Δυο Θεσσαλονικείς δημιουργούν το πιο απολαυστικό podcast για σινεφίλ!
Αν αγαπάς, το σινεμά αυτό το podcast δεν πρέπει να το χάσεις.
Συνέντευξη στην Στέλλα Παϊσανίδη
Ένα podcast για την ουσία της κινηματογραφικής ύπαρξης, το τώρα, το μετά, το ύστερα, το χθες της τέχνης, τη μορφή, το περιεχόμενο και όχι μόνο έχεις την ευκαιρία να απολαμβάνεις ανά τακτά χρονικά διαστήματα και αν αγαπάς το σινεμά δεν πρέπει με τίποτα να το χάσεις.
Ο λόγος για το εγχείρημα δύο φίλων από τη Θεσσαλονίκη, των Στάθη Κόλια και Φίλιππου Χατζίκου, με τίτλο «Για Πες Καμιά Ταινία», που από τον Οκτώβριο του 2019 μας κρατά την πιο καλή και ευχάριστη παρέα.
Aρχικά, οι δύο νεαροί σχολίαζαν στο podcast την πιο αναμενόμενη ταινία της εβδομάδας. Λίγα επεισόδια μετά, όμως, αποφάσισαν να μην περιοριστούν μόνο σε νέες ταινίες και έτσι το αποτέλεσμα απογειώθηκε.
Ένα ηχητικό «διαμάντι» με συζητήσεις που οι φίλοι θα έκαναν και χωρίς μικρόφωνο για το σινεμά. Ακόμη, μια κουβέντα απροσχεδίαστη, που ξετυλίγεται με μαεστρία με το που ξεκινά η ηχογράφηση.
Ίσως αυτό είναι κιόλας που ξεχωρίζει το εν λόγω podcast από άλλα. Ο Στάθης και ο Φίλιππος ξεφεύγουν από τα χαρτιά, όπως επίσης και από την κριτική. Καταθέτουν, θα έλεγε κανείς, με αυτήν τους τη δουλειά ψυχή και συναισθήματα.
Oι δύο σινεφίλ μίλησαν στην Parallaxi για το επιτυχημένο podcast, αλλά και τη σχέση τους με τον κινηματογράφο και είπαν τα εξής:
Πείτε μας λίγα λόγια γι’ αυτό σας το εγχείρημα.
Σ.Κ.: Με το Φίλιππο κάνουμε παρέα γύρω στα δώδεκα χρόνια. Έχουμε περάσει ατελείωτες ώρες βλέποντας ταινίες και συζητώντας για σινεμά. Το καλοκαίρι του 2019 είχαν ξεκινήσει δύο stand-up κωμικοί της Θεσσαλονίκης podcast, ο Κώστας Κουτάνης το «Χωρίς Ντροπή» και ο Βασίλης Κατέρης το «Άχρηστο Podcast». Μας πρότειναν λοιπόν και οι δύο την ιδέα να κάνουμε ένα podcast για σινεμά. Μας ιντρίγκαρε η ιδέα ότι θα μπορούσαμε να είμαστε εκατό τοις εκατό ο εαυτός μας χωρίς κανέναν περιορισμό, κάνοντας τις συζητήσεις που κάναμε πάντα για σινεμά και τοποθετώντας απλά στην ουσία ένα μικρόφωνο μπροστά μας.
Φ.Χ.: Μας άρεσε η ιδέα της απόλυτης ελευθερίας ως προς τη διάρκεια και το περιεχόμενο του κάθε επεισοδίου, καθώς και η δυνατότητα να ηχογραφούμε με δικό μας εξοπλισμό και με ελεύθερο ωράριο. Και κάπως έτσι είπαμε να το ξεκινήσουμε, δοκιμάζοντας και διαφορετικά είδη επεισοδίων αυτόν τον ενάμιση χρόνο.
