Γιατί βλέπουμε παντού σχέσεις με μεγάλη διαφορά ηλικίας;

Υπάρχει μια κάπως ενοχλητική συνήθεια πλέον στις σειρές και τις ταινίες: ενώ είναι γεμάτες ρομαντισμό, έρωτα και χιούμορ, περιλαμβάνει πολλές σκηνές σεξ- κι όταν λέμε πολλές, εννοούμε πολλές: σκεφτείτε πόσες σειρές περιγράφουν κάποιο ειδύλλιο, δυο άτομα ερωτευμένα… Αλλά η πρώτη σκηνή, είναι ένα σεξ, ένα one night stand, κάτι που θα κρατήσει τον θεατή στην TV.

Υπάρχουν όμως και σειρές που δεν εστιάζουν στο σεξ του βασικού τουλάχιστον ζευγαριού, των πρωταγωνιστών, ή και σειρές που αυτό το ζευγάρι- λόγω της πλοκής που τους εμποδίζει- δεν κάνει σεξ.

Ένα τέτοιο παράδειγμα, η  σειρά Rivals του Disney+, όπου το «κακό παιδί» Ρούπερτ Κάμπελ-Μπλακ (Άλεξ Χάσελ) και Τάγκι Ο’Χάρα (Μπέλα Μακλέιν) περνούν τη σειρά ανταλλάσσοντας βλέμματα σε πάρτι και μοιράζοντας στιγμές γεμάτες σεξουαλική ένταση. Γιατί όμως δεν καταλήγουν ποτέ να κάνουν σεξ; Εν μέρει επειδή, νωρίς στη σχέση τους, ο Ρούπερτ παρενοχλεί τη Τάγκι, βάζοντας το χέρι του κάτω από τη φούστα της κατά τη διάρκεια ενός δείπνου. Αυτή αντιδρά με οργή και αηδία – αλλά τελικά τον συγχωρεί, και η ιστορία προχωρά. Ωστόσο, το μεγαλύτερο εμπόδιο φαίνεται να είναι η διαφορά ηλικίας, καθώς η Τάγκι είναι περίπου δύο δεκαετίες νεότερη από τον Ρούπερτ.

Ωστόσο, η διαφορά ηλικίας δεν φαίνεται να είναι το σοβαρό πρόβλημα. Η απαγορευμένη φύση της σχέσης τους και η έντονη ανισορροπία δύναμης (επιπρόσθετα λόγω της τεράστιας περιουσίας και αριστοκρατικής καταγωγής του Ρούπερτ) είναι ακριβώς αυτά που κάνουν τη χημεία τους τόσο εκρηκτική. Στο TikTok, τα edits με τους δύο χαρακτήρες έχουν γίνει viral ανάμεσα στους νεαρούς θαυμαστές της σειράς. Ένα συγκεκριμένο βίντεο, που έχει συγκεντρώσει πάνω από 4,6 εκατομμύρια προβολές, δείχνει τον Ρούπερτ να δαγκώνει τη γροθιά του ενώ κοιτάζει την Τάγκι με βλέμμα γεμάτο πάθος. «Θέλω κάποιος να με κοιτάξει έτσι», γράφει ένα σχόλιο.

@alejandrabolssn 🗣️NOBODY’S SON NOBODY’S DAUGHTER🗣️ rupert and taggie looking at each other for 1minute #rupertandtaggie #rivalsdisneyplus #rivals #serie #edit #capcut #love #taggieandrupert #rupertaggie ♬ original sound – 🕯️

Οι ρομαντικές αφηγήσεις φαίνεται να έχουν γίνει πιο ηθικές στην εποχή μετά το #MeToo, δίνοντας μεγαλύτερη έμφαση στην αποκάλυψη των λανθάνουσων ανισορροπιών δύναμης στις σχέσεις και στο πώς αυτές μπορούν να οδηγήσουν σε κακοποίηση.

Είναι αυτονόητο ότι οι συζητήσεις γύρω από τη συναίνεση και την εξουσία είναι ζωτικής σημασίας. Είναι επίσης αλήθεια ότι άνθρωποι συχνά καταλήγουν να χειραγωγούνται από συντρόφους με περισσότερα χρήματα, κύρος ή, ναι, εμπειρία ζωής.

Ωστόσο, τα τελευταία χρόνια φαίνεται πως κάθε είδους λεπτότητα έχει χαθεί στις συζητήσεις για την κακοποίηση, σε τέτοιο βαθμό που υποτίθεται πλέον ότι οι ανισόρροπες σχέσεις είναι από τη φύση τους εκμεταλλευτικές. Ίσως γι’ αυτό τον λόγο οι σχέσεις με μεγάλη διαφορά ηλικίας έχουν εξαφανιστεί από την οθόνη και τη λογοτεχνία: είναι δύσκολο να παρουσιαστεί μια ανισόρροπη σχέση χωρίς να θεωρηθεί αρπακτική.

Παρόλα αυτά, φαίνεται πως υπάρχει μια νέα τάση αντίδρασης απέναντι στις υπερβολικά απλοϊκές και «καθαρές» απεικονίσεις του σεξ. Η σειρά Rivals το εξερευνά με έναν πιο παραδοσιακό τρόπο, παρουσιάζοντας έναν μεγαλύτερο άντρα με μια νεότερη γυναίκα, αλλά οι περισσότερες πρόσφατες πολιτιστικές παραγωγές ανατρέπουν αυτό το μοτίβο. Ταινίες όπως The Idea of You, Lonely Planet και A Family Affair περιλαμβάνουν σχέσεις με διαφορά ηλικίας όπου η μεγαλύτερη είναι η γυναίκα (ταινίες όπως Babygirl, I Want Your Sex και Bridget Jones: Mad About the Boy αναμένονται του χρόνου).

