Γιατί το slow living είναι το next big thing στην ζωή;

Σε μία εποχή που όλα κινούνται γρήγορα, το κινητό δεν παύει να χτυπά, οι 24 ώρες δεν φτάνουν για να χωρέσεις σε μία ημέρα, προσωπικό χρόνο, χόμπι, δουλειά και ξεκούραση, τα επίπεδα του άγχους έχουν αυξηθεί κατακόρυφα, μία νέα τάση αναδεικνύει, τους αργούς ρυθμούς ζωής και εναντιώνεται στην επιταχυνόμενη καθημερινότητα του σύγχρονου κόσμου, προτείνοντας έναν τρόπο ζωής που εστιάζει στην ενσυνειδητότητα, την ποιότητα και την ισορροπία.

Κι αν το κλειδί για την ευτυχία δεν είναι να κάνεις περισσότερα, αλλά λιγότερα; Το κίνημα του slow living κερδίζει ολοένα και περισσότερους οπαδούς και μεταμορφώνει αθόρυβα τις ζωές σε έναν κόσμο που εξυμνεί την ταχύτητα και την αποτελεσματικότητα. Αυτός ο τρόπος ζωής μας καλεί να κάνουμε ένα βήμα πίσω από την πολυκοσμία, να σταματήσουμε και να ζήσουμε πιο σκόπιμα.

Δεν πρόκειται για την εγκατάλειψη των σύγχρονων ανέσεων ή την απόρριψη των φιλοδοξιών, αλλά για την επιλογή να ευθυγραμμίσουμε τον ρυθμό της ζωής μας με τον πραγματικό της σκοπό. Καθώς όλο και περισσότεροι άνθρωποι επανεξετάζουν τι σημαίνει να ζεις καλά, ο αργός τρόπος ζωής γίνεται λιγότερο μια εξειδικευμένη φιλοσοφία και περισσότερο ένα παγκόσμιο κίνημα. Η τάση αναγνωρίστηκε μέσα στην πανδημία του COVID-19, όποτε και λειτούργησε ως καταλύτης για την εξάπλωσή της, καθώς πολλοί άνθρωποι αναζήτησαν τρόπους να επανασυνδεθούν με τον εαυτό τους και το περιβάλλον τους.

Τι είναι το Slow Living;

Το slow living, επικεντρώνεται στην ποιότητα των δραστηριοτήτων μέσα στην ημέρα και όχι τόσο στην ποσότητα. . Όπως αναφέρει ο Carl Honoré στο βιβλίο του In Praise of Slowness, «η κεντρική αρχή της φιλοσοφίας του αργού τρόπου ζωής είναι να αφιερώνεις χρόνο για να κάνεις τα πράγματα σωστά και έτσι να τα απολαμβάνεις περισσότερο». Αυτός ο τρόπος ζωής περιλαμβάνει πρακτικές όπως η ενσυνειδητότητα, η απλότητα, η βιωσιμότητα και η σύνδεση με τη φύση.

Με την επιβράδυνση και την σκόπιμη τοποθέτηση των αληθινών αξιών σου στο επίκεντρο του τρόπου ζωής σας, η νοοτροπία της αργής ζωής σε ενθαρρύνει να ζεις με αυτογνωσία και να λαμβάνεις συνειδητές, σκόπιμες αποφάσεις προς όφελος της ευημερίας σου και του πλανήτη.

Ο αργός τρόπος ζωής αρνείται ότι το να είσαι απασχολημένος ισοδυναμεί με το να είσαι επιτυχημένος ή σημαντικός, επιδιώκει όμως στο να είσαι παρών στην κάθε στιγμή της ημέρας. Εξυμνεί την ποιότητα έναντι της ποσότητας, δηλαδή, να ζεις με πρόθεση, να είσαι συνειδητοποιημένος σε όποια απόφαση και να πάρεις. Να υιοθετήσεις μία πιο αργή νοοτροπία, να απενεργοποιήσεις τον αυτόματο πιλότο και να δημιουργήσεις χώρο για προβληματισμό και αυτογνωσία.

Επί της ουσίας το slow living σημαίνει να κάνεις τα πάντα με τη σωστή ταχύτητα. Αντί να προσπαθείς να κάνεις τα πράγματα πιο γρήγορα, το αργό αυτό κίνημα επικεντρώνεται στο να κάνεις τα πράγματα καλύτερα. Συχνά, αυτό σημαίνει να επιβραδύνεις, να κάνεις λιγότερα και να δίνεις προτεραιότητα στο να αφιερώνεις το σωστό χρόνο στα πράγματα που έχουν μεγαλύτερη σημασία για σένα.

