ΕΙΚΟΝΕΣ- Θεσσαλονίκη: Η τέχνη του γκράφιτι στην εποχή του κοροναϊού

Λέξεις- Εικόνες: Γιώργος Τσιτιρίδης

Πολύ λόγος έχει γίνει συνεχίζει και θα συνεχίζει για το αν το γκράφιτι είναι τέχνη ή βανδαλισμός. Το σίγουρο είναι πως με τα χρόνια γίνεται όλο και περισσότερο αποδεκτό και μάλιστα το επιλέγουν  συνειδητά ιδιοκτήτες καταστημάτων, υπεύθυνοι κτηρίων, σχολεία, σχολές, ξενοδοχεία ως έναν εναλλακτικό τρόπο για να διακοσμήσουν και να ομορφύνουν τους χώρους τους και να περάσουν μηνύματα αφήνοντας ένα διαφορετικό στίγμα. Το άλλοτε παράνομο γκράφιτι, γίνεται mainstream, σχεδιάζεται και ζωγραφίζεται με κάθε νομιμότητα και αποδοχή και έχει μπει ακόμα και σε αίθουσες τέχνης και μουσεία. Η Θεσσαλονίκη είναι από τις πλέον ανταγωνιστικές πόλεις και έχει δώσει δείγματα σπουδαίας γραφής σ’ αυτήν την νέα και παρεξηγημένη τέχνη. Αριστουργήματα μικρών και μεγάλων διαστάσεων κοσμούν τα τελευταία χρόνια τοίχους δίνοντας τους χρώμα, τρισδιάστατη οπτική, ζωντάνια αφηγούμενα ιστορίες. Δυστυχώς πολλά από αυτά καταστρέφονται και βανδαλίζονται, από αυτούς που γράφουν συνθήματα με σπρέι επάνω τους. Η αυθαίρετη καταστροφή τοίχων, μνημείων και αγαλμάτων στην Θεσσαλονίκη είναι συχνό φαινόμενο μιας και βρίσκονται συνέχεια μουτζουρωμένα με συνθήματα.

Σήμερα τον καιρό της πανδημίας με τα μουσεία και τις αίθουσες τέχνης κλειστές ο δημόσιος χώρος ως καμβάς επικοινωνίας και έκφρασης είναι επίκαιρος όσο ποτέ. Πρώτοι οι Βερολινέζοι καλλιτέχνες σχεδίασαν μια πρωτότυπη υπαίθρια έκθεση καλώντας τους ανθρώπους να εκθέσουν έργα στα μπαλκόνια τους έτσι ώστε να είναι ορατά ως εικαστική έκθεση δρόμου.

Το γκράφιτι πρωτοστάτησε για άλλη μια φορά σχεδόν αμέσως δίνοντας στους καλλιτέχνες την δυνατότητα να εκφράσουν τις αγωνίες και τις ανησυχίες τους μέσα από σχέδια που περιγράφουν την δυστροπία της εποχής μας. Δεκάδες τοιχογραφίες ξεπήδησαν σε όλο το κόσμο με κύριο θέμα την μάσκα, την στέρηση της ελευθερίας, την μάχη με τον κορονοιό. Στην Θεσσαλονίκη δεν άργησαν να εμφανιστούν τα πρώτα επίκαιρα γκράφιτι. Από το γήπεδο του Απόλλωνα Καλαμαριάς μέχρι το Γκράφιτι Ευχαριστώ στους τοίχους του  νοσοκομείου ΑΧΕΠΑ, οι καλλιτέχνες του δρόμου έρχονται να αποτυπώσουν με αιχμηρά οπτικά σχόλια την καθημερινότητα μας.

Αυτά είναι μερικά από τα δεκάδες της πόλης που αφηγούνται ιστορίες μνημονεύουν γεγονότα η απλά μας εισάγουν σε ένα παραμύθι.