Γιατί αποφασίσατε να σχολιάζετε αναμενόμενες ταινίες όπως λέτε και όχι πιο εξεζητημένες;
Σ.Κ.: Αρχικά αποφασίσαμε να σχολιάζουμε την πιο αναμενόμενη ταινία της εβδομάδας, για να είναι πιο σαφής η ταυτότητα του podcast. Η αλήθεια όμως είναι ότι μετά από λίγα επεισόδια νιώσαμε την ανάγκη να μην περιοριστούμε μόνο σε νέες ταινίες και γι’ αυτό το λόγο κάναμε επεισόδια – αφιερώματα σε είδη ταινιών (Post – Apocalyptic Ταινίες, Ταινίες για Ψυχικές Διαταραχές), καθώς και επεισόδια για κάποια παλιά ταινία που ξαναβλέπουμε (“Get Out”, “Inception”) ή για κάποια σειρά (“Sex Education”, “The Queen’s Gambit”).
Φ.Χ.: Το podcast ξεκίνησε υπό συνθήκες κατά τις οποίες οι κινηματογραφικές αίθουσες λειτουργούσαν κανονικά. Αρχικά είχαμε επιλέξει να συζητάμε για ταινίες της επικαιρότητας που έρχονται κανονικά από στις αίθουσες ή και σε πλατφόρμες. Θέλαμε οι ταινίες να ενδιαφέρουν τον κόσμο, να τις έχει δει ή έστω να προτίθεται να τις δει. Στη συνέχεια, η φιλοσοφία εν μέρει ανατράπηκε, αφού μέχρι και σήμερα οι αίθουσες παραμένουν κλειστές. Αυτό υπήρξε μια ευκαιρία για εμάς να εμπλουτίσουμε το περιεχόμενο του podcast με όσα αναφέρει ο Στάθης. Πάντως δεν έτυχε να δούμε κάποια ταινία απλώς και μόνο επειδή είναι δημοφιλής για να βγει το επεισόδιο, όσες ταινίες έχουμε σχολιάσει θα τις βλέπαμε ούτως ή άλλως.
Πόσο συχνά τυχαίνει να «μαλώνετε» για μία ταινία;
Σ.Κ. και Φ.Χ.: Όχι πολύ είναι η αλήθεια, διάγουμε μία πολύ αρμονική συμβίωση και σπανίως πέφτουν μπουνιές στην ηχογράφηση. Πέρα από την πλάκα, συνήθως ταυτίζονται οι γνώμες μας. Βέβαια, εκεί που βρεθήκαμε σε ολική ρήξη ήταν στο επεισόδιο για το “The Irishman”, όπου ο ένας το λάτρεψε και ο άλλος το μίσησε. Συνήθως πάντως ταυτίζονται οι απόψεις μας και διαφωνούμε σε κάποια επιμέρους στοιχεία. Πάντως πολύ συχνά βλέπουμε μια ταινία με άλλο τρόπο ο καθένας και έχουμε διαφορετικά πράγματα να εισφέρουμε στη συζήτηση, ακόμα και εάν συμφωνούμε.
Υπάρχει κάποιο επεισόδιο podcast που ξεχωρίζετε και αν ναι γιατί;
Σ.Κ. και Φ.Χ.: Το επεισόδιο που ξεχωρίζουμε δεν το έχουμε ακόμα ηχογραφήσει και αυτό είναι το επεισόδιο για το ”Ας Περιμένουν οι Γυναίκες”. Σίγουρα θα διαλέγαμε όλα τα επεισόδια που έχουμε κάνει με φιλοξενούμενους.
Τι είναι εκείνο το οποίο κάνει τα podcast σας να ξεχωρίζουν και για το οποίο συστήνετε στον κόσμο να τα ακούσει;
Σ.Κ.: Αυτό το ξέρουν μόνο όσοι ακούνε το podcast μας και ευχαριστώ πολύ που το κάνουν. Όποιος βλέπει ταινίες και αγαπάει το σινεμά μπορεί να βρει το podcast μας ενδιαφέρον. Προτείνουμε σε όποιον θέλει να μας στείλει μήνυμα με ταινίες ή είδη ταινιών για τα οποία θα του άρεσε να κάνουμε επεισόδιο.