Η ιστορία του

Η αργή διαβίωση αποτελεί μέρος του ευρύτερου κινήματος slow που ξεκίνησε τη δεκαετία του 1980 στην Ιταλία. Αντιμέτωποι με το άνοιγμα ενός McDonald’s στην καρδιά της Ρώμης, ο Carlo Petrini και μια ομάδα ακτιβιστών δημιούργησαν το Slow Food, ένα κίνημα που υπερασπίζεται τις τοπικές διατροφικές παραδόσεις. Το κίνημα slow food έχει πλέον υποστηρικτές σε περισσότερες από 150 χώρες και συνεχίζει να προστατεύει τις γαστρονομικές παραδόσεις, να προωθεί δίκαιες αμοιβές για τους παραγωγούς, να ενθαρρύνει την απόλαυση τροφίμων καλής ποιότητας και να συμμετέχει σε δραστηριότητες γύρω από τη βιωσιμότητα.

Ο Carl Honoré, ένας από τους πιο γνωστούς συγγραφείς και ομιλητές του κινήματος της αργής διατροφής, συνέβαλε στο να γίνει η έννοια της αργής ζωής ευρέως γνωστή το 2004 με τη δημοσίευση του βιβλίου του In Praise of Slowness. Ο Honoré διερευνά πώς το Slow Food πυροδότησε ένα ευρύτερο κίνημα αργής διαβίωσης με το «αργό» να εφαρμόζεται πλέον και σε άλλους τομείς της ζωής που έχουν γνωρίσει τεράστια επιτάχυνση, όπως η εργασία, η ανατροφή των παιδιών και ο ελεύθερος χρόνος.

Από τη δημοσίευση του βιβλίου, η ταχύτητα με την οποία ζούμε συνεχίζει να αυξάνεται, αλλά το ίδιο και η ευαισθητοποίηση για το κίνημα της αργής ζωής. Σήμερα, τα αργά ταξίδια, η αργή κηπουρική, οι αργοί εσωτερικοί χώροι, το αργό σχέδιο, η αργή μόδα, η αργή ανατροφή των παιδιών, η αργή σκέψη, οι αργές ειδήσεις και η αργή εργασία αποτελούν παραδείγματα περαιτέρω παραφυάδων του κινήματος αυτού. Όλο και περισσότεροι άνθρωποι αναγνωρίζουν ότι το γρηγορότερο δεν είναι πάντα καλύτερο.

Πώς εξελίσσεται το αργό κίνημα

Καθώς όλο και περισσότεροι άνθρωποι αναγκάστηκαν να επιβραδύνουν και να απλοποιήσουν τον τρόπο ζωής τους, το ενδιαφέρον για το αργό κίνημα αυξήθηκε κατά τη διάρκεια της πανδημίας. Στην πραγματικότητα, η Google ανέφερε αύξηση κατά 4 φορές στον αριθμό των βίντεο στο YouTube με τον τίτλο «slow living» το 2020 σε σχέση με το 2019. Ενώ ορισμένα από αυτά τα κλιπ απεικονίζουν μια ειδυλλιακή αγροτική ύπαρξη που απέχει πολύ από την πραγματικότητα των περισσότερων, η αύξηση αυτού του περιεχομένου βίντεο κατέδειξε την επιθυμία επανασύνδεσης με τα χόμπι που έχουν νόημα, τη φύση και τον εαυτό μας. Με περισσότερο χρόνο για προβληματισμό και μια πρωτοφανή, ξαφνική στροφή προς την εξ αποστάσεως εργασία, πολλοί επαναξιολόγησαν τι ήταν πραγματικά σημαντικό γι’ αυτούς.

Η εισαγωγή εργαλείων όπως το ChatGPT είναι μια από τις πιο μνημειώδεις αλλαγές στον τρόπο ζωής μας μετά τη δημιουργία του διαδικτύου και την ανάπτυξη του smartphone. Τα πλεονεκτήματα και τα μειονεκτήματα του «συνθετικού» περιεχομένου που δημιουργείται από την τεχνητή νοημοσύνη είναι πολύπλοκα, αλλά αυτή η νέα παραγωγή περιεχομένου παρομοιάζεται με τη βιομηχανία γρήγορης μόδας και τον ρυθμό με τον οποίο παράγει φθηνά, συνθετικά ρούχα.

