ΕΙΚΟΝΕΣ: Μία ημέρα στο μαγευτικό τοπίο του Ενιπέα
Ένα τοπίο που παραπέμπει σε πίνακες ζωγραφικής και ένας πολύχρωμος «θάνατος» που μας εξιτάρει.
Τα λόγια κάποιες φορές περισσεύουν.
Αναχώρηση από Θεσσαλονίκη την 28η Οκτωβρίου στις 07:15. Άφιξη στις 08:30.
Ερημιά. Πάχνη, ομίχλη, χρώματα, εποχή μανιταριών, καθαρό φως.
Ένα μέρος που κάθε γωνιά του παραπέμπει σε πίνακα ζωγραφικής.
Είδα αρκετά νέα παιδιά. Και μικρά. Η προηγούμενη γενιά κακοποίησε τη φύση και την εκμεταλλεύτηκε όσο δε πάει και βάρβαρα. Η νέα γενιά όμως τη σέβεται και θεωρώ πως η φύση ανήκει στο μέλλον. Στη νεολαία. Όχι με την έννοια της κτίσης, αλλά της εξέλιξης.
Το φθινόπωρο είναι συνυφασμένο με το θάνατο των φύλλων στα δέντρα. Οι φωτογραφίες δείχνουν θάνατο. Έναν πολύχρωμο θάνατο, που μας εξιτάρει εξαιτίας της χρωματικής παλέτας.
Το λες και αρρωστημένο να γουστάρουμε φωτογραφίες θανάτου και προετοιμασίας για την επόμενη ζωή, της άνοιξης, της νέας γενιάς.
Εύχομαι από το θάνατο της παλιάς γενιάς, η άνοιξη της νεολαίας να φερθεί καλύτερα στη φύση.
Στη φύση της ίδιας της υπόστασης τους.
