Η Τσικνοπέμπτη είναι η απόλυτη ημέρα των φοιτητών, και όχι (μόνο) για το φαγητό

Η Τσικνοπέμπτη είναι μια από τις σημαντικότερες μέρες για τους φοιτητές και για την νέα γενιά γενικότερα.

Είναι η πρώτη επίσημη καρναβαλική πράξη για τους περισσότερους στο πλαίσιο των αποκριών ενώ το ψήσιμο εκείνη τη μέρα έχει την τιμητική του. Αποτελεί γιορτή της ορθόδοξης παράδοσης στην οποία καταναλώνονται μεγάλες ποσότητες κρέατος. Λαμβάνει χώρα την Πέμπτη, λόγω του ότι οι ημέρες Τετάρτη και Παρασκευή είναι ημέρες νηστείας, της δεύτερης εβδομάδας των Αποκριών, της καλούμενης Κρεατινής ενώ  πραγματοποιείται κάποιες ημέρες πριν από την έναρξη της μεγάλης νηστείας της Σαρακοστής.

Οι ταβέρνες και τα σουβλατζίδικα έχουν εφοδιαστεί καταλλήλως για τη μαζική προσέλευση της ημέρας ενώ μικροί και μεγάλοι μασκαρεύονται, εφοδιάζονται με χαρτοπόλεμο και τα υπόλοιπα απαραίτητα και είναι έτοιμοι να χυθούν στους δρόμους της πόλης για ολοήμερο πάρτι.

Η Θεσσαλονίκη τιμά ιδιαίτερα την Τσικνοπέμπτη, με κύριους πρωταγωνιστές την οδό Βασιλέως Ηρακλείου και τα Λαδάδικα που κατακλύζονται από νέους, έτοιμους για “τσίκνισμα” και διασκέδαση.  Άλλοι, μαζεύονται από νωρίς στα σπίτια, ψήνουν και διασκεδάζουν ενώ πιθανότατα η συνέχεια θα τους βρει στο κέντρο της πόλης να διασκεδάζουν μαζί με το πλήθος κόσμου.

Κι αν και οι μετεωρολογικές προβλέψεις δεν είναι και οι καλύτερες για την φετινή Τσικνοπέμπτη, οι πιθανότητες να πτοήσει ο καιρός τους φοιτητές είναι ελάχιστες.

Η parallaxi μίλησε με φοιτητές για να δει πώς περνούν οι πρωταγωνιστές της ημέρας αυτή τη “γιορτή” της πόλης.

Από το πρωί μέχρι το βράδυ με ένα σουβλάκι στο χέρι

Ο Νίκος είναι φοιτητής του ΑΠΘ και δηλώνει ετοιμοπόλεμος για την ημέρα. “Συνήθως τις Τσικνοπέμπτες μαζευόμαστε με την παρέα και ψήνουμε. Γύρω στις 12 πέφτουν τα πρώτα κάρβουνα και σιγά σιγά αρχίζει το λεγόμενο τσίμπημα από την ψησταριά, ανάθεμα αν μένουν και πολλά στους υπολοίπους” λέει γελώντας. “Τις προηγούμενες χρονιές επόμενη στάση ήταν αυτονόητα η Βασιλέως Ηρακλείου αλλά φέτος σκεφτόμαστε να κάτσουμε σπίτι όλη μέρα σαν παρέα να παρτάρουμε μόνοι μας, αν και αμφιβάλλω ότι δε θα πετάξει κάποιος την ιδέα να κατέβουμε προς τα εκεί. Είναι μια πολύ χαλαρή μέρα, είναι σαν ημι-αργία για εμάς, ξεχνάμε λίγο τα της σχολής, πίνουμε, διασκεδάζουμε. Γενικά, είναι ωραίο που βλέπουμε τον κόσμο να γίνεται ένα”.

