Γιορτάζουν οι νέοι το Πάσχα;
Τι σημαίνει για την Gen Z η γιορτή του Πάσχα - Γυρνούν στο πατρικό τους, πηγαίνουν το βράδυ της Ανάστασης στην εκκλησία με λαμπάδα, τηρούν τα έθιμα και τις παραδόσεις;
Στο μυαλό μας, έχουμε συνδυάσει το Πάσχα με τα χρωματιστά βαμμένα αυγά που τσουγκρίζουμε μικροί και μεγάλοι, τη νηστεία των 40 ημερών χωρίς κρέας και γάλα, την ακολουθία του στολισμένου Επιτάφιου, το βράδυ της Ανάστασης που όλοι συγκεντρωνόμαστε στις εκκλησίες με τις αναμμένες λαμπάδες, το «Χριστός» και «Αληθώς Ανέστη», την περίφημη μαγειρίτσα που τρώνε τελικά οι μισοί στο οικογενειακό τραπέζι και φυσικά το σούβλισμα και φαγοπότι που ακολουθεί την Κυριακή του Πάσχα.
Η νέα γενιά όμως, χωρίζεται στα δύο, τις γιορτινές αυτές μέρες. Άλλοι, είτε επειδή είναι αποκομμένοι από την πίστη, είτε λόγω της έντονης και εξαντλητικής καθημερινότητας, έχουν αφήσει πίσω τους τις εθιμοτυπικές παραδόσεις, με τις επισκέψεις στην εκκλησία να αποτελούν μακρινή ανάμνηση από τα παιδικά τους χρόνια.
Άλλοι πάλι, απολαμβάνουν τις ημέρες του Πάσχα, προσπαθούν να τις αντιμετωπίσουν ως ημέρες ξεκούρασης και ετοιμάζουν βαλίτσες για να καταφύγουν στα πατρικά τους ή ακόμα και για μικρά ταξίδια αναψυχής στο κοντινότερο χωριό. Προσπαθούν να περάσουν ποιοτικό χρόνο με τις οικογένειες τους, μαζεύονται στα πατροπαράδοτα οικογενειακά τραπέζια μετά την εκκλησία, νηστεύουν όσο περισσότερο μπορούν, σπάνε τα κόκκινα αυγά και σουβλίζουν το λαχταριστό αρνάκι.
Πέντε άνθρωποι της Generation Z περιγράφουν στην Parallaxi πώς περνούν τις γιορτινές μέρες του Πάσχα.
«Σίγουρα πριν από μερικά χρόνια ενθουσιαζόμουν πολύ περισσότερο με τις γιορτές του Πάσχα, γιατί λόγω των σπουδών δεν είχα υποχρεώσεις και τις έβλεπα σαν διακοπές, κατά τις οποίες ξεκουραζόμουν. Ως φοιτήτρια γυρνούσα στο πατρικό μου σε κάθε γιορτή, ωστόσο πλέον, λόγω υποχρεώσεων και δουλειάς, μπορεί να μείνω στη Θεσσαλονίκη και να κανονίσω να περάσω τις ημέρες των γιορτών με τους φίλους που έχουν απομείνει στην πόλη. Πλέον, λόγω του ότι δεν είμαι θρήσκος άνθρωπος, δεν μπορώ να πω ότι με «τραβάει» να γιορτάσω τα εθιμοτυπικά του Πάσχα, πόσο μάλλον να πάω στην εκκλησία, να ακολουθήσω τον επιτάφιο και να πάρω λαμπάδα για να πάω στην Ανάσταση.
Ο μόνος λόγος που θα κάνω κάτι από τα παραπάνω, είναι για χάρη της οικογένειας που μπορεί να μου το ζητήσει, αν τελικά καταφέρω να επιστρέψω στο πατρικό μου. Το μόνο που με χαροποιεί σε γιορτές όπως αυτές των Χριστουγέννων και το Πάσχα, είναι ότι αποτελούν μία αφορμή για να μαζευτεί όλη η οικογένεια μαζί, να φάμε, να πιούμε, να βγούμε έξω και γενικότερα να βρεθούμε με αγαπημένα μας πρόσωπα».
– Κωνσταντίνα, 24 ετών
«Για μένα το Πάσχα είναι ίσως η πιο αγαπημένη μου γιορτή, πιο πολύ κι από τα Χριστούγεννα. Ο καιρός έχει ανοίξει, φτάνει πάντα την κατάλληλη στιγμή για να ξεκουραστείς από την νέα χρονιά και τις νέες υποχρεώσεις. Συνήθως το Πάσχα με βρίσκει στο χωριό μου οικογενειακά, πράγμα για το οποίο με “κράζουν” οι φίλοι μου τους οποίους βλέπω πολύ λίγο. Μαζευόμαστε όλο το σόι που έχουμε αρκετό καιρό να τα πούμε και επικρατεί γενικά ένας χαρούμενος πανικός. Φέτος, απ’ ότι φαίνεται θα κατέβω και πάλι στο χωριό όπως και το λοιπό σόι και είναι μια πολλά υποσχόμενη χρονιά.
