Η Ελισάβετ άφησε πίσω της το Ισλάμ!

Της Ελεάννας Ιωαννίδου

Η Ελισάβετ, πριν την Ελισάβετ, ήταν μία νεαρή που ο δρόμος της ζωής της την έβγαλε από την Συρία στην Ελλάδα, την οδήγησε από το Iσλάμ στον Xριστιανισμό και την μετέφερε από την ανατολή στην εκκοσμικευμένη Δύση. Από την Συρία βρέθηκε στην Κύπρο, από εκεί στην Τουρκία, έπειτα στα Διαβατά και πλέον στον Λαγκαδά με το “δεν γνωρίζει κανείς το για πόσο ακόμα” ως μόνιμο φόντο. Στον Λαγκαδά φιλοξενείται στις χριστιανικές κατασκηνώσεις της τοπικής Μητρόπολης μαζί με ακόμα δεκαοχτώ πρόσφυγες Χριστιανούς. Την Ελισάβετ “την γνωρίσαμε” μέσω της Ελεάννας Ιωαννίδου, η οποία θέλησε να μοιραστεί την ιστορία της νέας της φίλης, συγκινώντας στον προσωπικό της λογαριασμό στο διαδίκτυο. Μπορεί να μην ξέρουμε το πρόσωπο της Ελισσάβετ ή τι πραγματικά μπορεί να κρύβει η φιλοσοφία ζωής μίας γυναίκας όπως η ίδια, αλλά σίγουρα πρόκειται για πολλά περισσότερα από μία αλλαγή θρησκεύματος.

Η ιστορία της Ελισάβετ όπως την μοιράστηκε η Ελεάννα Ιωαννίδου: 

Η σχέση της με τη θρησκεία ακολούθησε την πορεία της ζωής της. Γεννημένη Μουσουλμάνα, θυμάται ακόμα την χριστιανή γειτόνισσα που κυκλοφορούσε ελαφρά ντυμένη και αγέρωχη, που στο χωριό όλοι την έλεγαν πόρνη, αλλά εκείνη, μικρό κορίτσι τότε, την αγαπούσε χωρίς να ξέρει γιατί. Τον χριστιανισμό τον γνώρισε αργότερα, πρόσφυγας ήδη στην Τουρκία. Ταξίδεψε στην Κύπρο, για να βαπτιστεί, αλλά η βάπτισή της δεν έγινε σε εκκλησία, μα στο νερό της θάλασσας.

Διψούσε ακόμα. Διψούσε να μάθει, να νιώσει, να ενταχθεί σε μια άλλη κοινότητα, να ζήσει πιο ελεύθερη, αγέρωχη, χωρίς μαντήλα αλλά όχι χωρίς θρησκεία, σαν τη γειτόνισσα στο χωριό. Όταν έφτασε στα Διαβατά και γνωριστήκαμε, την ρώτησα αν χρειάζεται κάτι. “Να πάω στην εκκλησία”, μου απάντησε. Και πήγε. Μαζί με τον άνδρα της και άλλες τέσσερις οικογένειες, άρχισαν συχνά να ανταμώνουν και με τον παπά-Σεραφείμ, Σύρο στην καταγωγή, που τους μίλαγε στην καρδιά και στη γλώσσα τους. Ζήτησε να βαπτιστεί ξανά. Αυτή τη φορά, σε εκκλησία Ορθόδοξη. Να πάρει νέο όνομα, σημάδι μιας νέας ζωής και σφραγίδα της παλιάς, που άφησε πίσω, ανάμεσα στα ερείπια του πολέμου.

Σήμερα, η Ελισάβετ είναι μία από τους 18 Χριστιανούς πρόσφυγες, όλοι τους με παρόμοιες ιστορίες, που βαπτίστηκαν σε εκκλησία του Λαγκαδά. Αμέσως μετά, παντρεύτηκε ξανά τον άνδρα της, με τους νονούς κουμπάρους και τους έκπληκτους περαστικούς να μοιράζονται ξαφνικά μαζί τους τη συγκίνηση και τη χαρά.

Πλέον, φιλοξενείται στις χριστιανικές κατασκηνώσεις της Μητρόπολης Λαγκαδά. Σύντομα θα χρειαστεί να στριμωχτεί ή να φιλοξενηθεί αλλού, γιατί ο Μητροπολίτης έθεσε το μεγαλύτερο τμήμα της κατασκήνωσης στη διάθεση του υπουργείου για φιλοξενία ασυνόδευτων ανηλίκων (ανεξαρτήτως θρησκεύματος, φυσικά), μα είμαι σίγουρη πως η νέα μου φίλη θα βρει το δρόμο της στην κοινωνία μας.

Προς το παρόν, σχεδιάζει το λαχανόκηπο που θα φυτέψει λίγο πιο πέρα απ’ την κουζίνα της, ακόμα κι αν ξέρει πως ίσως να μην τον χαρεί για πολύ. Γιατί, αν έχει κάτι απ’ τη ζωή της να διδάξει στους νέους φίλους της, είναι πως, αν αποδεχθούμε ότι όλα είναι παροδικά, μπορούμε να ζούμε τη στιγμή.