε καβαλέτο είτε για το στήσιμο ενός κόμικ, παρά τις τεχνικές διαφορές, υπάρχουν ορισμένα βασικά βήματα που παραμένουν κοινά μεταξύ των δύο. Έμπνευση, σύλληψη, δημιουργία σκίτσων που θα χρησιμεύσουν ως οδηγός για την τελική εκδοχή του έργου, (επιλογή, προμήθευση, διατήρηση και ανανέωση) προετοιμασία των υλικών και μετά, δράση! Όσον αφορά το κόμικ, το οποίο είναι και η κύρια απασχόλησή μου, τα επόμενα βήματα περιλαμβάνουν: υλοποίηση των σχεδίων της κάθε σελίδας με τη χρήση μολυβιού, μηχανικού ή κανονικού αν γίνεται με τον παραδοσιακό τρόπο, ή με non photo blue pencil ώστε τα μολύβια σου, αφού θα έχεις μελανώσει το σχέδιο σου, να μη φαίνονται στη σάρωση σε εκτυπωτή ή ψηφιακού αν δουλεύεις αποκλειστικά σε ταμπλέτα με Photoshop. Το επόμενο βήμα, είναι το μελάνωμα είτε με πινέλα και μελάνι ή με τη χρήση ραπιδογράφων και μαρκαδόρων ή με τη χρήση Photoshop. Μετά έρχεται το χρώμα είτε παραδοσιακά, τα υλικά συνήθως περιλαμβάνουν νερομπογιές και τη χρήση ξυλομπογιάς, είτε πάλι ψηφιακά με τη χρήση Photoshop. Και φυσικά η προσθήκη γραμμάτων (lettering) είτε παραδοσιακά είτε ψηφιακά. Παρόλο που από την αρχή της ιστορίας της τέχνης αυτής, ο τρόπος και οι λεπτομέρειες της εκάτοστε μεθόδου έχουν υποστεί πολλές αλλαγές, τα βασικά βήματα παραμένουν τα προαναφερθέντα και συνήθως, γίνονται υπό τη συλλογική δράση μιας ομάδας. Στη δική μου περίπτωση όμως, όπως και αρκετών άλλων, όλα αυτά περνούν από τα δικά μου μόνο χέρια και η αλήθεια είναι πως το προτιμώ έτσι, ιδίως όταν πρόκειται για δικά μου, προσωπικά, πρότζεκτς. Η διαφορά είναι ότι εγώ τα κάνω όλα παραδοσιακά, χρησιμοποιώντας ως ένα μικρό βαθμό την αντίστοιχη ηλεκτρονική επεξεργασία ως καλλιτεχνική προσθήκη, όπως τη χρήση ορισμένων εφέ καθώς επίσης και τη προσθήκη γραμμάτων στα συννεφάκια διαλόγου. Και φυσικά, πριν τη κυκλοφορία του τελικού προϊόντος υπάρχει έλεγχος για τυχόν λάθη.

Ποια είναι η γνώμη σου για τη δημιουργία κόμικ στην ελληνική πραγματικότητα;