Φ.Χ.: Στο podcast προσπαθούμε να εκφράσουμε την αγάπη μας για το σινεμά ως θεατές. Δεν θέλουμε να υποδείξουμε το οτιδήποτε σε κανέναν, μιλάμε για ταινίες όπως τόσος κόσμος αγαπάει να κάνει. Τα επεισόδιά μας δεν έχουν τη μορφή κριτικής ταινιών. Καταθέτουμε τις απόψεις μας και τα συναισθήματά μας για τις ταινίες που σχολιάζουμε, παίρνοντας το θάρρος από την λατρεία μας για τον κινηματογράφο.
Ποια είναι τα σχόλια που λαμβάνετε για τα podcast σας;
Σ.Κ. και Φ.Χ.: Αυτό είναι το πιο απρόσμενο και όμορφο κομμάτι. Έχουμε λάβει πολλά θετικά μηνύματα από πολύ κόσμο που στέλνει για να εκφράσει την αγάπη του και τα σχόλια του. Μάλιστα κάποιοι μας λένε ότι τους κάνουμε πολύ καλή παρέα. Όλα αυτά τα μηνύματα είναι πολύ συγκινητικά και ευχαριστούμε πολύ όσους μας τα στέλνουν. Είναι πραγματικά πολύ ενθαρρυντική η επικοινωνία με τους ακροατές.
Ο σχολιασμός ποιων στοιχείων μιας ταινίας θεωρείτε ότι φέρνει περισσότερο γέλιο στα podcast σας;
Σ.Κ.: Πιστεύω ότι φέρνει γέλιο o σχολιασμός άστοχων τίτλων ταινιών, σεναριακών ή σκηνοθετικών επιλογών που δεν βγάζουν νόημα και προφανώς η με κάθε τρόπο αναφορά στην ταινία “Ας Περιμένουν οι Γυναίκες”.
Φ.Χ.: Στα στοιχεία που ανέφερε ο Στάθης θα προσέθετα και τις στερεοτυπικές απεικονίσεις διάφορων χαρακτήρων. Το περισσότερο γέλιο βέβαια βγαίνει από τις παρεκβάσεις που κάνουμε κατά τη συζήτηση, οι οποίες όντως συνήθως αφορούν με έναν μαγικό τρόπο την ταινία του Σταυρού Τσιώλη, και τα διάφορα άσχετα που μπορεί να θυμηθούμε κατά την ηχογράφηση. Βέβαια μπορεί να γελάμε μόνοι μας αλλά δεν πειράζει.
Ποια η σχέση σας με τον κινηματογράφο;
Σ.Κ.: Από μικρό παιδί λάτρευα να βλέπω ταινίες και να πηγαίνω συνέχεια στο σινεμά. Από τα φοιτητικά μου χρόνια μέχρι και σήμερα έχω ασχοληθεί με την κριτική κινηματογράφου στην Κομοτηνή και στη Θεσσαλονίκη στον διαδικτυακό και έγγραφο τύπο, στο ραδιόφωνο και στην τηλεόραση. Συμμετείχα στη διενέργεια Εκπαιδευτικών Σεμιναρίων και στη Δημιουργία Εκπαιδευτικών Ταινιών Μικρού Μήκους στην Πρωτοβάθμια και στη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση Βόρειας Ελλάδας για λογαριασμό του προγράμματος «Πάμε Σινεμά» και έχω διετελέσει βοηθός σκηνοθέτη στην ταινία μικρού μήκους «Η Ζωή Μετά» του Χρήστου Σαγιά.
