Ένα ταξίδι μέσα από τα ημερολόγια εγκλεισμού εικαστικών καλλιτεχνών

Ημέρες εγκλεισμού, σιωπής, αλλά και ενδοσκόπησης και δημιουργίας.

Νόπη Ράντη
ένα-ταξίδι-μέσα-από-τα-ημερολόγια-εγκλ-588982
Νόπη Ράντη

Λέξεις-Εικόνες: Νόπη Ράντη

Ημέρες εγκλεισμού, σιωπής, απομόνωσης, απόστασης αλλά και ενδοσκόπησης και δημιουργίας. Ένα ταξίδι μέσα από τα ημερολόγια εγκλεισμού εικαστικών καλλιτεχνών μας.

1. Νικόλας Μπλιάτκας

Ένα αναπάντεχο ξαφνικό γεγονός , αυτό της επιδημίας,  ανέτρεψε την ρυθμισμένη κατά τα άλλα καθημερινότητα αναγκάζοντάς μας να σκεφτούμε πόσο εύκολα αλλάζει το στάτους που έχουμε δημιουργήσει.  Εγκλεισμός , κοινωνική απόσταση, απομόνωση και κυρίως αποφυγή της επαφής. Δυσκολεύομαι να κατανοήσω το γεγονός ότι άνθρωπος  αποφεύγει να αγγίξει άλλον άνθρωπο. Οι κουβέντες μας περιορισμένες, θαμπές,  βγαλμένες από μασκοφόρα πρόσωπα, η χειραψία χωρίς υφή και θερμοκρασία με την παρεμβολή του πλαστικού γαντιού και η αγκαλιά ανύπαρκτη, ένα  κενό στον «προστατευτικό» χώρο … Στη διάρκεια αυτής της περιόδου, στη δουλειά μου επανήλθε το θέμα της θάλασσας. Ως αντίβαρο στην στατικότητα και τον περιορισμό που βιώνουμε. Ως μια  ρευστή κατάσταση κινούμενη αενάως και ευμετάβλητη όπως και η ζωή. Ως ένα στοιχείο ταυτόσημο της ανοιχτωσιάς  και της ελευθερίας της μετακίνησης και των ταξιδιών. Ένα αδιόρατο πλέγμα ορίζει την απόσταση. Το βάθος φωτεινό αλλά χωρίς ορίζοντα γιατί καλύτερα να προγραμματίζουμε τα πιο κοντινά μας πλάνα!

2. Χρύσα Μπαρζόκα
“ΕΠΙΔΟΞΟΣ ΤΑΞΙΔΙΩΤΗΣ” Απρίλιος 2019, 80×1.10

Με την πεποίθηση ότι η Τέχνη πρέπει να παρεμβαίνει σε κρίσιμους καιρούς Επιμένοντας σε ότι αξίζει, ανακαλύπτουμε αυτό που μένει… Ψυχή γεμάτη! Ο covid-19 περιόρισε την ανθρώπινη έκφραση σε λογικά πλαίσια ενώ η τέχνη υπερβαίνει τη λογική και επιμένει στη θεία έμπνευσή της. Αυτή την εποχή δοκιμάστηκαν συνειδήσεις, ακεραιότητα, παιδεία… Είμαι πολύ υπερήφανη που υπήρξαν στη χώρα μου άνθρωποι που σεβάστηκαν παραπάνω από κάθε άλλο τον συνάνθρωπο… Όταν αντίκρισα μάτια τρομαγμένα στο σουπερμάρκετ της γειτονιάς χωρίς ν μπορώ ν κάνω κάτι γι’ αυτό, ομολογώ λύγισα αν και θεωρείται πως είμαι εξαιρετικά αισιόδοξο άτομο. Σε προσωπικό επίπεδο δεν προσπάθησα καν να ομορφαίνω την κάθε μέρα αφού έχοντας περισσότερο χρόνο για ζωγραφική με θέματα επηρεασμένα κατά πολύ φυσικά από τα γεγονότα, έκανα βουτιά στο χρωστήρα με κουπιά μου τα πινέλα… Η μεγάλη δυσκολία η επικοινωνία με τους γονείς μου λόγω ιδιαίτερων καταστάσεων υγείας… Εύχομαι σύντομα να μπορούμε ν αγκαλιάσουμε φίλους αγαπημένους χωρίς να διστάζουμε μήπως αυτή η αγκαλιά γίνει μοιραία για την υγεία τους… Ανυπομονώ να μοιραστούμε νεες δημιουργίες μιας νέας εποχής κ πραγματικά απορώ τι χρώμα να χει άραγε;

