O καλύτερος Έλληνας sommelier είναι Θεσσαλονικιός

Δεν είναι λίγοι αυτοί που στο άκουσμα της λέξης sommelier παραξενεύονται αρκετά και δεν γνωρίζουν τι πραγματικά σημαίνει ο όρος. Υποθέτω ότι είναι και οι περισσότεροι. Άλλοι γνωρίζουν επιφανειακά ότι με κάποιο τρόπο σχετίζεται με το κρασί, ενώ κάποιοι άλλοι είναι περισσότερο εξοικειωμένοι με την ελληνική του έννοια: οινοχόος.

Το τι ακριβώς όμως είναι θα μας πει ο θεσσαλονικιός Αλέξανδρος Μπουζίκας, ο οποίος αναδείχτηκε ως ο καλύτερος Έλληνας sommelier για το 2017 στο σχετικό διαγωνισμό που έγινε στο ξενοδοχείο Hilton Athens στις 29-30 Ιανουαρίου 2017 και διοργανώνεται κάθε χρόνο από την Πανελλήνια Ένωση Οινοχόων στα πρότυπα της Παγκόσμιας Ένωσης Οινοχόων. Ο Αλέξανδρος Μπουζίκας, assistant sommelier στο Danai Beach Resort & Villas, διακρίθηκε ανάμεσα στους 15 συνολικά υποψηφίους που συμμετείχαν και μέσα από μία ιδιαίτερα απαιτητική προκριματική και τελική φάση και θα εκπροσωπήσει την Ελλάδα στον Πανευρωπαϊκό Διαγωνισμό Οινοχόων που θα διοργανωθεί από την Παγκόσμια Ένωση Sommelier (ASI) το 2020. Για πρώτη φορά, ο Πανελλήνιος Διαγωνισμός Οινοχόων πραγματοποιήθηκε στα πλαίσια της οινικής εκδήλωσης «Τα ΒορΟινά» που κατηφόρισαν και φέτος στην Αθήνα.

Εμείς είχαμε τη χαρά και την τιμή να τον εντοπίσουμε λίγες μέρες μετά τη διάκρισή του και να μας διαθέσει λίγο από τον υπερπολύτιμο χρόνο του. Μας μίλησε για το επάγγελμα του sommelier, για την μεγάλη του επιτυχία και μας βοήθησε να λύσουμε τις όποιες απορίες μας. Παράλληλα μας ξεδίπλωσε κάποια στοιχεία του χαρακτήρα του και όπως θα διαπιστώσετε κι εσείς, πρόκειται για ένα εξαιρετικά σεμνό παιδί, που έχει τα πόδια του γερά στη γη. Είναι 27 χρονών, γεννήθηκε και μεγάλωσε στη Θεσσαλονίκη, σπούδασε γραφίστας, αλλά είχε την τύχη να πάρει τις πρώτες του «οινικές» εικόνες από το οικογενειακό τραπέζι, όταν και παρατηρούσε τους γονείς του να απολαμβάνουν το κρασί τους, με έναν τρόπο που δεν θύμιζε την απλή πόση του. Όσο για την ποικιλία που λατρεύει, αυτή δεν είναι άλλη από το ξινόμαυρο (άλλος ένας λόγος που συμπάθησα ιδιαίτερα αυτό το παιδί).

Δημήτρης Μότσος: Αλέξανδρε καλησπέρα και συγχαρητήρια για τη μεγάλη σου επιτυχία. Αρχικά θα θέλαμε να πεις πώς ξεκίνησε η ενασχόλησή σου με το κρασί και πώς πήρες την απόφαση να γίνεις sommelier.