Φ.Χ.: Προσωπικά παραμένω πρωτίστως φανατικός θεατής και μετά οτιδήποτε άλλο. Πέραν αυτού, τα τελευταία έξι χρόνια γράφω διάφορα κείμενα και κριτικές για ταινίες. Από το 2015 βρίσκομαι στο Cinedogs, του οποίου ιδρυτής και αρχισυντάκτης είναι ο Γιώργος Παπαδημητρίου και όπου δημοσιεύεται ο κύριος όγκος των κειμένων μου. Παράλληλα με τον Γιώργο διοργανώνουμε συχνά κινηματογραφικά events και προβολές στη Θεσσαλονίκη. Λίγο νωρίτερα βέβαια είχα ξεκινήσει να γράφω στο Cine.gr και εδώ και κάποιους μήνες συμμετέχω στη συντακτική ομάδα του Filmy, όπου αρχισυντάκτης είναι ο Σταύρος Γανωτής. Στο ραδιόφωνο ξεκίνησα το 2014 με μία εβδομαδιαία στήλη με αφιερώματα στην εκπομπή του Στάθη στον FM 100.6 «Σινεμά χωρίς Κασκόλ» και στη συνέχεια κάναμε μαζί τους «Συνήθεις Υπόπτους» μέχρι το 2019.
Πείτε μας μερικούς από τους αγαπημένους σας κινηματογραφιστές.
Σ.Κ.: Αυτά είναι δύσκολα πράγματα που ζητάτε, τώρα σίγουρα κάποιος θα μου ξεφύγει και μετά θα μετανιώνω. Για αρχή θα διάλεγα ως αγαπημένους μου σκηνοθέτες το θείο Μάρτιν Σκορσέζε και τον θείο Κεν Λόουτς, τον Τζιμ Τζάρμους, τον Μπίλι Γουάϊλντερ, τον Ακίρα Κουροσάουα, τον Στάνλεϊ Κιούμπρικ, τον Μάρτιν ΜακΝτόνα, τον Έντγκαρ Ράιτ, τους Μόντι Πάιθον, τον Γούντι Άλεν, τον Ντέιβιντ Κρόνεμπεργκ, τον Ντέιβιντ Φίντσερ, τον Φράνσις Φορντ Κόπολα, τον Σέρτζιο Λεόνε, τον Σίντνεϊ Λιούμετ, τους Ίθαν και Τζόελ Κοέν, τον Μίκαελ Χάνεκε, τον Κρίστοφερ Νόλαν, τον Κουέντιν Ταραντίνο, τον Τζόρνταν Πιλ και τον Στιβ ΜακΚουίν. Αυτούς τους λίγους.
Φ.Χ.: Αφού ζητάτε μερικούς, να πω καμιά εικοσαριά; Πάντα αισθάνομαι ότι αυτοί που αφήνω έξω θα έρθουν να με μαλώσουν. Χωρίς σειρά προτεραιότητας: Γούντι Άλεν, Πολ Τόμας Άντερσον, Στάνλεϊ Κιούμπρικ, Φράνσις Φορντ Κόπολα, Τσάρλι Κάουφμαν, Σίντνεϊ Λιούμετ, Μπίλι Γουάιλντερ, Αδερφοί Κοέν, Γουές Άντερσον, Πέδρο Αλμοδόβαρ, Μάικ Λι, Αντρέι Ταρκόφσκι, Λαρς Φον Τρίερ, Ίνγκμαρ Μπέργκμαν, Φεντερίκο Φελίνι, Θόδωρος Αγγελόπουλος, Κριστόφ Κισλόφσκι, Κρίστιαν Μουντζίου, Σταύρος Τσιώλης.
Ποια είναι τα σχέδιά σας για τα επόμενα podcast;
Σ.Κ.: Θα ήθελα να έχουμε περισσότερο χρόνο για να βγάζουμε περισσότερα επεισόδια. Υπάρχει σαν ιδέα να κάνουμε κάποια στιγμή αφιέρωμα σε αγαπημένες δυστοπικές ταινίες, σε ταινίες σχετικές με αστυνομική βία – αυθαιρεσία, όπως και το να κάνουμε επεισόδιο για το “Μικρό Ψάρι” του Γιάννη Οικονομίδη.
Φ.Χ.: Αυτό θα εξαρτηθεί κυρίως από το εάν πρόκειται να ανοίξουν τα σινεμά, όπως ελπίζουμε, ώστε να έρθουν νέες ταινίες στον φυσικό τους χώρο. Μακάρι να επανέλθει η κινηματογραφική ροή και να σχολιάζουμε συνεχώς νέες ενδιαφέρουσες ταινίες. Μέχρι τότε, πιθανότατα θα αξιοποιήσουμε κάποιες από τις προτάσεις που μας έχουν στείλει ακροατές για αφιερώματα ή παλιότερες ταινίες!