Οι Έλληνες δημιουργοί, άντρες και γυναίκες, υπάρχουν και όσο προχωράει ο καιρός αυξάνονται. Κάποιοι συνεργάζονται με εξωτερικό ενώ άλλοι απευθύνονται αποκλειστικά στο ελληνικό κοινό και ορισμένοι κινούνται μεταξύ των δύο. Εδώ και 50 περίπου χρόνια, το κόμικ στην Ελλάδα μέσα από τα διάφορα περιοδικά και τίτλους του, όπως οι τίτλοι Ντίσνεϋ, τα αμερικανικά και κυρίως υπερηρωικά κόμιξ, τίτλοι από την Ιαπωνία αλλά και φυσικά από Ευρώπη (χάρης σε περιοδικά όπως τα ‘Βαβέλ’, ‘Παρά Πέντε’ και ‘Εννέα’) και φυσικά οι αντίστοιχοι τίτλοι από Έλληνες δημιουργούς, έχουν μυήσει σταδιακά τους Έλληνες, ιδίως τους άμεσα ενδιαφερόμενους, στην ύπαρξη της συγκεκριμένης μορφής τέχνης. Σε αυτό άρχισε να συμβάλλει πρόσφατα και το περιοδικό ‘Μπλε Κομήτης’. Παρόλες τις όλες προσπάθειες όμως, δε φαίνεται αυτό να έχει γίνει σε επαρκή βαθμό ώστε να θεωρείται ως ένας ακόμη επαγγελματικός και καλλιτεχνικός κλάδος, παρά αντιμετωπίζεται από τον περισσότερο κόσμο ως χόμπι. Δε χρειάζεται να πάμε μακρυά για σύγκριση, δίπλα μας έχουμε τη Γαλλία και την Ιταλία ως δύο από τα πιο καταξιωμένα παραδείγματα στο χώρο του  Ευρωπαϊκού κόμικ. Η Ελλάδα δεν έχει φτάσει σε αυτό το σημείο ακόμη και με τα οικονομικά προβλήματα που αντιμετωπίζει ως τώρα, εκτός αν όντως με κάποιο τρόπο σημειωθεί βελτίωση, δε φαίνεται ότι αυτό θα γίνει σύντομα. Βέβαια, ευτυχώς, αυτό δε σταματάει τις φιλότιμες και θα πρόσθετα επιτυχημένες προσπάθειες, των οπαδών του είδους, με τη μορφή εκδοτικών οίκων (‘Γράμματα’, ‘Οξύ’, ‘Άνουμπις’ κλπ) αλλά και φεστιβάλ, τα λεγόμενα Comic Conventions ή Comic Cons, που γίνονται ετησίως σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη, με διάφορες εκθέσεις στο ενδιάμεσο. Και ας μην ξεχνάμε τις ιδιωτικές σχολές και φροντιστήρια για την εκμάθηση του αντικειμένου. Όλα αυτά βοηθούν στην προβολή του μέσου και των Ελλήνων δημιουργών και θα έλεγα ακόμη πως προετοιμάζουν το δρόμο ώστε κάποια στιγμή, η Ένατη Τέχνη να βρει μια πιο στέρεη θέση στην Ελληνική κοινωνία.

Τι σημαίνει Τέχνη για σένα;

Για εμένα, Τέχνη είναι μια ακόμη απόπειρα του ανθρώπου να προσεγγίσει το Άπειρο, το Θεό, την αιώνια μία Αλήθεια. Δώσε του ό,τι όνομα θες, δεν έχει σημασία.  Ουσιαστικά είναι μια εσωτερική ανάγκη  να γνωρίσουμε τον πραγματικό εαυτό μας και μέσω αυτού, το εναρκτήριο σημείο όλων όσων υπάρχουν γύρω μας, ακόμη και αυτά που δε γνωρίζουμε ακόμη. Η Τέχνη από τη φύση της, προκειμένου να εκδηλωθεί, απαιτεί από τον άνθρωπο, μεταξύ άλλων, τη φαντασία, η οποία αποτελεί τη γέφυρα μεταξύ της οριοθετημένης γνώσης και της προκατειλημμένης στάσης μας από τη μια πλευρά, και του, πέρα από θεωρίες και υποθέσεις, άπειρου άγνωστου από την άλλη.

Πιστεύεις ότι η Τέχνη έχει κάποια απάντηση στους σύγχρονους προβληματισμούς;

Συνήθως η Τέχνη απεικονίζει τα προβλήματα με τρόπο ώστε να ερεθίσει το την κριτική σκέψη και το υποσυνείδητο του θεατή. Αυτό σταδιακά συμβάλλει στην εύρεση της εκάστοτε λύσης ή απάντησης. Το μόνο είδος ‘Τέχνης’ που αποτελεί μέρος των προβληματισμών αλλά και των διάφορων προβλημάτων, είναι η στρατευμένη ή κίβδηλη, η προπαγάνδα μεταμφιεσμένη δηλαδή. Η πραγματική Τέχνη όμως είναι κάτι παραπάνω από χρήση υλικών. Είναι ενσάρκωση πνεύματος, ιδανικών, φαντασίας, το κάτι παραπάνω και φαινομενικά άπιαστο. Είναι ντροπή να την περιορίζουμε και να τη χρησιμοποιούμε για ευτελείς και ιδιοτελείς σκοπούς. Και με αυτό δεν εννοώ φυσικά να μη λαμβάνεις τα προς το ζην κάνοντας Τέχνη, αλλά να υπάρχει ειλικρίνια, σεβασμός και συνέπεια από την πλευρά του δημιουργού ως προς το είδος της Τέχνης που έχει επιλέξει να υπηρετεί και φυσικά, ως προς το ίδιο το κοινό στο οποίο απευθύνεται.

