Δύο νέα κορίτσια δημιουργούν από το μηδέν τσάντες και κοσμήματα – Η νέα τάση
Η νέα επιχειρηματικότητα, βρίσκει νέους ανθρώπους να επενδύουν στην δημιουργικότητα και να φτιάχνουν ρούχα, τσάντες και κοσμήματα από το μηδέν
Η νέα επιχειρηματικότητα βρίσκει νέους ανθρώπους να επενδύουν στην δημιουργικότητα και να φτιάχνουν ρούχα, τσάντες και κοσμήματα από το μηδέν. Οι περισσότεροι από αυτούς προωθούν τα δημιουργήματά τους στα social media, τα ανεβάζουν στο vinted και τα στέλνουν με μεταφορικές εταιρίες σε όλη την Ελλάδα. Με λίγη φαντασία και χέρια που πιάνουν, η Gen Z και oι millenials καταφέρνουν να εδραιωθούν στην αγορά και να μαγνητίσουν τα βλέμματα ακόμη και με παλιά χόμπι που μπορεί να είναι πλέον στη μόδα, όπως για παράδειγμα το πλέξιμο.
Ανάμεσα στο ατελείωτο σκρολάρισμα της Κυριακής, συνάντησα την Ευσταθία, μία δημιουργική ψυχή με αδυναμία στις λεπτομέρειες και στα όμορφα, χειροποίητα πράγματα. Μέσα από τις τσάντες της εκφράζεται, ηρεμεί και συνδέεται με γυναίκες που αγαπούν το ξεχωριστό. Για εκείνη κάθε τσάντα δεν είναι απλώς ένα αξεσουάρ — είναι ένα κομμάτι αγάπης ραμμένο στο χέρι.
“Ξεκίνησα να φτιάχνω τσάντες ως τρόπο αποφόρτισης από την πίεση της καθημερινότητας. Αντί για γυμναστήριο ή διαλογισμό, εγώ χαλάρωνα με νήματα , υφάσματα και βελόνες. Ήταν το δικό μου «καταφύγιο» δημιουργικότητας και ησυχίας. Είμαι αυτοδίδακτη με επιμονή… και YouTube! Παρακολούθησα, δοκίμασα, ξήλωσα, ξαναδοκίμασα. Το κάθε λάθος ήταν μάθημα, και κάθε νέα τσάντα ένα μικρό βήμα προς το στιλ που ήθελα να δημιουργήσω.
Λατρεύω τα φυσικά υλικά — ύφασμα, νήματα που δημιουργούνται από ανακυκλωμένα υλικά, αλυσίδες και ιμάντες. Θέλω η κάθε τσάντα να “αναπνέει”, να έχει αυθεντικότητα και να αντέχει στον χρόνο. Το υλικό μού δίνει έμπνευση — μερικές φορές, αυτό διαλέγει το σχέδιο!”
Η Έστα, χρειάζεται περίπου 4-6 ώρες για να δημιουργήσει, αλλά δεν μετρά τον χρόνο… γιατί για εκείνη είναι τελετουργία.
“Από την πρώτη ραφή μέχρι το τελικό φινίρισμα, κάθε λεπτομέρεια έχει τη στιγμή της. Μου λένε ότι οι τσάντες “είμαι εγώ” — κομψές, με μια πινελιά διαφορετική. Κάποιες φίλες μου λένε ότι μόλις κρατήσουν μια τσάντα μου, νιώθουν πως κρατούν κάτι ξεχωριστό, κάτι με ψυχή. Η διαδικασία του πλεξίματος είναι σαν μικρός διαλογισμός. Βάζω μουσική, φτιάχνω καφέ και χάνομαι στις λεπτομέρειες. Είναι μια πράξη φροντίδας — πρώτα για μένα, μετά για εκείνη που θα την κρατήσει.
Κάπου είχα διαβάσει ότι τα social media για εμάς τους δημιουργούς: “Είναι σαν βιτρίνα σε δρόμο χωρίς γεωγραφικά όρια.” Και θα συμφωνήσω απολύτως! Μέσα από τα social μπορώ να πω ιστορίες, να δείξω τη διαδικασία, να συνδεθώ με γυναίκες που αγαπούν το χειροποίητο και να ακούσω τις δικές τους ανάγκες.
