Το ερωτικό φιλί στο μικροσκόπιο της επιστήμης!

Καυτά, ρομαντικά, διακριτικά, στα πειταχτά, της στιγμής, τα αναμενόμενα στο τέλος ενός ραντεβού ή τα περίεργα στην αρχή του. Ο έρωτας στους δρόμους της πόλης της οποίας ο τίτλος περί «ερωτικής» προκαλεί σχεδόν συμπλέγματα στα παιδιά της, τα οποία αρκετές φορές θα τα παρατηρήσεις να προσπαθούν να αποδείξουν ενοχικά την ερωτικότητά τους, είναι διάχυτος όπως διάχυτη είναι ταυτόχρονα και η ένταση -η οποία παρατηρείται ολοένα και περισσότερο εκεί έξω- ανάμεσα σε ζεύγη που “διαφωνούν” [sic] μπροστά σε κοινό αδιαφορώντας για την αμηχανία που προκαλεί το γεγονός πως η Θεσσαλονίκη μετατρέπεται σε μία μεγάλη οικογένεια, με τα καλά και τα κακά της πάντα, κυρίως για εκείνους που δεν αντέχουν ήδη την δική τους.

Μία πρωτότυπη έρευνα από το Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης από το τμήμα Ερευνητικής Ψυχολογίας και διάφορες άλλες στο ίδιο μήκος κύματος -ως προς το ενδιαφέρον πάντα- έρευνες ψυχολόγων ερευνητών και άλλων ειδικών, δείχνουν πως τα τελευταία χρόνια η επιστήμη βάζει συχνά στο μικροσκόπιο το peak momentum του ερωτισμού και ως οφείλει μία οικογένεια να μοιράζεται τα πάντα, αυτή την φορά θα μοιραστούμε τα πιο γοητευτικά αποτελέσματα του ερωτικού αυτού μικροσκοπίου.

Το Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης πριν λίγα χρόνια εμβάθυνε στο ερωτικό φιλί και τον ρόλο του στην ερωτική σχέση με τα αποτελέσματα της έρευνάς του να προδίδουν αρκετά ενδιαφέρουσες ιδιοσυγκρασιακές πτυχές των δύο φύλων. Οι ερευνητές κατέληξαν στο συμπέρασμα πως οι γυναίκες τείνουν πιο εύκολα προσκείμενες στο να αλλάξουν την γνώμη τους για τους άντρες, μετά το πρώτο τους φιλί όπως επίσης δείχνουν πως αξιολογούν τα φιλιά ως έναν από τους σημαντικότερους παράγοντες στις μακροχρόνιες σχέσεις , συγκριτικά με τους άνδρες. Εντυπωσιακό επίσης είναι το γεγονός πως η έρευνα κατέληξε στο συμπέρασμα πως το φιλί δεν συνδέεται άμεσα με την σεξουαλική διέγερση, όπως επικράτησε ως άποψη ανά τα χρόνια.

«Η επιλογή συντρόφου και η ερωτοτροπία είναι πολύπλοκη διαδικασία» εξηγεί o ερευνητής Rafael Wlodarski, «Πρόκειται για μία διαδοχική σειρά από αξιολογήσεις όπου οι άνθρωποι συχνά αναρωτιούνται αν θα καταλήξει κάπου αυτή η σχέση, τι ακριβώς σημαίνει για τον άλλον» ενώ ο καθηγητής Robin Dunbar ο οποίος συμμετείχε στην έρευνα που βασίστηκε σε τυχαίο δείγμα 900 συμμετεχόντων κατέληξε πως «μπορεί η έλξη να ξεκινάει από την εξωτερική εμφάνιση, πρόσωπο μάτια χείλη φιγούρα και όσο προχωράει βαθύτερα, συνεχίζει να εκδηλώνεται με τα χάδια, την οικειότητα, το φλερτ και στο τελικό στάδιο έρχεται το φιλί».

“Το φιλί έχει διαμορφωθεί τόσο από την κοινωνία όσο και τη βιολογία, σύμφωνα με τον Wlodarski, “Σε πολλούς πολιτισμούς, τα φιλιά ήταν μία από τις πρώτες ευκαιρίες για τους ανθρώπους να πλησιάσουν αρκετά κοντά για να οσφραίνονται ο ένας τον άλλο σε κοινωνικά αποδεκτούς τρόπους».

Από την άλλη ο Emer Maguire εξηγεί τί συμβαίνει στον εγκέφαλό μας κατά την διάρκεια ενός φιλιού : 

