Η κεραμική χτυπά στην καρδιά των νέων
Τελικά γιατί οι νέοι αγαπούν τις χειροτεχνικές ασχολίες;
Πώς θα σου φαινόταν αν, μπορούσες να φτιάξεις τα δικά σου πήλινα αντικείμενα; Αν είχες την δυνατότητα να σχεδιάσεις την κούπα των ονείρων σου, ή ένα πήλινο βάζο στο οποίο θα μπορούσες να βάλεις ολόφρεσκα λουλούδια. Λένε πως η πιο δημιουργική και καρποφόρα άθληση είναι εκείνη του μυαλού, γι’ αυτό και οι νέοι πλέον στρέφονται σε όλο και περισσότερες σε δημιουργικές και χειροτεχνικές ενασχολήσεις. Από την ζωγραφική, στην δημιουργία κοσμημάτων και τώρα στα μαθήματα κεραμοποίιας.
Η Serene που δημιουργεί τα δικά της κεραμικά αναφέρει, πως τα μαθήματα κεραμικής τα τελευταία χρόνια έχουν αυξηθεί, καθώς ολοένα και αυξάνεται η ανάγκη των ανθρώπων για επαφή με τη φύση . Και ο πηλός είναι ένα υλικό που σε φέρνει αν όχι σε διαλογιστικό επίπεδο , σε φέρνει σίγουρα κοντά στη φύση . Στη Γη:
Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.
“Eγώ ξεκίνησα τα δικά μου group, διότι, ήταν κάτι που ζητούσε ο κόσμος πριν καν σκεφτώ να κατέβω και να δημιουργήσω το εργαστήριο μου στο κέντρο της πόλης . Υπήρχε ζήτηση εξαρχής οπότε ήταν κάτι που περίμενα να συμβεί . Έπειτα η επαφή με τον κόσμο και η αλληλεπίδραση και όλο αυτό που έχουμε χτίσει στο υπόγειο μας με τροφοδοτεί σαν καλλιτέχνη μα κυρίως σαν άνθρωπο . Είναι κάτι που και έχω χρειάζομαι . Υπάρχει ζωή εκεί κάτω. Οι ηλικίες 23-35 είναι οι πιο ενεργές . Η ενήλικη ζωή έχει όπως ξέρουμε αρκετά άγχη και το υλικό αυτό φήμες λένε πως κάνει θαύματα! Το επιβεβαιώνω !! Η κεραμική είναι μοναδική, διότι, μαθαίνεις να χτίζεις κάτι από τη λάσπη . Γιατί μαθαίνεις να ελέγχεις καλύτερα την ανυπομονησία σου . Γιατί μαθαίνεις τον εαυτό του σε πλαίσια έξω από αυτά που έχεις μάθει . Γιατί μαθαίνεις πως ανά πάσα ώρα και στιγμή μπορείς να χάσεις . Γιατί επίσης μαθαίνεις πως μπορείς και να κερδίσεις. Γιατί το υλικό αυτό λειτουργεί αμφίδρομα . Γιατί γεμίζεις αγάπη και ομορφιά . Δε θα σταματήσω ποτέ να γράφω λόγους γιατί κεραμική . Γιατί απλά ζωντανεύει μπροστά σου ζωή !”
Όπως λέει η Serene, όσο βρίσκεται στον κλάδο αυτό παρατηρεί την δικη της αλλαγή σαν άνθρωπος , νιώθει ότι εξελίσσεται μαζί με το υλικό της , μεγαλώνει μαζί του και έχει ανάγκη έκφρασης κάθε φορά.
“Κοινός παρονομαστής πάντα θα πω το συναίσθημα μου καθώς όπως λέει και ένας δικός μου άνθρωπος , είμαι 99% συναίσθημα και 1% νερό . Συνήθως ότι ζω , ότι βλέπω , από τη φύση μέχρι το συναίσθημα μου αποτυπώνεται στον πηλό . Και αυτό για μένα είναι το σημαντικό . Να μπορώ να δίνω πάντα αυτό που έχω μέσα μου . Με τα παιδιά, τους μαθητευόμενους μου, φέτος είδα κάτι εξωπραγματικό . Έγινα κι εγώ μαθητευόμενη τους . Κάθε παιδί είχε κάτι να μου διδάξει . Δεν είδα τον εαυτό μου ως δασκάλα μα ως άνθρωπος απέναντι σε πολλούς διαφορετικούς ανθρώπους ταυτόχρονα. Αυτό ήταν σπουδαίο . Μαζί περάσαμε έναν υπέροχο χρόνο και μάθαμε όλοι πολλά. Θα το λέω συχνά πως στο υπόγειο μας φτιάξαμε ζωή και κεραμικά .
Είμαι ευγνώμων για οσα έζησα μαζί τους . Δεν μετράω ποτε τον χρόνο στο κεραμικό αντικείμενο που φτιάχνω . Αν μετρήσω και αυτό νομίζω θα βγω εκτός προϋπολογισμού . Από την αρχή του Serene δεν ξοδευα χρόνο να σκεφτώ αν αυτά που θα ανεβάσω ειναι τα τέλεια ή η τέλεια εικόνα ή το τέλειο κείμενο . Έπαψα γενικώς να πιστεύω στην τελειότητα . Η σελίδα μου έχει ένα πιο προσωπικό ύφος , είναι πιο οικογένεια , πιο δεσμός . Θα δείξω οσα βλέπουν τα ματια μου εκείνη την ώρα και θα προσπαθήσω να μεταφέρω το συναίσθημα μου στον κόσμο του Serene . Από γάτες , λουλούδια , δρόμους , μουσικές , ανθρώπους , ταξίδια και φυσικά το βασικό μου συστατικό , την αγαπη μου γι αυτό που επέλεξα να κάνω , τον πηλό!”