Λίγα λόγια για τον Στάθη Κόλια
Ο Στάθης Κόλιας γεννήθηκε στις 03-03-1990 και μεγάλωσε στη Θεσσαλονίκη. Σπούδασε Νομική στο Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης στην Κομοτηνή και από το 2016 εργάζεται στη Θεσσαλονίκη ως δικηγόρος. Από το 2012 μέχρι και σήμερα έχει ασχοληθεί με την κριτική κινηματογράφου σε ηλεκτρονικό και έντυπο τύπο (Χρόνος της Κομοτηνής, Παράλλαξη, Cinedogs), σε ραδιόφωνο (Εθελοντικό Δημοτικό Ραδιόφωνο Θεσσαλονίκης) και τηλεόραση («Σινεμά χωρίς Κασκόλ» στην TV100), έχοντας μάλιστα καλύψει δημοσιογραφικά πολλές φορές το Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης και άλλα Φεστιβάλ. Διετέλεσε χρέη βοηθού σκηνοθέτη στην ταινία μικρού μήκους «Η Ζωή Μετά», η οποία βραβεύτηκε στο 40o Φεστιβάλ Ελληνικών Ταινιών Μικρού Μήκους Δράμας το 2017, στο 10o Διεθνές Κινηματογραφικό Φεστιβάλ Artfools Λάρισα το 2018 και προβλήθηκε στο 58ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης το 2018. Παράλληλα, αποτέλεσε μέρος της ομάδας «Στο Περίπου» στο Youtube που ασχολείται με funny recap σειρών. Από το 2015 μέχρι και το 2019 εργάστηκε ως stand up κωμικός.
Λίγα λόγια για τον Φίλιππο Χατζίκο
Ο Φίλιππος Χατζίκος γεννήθηκε το 1991 στη Θεσσαλονίκη. Σπούδασε Νομική στο Α.Π.Θ. και σήμερα εργάζεται ως δικηγόρος. Από το 2014 γράφει για ταινίες, αρχικά στο Cine.gr, στη συνέχεια στο Cinedogs, το οποίο θεωρεί σπίτι του, εσχάτως και στο Filmy. Κείμενά του βρίσκονται επίσης στο Αrtcore Μagazine και στην εφημερίδα Viannitika. Από το 2015 και μετά καλύπτει δημοσιογραφικά τα φεστιβάλ Κινηματογράφου και Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης, καθώς και άλλα ελληνικά φεστιβάλ. Aκόμη, συμμετείχε στη ραδιοφωνική εκπομπή «Σινεμά χωρίς Κασκόλ» στον FM 100.6, αναλαμβάνοντας τη στήλη των εβδομαδιαίων κινηματογραφικών αφιερωμάτων, και στη συνέχεια παρουσίασε στον ίδιο σταθμό την εκπομπή «Συνήθεις Ύποπτοι» μαζί με τον Στάθη Κόλια.
Όσα πρέπει να ξέρεις, αν θέλεις να ακούσεις τα podcast
Τα ιδιαίτερα podcast του Στάθη Κόλια και του Φίλιππου Χατζίκου εκπέμπουν σε όλες τις γνωστές πλατφόρμες που φιλοξενούν podcast, όπως στο Spotify, στα Apple Podcast, στα Google Podcast, στο Anchor κ.λ.π. Επίσης οι δυο τους διαθέτουν κανάλι στο YouTube με τίτλο «Για Πες Καμιά Ταινία», όπου δημοσιεύουν και εκεί τα επεισόδιά τους. Τέλος, έχουν σελίδα στο Facebook όπου ανεβάζουν τα επεισόδια του podcast αλλά και κινηματογραφικά νέα και σχολιάζουν την κινηματογραφική επικαιρότητα. Περίπου κάθε δέκα μέρες έχουν καινούριο επεισόδιο, ωστόσο αυτό εξαρτάται και από τον ελεύθερο χρόνο που διαθέτουν.