Αν ένας έφηβος σου πει ότι θέλει να ασχοληθεί με το κόμικ, τι θα τον συμβούλευες να προσέξει/κάνει;

Προσωπικά θα τον ενθάρρυνα. Θα του πρότεινα βιβλιογραφίες για την ιστορία του αντικειμένου, να μελετάει τις τεχνικές λεπτομέρειες των κόμικ που του αρέσουν, καθώς και να ασκεί συνεχή πρακτική όσον αφορά τη ζωγραφική και το σχέδιο. Ταυτόχρονα, θα του πρότεινα να κάνει μαθήματα για την εκμάθηση του αντικειμένου, να παρακολουθεί συνεντεύξεις δημιουργών και διδακτικό υλικό (tutorial) στο YouTube. Στη συνέχεια, αν έχει κάποια καλή ιδέα για μια ιστορία, να αρχίσει σιγά σιγά να την υλοποιεί, είτε μόνος του αν θεωρεί πως μπορεί, είτε με μια ομάδα, και μετά να αρχίσει είτε να ψάχνει για εκδοτικούς οίκους που δέχονται πρότζεκτς δημιουργών (εκτός αν θέλει να συνεχίσει υπάρχοντες τίτλους των δύο μεγάλων εταιρειών των ΗΠΑ, τη DC και τη Marvel) είτε να ξεκινήσει τη δική του καμπάνια μέσω σελίδων όπως το Kickstarter και το Indiegogo. Όπως και να έχει, εξίσου σημαντικό με τα παραπάνω, είναι η δημιουργία επαφών και συνεχής έκθεση της δουλειάς του επίδοξου δημιουργού και σε αυτό, κύριο ρόλο έρχεται να παίξει η χρήση των κοινωνικών μέσων δυκτίωσης (social media).

Πόσο σημαντικός είναι ο ρόλος του Διαδικτύου στην δουλειά σου.

Αρκετά θα έλεγα, ιδίως στην περίπτωσή μου που τo χρησιμοποιώ αποκλειστικά για τη δουλειά μου. Θεωρώ, και ως τώρα αυτό έχει αποδειχτεί όχι μόνο με εμένα αλλά και πολλούς άλλους, πως η συνεχής  και καθημερινή προώθηση των ικανοτήτων σου και των προϊόντων σου, με τη μορφή κειμένων, εικόνων και βίντεο, εάν τα χειριστείς σωστά μελετώντας και άλλους πιο έμπειρους, θα δώσει με τον καιρό μια ολοκληρωμένη εικόνα αυτού που προσφέρεις και της εικόνας σου ως επαγγελματία.  Και όσες περισσότερες Διαδυκτιακές πλατφόρμες (οι πιο δημοφηλείς κατά προτίμηση) περιλαμβάνουν τη δουλειά σου, ακόμη και αν πρόκειται για προσωπική ιστοσελίδα, τόσο και οι πιθανότητες αυξάνονται για περισσότερο κοινό να βρει και να προσεγγίσει τη δουλειά σου και χάρης τη δύναμη και αμεσότητα του Διαδικτύου, όχι μόνο από τη χώρα καταγωγής σου αλλά και από όλον τον κόσμο. Γι’αυτό και οι ξένες γλώσσες, ιδίως τα αγγλικά, αποτελούν ένα ακόμη χρήσιμο κομμάτι του επίδοξου επαγγελματία, ιδίως του καλλιτέχνη. Από ένα σημείο και μετά, ακόμη και η Τέχνη, από τη στιγμή που επιθυμεί κάποιος να ζήσει από αυτήν, πρέπει να αντιμετωπίζεται ως ένα ακόμη είδος επιχείρησης (business). Όσο κουραστικό και να ακούγεται ή ακόμη και όταν όντως νιώθεις εξαντλημένος, η συνεχής προώθηση της δουλειάς σου σε συνδυασμό με την ποιότητα του προϊόντος σου, θα αποφέρει καρπούς. Συμπεριλαμβανομένου και τη δημιουργία σημαντικών επαφών σχετικών με το πεδίο δράσης σου. Όλοι οι ειλικρινείς, συνεχείς και ποιοτικοί κόποι στο τέλος ανταμείβονται. Αρκεί να μην τα παρατούμε και να πιστεύουμε στον εαυτό μας αρκετά ώστε να βρίσκουμε τη δύναμη να συνεχίζουμε, ακόμη και όταν κάποιες περιόδους τα πράγματα φαίνονται να μην είναι και τόσο ευοίωνα.