“Πιθανότατα θα με δεις με ένα σουβλάκι στο χέρι όποια ώρα της ημέρας κι αν με πετύχεις”, μάς λέει ο Λάμπρος, φοιτητής στο ΠΑΜΑΚ. “Το πρόγραμμα είναι το αναμενόμενο: ψήσιμο με την παρέα, φέτος θα είμαστε και παραπάνω άτομα, πολύ κρέας, πολύ αλκοόλ και διάθεση στα ύψη. Κατά τις 5 “σπάμε” συνήθως, πάμε σπίτια μας να ντυθούμε καταλλήλως για τη μέρα και μετά έξω μέχρι να “σπάσει” ο κόσμος. Αλλά είναι αυτό, ότι ξαφνικά όλοι περνάμε μαζί καλά. Μια συλλογική χαρά θα το βάφτιζα, αν και δεν το έχω με τους όρους” λέει περιπαικτικά ο Λάμπρος κι εμείς τον επιβεβαιώνουμε. “Φέτος δεν έχει υπερβολές όμως με το αλκοόλ, γιατί πέρσι μέθυσαν κάποιοι και φύγαμε άρον άρον, δεν έχει τέτοια φέτος. Το έχουμε πει: θα είμαστε η τελευταία παρέα που θα φύγει. Αρχικά Βασιλέως Ηρακλείου και μετά προς Λαδάδικα λογικά, είναι ανοιχτά από νωρίς και τα κλαμπ συνήθως, φαντάζομαι και φέτος”.

Η Νεφέλη, φοιτήτρια στο ΑΠΘ δηλώνει πιο συγκρατημένη φέτος. “Είπαμε να κατέβουμε το πρωί για έναν καφέ και μετά να πάμε να πάρουμε σουβλάκια στο χέρι γιατί το μεσημέρι έχουμε μάθημα και πρέπει να συνδεθούμε μέσω zoom. Μετά σίγουρα θα κατέβουμε καμιά βόλτα προς Βασ. Ηρακλείου να δούμε τι παίζει. Βασικά, και συγκρατημένη που λέω ότι θα είμαι, δεν υπάρχει περίπτωση να μη με παρασύρει το όλο κλίμα. Υπάρχει κάτι στην ατμόσφαιρα την Τσικνοπέμπτη, δεν μπορώ να το εξηγήσω, σαν να μην μπορείς να ξεφύγεις από την ξεγνοιασιά και το όλο κλίμα. Είναι η δυνατή μουσική, είναι η χαρά του κόσμου τριγύρω, είναι η “δικαιολογημένη” υπερκατανάλωση φαγητού” λέει με μια κρυφή ενοχή, “ποιον κοροϊδεύω, πάλι όλη μέρα στο πόδι θα είμαι αλλά, να σου πω κάτι, μάς αξίζει μια μέρα να είναι όλα σε slow motion”.

Η Αθανασία, φοιτήτρια κι αυτή στο ΑΠΘ θα τσικνίσει μετά τη δουλειά. “Δουλεύω το πρωί οπότε μέχρι τις 5 δεν μπορώ να κάνω και πολλά, αλλά μετά σίγουρα θα πάω να βρω την παρέα μου που θα ψήνει, έτσι για λίγο για να πω ότι πέρασα και μετά τρέχοντας στο “πανηγύρι”. Δεν μπορώ να κάτσω μέσα αυτή τη μέρα, έχω μια εσωτερική χαρά για κάποιον λόγο και ξέρω ότι τη μοιράζομαι με πολύ κόσμο οπότε θα βγω να τη μοιραστώ! Είναι λίγες οι μέρες του χρόνου που ο κόσμος είναι τόσο ανοιχτός, τόσο χαρούμενος. Δεν βλέπεις εύκολα κατεβασμένα μούτρα, όλοι είναι πιο ανοιχτοί, δεν υπάρχει αυτό το κλειστό που παρατηρώ τελευταία. Θα μπλεχτούμε με τους υπολοίπους, θα γνωρίσουμε άλλες παρέες. Εκεί γνώρισα πέρσι μια πολύ καλή κοπέλα, έχουμε κρατήσει επαφές, πάμε για καφέ αρκετά συχνά”. Όσο για το φαγητό, “εντάξει, δεν είμαι από αυτούς που τρώνε διαρκώς σουβλάκια μέχρι να σκάσουν αλλά ένεκα ημέρας, το τιμάω κι εγώ. Δεν ξέρω, για μένα Τσικνοπέμπτη σημαίνει πάρτι πιο πολύ, όχι τόσο φαγητό. Δυνατή μουσική, μασκαρεμένοι όλοι αλλά, μέσα στα μασκαρέματα, αληθινή διάθεση χαράς”.