Χρύσα Μπαρζόκα- ζωγράφος εμπνεύστρια & διοργανώτρια της ΕΠΙΜΟΝΗΣ ΤΕΧΝΗΣ.CHECK IN
Γη ακούς; Οι τρελοί σου μιλούν.
Οι άλλοι τρέχουν ξοπισω μπας
 και φρενάρεις
 Όμως του ήλιου το φως,
το φεγγάρι,
η θάλασσα και τα πουλιά
 έχουν Άνοιξη.
 Η πρώτη άνοιξη χωρίς ανθρώπους!
  Αντίκρυσα την πρώτη της πασχαλιά,
μονολογώντας ένα ξόρκι
 Έρωτας αθάνατος…
Ελίζα Ισμήνη (Χρ. Μπ.)
3. Άγγελος Παπουτσής
Είναι και για μένα φυσικά κάτι πρωτόγνωρο όλο αυτό που συμβαίνει. Αυτό το περίεργο αίσθημα ξεκίνησε όταν μας είπαν στην εταιρεία που δουλεύω να εργαστούμε από το σπίτι, με λιγότερες ώρες και λιγότερα χρήματα. Σκέφτηκα τότε ότι ίσως ξεκινάει δύσκολη περίοδος για όλους…αλλά, κατά βάθος μέσα μου πίστευα ότι αν προσέξουμε θα βγει κάτι καλό, ξεφεύγοντας από την καθημερινή τριβή της ρουτίνας ,της εργασίας και της υπερανάλυσης των παραπλανητικών καταστροφολογικών οικονομικών φόβων. Με βοήθησε αρκετά όλος αυτός ο εγκλεισμός να κάνω μια ενδοσκόπηση για φρέσκα όνειρα, στόχους και καινούργιες αρχές. Είναι όπως το ερμηνεύει ο καθένας.Προτείνω όσο κρατήσει να το κάνουν και οι υπόλοιποι, εάν το θέλουν φυσικά. Δε γνωρίζω πότε θα τελειώσει όλο αυτό, αλλά γνωρίζω ότι θα βγούμε έστω και ένα “κομματάκι” διαφορετικοί με την πιο ευγενή έννοια συμπεριφοράς ο ένας προς τον άλλον. Το έργο μου έχει τίτλο “Παράξενες ημέρες” και είναι μια απεικόνιση του πως αισθάνομαι αυτήν την περίοδο, το οποίο απευθύνεται και σε όσους το παρατηρήσουν: Mπορούν να δημιουργήσουν με την φαντασία τους την πραγματικότητα τους. Κυριολεκτικά. Συμβαίνει. Πάντα.
Υ.Γ. Να είστε ευγενείς.
4. Γιαννακούλη Ελένη

Selfish Mary
Κλεισμένη μέσα στη ρητίνη. Συνθετική. Όπως κι η ρητίνη. Παλιά κοιτούσε μέσα σε καθρέφτες. Στα μάτια των ανθρώπων που την ατένιζαν την ένοιαζε μόνο το είδωλο της που σχηματίζονταν στις κόρες τους. Τώρα κοιτάει μέσα στο κινητό. Δεν την νοιάζουν πια τα μάτια τους. Δεν τη νοιάζει το μέσα τους. Τα ζυγωματικά κοφτερά, τα χείλια ζουμερά, το βλέμμα γλαρό, από πάνω προς τα κάτω – αυτά ναι. Την νοιάζουν. Κι η εξουσία που έχει πάνω στους ανθρώπους. Ακόμα κι όταν γίνεται τριγύρω τους χαμός. *Ιδίως* όταν γίνεται τριγύρω τους χαμός. Η φιλαυτία χωράει στα δάχτυλα του ενός χεριού ή θέλει και δεύτερο;
Selfish Mary,
Πολυμερές νήμα σε ρητίνη,
35 x 62 cm
και θέα από το παράθυρο.
Γιαννακούλη Ελένη, εικαστικός /
Καλλιτεχνική επιμελήτρια της γκαλερί The eye altering
5. Γεωργία Τρούλη