Αλέξανδρος Μπουζίκας: Στα 18 μου όπως και τα περισσότερα παιδιά δεν είχα ιδέα τι ακριβώς ήθελα να κάνω. Θυμάμαι όμως ότι πάντα μου άρεσε το κρασί. Σπούδασα γραφιστική και ασχολήθηκα με την οικογενειακή επιχείρηση που σχετίζεται με τον χώρο. Όπως καταλαβαίνεις οι σπουδές μου δεν είχαν καμία σχέση με το κρασί, αλλά το κρασί το αγάπησα από μικρός, καθώς ευτύχησα από παιδί να βλέπω τους οινόφιλους γονείς μου να πίνουν το κρασί τους στο τραπέζι μας και μου άρεσε αυτή η εικόνα όπως αποτυπωνόταν στο μυαλό μου. Λίγα χρόνια αργότερα ήρθα στην ουσία αντιμέτωπος με μια απόφαση: ποιον δρόμο ακριβώς θα ήθελα να ακολουθήσω στη ζωή μου. Να ασχοληθώ 100% με την οικογενειακή επιχείρηση ή να κάνω πραγματικότητα το παιδικό μου όνειρο που ήταν να ασχοληθώ με το κρασί. Έτσι το πήρα και απόφαση. Είπα θα το κυνηγήσω όσο μπορώ και θα προσπαθήσω να χτίσω κάτι όμορφο πάνω σε αυτό. Αρχικά, όπως οι περισσότεροι ξεκίνησα ως οινόφιλος και φυσικά δεν περίμενα ότι αυτό θα εξελισσόταν σε βασικό μου επάγγελμα. Ο δρόμος και η αγάπη μου για το κρασί με οδήγησαν εκεί και όχι κάποιο σχέδιο.

Δ.Μ: Παίρνεις λοιπόν την απόφαση να ασχοληθείς με το κρασί. Ποια είναι τα πρώτα σου βήματα και πώς ενημερώθηκες για το επάγγελμα του sommelier;

Α.Μ: Να είναι καλά το internet, από το οποίο όχι μόνο συμπλήρωσα τις πρώτες εικόνες που είχα στο μυαλό μου, αλλά πραγματικά άντλησα όλες τις πληροφορίες που αναζητούσα. Ήμουν μάλιστα τόσο πολύ διψασμένος να ξεκινήσω, που ήθελα να κάνω κάτι όσο πιο γρήγορα μπορούσα. Εκείνη την περίοδο έτυχε να πέσει το μάτι μου πάνω στα μαθήματα-σεμινάρια που οργάνωνε η Genius in Gastronomy και είχαν ως κύριο αντικείμενο τους το κρασί, την μπίρα και τα αποστάγματα. Τα μαθήματα γίνονταν από τον Sommelier Γιώργο Λούκα με εμπειρία πολλών ετών και διακρίσεις στο χώρο της Οινοχοΐας και της εστίασης. Αν και η έδρα της εταιρείας είναι στην Αθήνα διοργάνωνε στην πόλη μας κύκλους σεμιναρίων και πιο συγκεκριμένα στην Κάβα Depot Des Vins. Οπότε λέω μέσα μου δεν έχουμε καιρό για χάσιμο και παίρνω την απόφαση να γραφτώ χωρίς να γνωρίζω πολλά πολλά. Αλλά αυτή η αρχική μου άγνοια αποδείχτηκε η πιο σοφή μου απόφαση στην πράξη γιατί δεν έχεις στοχοποιήσει τις γνώσεις σου, οπότε δεν έχεις προκαταλήψεις γύρω από το κρασί και είσαι 100% ανοιχτός στη μάθηση.

Δ.Μ: Σταματάς ποτέ να μαθαίνεις;

Α.Μ: Οι πηγές γνώσης του κρασιού είναι ανεξάντλητες και αυτό το διαπιστώνεις καθημερινά. Όσο και να ενημερώνεσαι συνεχώς, κάποια στιγμή θα σου τεθεί κάποια ερώτηση στην οποία δεν θα γνωρίζεις την απάντηση. Οπότε, θα αναρωτηθείς «τι κάνω τόσο καιρό»; Αυτό φυσικά έχει την απάντησή του στην παραπάνω διαπίστωση καθώς ο κόσμος του κρασιού δεν έχει τέλος και συνεχώς εξελίσσεται με μεγάλη δυναμική.

