HPV, σεξισμός και ασυδοσία

Η αλήθεια είναι ότι δεν ξέρω από που άρχισε η ιστορία μου. 

Αυτό που μου έρχεται πρώτο στο μυαλό μου είναι, ίσως, ότι ξεκίνησε από το γεγονός ότι η Σεξουαλική Αγωγή στην Ελλάδα δεν υπάρχει και δεν υπάρχει κανένα ενδεχόμενο να υπάρξει. 

Ο λόγος για τον οποίο επισημάνω κάτι τέτοιο, είναι γιατί κανείς δεν με ενημέρωσε ότι ο ιός του HPV είναι μεταδοτικός ακόμα και με προφύλαξη και ότι μόνο με την τριβή, είναι πιθανό να έρθεις σε επαφή αν το ανοσοποιητικό σου τύχει να μην είναι στα φόρτε του εκείνη την περίοδο. Κανείς δεν με ενημέρωσε για τα Σεξουαλικώς Μεταδιδόμενα Νοσήματα, με αποτέλεσμα να έρθω σε επαφή με λανθασμένες διαγνώσεις, ακόμα και αν έλειπαν βασικά συμπτώματα από τα υπάρχοντα. Και το πιο σημαντικό όλων. Φυσικά, κανείς δεν με ενημέρωσε για την ανηθικότητα και την επιθυμία κερδοσκοπίας κάποιων γιατρών του συγκεκριμένου τομέα, σε βάρος της Υγείας μου! 

Η ιστορία μου, ή ίσως καλύτερα, η περιπέτεια μου ξεκινάει πριν 3 χρόνια. Ήταν η στιγμή, όπου και εγώ ως ερωτευμενό κορίτσι, εμπιστεύομαι τον σύντροφό μου (“Πως θα σου φαινόταν το άκουσμα μιας επαφής χωρίς προφύλαξη”, “Κοίτα, γενικά δεν το κάνω ποτέ, δεν ξέρω το “ποιες και το πώς” του άλλου, όποτε σίγουρα δεν το κάνω, απλά εσύ η αλήθεια είναι ότι μου έχεις δημιουργήσει ένα αίσθημα εμπιστοσύνης και επειδή ξέρω την ιστορία σου, ελπίζω να έχεις προσέξει όντως”, “Ε ναι ρε μωρό μου φυσικά προσέχω, Τέλεια! Ανυπομονώ να σε δω!”). Έρωτες, αγκαλιές κτλ κτλ. Μετά από λίγο καιρό, αφού ένιωθα κάτι διαφορετικό στη συγκεκριμένη περιοχή, θεώρησα ότι ήταν καλό να επισκεφτώ “την ειδικό”. 

Η επίσκεψη στην “ειδικό” ήταν εφιαλτική. Την ώρα που ήμουν “στο κρεβάτι του πόνου” το βλέμμα της άλλαξε όταν με κοίταξε και με μία πνοή έκπληξης λέει “έρπης”, “αχ βρε κορίτσι μου έπαθες και ρήξη”. Συνεχίζοντας, “αχ κρίμα βρε κορίτσι μου και ήσουν τόσο καλό κορίτσι, πως σου συνέβησαν αυτά, θα κάνουμε μία θεραπεία και θα δούμε, τι να πω και σε ξέρω τόσο χρόνια, κρίμα” -”Θα μπορέσω να κάνω παιδί”, “Ε θα δούμε, θα πρέπει να έχεις εξεταστείς πριν ξεγεννήσεις. ΠΟΝΑΣ Ε;”, “Μα όχι δεν πονάω καθόλου, πώς γίνεται να έχω κάτι τέτοιο”, “Ε γίνεται”. Ως συνέχεια της ημέρα θα έπρεπε να βάλω αποσιωπητικά, αλλά θα προτιμήσω να εκφράσω το εντελώς συνειδητοποιημένο συναίσθημα των τάσεων αυτοκτονίας που “εξεγέρθηκαν” αμέσως μετά. Η ζωή μου δεν θα ήταν η ίδια, ανά πάσα στιγμή, με οποιαδήποτε στεναχώρια θα αναζοπυρωνόταν το “θέμα”, ακόμα και αν περνούσε με θεραπεία. Θα πέθαινα από τις τύψεις στην ιδέα να μεταδώσω κάτι τέτοιο σε κάποιον άλλο άνθρωπο. Δεν θα μπορούσα να κάνω, φυσιολογικά και αναίμακτα, παιδί. 

Τα λόγια της γυναικολόγου με έκαναν να νιώσω βρώμικη και αποκρουστική. Με έκαναν να θέλω να βγάλω αυτή τη προβληματική μήτρα με τα χέρια μου, όπως στις σκηνές θρίλερ ο δολοφόνος βγάζει την καρδιά των θυμάτων με τα ίδια του τα χέρια. 