Κατά τ’ άλλα, τα κλασικά. Εκκλησία την Μεγάλη Παρασκευή και το Μεγάλο Σάββατο, είναι κάτι σαν παράδοση για εμάς, πέραν του θρησκευτικού, η συνάντηση στην εκκλησία και με τα ξαδέρφια μου κοιτάμε ποιος θα αργήσει αυτή τη φορά περισσότερο. Παλιότερα νήστευα κιόλας, ίσως αποπειραθώ και φέτος, θα δείξει. Πάντως γενικά, ναι, θα το περιέγραφα σαν ένα τυπικό ελληνικό Πάσχα, με τη μόνη διαφορά ότι εμείς έχουμε και την δική μας οικογενειακή παράδοση ανήμερα της Μεγάλης Παρασκευής, που είναι κάτι σαν ένα νηστίσιμο δείπνο αποκλειστικά με πατάτες! Αλλά, τυπικό δε σημαίνει βαρετό. Οι άνθρωποι κάνουν τις στιγμές αξέχαστες, δε χρειάζονται πολλά παραπάνω. Την Κυριακή του Πάσχα, κλασικό ελληνικό σούβλισμα με το άλλο σόι και εκεί μπορώ να πω ότι είναι που σκάω από το φαΐ. Και μετά μαζεύουν οι μέρες, αρχίζουν οι αποχαιρετισμοί και περιμένουμε πάλι το καλοκαίρι για να μαζευτούμε όλοι μαζί».
– Αλέξανδρος, 21 ετών
«Το Πάσχα είναι μία γιορτή καθαρά χριστιανική, οπότε δεν θα έλεγα ότι γιορτάζω, λόγω του ότι δεν πιστεύω σε κάποια θρησκεία. Ειδικά αν το συγκρίνουμε με τα Χριστούγεννα που εκτός από τον θρησκευτικό τους χαρακτήρα, είναι και μία αρκετά εμπορική γιορτή. Παρόλα αυτά, λόγω της οικογένειας συνεχίζω να τηρώ κάποιες εθιμοτυπικές παραδόσεις, όπως το να πηγαίνω στην εκκλησία το βράδυ της Ανάστασης, να βάφουμε τα κόκκινα αυγά και φυσικά τα οικογενειακά τραπεζώματα. Αυτό που με ενοχλεί ιδιαίτερα στις γιορτές του Πάσχα, είναι ότι για ανθρώπους που δεν ακολουθούμε τις συνήθειες της γιορτής, οι επιλογές μας είναι αναγκαστικά περιορισμένες. Τα εστιατόρια που έχουν κρέας, κλείνουν ή τα φαγητά τους είναι πολύ περιορισμένα, τη Μεγάλη Εβδομάδα και ειδικά τη Μεγάλη Παρασκευή, είναι σχεδόν τα πάντα κλειστά και “απαγορεύεται” οποιουδήποτε είδους διασκέδαση. Υποχρεούμαστε όλοι να ακολουθήσουμε ένα πένθος, το οποίο πολλοί από εμάς, τελικά, δεν συμμεριζόμαστε».
– Ειρήνη, 24 ετών
«Η γιορτή του Πάσχα για μένα έχει αλλάξει πολύ με το πέρασμα των χρόνων. Είναι μια γιορτή που για μένα είναι άμεσα συνδεδεμένη με τη θρησκεία και την παράδοση. Όσο ήμουν πιο μικρή συνήθιζα να νηστεύω, να πηγαίνω στην εκκλησία τις ημέρες της Μεγάλης Εβδομάδας με τη γιαγιά μου στο χωριό και να τηρώ κατά βάση όλα τα πασχαλινά έθιμα. Μεγαλώνοντας , άλλαξαν οι υποχρεώσεις και έτσι οι διακοπές του Πάσχα στο χωριό, έχουν καταστεί σχεδόν αδύνατες . Δουλεύοντας στην εστίαση, οι γιορτές σημαίνουν περισσότερη δουλειά και έτσι τα τελευταία χρόνια καταφέρνω να πηγαίνω στην εκκλησία μόνο το Μεγάλο Σάββατο και αυτό με το ζόρι. Θα ήθελα να έχω την ευκαιρία να ζήσω το Πάσχα όπως το ζούσα πιο μικρή καθώς με αυτό τον τρόπο ερχόμουν πιο κοντά τόσο με την οικογένεια μου, όσο και με την θρησκεία».
– Αναστασία, 24 ετών
«Το Πάσχα για μένα είναι μια αναπόσπαστη γιορτή οικογενειακής ενότητας και παράδοσης. Κάθε χρόνο, προσπαθούμε να τηρήσουμε τις παραδόσεις μας, ξεκινώντας από το βάψιμο των αυγών και φυσικά, το σπάσιμο τους που διασκεδάζει μικρούς και μεγάλους. Ωστόσο, η πραγματική μαγεία του Πάσχα για μένα είναι όταν επιστρέφω στο χωριό μου. Εκεί συναντώ συνήθως μετά από αρκετό καιρό την αγαπημένη μου γιαγιά και τον παππού, που τους έχω μεγάλη αδυναμία και δυστυχώς λόγω υποχρεώσεων και του ότι μένω σε άλλη πόλη, δεν μπορώ να τους βλέπω συχνά. Οι λίγες στιγμές που περνάμε μαζί τις ημέρες του Πάσχα είναι γεμάτες από ζεστασιά και αγάπη, με τα τραπέζια να γεμίζουν με νόστιμα εδέσματα και την ατμόσφαιρα να γεμίζει από τραγούδια και ιστορίες. Ακόμη κι αν δεν είμαι τόσο κοντά στη θρησκεία, το Πάσχα για μένα είναι μια ευκαιρία να ενωθώ με τους δικούς μου ανθρώπους, να μοιραστώ στιγμές γέλιου και συναισθημάτων με την οικογένειά μου».
– Κυριακή, 25 ετών