Δ.Μ: Πάμε τώρα σε πιο συγκεκριμένες ερωτήσεις. Τι είναι ακριβώς ο sommelier-οινοχόος;

Α.Μ: Ο χώρος εργασίας του sommelier μπορεί να είναι από ένα καλό wine bar μέχρι ένα χώρο υψηλής γαστρονομίας, όπως είναι αυτός ενός καλού εστιατορίου ή ξενοδοχείου. Φροντίζει για την κάβα του μέρους στο οποίο εργάζεται, είναι υπεύθυνος για τη διαχείριση της λίστας, ενώ οφείλει να παρακολουθεί τις τιμές των κρασιών σε παγκόσμιο επίπεδο. Ταυτόχρονα, ενημερώνεται για τις τελευταίες τάσεις και τα trends στο χώρο του κρασιού, ενώ οφείλει να έχει υψηλές και σφαιρικές γνώσεις γύρω από το κρασί, τα αποστάγματα, τους καφέδες, τα νερά και γενικά για ότι έχει να κάνει με το χώρο του beverage. Είναι όμως και αυτός που καλείται να κάνει το συνδυασμό ανάμεσα στα διάφορα πιάτα ενός μενού και στα κρασιά, ούτως ώστε ο συνδυασμός να είναι όσο δυνατόν πιο επιτυχημένος. Τέλος, είναι αυτός που μέσω των παραπάνω πρέπει να ικανοποιήσει τις ανάγκες του πελάτη οι οποίες είναι πάντα διαφορετικές. Οπότε πρέπει να διαθέτει και ισχυρές επικοινωνιακές δεξιότητες ώστε να καταφέρει να μεταδώσει τις γνώσεις του στον εκάστοτε πελάτη.

Δ.Μ: Ο διαγωνισμός στον οποίο συμμετείχες. Τι ακριβώς είναι και πώς ακριβώς είναι δομημένος;

Α.Μ: Ο διαγωνισμός διεξάγεται μία φορά το χρόνο από την Πανελλήνια Ένωση Οινοχόων και στοχεύει να αναδείξει τον καλύτερο έλληνα οινοχόο ανάμεσα σε έναν αριθμό υποψηφίων που έχουν δηλώσει συμμετοχή. Είναι μια εξαιρετικά απαιτητική διαδικασία και ο νικητής εκπροσωπεί τη χώρα μας στον Παγκόσμιο Διαγωνισμό Οινοχοΐας είτε στον αντίστοιχο Πανευρωπαϊκό. Ο διαγωνισμός έχει δύο σκέλη. Τα προκριματικά και τον τελικό. Σε αντίθεση με το τι νομίζει η πλειοψηφία του κόσμου, η περισσότερη δουλειά γίνεται στα προκριματικά, εκεί δηλαδή που δεν υπάρχουν τα πολλά φώτα δημοσιότητας και δεν βλέπει ο κόσμος. Στην αρχή υπάρχει το θεωρητικό κομμάτι, όπου καλείσαι να απαντήσεις σε ένα πλούσιο ερωτηματολόγιο 60 ερωτήσεων μέσα σε συγκεκριμένη ώρα. Οι ερωτήσεις αφορούν στο κρασί και σε άλλα ποτά και μπορεί κυριολεκτικά να περιλαμβάνει τα πάντα: από το να αποτυπώσεις το χάρτη μιας αμπελουργικής-οινικής περιοχής μέχρι να αναλύσεις τους αλκοολικούς τίτλους και τον ακριβή τρόπο απόσταξης των διάφορων ουίσκυ. Το εύρος των πιθανών ερωτήσεων είναι τεράστιο. Μετά ακολουθούν τρία μαύρα ποτήρια που μέσα έχουν κρασί. Σε αυτά καλείσαι να κάνεις την πλήρη ανάλυσή τους μέσω της λεγόμενης «τυφλής γευσιγνωσίας». Μέσω δηλαδή της όψης, των αρωματικών και γευστικών χαρακτηριστικών των κρασιών, να εντοπίσεις τι ποικιλία σταφυλιού είναι, από ποια περιοχή, ποια χρονιά κτλ. Αφού τελειώσεις στη συνέχεια έπεται το συνδυαστικό κομμάτι, στο οποίο σου φέρνουν ένα πιάτο με κάποια εδέσματα και στα οποία καλείσαι να κάνεις τους καλύτερους συνδυασμούς με τα παραπάνω ποτήρια, να πεις δηλαδή ποιό φαγητό πηγαίνει με ποιο ποτήρι κρασιού και ποιό αντίστοιχα δεν ταιριάζει. Φυσικά αιτιολογώντας την άποψή σου. Τέλος, ακολουθεί το πρακτικό κομμάτι που είναι το άνοιγμα σαμπάνιας και η μετάγγιση ενός παλαιωμένου ερυθρού, σύμφωνα με τη διαδικασία η οποία προβλέπεται με τα παγκόσμια αποδεκτά πρότυπα της οινοχοΐας. Έπειτα, τα γραπτά βαθμολογούνται από γνωστούς κριτές, οι οποίοι είναι γνωστοί επαγγελματίες στο χώρο και έχουν διαγράψει χρόνια τη δική του πορεία. Σε αυτή τη διαδικασία, οι κριτές δεν γνωρίζουν ποιον βαθμολογούν για χάρη της αντικειμενικότητας.