Η κεραμική για την Serene είναι τρόπος έκφρασης: “Είναι τρόπος ζωής . Δε μπορείς να επιλέξεις αυτό το κομμάτι βιοποριστικά και να μην το λατρέψεις μέχρι το τελευταίο κύτταρο σου . Πρέπει να δοθείς ολοκληρωτικά γιατί είναι μια τέχνη που απαιτεί αφοσίωση και δέσμευση . Δε θα σου πω πως σε όλες τις φάσεις μου είμαι έτσι , θα ήταν ψέμα . Όμως όταν έχω ζόρια , στεναχώριες, άγχη και προβλήματα πάντα προσπαθώ να γυρνάω πίσω στο 2020 και να θυμάμαι την λαχτάρα που είχα όταν έπιανα πηλό . Η κεραμική είναι ένας δρόμος για εμένα που διάλεξα με κλειστά μάτια και ανοιχτή καρδιά . Είναι ο τρόπος μου να εκφραστώ και να σκορπίζω όσο μπορώ αγάπη . Η κεραμική είναι αγάπη .”
H Kάτια ξεκίνησε την κεραμική για να ξεφύγει από το άγχος της καθημερινότητας και να εκφράσει τη δημιουργικότητά της:
“Ξεκίνησα στο σπίτι μόνη μου, με fimo, ένα υλικό σαν πλαστελίνη που μπορείς να βρεις σε μεγάλα βιβλιοπωλεία, σε διάφορα χρώματα και με εύκολες κινήσεις να σχεδιάσεις ότι θες. Εγώ, σχεδίαζα κυρίως, διάφορα αξεσουάρ για κοσμήματα. Και μετέπειτα τα έβαζα στον φούρνο. Έβλεπα τον εαυτό μου να ανυπομονεί να γυρίσει σπίτι για να δημιουργήσει και όταν δημιουργούσα, ήμουν focus εκεί -πράγμα δύσκολο διότι στις μέρες μας δεν μπορείς εύκολα να αποχωριστείς το κινητό. Έπειτα προσπάθησα να χρησιμοποιήσω πηλό βλέποντας tutorial στο youtube, τα πρώτα μου “έργα” δεν ήταν τόσο πετυχημένα, αλλά πείσμωνα μέχρι να δημιουργήσω το δικό μου τασάκι που το φανταζόμουν στο τραπέζι του σαλονιού μου. Μου πήρε περίπου 3 εβδομάδες, με συνεχείς διορθώσεις. Όταν στέγνωσε και αγόρασα χρώματα για να το σχεδιάσω όπως ήθελα- εν προκειμένη σαν τσαλακωμένο πολύχρωμο χαρτί- το τελειοποίησα και δεν πήρα τα μάτια μου από πάνω του.
Συνειδητοποίησα πως μπορώ να κάνω τα πάντα με τα δύο μου χέρια και κάθε μέρα όταν έβλεπα πως αγχώνομαι έπαιρνα τα υλικά μου το νερό μου τον πηλό μου και ξεκινούσα. Δεν έχω κάνει πολλά μέχρι σήμερα, ένα τασάκι, ένα μίνι άγαλμα-τέρας και μία αποτυχημένη κούπα. Φέτος, λέω να επισκεφθώ ένα εργαστήρι και να το κάνω κανονικό χόμπι.”
Η Ελεάνα, ξεκίνησε την κεραμική λόγω διαφημίσεων στο Instagram:
“Στα 27 μου, πλέον έψαχνα να βρω ένα χόμπι που δεν θα αφορούσε το γυμναστήριο, θα με χαλάρωνε και ας πούμε πως θα με κρατούσε σε εγρήγορση και ανυπομονησία, σαν εκείνες τις ημέρες της εβδομάδας που ανυπομονούσαμε να έρθουν όταν ήμασταν μικροί για να πάμε στις εξωσχολικές μας δραστηριότητες. Μία ημέρα έκανα scrol στην αρχική μου σελίδα στο instagram, και μια διαφήμιση για μαθήματα κεραμικής τράβηξε την προσοχή μου. Ήταν ένα βιντεάκι, σε ένα τρομερά ζεστό εργαστήριο και 2 χέρια που δημιουργούσαν την φαντασία τους επάνω στον πηλό. Πανέμορφα χειροποίητα κεραμικά αντικείμενα, με τις απαλές καμπύλες και τα ζωηρά χρώματα, με μάγεψαν! Χωρίς να το πολυσκεφτώ, πάτησα το κουμπί και γράφτηκα για το πρώτο μου μάθημα.
Την επόμενη κιόλας εβδομάδα, βρέθηκα σε ένα ζεστό εργαστήριο γεμάτο με πηλό και άλλα δέκα άτομα γύρω μου. Και ενώ νόμιζα πως θα φρικάρω λόγω πολυκοσμίας-διότι έχω έναν πολύ κλειστό χαρακτήρα-, τελικά ήταν μία αφορμή να κοινωνικοποιηθώ. Και πραγματικά μέχρι σήμερα ανυπομονώ να πάω στο μάθημα. Κάθε φορά που τα χέρια μου βυθίζονταν στον πηλό, νιώθω ένα κύμα ηρεμίας και ικανοποίησης. Φαντάζομαι κάτι ή βλέπω κάτι στο Pinterest και προσπαθώ να το δημιουργήσω από το μηδέν. Κάνω υπομονή, κάνω λάθη το διαλύω το ξαναφτιάχνω από την αρχή, αλλά τελικά το καλύτερο συναίσθημα είναι εκείνο που βλέπεις την τελική εικόνα του κεραμικού σου.”