Ονειρεύομαι ένα μικρό εργαστήριο γεμάτο υφάσματα, φως και ιδέες. Να δημιουργώ συλλογές με χαρακτήρα, να συνεργάζομαι με άλλες δημιουργούς και να συνεχίζω να φτιάχνω όχι απλώς τσάντες, αλλά κομμάτια που λένε κάτι για τη γυναίκα που τις κρατά.”
Τις επόμενες ημέρες «έπεσα πάνω» στην Κύνθια, ένα profile με χειροποίητα κοσμήματα που ζωντανεύουν με το χρώμα και την ποιότητα.
“Εγώ ξεκίνησα να δημιουργώ κοσμήματα από πολύ μικρή, ήταν ας πούμε το χόμπι μου, όταν ήμουν 9 χρονών λίγο πριν μάθω πως ο Άγιος Βασίλης δεν υπάρχει, ο μπαμπάς με την μαμά μου μου έκαναν δώρο ένα μεγάλο κουτί με χάντρες και όλα τα εργαλεία. Θυμάμαι πως στην αρχή ξεκίνησα με πλεκτά κολιέ και βραχιόλια και έκανα στις φίλες μου στην κατασκήνωση τα κλασικά πλεξουδάκια στο μαλλί με νήμα. Έπειτα ήρθε το μπρελόκ σκου μπιντού και μετά τα σκουλαρίκια με φίμο.
Με την δημιουργία κοσμημάτων χάθηκα λίγο στο Γυμνάσιο και στο Λύκειο καθώς είχα άλλα χόμπι, αλλά ξανασυναντηθήκαμε γύρω στα 22 όπου και πέρασα ένα έντονο ψυχολογικό επεισόδιο και η ψυχολόγος μου με συμβούλευσε να επενδύσω σε κάποιο χόμπι τόσο για να παύω να σκέφτομαι όσο και για να περνάω χρόνο με τον εαυτό μου και να τον αγαπήσω από την αρχή.
Έτσι πήγα δειλά σε κάποια καταστήματα στην πόλη μου και έψαχνα στοιχεία, χάντρες, πετονιές σύρματα, προσπαθούσα να φτιάξω χρωματικές παλέτες για την δική μου κολεξιόν. Στην αρχή ερασιτεχνικά με χάντρες που σκουριάζουν – διότι δεν γνώριζα την μαγεία του ατσαλιού – έκανα διάφορα βραχιόλια για τα χέρια και τα πόδια και τα έδινα σαν δώρα στις φίλες και τη μαμά μου.
Έπειτα, επένδυσα λίγο παραπάνω στην ποιότητα, βρήκα videos στο youtube που έδειχναν τον σωστό τρόπο να συνδέσεις τα στοπ με το κούμπωμα, έψαξα στο pinterest τις τάσεις και αγόρασα αντιαλλεργικά υλικά τα οποία και δεν σκούριαζαν στο νερό. Έκανα την σελίδα μου στο instagram και φωτογράφιζα τις φίλες μου, δεν είχα τρόπο να τα πουλήσω το είχα μόνο για εμάς.
Ώσπου ήρθε στην ζωή μας το vinted, και όλα άλλαξαν και έκτοτε έχω και σταθερές πελάτισσες που έγιναν φίλες. Λατρεύω να βλέπω φορεμένα τα κοσμήματα μου, αισθάνομαι πως έδωσα μία μικρή λάμψη σε κάθε γυναίκα ή άνδρα που τα επέλεξε και χαίρομαι γι αυτό!
Είναι ένα ακριβό σπορ, διότι μπορεί η κάθε παρτίδα να κοστίσει έως και 100-150 ευρώ και να μην τα πάρεις πίσω, αλλά σίγουρα αν το κυνηγήσεις πολύ θα ανταμειφθείς. Εμένα δεν είναι η δουλειά μου και δεν θέλω να επενδύσω, δημιουργώ για να περνάω καλά και να εξελίσσομαι.
Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.
Το packaging είναι μία ωραία διαδικασία, που τακτοποιώ το κάθε κόσμημα στο κουτάκι ή το πουγκάκι, βάζω μέσα γκλίτερ, ευχαριστήρια κάρτα και φυσικά καραμελάκια! Στόχος μου ήταν τα κοσμήματα μου να είναι πολύχρωμα και να θυμίζουν το καλοκαίρι για πάντα!”