Δ.Μ: Και ακολουθεί ο τελικός…

Α.Μ: Οι τρεις καλύτεροι που συγκέντρωσαν δηλαδή την υψηλότερη βαθμολογία στα προκριματικά θα μπουν και στον τελικό. Τα αποτελέσματα ανακοινώνονται μπροστά στο κοινό και ο τρεις διαγωνιζόμενοι τραβάνε κλήρο ώστε να διαγωνιστούν με τη σειρά που τους έτυχε. Στον τελικό κατ΄ εμέ ήμουν τυχερός καθώς κληρώθηκα πρώτος. Αυτό παίζει μεγάλο ρόλο ειδικά αν δεν μπορείς να διαχειριστείς το άγχος σου. Εγώ για να είμαι ειλικρινής δεν είχα ιδιαίτερο άγχος καθώς απολάμβανα την όλη διαδικασία. Μέχρι να συνειδητοποιήσεις ότι είσαι στο τελικό, όλα γίνονται αστραπιαία και βρίσκεσαι μπροστά στον κόσμο να διαγωνίζεσαι και να κάνεις αυτό που τόσο καιρό προετοιμάζεσαι να κάνεις. Οπότε, πρακτικά δεν έχεις χρόνο για άγχος αν θέλεις να τα πας καλά. Φέτος είχε τυφλή γευσιγνωσία δύο ποτηριών κρασιού ενός λευκού κι ενός ερυθρού, με τη διαδικασία που είχε και στα προκριματικά. Και μετά έχει πέντε αποστάγματα σε μαύρα ποτήρια, τα οποία πρέπει να βρεις τι είναι, ποια είναι η πρώτη ύλη κτλ. Μεγάλο ρόλο παίζει ο τρόπος που εκφράζεσαι σε όλη τη διαδικασία. Μετά ακολουθεί η διόρθωση μιας wine list όπου πρέπει να εντοπίσεις τα λάθη της (πχ κάποια λευκά μπορεί να έχουν μπει στα ερυθρά, λάθος αναγραμμένες περιοχές και ποικιλίες κτλ). Ένα πολύ δύσκολο κομμάτι που απαιτεί προσοχή και μεγάλη συγκέντρωση.