Από το 2023 έως το 2024, ο όρος «εγκεφαλική σήψη» σημείωσε 230% αύξηση στη χρήση και ανακηρύχθηκε λέξη της χρονιάς από την Οξφόρδη και αυτό ακριβώς περιγράφει τον αρνητικό αντίκτυπο της υπερκατανάλωσης περιεχομένου χαμηλής ποιότητας στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης στην ψυχική ή διανοητική κατάσταση ενός ατόμου.

Η επανασύνδεση με τον κόσμο εκτός σύνδεσης και η αργή, μελετημένη λήψη αποφάσεων γύρω από οτιδήποτε καταναλώνουμε, είτε πρόκειται για περιεχόμενο, φαγητό ή ρούχα, είναι αναμφισβήτητα πιο σημαντική από ποτέ.

Οφέλη για την Υγεία και την Ευημερία

Η υιοθέτηση του «slow living» έχει αποδειχθεί ότι προσφέρει σημαντικά οφέλη για την ψυχική και σωματική υγεία. Σύμφωνα με μελέτες, η ενσυνειδητότητα και η μείωση του άγου ρυθμού ζωής συμβάλλουν στη μείωση του άγχους και της κατάθλιψης, ενώ ενισχύουν τη συναισθηματική ανθεκτικότητα και την ευημερία . Επιπλέον, η σύνδεση με τη φύση και η υιοθέτηση υγιεινών διατροφικών συνηθειών, όπως αυτές που παρατηρούνται στις «Μπλε Ζώνες» (Blue Zones), περιοχές με υψηλή μακροζωία, συμβάλλουν στη βελτίωση της ποιότητας ζωής και της μακροζωίας αναφέρει μελέτη του Verywell Mind.

Πολιτισμικές επιρροές και παγκόσμια εξάπλωση

Το «slow living» αντλεί έμπνευση από διάφορες πολιτισμικές φιλοσοφίες. Για παράδειγμα, η Δανία προάγει την έννοια του «hygge», που εστιάζει στη δημιουργία ζεστών και άνετων χώρων, ενώ η Ιαπωνία προάγει την έννοια του «wabi-sabi», που εκτιμά την ομορφιά στην ατέλεια και την παροδικότητα . Αυτές οι φιλοσοφίες ενσωματώνονται σε διάφορους τομείς, όπως η διατροφή, η μόδα, τα ταξίδια και η εκπαίδευση, προάγοντας έναν τρόπο ζωής που συνδυάζει την παράδοση με τη σύγχρονη βιωσιμότητα αναφέρει το site thestyleresearchermagazine.com

Το κίνημα της αργής διαβίωσης αποτινάσσει τους αρνητικούς συνειρμούς της λέξης «αργή», την οποία κάποιοι μπορεί να παρομοιάζουν με υποτονική, τεμπέλικη ή μη παραγωγική.

Ο ομιλητής του slow living, Carl Honoré, αναφέρει συχνά τη διάκριση μεταξύ του «καλού αργού» και του «κακού αργού». Η διαφορά είναι ότι το «καλό αργό» αφορά τη συνειδητή επιβράδυνση για να κάνουμε τα πράγματα με τη σωστή ταχύτητα για να επιτύχουμε ένα καλύτερο αποτέλεσμα, ενώ το «κακό αργό» μπορεί να είναι κάτι που δεν είναι στο χέρι μας, όπως μια μεγάλη ουρά ή ένα μποτιλιάρισμα. Από την άλλη πλευρά, υπάρχει επίσης το «καλό γρήγορο» και το «κακό γρήγορο». Η ταχύτητα μπορεί να είναι συναρπαστική στις σωστές συνθήκες, αλλά το να τρέχεις μέσα στη ζωή, απλώς περνώντας την επιφάνεια, είναι ακριβώς το αντίθετο.

Η αργή ζωή δεν είναι μόνο για όσους ζουν στην εξοχή. Ο αργός τρόπος ζωής είναι μια νοοτροπία για όλους, είτε το σπίτι σας βρίσκεται σε μια πολύβουη πρωτεύουσα είτε σε ένα χωριουδάκι.

Η αργή ζωή δεν έρχεται σε αντίθεση με το να είναι κανείς επιτυχημένος ή παραγωγικός. Αντίθετα, έχει να κάνει με το να ζεις σύμφωνα με τη δική σου ιδέα της επιτυχίας και να δίνεις προτεραιότητα σε ό,τι είναι πιο σημαντικό για σένα.

Η αργή διαβίωση δεν σημαίνει ότι δεν έχετε τεχνολογία. Σημαίνει να διασφαλίσουμε ότι η τεχνολογία μας εξυπηρετεί και δεν μας αποσπά την προσοχή, και αναγνωρίζει την ανάγκη για διακοπή της οθόνης στην ψηφιακή εποχή.