Όσον αφορά τα μυθιστορήματα, το All Fours της Μιράντα Τζουλάι ακολουθεί έναν ανώνυμο αφηγητή 45 ετών που ξεκινά μια συναισθηματική σχέση με έναν άνδρα 31 ετών, ενώ το Intermezzo της Σάλι Ρούνεϊ περιλαμβάνει δύο ζευγάρια με διαγενεακές σχέσεις.

Ο Ιβάν και η Μάργκαρετ είναι ένα από τα δύο κεντρικά ζευγάρια στο Intermezzo. Η Μάργκαρετ, 36 ετών και χωρισμένη από τον αλκοολικό σύζυγό της, γνωρίζει τον Ιβάν, έναν 22χρονο διάνοια στο σκάκι που διαγωνίζεται σε ένα τουρνουά στο πολιτιστικό κέντρο όπου εργάζεται.

Οι δυο τους δένονται, κάνουν σεξ, και προτού το καταλάβει, εκείνη έχει ήδη αρχίσει να τον ερωτεύεται. Σε κάποιο σημείο, προβληματισμένη για τη δύσκολη θέση της και ανήσυχη για το τι θα πουν οι άλλοι για τη σχέση τους, σκέφτεται: «Έχεις αρχίσει να νοιάζεσαι υπερβολικά παθιασμένα, υπερβολικά πλήρως και ολοκληρωτικά, για ένα ακατάλληλο άτομο […] Δεν είναι δυνατόν να σκίσεις τους περιορισμούς και απλώς να συνεχίσεις μια παράλογη ύπαρξη».

Όμως, η Ρούνεϊ αφήνει να εννοηθεί ότι ίσως αυτό να είναι δυνατό. Αργότερα στο μυθιστόρημα, αφού αποφασίζουν να μείνουν μαζί, η Μάργκαρετ αναλογίζεται πώς μπορεί να εξελιχθεί η σχέση τους. Μπορεί να χωρίσουν, σκέφτεται, και τότε θα πρέπει να αντιμετωπίσει «τον πόνο, την ντροπή». Ή μπορεί να πάει καλά. «Σε δέκα χρόνια, ενάντια σε κάθε πιθανότητα, ίσως κοιτάζουν πίσω και γελούν μαζί. Ίσως. Αίσθηση ότι όλα τα παράθυρα και οι πόρτες της ζωής της είναι ορθάνοιχτα. Όλα εκτεθειμένα στο φως και τον αέρα».

Η Ρούνεϊ δεν είναι αφελής σχετικά με τις πιθανές παγίδες των σχέσεων με διαφορά ηλικίας – η Μάργκαρετ σκέφτεται την πιθανότητα ότι ο Ιβάν μπορεί μια μέρα να την αφήσει για κάποια «νέα και λεπτή» που θα μπορέσει να κάνει παιδιά μαζί του. Όμως είναι φανερά αισιόδοξη για την ικανότητα της αγάπης να αμφισβητεί τις προκαταλήψεις μας σχετικά με το τι κάνει κάποιον «κατάλληλο».

Ίσως αυτό να είναι ιδεαλιστικό. Αλλά δεν είναι αυτή η ουσία των ρομαντικών ιστοριών; Είναι προφανές ότι οι αναγνώστες και το κοινό διψούν για ιστορίες όπου το πάθος επικρατεί της λογικής. Στην εποχή μετά το #MeToo, οι γυναίκες ενθαρρύνονται να είναι υπερβολικά προσεκτικές όσον αφορά το σεξ και τις σχέσεις: δεν πρέπει ποτέ να ακολουθούν την καρδιά τους ή να παρασύρονται.

Οι εφαρμογές γνωριμιών, αντίστοιχα, μας έχουν ενθαρρύνει να είμαστε άκαμπτοι και απόλυτοι σχετικά με το τι θέλουμε από τους μελλοντικούς συντρόφους μας, με τα αυστηρά τους φίλτρα να μας επιτρέπουν να απορρίπτουμε υποψήφιους με τους πιο αυθαίρετους λόγους.

Οι ιστορίες για σχέσεις με διαφορά ηλικίας – όπως αυτές της Τάγκι και του Ρούπερτ ή του Ιβάν και της Μάργκαρετ – μας υπενθυμίζουν ότι η αγάπη μερικές φορές δεν έχει λογική ή παραβιάζει τις συμβάσεις, και αυτό είναι εντάξει. Η εξάπλωση τέτοιων σχέσεων στη μυθοπλασία αποτελεί μέρος μιας αντίδρασης απέναντι σε μια κουλτούρα που αντιμετωπίζει τις σχέσεις ως μια κλινική άσκηση συμπλήρωσης κουτιών, όπου ο καθένας επιθυμεί μόνο ό,τι είναι «καλό» για αυτόν. Όμως, όλοι ξέρουμε ότι αυτό δεν είναι αληθινό. Ποιος δεν έχει αγνοήσει ένα-δύο «καμπανάκια» κινδύνου; Ποιος δεν έχει παραδοθεί στις επιθυμίες του, παρά τη λογική του; Ποιος δεν έχει θελήσει τον «λάθος» άνθρωπο; Άλλωστε, όπως δείχνουν αυτές οι ιστορίες, ο ενθουσιασμός του να μπαίνεις σε μια γκρίζα περιοχή είναι συχνά μέρος της έλξης.

*Με πληροφορίες από dazeddigital.com

Εικόνα: Unsplash.com