Ετοιμάζεις κάτι καινούριο;

Εδώ και αρκετό καιρό, πριν ακόμη προσληφθώ από τον εκδοτικό οίκο με τον οποίο συνεργάζομαι. Από τον Μάρτιο του 2017 έως και το Μάρτιο του 2018, έστελνα ηλεκτρονικά τη δουλειά μου σε διάφορους ανεξάρτητους εκδοτικούς οίκους (independent/indie comic book publishers) σε ΗΠΑ, Αγγλία, Ιρλανδία, Σκοτία, Νέα Ζηλανδία. Έλαβα μια ποικιλία απαντήσεων αλλά στο μεγαλύτερο μέρος, χρήσιμων και από ορισμένους, θετικών, οι οποίοι όμως λόγω εσωτερικών προβλημάτων δε μπορούσαν να δεχτούν έναν νέο τίτλο. Στο τελευταίο γκρουπ εκδοτών που έστειλα τη δουλειά μου, ο γρηγορότερος σε θετική ανταπόκριση, ήταν και εκείνος τελικά με τον οποίο υπέγραψα συμβόλαιο συνεργασίας τον Απρίλιο του 2018. Από τότε, το προσωπικό μου πρότζεκτ ‘Stilk & Metal Tim’, έχει βρει μια στέγη, την Rising Sun Comics (www.risingsuncomics.com), στο Λος Άντζελες, που φιλοξενεί ανθρώπους καλούς, υπομονετικούς, με κατανόηση, αγάπη και επαγγελματισμό για αυτό που κάνουν. Πρωταρχικό παράδειγμα, ο εκδότης μου, Χωκ Σάντερς (Hawk Sanders), ο οποίος μαζί με τις συζητήσεις μας για τον τίτλο μου, μέσω των τηλεσυνδιασκέψεων μας στο Skype, μου μαθαίνει κάθε φορά και καινούργια πράγματα. Η ειλικρινής επικοινωνία και η συνέπεια και από τις δύο πλευρές παίζει σημαντικό ρόλο. Όσον αφορά το πρότζεκτ μου, είναι μια σειρά 12 τευχών και πρόκειται για ιστορία υπερηρωικού θρίλερ επιστημονικής φαντασίας. Η παρούσα σειρά αποτελεί μέρος ενός ‘σύμπαντος’ στο οποίο, αν όλα πάνε καλά, θα ακολουθήσουν 6 ακόμη τίτλοι, οι οποίοι ενώ θα μπορούν να διαβαστούν ανεξάρτητα, θα περιλαμβάνουν ορισμένα στοιχεία, που από άποψη πλοκής θα τους συνδέουν μεταξύ τους. Οπότε, αν κάποιος θέλει να καταλάβει πλήρως το τί και γιατί λαμβάνει χώρα στον κάθε τίτλο, θα ενθάρρυνα τον ίδιο και άλλους άμεσα ενδιαφερόμενους να ακολουθήσουν, μαζί με την παρούσα σειρά, όλα αυτά τα πρότζεκτς στο μέλλον.

Τι σκέψεις έχεις για το μέλλον και ποια είναι τα επόμενα βήματά σου;

Όσον αφορά τον χώρο μου, θα συνεχίσω να δημιουργώ επαφές με άλλους δημιουργούς, βετεράνους και νέους, όπως έχω ήδη ξεκινήσει να κάνω. Και φυσικά να συνεχίσω τη συγγραφή και εικονογράφηση των κόμιξ μου. Στόχος μου είναι μέσω των διάφορων ιστότοπων του Διαδικτύου, εκθέσεων και των συνεντεύξεων που κάνω κατά καιρούς, να μοιρασθώ το προσωπικό μου όραμα σχετικά με τις ιστορίες μου, να γνωστοποιήσω την ύπαρξή μου ως καλλιτέχνη και να διαδώσω τη δουλειά μου σε όσους περισσότερους ανθρώπους γίνεται, κυρίως αναγνώστες και συλλέκτες κόμιξ. Έτσι με τη συνεχή προσπάθεια και προβολή της δουλειάς μου, η φωνή μου ως νέου δημιουργού θα γίνει πιο δυνατή, ελπίζοντας ταυτόχρονα να συμβάλλω στη θετική έμπνευση και καθοδήγηση άλλων νέων δημιουργών, όπως και στην ψυχαγωγία των μελλοντικών μου αναγνωστών και ακολούθων της δουλειάς μου.

Προτού κλείσουμε αυτήν την πολύ ενδιαφέρουσα συνέντευξη Κωνσταντίνε, πες μου πού μπορεί να βρει ο κόσμος δείγματα της δουλειάς σου και να έρθει σε επαφή μαζί σου;

Στους παρακάτω λογαριασμούς:

E-mail: [email protected]

Instagram-konstantinos petrocheilos

Facebook-Konstantinos Petrocheilos

Facebook art page-

Konstantinos Petrocheilos Artwork-

@Kostas7J7

Twitter-Konstantinos Petrocheilos-@Kostas7911

DeviantArt-Iam100

Linkedin-Konstantinos Petrocheilos

Youtube-KP art

Patreon-Konstantinos Petrocheilos-KP77