Life

Έφυγε από τη ζωή ο φωτορεπόρτερ Γιάννης Μπεχράκης

΄Σε ηλικία 58 ετών.

Parallaxi
έφυγε-από-τη-ζωή-ο-φωτορεπόρτερ-γιάννη-415413
Parallaxi

Θλίψη στον δημοσιογραφικό κόσμο και όχι μόνο έχει προκαλέσει η είδηση του θανάτου του γνωστού φωτορεπόρτερ Γιάννη Μπεχράκη, ο οποίος “έφυγε” σε ηλικία 58 ετών, ύστερα από μάχη με τον καρκίνο.

Την είδηση έκανε γνωστή με ανάρτησή του στο Facebook ο εξάδερφός του Ντρέικ Μπεχράκις.

Ο Γιάννης Μπεχράκης είχε φωτογραφίσει τον θάνατο εκατοντάδες φορές σε μέρη όπως το Αφγανιστάν, την Αφρική, την Τσετσενία, ως τον τεράστιο και εξαιρετικά καταστροφικό σεισμό στο Κασμίρ ή την εξέγερση στην Αίγυπτο το 2011. Θα μπορούσε ίσως να χαρακτηριστεί ως ο σημαντικότερος Έλληνας φωτορεπόρτερ.

Στην επαγγελματική του πορεία, κέρδισε τον σεβασμό των συναδέλφων του αλλά και πολλών ανταγωνιστών του για την ικανότητα και το θάρρος του. Ήταν ο επικεφαλής της ομάδας του πρακτορείου που έλαβε το Βραβείο Πούλιτζερ το 2016, για την κάλυψη της κρίσης των προσφύγων.

Οι συνάδελφοί του που εργάστηκαν στο πλάι του στο πεδίο τόνισαν πως το Ρόιτερς έχασε έναν ταλαντούχο, απόλυτα αφοσιωμένο φωτοειδησεογράφο και δημοσιογράφο.

Αναφερόμενος στη ματιά και το στιλ της δουλειάς του Μπεχράκη, ο βετεράνος φωτοειδησεογράφος του Ρόιτερς Γκόραν Τομάσεβιτς σχολίασε ότι για τον εκλιπόντα, πάντα το ζητούμενο «ήταν να αφηγηθεί την ιστορία με όσο πιο άρτιο, καλλιτεχνικό τρόπο ήταν δυνατόν».

«Δεν θα συναντήσετε κανέναν εξίσου αφοσιωμένο, τόσο εστιασμένο, κάποιον που θα θυσίαζε τα πάντα για να καταγράψει την πιο σημαντική εικόνα», πρόσθεσε.

Το 2000, o Γιάννης Μπεχράκης γλίτωσε από θαύμα από ενέδρα στην Σιέρρα Λεόνε, όπου σκοτώθηκαν ο Αμερικανός δημοσιογράφος Κέρτ Σκόρκ και ο Ισπανός κάμεραμαν Μιγκέλ Ζιλ Μορένο ντε Μόρα του Associated Press Television.

«Μια φωτογραφία μπορεί να αλλάξει τον κόσμο, να τον κάνει πιο δίκαιο», είχε πει. Πίστευε στη δύναμη της εικόνας, της φωτογραφίας που μπορούσε να προσελκύσει την προσοχή του κόσμου, ακόμη και να αλλάξει τη συμπεριφορά του. Αυτή η πεποίθησή του τον ώθησε να δημιουργήσει ένα έργο-παρακαταθήκη που θα μείνει στη συλλογική μνήμη για πολλά χρόνια μετά τη φυγή του.

«Η αποστολή μου είναι να σας αφηγηθώ την ιστορία, ώστε εσείς να αποφασίσετε τι θέλετε να κάνετε», είχε πει συζητώντας για το Πούλιτζερ που πήρε η ομάδα του Ρόιτερς που κάλυψε την κρίση των προσφύγων στην Ευρώπη. «Η αποστολή μου είναι να εξασφαλίσω ότι κανείς δεν θα μπορεί να πει: “δεν γνώριζα”».

«Ο Γιάννης ήταν από τους καλύτερους φωτοειδησεογράφους της γενιάς του, ήταν παθιασμένος, γεμάτος ζωή, γεμάτος ένταση στη δουλειά του και στη ζωή του», σημείωσε η Ντίνα Κυριακίδου-Κοντίνη, η οποία δουλεύει για το πρακτορείο στις ΗΠΑ. «Οι φωτογραφίες του είναι εκπληκτικές, ορισμένες είναι έργα τέχνης.Όμως ήταν η βαθιά κατανόηση των θεμάτων αυτή που τον έκανε σπουδαίο φωτοειδησεογράφο».

Enric Marti

Μια από τις φωτογραφίες του με έναν πατέρα-πρόσφυγα που αγκαλιάζει το μωρό του στα σύνορα Ελλάδας – FYROM, είχε κάνει τον γύρο του κόσμου, αναδεικνύοντας το Προσφυγικό Ζήτημα.

Το έργο του του βραβεύτηκε στην Ελλάδα και στο εξωτερικό (η παραπάνω εικόνα βραβεύτηκε με Πούλιτζερ).

Ήταν επικεφαλής του φωτογραφικού τμήματος στο ειδησεογραφικό πρακτορείο Reuters στην Ελλάδα, παρότι όπως είχε δηλώσει θα προτιμούσε να έχει παραμείνει στην εμπόλεμη ζώνη.