Έχω πειστεί, λοιπόν, κάνω τη θεραπεία και σε 7 μέρες “ηρεμώ”, αλλά δύο σημάδια παραμένουν. Η “ειδικός” μου λέει συνέχισε τη θεραπεία. Έχουν περάσει 10 μέρες, “Συνέχισε τη θεραπεία, πας καλά.” Σε αυτό το σημείο αρχίζω να απορώ, “Αντιβίωση είναι ρε γαμώτο, είναι καλό να πάρω τόσες μέρες;”. Στις οδηγίες μέσα έγραφε “Επιτρεπόμενο όριο λήψης 10 μέρες” και έχουν περάσει 14. Ήταν η στιγμή που αποφάσισα να μιλήσω για το πρόβλημα μου σε μία φίλη και εκεί αποφάσισα να πάω και σε άλλο γυναικολόγο.

Θα παραλείψω κάποια σκηνικά και εν συντομία θα πω ότι η επόμενη γυναικολόγος με ενημέρωσε ότι ήταν αδύνατο να πάθω “ρήξη” καθώς αυτή ήταν πάθηση των ΕΓΚΥΩΝ και σας βεβαιώ ότι αν είχα μείνει έγκυος θα το ήξερα. Και το σημαντικότερο: “Αν είχες έρπη κορίτσι μου, θα είχες πεθάνει από τον πόνο, αυτό δεν είναι εύκολο πράγμα. Ένας ερεθισμός θα ήταν και σε διαβεβαιώ σε 7 μέρες θα είχε περάσει μόνο του”. Γεγονός που το διαβεβαίωσαν όλοι οι επόμενοι γιατροί- Αφροδισιολόγοι και Γυναικολόγοι. 

Στο σημείο εκείνο, αφού είχα αρχίσει να μιλάω για το θέμα μου, οι κοντινοί μου άνθρωποι με συμβούλεψαν να πάω σε ΑΦΡΟΔΙΣΙΟΛΟΓΟ. Ούτε ένας γυναικολόγος δεν είχε το θάρρος και την τιμιότητα να με παραπέμψει σε Δερματολόγο- Αφροδισιολόγο, καθώς -κοίτα να δεις ΥΠΑΡΧΕΙ Η ΕΙΔΙΚΟΤΗΤΑ ΑΥΤΗ ΠΟΥ ΕΙΔΙΚΕΥΕΤΑΙ ΣΕ ΑΥΤΟ ΤΟ ΘΕΜΑ. Πήγα. Ήταν από αυτούς τους γιατρούς που την ώρα που είσαι ημίγυμνη για να ελέγξει το δέρμα σου στο σύνολο του, σου λέει “Μεγάλο κορίτσι είσαι, μπορείς να μου μιλάς στον Ενικό”. 

Πήγα. Έλεγχος. 3 Κονδυλώματα (τα σημάδια που είχαν μείνει και οι δύο προηγούμενοι γυναικολόγοι δεν τα εντόπισαν). Καυτηριασμός. Απλή αντιμετώπιση: “Δεν κάνεις τίποτα, θα δούμε”. 

4 Months Later…… 

Επανέλεγχος. 1 Κονδύλωμα συν. Καυτηριασμός 8 Κονδυλωμάτων. “Πότε βγήκαν, αφού στον έλεγχο ήταν 1” – “Τελικά ήταν 8”. “Δεν υπάρχει κάποια θεραπεία; Κάτι να κάνω;” – “Υπάρχει μία αλλά τη δίνουμε στις βαριές περιπτώσεις, εσύ βγάζεις λίγα για τους μήνες που έχουν περάσεις” – “Μα έβγαλα 8”. “……….”. Γυρνάω σπίτι. Λείπει μία στρώση δέρματος στο σύνολο της περιοχής από τον καυτηριασμό. Πόνος. Ντεπόν και 3 μήνες αναγκαίας επανόρθωσης του δέρματος– σε αντίθεση με τα λεγόμενα του γιατρού που ήταν 7 μέρες με μία απλή επανορθωτική κρέμα. 

Αλλαγή ξανά. Τελευταία Αφροδισιολόγος, ΠΡΟ-ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΣ γυναικολόγος. Αφροδισιολόγος – “Δεύτερη μαμά μου”-πλέον- : “Κορίτσι μου είσαι καλά; Πονάς; Λείπει μία στρώση δέρματος, είναι πολύ βαθιά αυτά που έγιναν. Δεν πειράζει, θα κινηθούμε δυναμικά. Δεν θέλω να αγχώνεσαι για τίποτα. Αρχικά, να σε ενημερώσω ότι τα κονδυλώματα λατρεύουν το χαμηλό ανοσοποιητικό. Όποτε τι κάνουμε; Μπουστάρουμε απευθείας το ανοσοποιητικό με Μουρουνέλαιο και τις πιο κατάλληλες βιταμίνες για το γεγονός αυτό -Δεν θα κάνω τοποθέτηση προϊόντος-. Έπειτα, κάνουμε Laizer στην ευαίσθητη περιοχή.” Υπάρχει θεραπεία;”- “Φυσικά και υπάρχει, απλά τη δίνουμε στις πιο βαριές περιπτώσεις. Αλλά δεν είναι κακό να την πάρεις και εσύ. Είναι λίγο ακριβή, αλλά θεωρώ ότι είναι καλό να την πάρεις γιατί δεν θέλουμε ούτε το ένα, ούτε τα δύο. Επίσης, θα ήθελα να προσέχεις τη διατροφή σου και να προσέχεις την ψυχική υγεία του εαυτού σου. Το ξέρω είναι πολύ δύσκολο, αλλά πάμε για “επιθετική αντιμετώπιση” του θέματος και σε θέλω καλά. Αγάπησε τον εαυτό σου και προστάτεψε τον όσο πιο πολύ περνάει από το χέρι σου. Τέλος, να σε ενημερώσω ότι δεν μπορείς να γνωρίζεις το σύντροφό από τον οποίο σου μεταδόθηκε κάτι τέτοιο, καθώς τα εξωτερικά κονδυλώματα μπορεί να τα κόλλησες απο οποιονδήποτε στο παρελθόν, μόνο με τη τριβή και απλά την περίοδο που εκδηλώθηκαν το ανοσοποιητικό σου να μην ήταν σε καλή κατάσταση.” 