Και τέλος, ο αργός τρόπος ζωής δεν είναι μια γρήγορη λύση, είναι μια αλλαγή νοοτροπίας που απαιτεί χρόνο και θα είναι συνεχώς σε εξέλιξη καθώς αλλάζει αυτό που έχει μεγαλύτερη σημασία για εσάς. Όπως γράφει η Brooke McAlary στο βιβλίο της SLOW: “Αυτό δεν είναι ένας αγώνας δρόμου με γραμμή εκκίνησης και τερματισμού. Είναι αργός, ατελής, σκόπιμος και εξελισσόμενος”.

Εφαρμογή στην καθημερινή ζωή

Η υιοθέτηση του «slow living» δεν απαιτεί ριζικές αλλαγές, αλλά μικρές προσαρμογές στην καθημερινότητα. Αυτό μπορεί να περιλαμβάνει την απλοποίηση του προγράμματος, την αποφυγή περιττών δεσμεύσεων, την ενίσχυση της ενσυνειδητότητας στις καθημερινές δραστηριότητες και τη δημιουργία ενός περιβάλλοντος που προάγει την ηρεμία και τη σύνδεση με τη φύση.

Προσωπικές εξομολογήσεις 

Η Μαρία είναι 33 και τα τελευταία τρία χρόνια ακολουθεί συνειδητά τον τρόπο ζωής του slow living: “Ήμουν από τους ανθρώπους που έτρεχαν συνεχώς: δουλειά, κοινωνικές υποχρεώσεις, διαρκής πίεση να “προλαβαίνω”. Όλα άλλαξαν όταν άρχισα να παρατηρώ ότι δεν απολάμβανα τίποτα πραγματικά. Ήμουν παρούσα σωματικά, αλλά πνευματικά απών.

Το slow living δεν σημαίνει ότι τα παράτησα όλα· σημαίνει ότι άρχισα να δίνω χώρο και χρόνο σε αυτό που με γεμίζει. Ξυπνάω νωρίς χωρίς να τρέχω. Πίνω τον καφέ μου αργά, χωρίς κινητό. Δουλεύω με επίγνωση και κάνω διαλείμματα. Άρχισα να επενδύω στα φυτά στο μπαλκόνι και να μαγειρεύω σπιτικά φαγητά. Οι σχέσεις μου έγιναν πιο αυθεντικές. Έμαθα να λέω “όχι” σε ό,τι δεν με εξυπηρετεί.

Δεν είναι πάντα εύκολο —ο κόσμος γύρω μας κινείται γρήγορα— αλλά εγώ επιλέγω πλέον να μην ακολουθώ αυτόν τον ρυθμό. Η ζωή δεν είναι κάτι που πρέπει να «προλάβουμε». Είναι κάτι που αξίζει να ζήσουμε.”

Η Έλενα περιγράφει: «Δεν ξέρω αν μπορώ να πω ότι “ακολουθώ το slow living” όπως το περιγράφουν στα άρθρα. Δεν μένω σε κάποιο εξοχικό, ούτε έχω εγκαταλείψει τη δουλειά μου. Ζω στην Αθήνα, είμαι 34 χρονών και δουλεύω σε γραφείο 9 με 5. Απλώς κάποια στιγμή άρχισα να κουράζομαι από το συνεχές “τρέξε να προλάβεις” — το άγχος, το κινητό που δεν σταματάει, οι λίστες με τα “πρέπει”.

Άρχισα να κάνω μικρά πράγματα. Το πρωί, αντί να σηκώνομαι τελευταία στιγμή, βάζω ξυπνητήρι 20 λεπτά νωρίτερα και κάθομαι λίγο στον καναπέ με τον καφέ μου. Ακούω μουσική, χωρίς να κάνω τίποτα άλλο. Το βράδυ αφήνω το κινητό στο άλλο δωμάτιο. Δε μαγειρεύω πάντα, αλλά όταν το κάνω, το απολαμβάνω πραγματικά. Άρχισα να λέω όχι σε εξόδους που δεν με γεμίζουν και ναι σε πιο ήσυχες βόλτες ή ακόμα και να κάτσω σπίτι με ένα βιβλίο.

Δεν είναι ότι η ζωή μου άλλαξε ριζικά. Απλώς νιώθω λίγο περισσότερο ήρεμη μέσα στην καθημερινότητα. Και αυτό για μένα είναι πολύ.»