Τελικά, το Προσφυγικό, που έφτασε και στα μέρη μας και η κάλυψή του ήταν αυτό στο οποίο αφοσιώθηκε.

Γεννήθηκε το 1960 στην Αθήνα. Σπούδασε φωτογραφία στο Athens School of Arts and Technology και στο Πανεπιστήμιο Μίντλσεξ (Middlesex University) στο Λονδίνο.

Εργάστηκε ως φωτογράφος στην Αθήνα τη διετία 1985-86. Το 1988 ξεκίνησε να δουλεύει για το Reuters από την Αθήνα.

Έλαβε μέρος σε πολλές εκθέσεις φωτογραφίας σε Αθήνα, Θεσσαλονίκη, Λονδίνο, Εδιμβούργο, Νέα Υόρκη, Ρώμη, Βαρκελώνη, Μαδρίτη και Ντουμπάι. Είχε, επίσης, κάνει και πολλές ατομικές εκθέσεις.

Η πρώτη του δουλειά στο εξωτερικό ήταν η κάλυψη της κρίσης στην Λιβύη τον Ιανουάριο του 1989.

Στη διάρκεια της καριέρας του κάλυψε πολέμους σε διάφορα μέρη του κόσμου αλλά και μεγάλα πολιτικά. Κατέγραψε επίσης 4 Ολυμπιακούς Αγώνες, το Παγκόσμιο Κύπελλο του 1994 και άλλα μεγάλα αθλητικά γεγονότα.

Όταν ο Μπεχράκης δεν ήταν απορροφημένος στη δουλειά του, ήταν θερμός, αστειευόταν, συνάρπαζε τους ανθρώπους γύρω του. Ενίοτε, μπορούσε να είναι παράφορος.

Πλήθος κόσμου έσπευσε να στείλει μηνύματα συμπαράστασης στον προσωπικό λογαριασμό του Μπεχράκη προς στην οικογένειά του.

Αφήνει πίσω τη σύζυγό του Ελισάβετ, την κόρη τους Ρεβέκκα και τον γιο του Δημήτρη.

Με πληροφορίες από ΑΠΕ-ΜΠΕ

Ένωση Ανταποκριτών Ξένου Τύπου:

Συντριβή για τον αδόκητο θάνατό του 31 ΛΕΠΤΑ ΠΡΙΝ Η συναρπαστική ομιλία του Γιάννη Μπεχράκη για τη Σιέρα Λεόνε στο ΤΕDx Με ανακοίνωσή της που εστάλη μέσω ηλεκτρονικού ταχυδρομείου στο ΑΠΕ- ΜΠΕ τις πρώτες πρωινές ώρες της Κυριακής, αφού έγινε γνωστός ο θάνατος του Γιάννη Μπεχράκη, η Ένωση Ανταποκριτών Ξένου Τύπου απευθύνει «θερμά συλλυπητήρια στην οικογένεια, τους οικείους και τους συναδέλφους του στο ειδησεογραφικό πρακτορείο Reuters». Ακολουθεί ολόκληρη η ανακοίνωση: «Ο Γιάννης Μπεχράκης, ένας από τους σημαντικότερους φωτογράφους της γενιάς του, απεβίωσε χτες στην Αθήνα μετά από πάλη με τον καρκίνο. Ήταν 58 ετών.

Νοιώθοντας συντριβή για τον αδόκητο θάνατό του, τα μέλη της ΕΑΞΤ εκφράζουν τα θερμά τους συλλυπητήρια στην οικογένεια, τους οικείους και τους συναδέλφους του στο ειδησεογραφικό πρακτορείο Reuters, στο οποίο εργάστηκε και διακρίθηκε για περισσότερα από 30 χρόνια. Για δεκαετίες ολόκληρες λίγα ήταν τα μεγάλα πολεμικά, πολιτικά, αθλητικά και κοινωνικά γεγονότα σε ολόκληρο τον κόσμο από τα οποία απουσίασε ο Γιάννης. Το να πει κανείς ότι απλώς τα κάλυψε με τον φακό του, θα ήταν πολύ φτωχό.

Με τις φωτογραφίες του σφράγισε τον ίδιο τον τρόπο με τον οποίο θυμόμαστε τα γεγονότα – από τους πολέμους σε Αφγανιστάν και Σιέρα Λεόνε μέχρι την προσφυγική κρίση και την Αραβική Άνοιξη. Ο κατάλογος των διεθνών διακρίσεων του Γιάννη Μπεχράκη αντανακλά τόσο την ποιότητα της δουλειάς του όσο και τον προσωπικό κίνδυνο στον οποίον εξέθεσε πολλές φορές τον εαυτό του στο δημοσιογραφικό του καθήκον. Επιγραμματικά και μόνο αναφέρουμε τα βραβεία Pulitzer το 2016, World Press Photo το 2000, Bayeux-Calvados το 2002 και τον τίτλο του Φωτογράφου της Χρονιάς από την εφημερίδα Guardian το 2015. Πέρα από την πολυσχιδή και δημιουργική δουλειά του, ο Γιάννης ήταν ενεργό και δραστήριο μέλος της ΕΑΞΤ. Θα τον θυμόμαστε για πάντα. «Είμαι εκεί για να καταγράφω τις καλύτερες και τις χειρότερες πλευρές της ανθρωπότητας», είπε κάποτε. Ας μείνουν αυτά τα λόγια ως παρακαταθήκη του. Tο ΔΣ της ΕΑΞΤ»

Σχετικά Αρθρα
Σχετικά Αρθρα