ΕΙΜΑΙ ΚΑΛΑ, λοιπόν, εδώ και δύο χρόνια. Εξωτερικά, τουλάχιστον.

ΕΣΩΤΕΡΙΚΑ. Η εσωτερική όψη του προβλήματος ήρθε να με συναντήσει στον ΠΡΟ-ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ γυναικολόγο, με σκαμπανεβάσματα στα ποικίλα Test-Pap (1ο : άτυπα κύτταρα, κολποσκόπηση, φυσιολογικό αποτέλεσμα, 2ο: φυσιολογικό αποτέλεσμα, 3ο άτυπα κύτταρα, 4ο……κ.ο.κ). 

Επισκέψεις στον νέο σε ηλικία γυναικολογo ανά τέσσερις μήνες. Η επικοινωνία ήταν συχνή, χαλαρή. Πολλές φορές αναφερόμουν στα φλερτ μου, πολλές φορές και εκείνος στα δικά του, εντελώς επιφανειακά. Το κλίμα και το πνεύμα χαλαρό. Τα Test-Pap πάνε και έρχονται με σκαμπανεβάσματα. Η επικοινωνία παραμένει συχνή, αναγκαία. 

Φτάνουμε στο σχετικό παρόν-πριν 6 μήνες-. Πάλι επίσκεψη στο γυναικολόγο για κολποσκόπηση (μετά το προφανές αποτέλεσμα στο Test-Pap). Πρώτη φορά για έναν ανεξήγητο λόγο πονάω κατά τη διάρκεια της εξέτασης και πρώτη φορά για έναν ανεξήγητο λόγο είναι τρομακτικά άτσαλος κατά τη διάρκεια της εξέτασης. 

“Πονάω πολύ, ΗΡΕΜΑ !” 

“Έλα τώρα, άλλα και άλλα μπαίνουν και βγαίνουν από εκεί μέσα, αυτό σε πείραξε” .

Ένιωσα ένα σφίξιμο. Το ξεπέρασα, εκείνη τη στιγμή. Είχε γίνει ένα με το πετσί μου να ακούω σεξιστικά σχόλια, καθώς δεν είχα ποτέ βρεθεί σε δέσμευση, από επιλογή, για να μη κάνω συμβιβασμούς. Ακόμα, και αν είχε περάσει ολόκληρος 1 χρόνος χωρίς να έρθω σε σεξουαλική επαφή, σε αυτήν την ΑΚΡΩΣ σεξιστική κοινωνία φτάνει που είσαι μόνη σου για να σε ξεφτιλίζουν. 

Μου έστειλε μήνυμα ο φίλος μου (Ναι, μετά από 27 χρόνια ανέπτυξα την πρώτη μου σχέση, όχι από συμβιβασμό, αλλά από έρωτα) “Πώς πήγε”. Ένιωσα σφιγμένη, κλεισμένη. Πονούσα πολύ. Δεν μπορούσα να πάρω καθαρά ανάσα. Ξάπλωσα σε εμβρυακή στάση και άρχισα να κλαίω χωρίς να μπορώ να σταματήσω. 

…………….. 

Το τελευταίο Test-Pap μου ήταν φυσιολογικό. 

Σήμερα. 

Μετά από όλη αυτή την εμπειρία, θα πω, ότι πάλεψα με τους κατάλληλους ανθρώπους, τους κοντινούς μου, τον ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ γυναικολόγο μου και την ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ αφροδισιολόγο μου. Πάλεψα με σύμμαχο έμενα, για να προσέξω και να προστατέψω εμένα. 

Ακόμα, και να γυρνούσα το χρόνο πίσω, δεν θα άλλαζα τίποτα. Σκληραγωγηθηκα στο έπακρο. Έχω μάθει να με προσέχω σε αυτήν ανήθικη, σεξιστική, απάνθρωπη κοινωνία που δεν σέβεται επιλογές. Μαθαίνω μέχρι και σήμερα να με προσέχω, αλλά με προσεκτική επιλογή συμμάχων.

*To κείμενο γράφτηκε από αναγνώστρια της parallaxi.