“Ο εγκέφαλος υπερλειτουργεί κατά τη διάρκεια ενός πολύ σημαντικού φιλιού. Αφιερώνει ένα δυσανάλογο ποσό του χώρου του για την αίσθηση των χειλιών σε σύγκριση με πολύ μεγαλύτερα μέρη του σώματος. Κατά τη διάρκεια του φιλιού, αυτή η ευαισθησία τους προκαλεί το μυαλό μας να δημιουργήσουμε ένα χημικό κοκτέιλ που μπορεί να μας δώσει μια φυσική έξαρση. Αυτό το κοκτέιλ αποτελείται από τρεις χημικές ουσίες, όλα σχεδιασμένα για να μας κάνουν να νιώθουμε καλά και να νιώθουμε μεγαλύτερο πόθο: η ντοπαμίνη, η οξυτοκίνη και η σεροτονίνη. Όπως κάθε κοκτέιλ, έτσι και αυτό έχει μια σειρά από παρενέργειες. Ο συνδυασμός αυτών των τριών χημικών ουσιών λειτουργούν με το “τσίγκλισμα” των «κέντρων ευχαρίστησης» στον εγκέφαλό μας. Η ντοπαμίνη που απελευθερώνεται κατά τη διάρκεια του φιλιού μπορεί να τονώσει την ίδια περιοχή του εγκεφάλου που ενεργοποιείται από την ηρωίνη και την κοκαΐνη. Ως αποτέλεσμα, βιώνουμε συναισθήματα ευφορίας και εθιστική συμπεριφορά. Η ωκυτοκίνη, γνωστή και ως «ορμόνη της αγάπης», προωθεί τα συναισθήματα της αγάπης και της προσκόλλησης, πρόκειται για την ίδια ορμόνη που απελευθερώνεται κατά τη διάρκεια του τοκετού και του θηλασμού. Τέλος, τα επίπεδα της σεροτονίνης στον εγκέφαλο, κατά την διάρκεια των ερωτικών φιλιών μοιάζουν πολύ με εκείνα εγκεφάλου σε ιδεοψυχαναγκαστική διαταραχή. Δεν είναι τυχαία η μνήμη μας σε ένα καλό φιλί που μπορεί να μείνει μαζί μας για πολλά χρόνια.”

Πληροφορίες για το φιλί που θα μπορούσαμε να ζήσουμε και χωρίς να τις μάθουμε ποτέ, ωστόσο σύμφωνα με επιστήμονες στην Ολλανδία, κατά την διάρκεια ενός παθιασμένου φιλιού, περίπου 10 δευτερολέπτων, οι παρτενέρ ανταλλάσουν περίπου 80χιλ. βακτήρια, τονίζοντας ωστόσο πως είναι πιο πιθανό να “αρρωστήσεις” πιάνοντας τα χέρια παρά φιλώντας. Οι Ολλανδοί συνεχίζουν και τονίζουν πως τα χείλη μας είναι οι πιο εκτεθειμένη ερωτογενής ζώνη του ανθρώπινου σώματος, σε αντίθεση με άλλους οργανισμούς τα ανθρώπινα χείλη είναι τα μοναδικά που έχουν αυτή την “εξωστρέφεια”. Είναι γεμάτα με ευαίσθητες νευρικές απολήξεις, έτσι ώστε ακόμη και το άγγιγμα με την οδοντόβουρτσα να στέλνει ένα ποτάμι πληροφοριών στον εγκέφαλο, το οποίο τον κάνει να δίνει σήματα ευχαρίστησης.

Ψυχολόγοι από το Πανεπιστήμιο της Νέας Υόρκης, διαπίστωσαν πως το 59% των ανδρών και το 66% των γυναικών δηλώνουν ότι έχουν τελειώσει μια σχέση που ήταν στο ξεκίνημα επειδή το φιλί δεν ήταν καλό. Επίσης έρευνα από τον ελβετικής καταγωγής βιολόγο Claus Wedekind διαπίστωσε ότι οι γυναίκες έλκονται από τις μυρωδιές των ανδρών που φέρουν ένα διαφορετικό γενετικό κώδικα στο ανοσοποιητικό τους σύστημα, γνωστό και ως το μείζον σύμπλεγμα ιστοσυμβατότητας ή MHC.

Η επιστήμη δεν έχει καταλήξει ακόμα επίσημα στο ερώτημα πώς προέκυψε το φιλί, ωστόσο μέχρι σήμερα θεωρεί πιο πιθανό σενάριο το φιλί να βρίσκει αφετηρία στο μακρινό παρελθόν όταν ο προιστορικός άνθρωπος και συγκεκριμένα οι μητέρες έθρεφαν με το στόμα τα παιδιά τους, στην πορεία εξελίχθηκε ταυτόχρονα με την εξέλιξη και του ανθρώπου ως τρόπος εκδήλωσης της αγάπης διάφορων μορφών, μην ξεχνάμε ότι υπάρχουν πολιτισμοί που μέχρι και σήμερα εκδηλώνουν την αγάπη, ή τον ρομαντισμό και τον έρωτα με τα αντίστοιχα “φιλιά” τους τα οποία είναι είτε το “άγγιγμα της μύτης στο μέτωπο” είτε η επαφή μάγουλο με μάγουλο, το ένωμα των μυτών κ.α. και τέλος έρχεται η χημεία η οποία παγείωσε με την δύναμή της το ένωμα των χειλιών ως την απόλυτη έκφραση ερωτικής διάθεσης.

Τώρα σε έρευνα που διεξήχθη το 2015 διαπιστώθηκε πως μόλις οι μισοί πολιτισμοί -από αυτούς που συμμετείχαν- εμπλέκονται σε ρομαντικά ή ερωτικά φιλιά ενώ ο Wlodarski θεωρεί πως το ερωτικό φιλί, σε μορφή και τρόπο που έχουμε όλοι σε μυαλό και βιογραφικό, είναι στοιχείο δυτικού πολιτισμού το οποίο καθιερώθηκε σταδιακά τα τελευταία 2.000 χρόνια .

Επειδή όμως η επιστήμη έχει να μάθει ακόμα πολλά για την ανθρώπινη συμπεριφορά και χρειάζεται υλικό για να την μελετήσει, συνεχίζετε να φιλιέστε ασταμάτητα εκεί έξω στο όνομά της!