Covid art Lockdown

Κατ αρχήν πιστεύω ότι κάθε ενέργεια στο σύμπαν και κατ’ επέκταση στη γη, είναι ουδέτερη. Εμείς επιλέγουμε τι πρόσημο- θετικό ή αρνητικό- θα δώσουμε και πώς θα νοηματοδοτήσουμε  την κάθε εμπειρία μας και το πλαίσιο αυτής καθώς και την ποιότητα του αποτελέσματος που θέλουμε να έχουμε από αυτήν.

Ο Covid- 19 ήρθε για να ταρακουνήσει κράτη, σύνορα, κυβερνήσεις, συστήματα υγείας και ελεύθερη αγορά, συνειδήσεις, προσωπικές φιλοδοξίες και ατομικές ευθύνες και να δημιουργήσει νέα είδη συλλογικότητας, νέους δρόμους ατομικής δραστηριότητας, λιγότερες ή /και νέες προοπτικές εργασίας  και επαναξιολόγηση σε πολλά πεδία και επίπεδα  προσωπικής, οικογενειακής, οικονομικής, κοινωνικής, διεθνής και παγκόσμιας διάδρασης. Τα θετικά και τα αρνητικά αποτελέσματα αυτής της πρωτόγνωρης κατάστασης τα βλέπουμε ήδη, ενώ πολλά θα συνεχίζουν να ξεδιπλώνονται και να τα συνειδητοποιούμε και μέσα στους επόμενους μήνες και χρόνια. Όπως και να χει, αποτελεί ένα μεγάλο κομβικό σημείο για την ροή της ζωή και της δράσης των ανθρώπων πάνω στην γη όπως την ξέρουμε μέχρι τώρα (πανδημίες άλλωστε είχαν υπάρξει και στο παρελθόν) και αυτό αποτελεί από μόνο του σημείο και ωρίμανσης και συνειδητοποίησης.

Προσωπικά, εξέλαβα την καραντίνα ως δώρο. Σκέφτηκα τι θα μπορέσω να κάνω με τον χρόνο που μού δίνεται και πώς να επαναξιολογήσω καταστάσεις, την σχέση με τον εαυτό μου, σχέσεις με ανθρώπους στην ζωή μου, έθεσα προτεραιότητες και κάποια σχέδια για το κοντινό μέλλον. Πέρασα όμορφα με πολλή μουσική, διαλογισμό  και ύπνο, πολλές όμορφες στιγμές με τα παιδιά και κοντινές βόλτες, είχα ουσιαστική επικοινωνία με άτομα της οικογένειάς μου που ζουν μακριά, με φίλους που ζουν μακριά. Συνέχισα την δουλειά μου από το σπίτι  με τηλεκπαιδεύσεις και είχα περισσότερο χρόνο να δημιουργήσω και να οργανώσω χώρους του σπιτιού. Υπήρξαν φυσικά και οι στιγμές που ένιωσα πνιγηρή την καθημερινότητα μέσα στο σπίτι καθώς και όλη την τελετουργία με την καθαριότητα. Τώρα που έχει παρέλθει τόσο διάστημα, έχει έρθει η άνοιξη, έχει μετριαστεί ο φόβος του κόσμου, θέλω να πιστεύω ότι όλα θα ανθίσουν ξανά ακόμη πιο όμορφα και με περισσότερη επίγνωση ο καθένας μας για το τι κάνουμε, τι πραγματικά εκτιμάμε και τι πραγματικά είναι ουσιαστικό για εμάς, τι ονειρευόμαστε, τι οραματιζόμαστε, τι επιλέγουμε, πώς αλληλεπιδράμε, σε ποιες αξίες επιμένουμε τόσο  με τον εαυτό μας όσο και με τον κόσμο.

https://www.facebook.com/georgia.trouli

https://www.instagram.com/georgia_trouli/

Σχετικά Αρθρα
Σχετικά Αρθρα