Φοιτητικό σπίτι: Πόσο σημαντική είναι η διακόσμηση για την «γωνιά» των ονείρων μας

Πέραν της τρελής επιθυμίας να περάσουμε στη σχολή που θέλαμε, ένα άλλο πράγμα που μας απασχολούσε πολύ στο Λύκειο ήταν το πολυπόθητο δικαίωμα της ελευθερίας.

Μιας ελευθερίας την οποία νοούσαμε ως την δυνατότητα του να μένουμε μόνοι μας. Το απόλυτο σημάδι ενηλικίωσης: μένω μόνος μου, πληρώνω λογαριασμούς, μαγειρεύω. Και όχι μόνο αυτά. Μια ελευθερία που εμπεριέχει το να ακούς μουσική όπως θες, όταν θες. Να κυκλοφορείς στο σπίτι σου ντυμένος, ημίγυμνος, ακόμα και γυμνός για κάποιους!

Μπαίνεις για μπάνιο ό,τι ώρα θες, κανείς δε θα ξυπνήσει από τη φασαρία. Άμα λάχει, ρίχνεις κι ένα ρεφρενάκι στο μπάνιο, ποιον ενοχλείς άλλωστε; (γείτονες κουράγιο, 4 χρόνια είναι). Φέρνεις στο σπίτι φίλους, έρωτες, κάνεις γενικά ό,τι θες!

Αυτά και άλλα πολλά αποτέλεσαν σκέψεις σε ρόλο παρηγορητή. Τι κι αν η κούραση είχε χτυπήσει κόκκινο, τι κι αν δεν άντεχες άλλο, ο καφές και η ανάγκη για προσέγγιση αυτής της ελευθερίας ήταν εκεί για να δώσουν ώθηση ώστε να συνεχιστεί η προσπάθεια, να διαβάσεις κι άλλο, να διεκδικήσεις το εισιτήριο για ελευθερία.

Κάπως αυτή η περιγραφή θυμίζει την αλληγορία του σπηλαίου ξαφνικά. Κι αφού ο Πλάτωνας επανήλθε στη μνήμη με την αναφορά στις πανελλήνιες, πάμε τώρα στο πιο ρεαλιστικό κομμάτι. Αυτές οι, κάπως υπερβολικές όσο να πεις, σκέψεις και αυτή η υπερβολική ανάγκη για ελευθερία, ακόμα κι αν δεν ήμασταν και τόσο ανελεύθεροι- μεταξύ μας τώρα- μετουσιώνονται μόλις περνάς στη σχολή που θες.

Κι εκεί αρχίζει η φοιτητική ζωή. Και αυτή η “γιάφκα” που ονειρεύονται όλοι οι μαθητές είναι γεγονός, Πλέον, ως φοιτητές, αναζητούν το φοιτητικό τους σπίτι. Κι αφού μετά από λίγο παίδεμα το βρουν, σειρά έχει η επίπλωση-διακόσμηση του απόλυτου προσωπικού χώρου. Κάπου εκεί, ίσως γίνει αντιληπτό ότι γενικά, το όνειρο της φοιτητικής ζωής υπάρχει αλλά οι υποχρεώσεις που συνεπάγονται αυτού, δεν είναι τόσο ιδανικές όσο τις φανταζόσουν. Παρόλα αυτά, για τους περισσότερους η επίπλωση και κυρίως η διακόσμηση αποτελούν πολύ σημαντικό κομμάτι αυτού του νέου σπιτιού.

Η parallaxi μίλησε με φοιτητές για να μάθει πως βλέπουν πραγματικά αυτοί το όλο κομμάτι της επίπλωσης-διακόσμησης. Οι απαντήσεις που λάβαμε σχετίζονται με τις φάσεις που βίωσαν οι φοιτητές, από τον απαραίτητο εξοπλισμό μέχρι την προσωπική πινελιά τους!

Η διακόσμηση για μένα ήταν κάτι απαραίτητο γιατί περνάω πολύ χρόνο εδώ και θέλω να είναι το μέρος που ησυχάζω και νιώθω καλά

Ο Αλέξανδρος, ήρθε στη Θεσσαλονίκη πριν 4 χρόνια. Η φοιτητική ζωή για αυτόν ήταν κάτι το συναρπαστικό στο μυαλό του. “Θυμάμαι να λέω, επιτέλους θα ζήσω μόνος μου, θα φτιάξω το σπίτι μου όπως το θέλω! Απ’ όταν ανέβηκα βέβαια, κατάλαβα ότι κάτι τέτοιο δε θα ήταν απαραίτητα εφικτό. Το σπίτι ήταν ημι-επιπλωμένο, όποτε για καλή μου τύχη δε χρειάστηκε να αγοράσουμε όλα τα έπιπλα. Τώρα, αναφορικά με τη διακόσμηση, δεν μπορώ να πω ακόμη και στο τέταρτο έτος των σπουδών μου ότι του έχω προσδώσει την προσωπική μου πινελιά. Δεν ξέρω γιατί, πάντα έλεγα ότι θα εκτυπώσω φωτογραφίες να τις κολλήσω στον τοίχο- δεν έγινε ποτέ! Πάντα φανταζόμουν να έχω βινύλια και άλλα πράγματα, αφίσες… Έχω κάποια κάδρα τα οποία μου αρέσουν και αυτή τη στιγμή που μιλάμε, έχω ακόμη τα χριστουγεννιάτικα, αν πιάνεται” λέει γελώντας. “Πάντως, θεωρώ πολύ σημαντική την διακόσμηση του σπιτιού και σίγουρα θέλω στο άμεσο μέλλον να πάρω επιτέλους αυτά που θέλω. Βασίζομαι στο ίντερνετ και στο Facebook Marketplace, εκεί μπορείς να βρεις κάποια πραγματάκια που όντως αξίζουν. Τα οικονομικά του φοιτητή είναι περιορισμένα” λέει.

Η Ελεάνα χρειάστηκε να αλλάξει σπίτι. “Το πρώτο μου σπίτι ήταν φουλ επιπλωμένο, οπότε δε χρειάστηκε να αγοράσουμε τίποτα όσον αφορά τα έπιπλα. Τον επόμενο χρόνο, που μετακόμισα για να πάω σε μεγαλύτερο σπίτι, αφού μετά από ένα χρόνο θα ερχόταν και η αδερφή μου με την οποία συγκατοικώ, οι τιμές στα επιπλωμένα είχαν ανέβει πάρα πολύ. Οπότε, αναγκαστήκαμε να ενοικιάσουμε ένα σπίτι το οποίο δεν είχε ούτε ένα έπιπλο μέσα. Οπότε χρειάστηκε να τα αγοράσουμε από μαγαζιά της Θεσσαλονίκης. Βέβαια, σκέφτομαι όταν τελειώσω κι εγώ και η αδερφή μου να τα βάλω στο Marketplace αν δεν μείνει κάποια απ’ τις δυο μας εδώ. Θεωρώ ότι θα βοηθήσει πολύ κόσμο που ψάχνει διαδικτυακά. Δεν έχω επενδύσει πολλά χρήματα στην διακόσμηση γιατί δεν το θεωρώ απαραίτητο. Επειδή δεν περνάω πολύ χρόνο στο σπίτι λόγω σχολής, εξόδων, δουλειάς, δεν ήθελα να ξοδέψω λεφτά χωρίς ιδιαίτερο λόγο. Εξάλλου, θα χρειαστεί σίγουρα να μετακομίσω στο άμεσο μέλλον, είτε εντός είτε εκτός Θεσσαλονίκης, οπότε δε χρειάζεται να φορτώσω το σπίτι με πράγματα που θα χρειαστεί ούτως ή άλλως μετά να μεταφερθούν. Ίσως αν δεν είχε χρειαστεί να αλλάξω σπίτι εξ αρχής να το έβλεπα αλλιώς”.

Η Γεωργία, αν και 1,5 χρόνο στην πόλη, χρειάστηκε να αλλάξει σπίτι. “Και τα δυο σπίτια ήταν πλήρως επιπλωμένα και με ηλεκτρικές συσκευές. Γενικότερα, έψαχνα για επιπλωμένο σπίτι καθώς δεν είχα δικά μου έπιπλα. Φαντάζομαι ότι αν έπαιρνα ανεπίπλωτο θα αναζητούσα πρώτα από συγγενείς να μου δώσουν μερικά αν είχαν πριν πάω να αγοράσω. Αλλά αυτή η λύση δεν ήταν τόσο εύκολη και δεν υπήρχε η οικονομική δυνατότητα να πάρω καινούριες ηλεκτρικές συσκευές ούτε να τα πάρω από κάποιον φοιτητή που ξενοικιάζει ή από συγγενείς. Οπότε, βασικό μου κριτήριο ήταν το σπίτι να είναι επιπλωμένο. Για καλή μου τύχη, έτυχε να είναι σε πολύ καλή κατάσταση και τα δυο από άποψη επίπλων. Δεν ήταν πολύ παλιά και ήταν σε κατάσταση που μπορούσα να δουλέψω πάνω στο στυλ και να είναι κάπως λειτουργικά και όμορφα αισθητικά για εμένα. Έτσι, επένδυσα πολύ στην διακόσμηση φέρνοντας πράγματα απ’ το παιδικό δωμάτιο του πατρικού μου, πολλά CD και DVD από το videoclub που είχε παλιά ο μπαμπάς μου και διακοσμητικά. Φωτάκια, φυτά που φτιάχνουν τον χώρο, πολλές αφίσες που είχα εκτυπώσει και τις είχα στο πατρικό μου…

Γενικά, οτιδήποτε είναι στο προσωπικό μου στυλ και δημιουργεί την ατμόσφαιρα ενός ήδη υπάρχοντος σπιτιού, σε ένα μέρος που πριν ζούσε κάποιος άλλος, και μπορεί να με κάνει να το αισθάνομαι δικό μου σπίτι, τον “χώρο” μου, όπου μέσα σε αυτόν νιώθω άνετα κι έχει την προσωπική μου πινελιά ώστε να πω ότι όντως είναι σπίτι μου. Οπότε η διακόσμηση για μένα ήταν κάτι απαραίτητο γιατί περνάω πολύ χρόνο εδώ και θέλω να είναι το μέρος που ησυχάζω και νιώθω καλά. Επίσης έχω πολλές φωτογραφίες, που με κάνουν επίσης να νιώθω καλά. Όσο μπορώ, φέρνω σιγά σιγά και άλλα πράγματα από το πατρικό μου που ταιριάζουν με το χώρο” μάς λέει.