Δ.Μ: Η διαδικασία όπως καταλαβαίνω είναι αρκετά μεγάλη, δαιδαλώδης και φυσικά δύσκολη…

Α.Μ: Και φυσικά δεν σταματάμε εδώ… Μετά οι κριτές κάθονται σε ένα τραπέζι και στο οποίο εσύ καλείσαι να τους κάνεις το λεγόμενο «menu degustation», δηλαδή να ταιριάξεις τα φαγητά του καταλόγου με τα κρασιά της wine list, φυσικά διατυπώνοντας πάντα ωραία και αιτιολογημένα την άποψή σου. Εννοείται ότι ο χρόνος είναι περιορισμένος και σε αυτό το κομμάτι. Αφού τελειώσει και αυτό το κομμάτι ακολουθεί το άνοιγμα αφρώδους κρασιού, η μετάγγιση παλαιωμένου ερυθρού και το σέρβις δύο γλυκών κρασιών. Και ακολουθεί το τελευταίο task, το οποίο σε αντίθεση με τα προηγούμενα που κάθε χρονιά αποτελούν σταθερό μοτίβο, είναι κάθε χρόνο διαφορετικό και ανακοινώνεται εκείνη την ημέρα.

Δ.Μ: Και ποιο ήταν το κρυφό task για αυτή τη χρονιά;

Α.Μ: Φέτος μας κάλεσαν στο τραπέζι οι κριτές και μας έκαναν κάποιες συγκεκριμένες ερωτήσεις, τις οποίες πρέπει να ακούσεις προσεκτικά για να απαντήσεις κατάλληλα, με ωραίο τρόπο και χωρίς περιττή φλυαρία. Εδώ δηλαδή εξεταζόσουν για τις γνώσεις σου σε σφαιρικό επίπεδο.

Δ.Μ: Και έρχεται η ανακοίνωση των αποτελεσμάτων. Ποια ήταν η αντίδρασή σου; Το περίμενες;

Α.Μ: Ήταν μια έκπληξη για μένα. Βεβαίως και χάρηκα πολύ, αλλά από εδώ και πέρα είναι ένα στοίχημα στο οποίο καλούμαι να ανταπεξέλθω. Η χαρά δεν περιγράφεται, το συναίσθημα, η συγκίνηση… Σου έρχονται στο μυαλό οι κόποι σου, το διάβασμα, οι στερήσεις… Δεν περιγράφεται εύκολα εκείνη η στιγμή. Απίστευτη χαρά.

Δ.Μ: Ποιοί ήταν οι πρώτοι άνθρωποι που ήρθες σε επικοινωνία για να μοιραστείς την επιτυχία σου;

Α.Μ: Η κοπέλα μου ήταν κάτω στο διαγωνισμό και παρακολούθησε από πρώτο χέρι την προσπάθεια μου και το άγχος μου. Από εκεί και πέρα πήρα τηλέφωνο τους δικούς μου, γιατί και αυτοί όλο αυτόν τον καιρό περνούσαν τη δική τους αγωνία μαζί μου.

Δ.Μ: Αναφέρθηκες σε στερήσεις και δυσκολίες. Θες να μου πεις τι ακριβώς εννοείς;

Α.Μ: Δεν θα σου πω ψέματα. Ήταν αρκετά δύσκολο κάποιες φορές. Δεν μπορώ να θυμηθώ κι εγώ πόσες φορές αρνήθηκα σε φίλους ή στην κοπέλα μου μια απλή έξοδο για να κάτσω σπίτι να διαβάσω. Είμαι τρομερά ευγνώμων σε αυτούς τους ανθρώπους και τους οφείλω πολλά. Είχα πάντα 100% την κατανόηση τους.

Δ.Μ: Τι προετοιμασία έκανες για να κατέβεις στο διαγωνισμό;

Α.Μ: Πολύ, μα πάρα πολύ διάβασμα και ασταμάτητες δοκιμές. Στο δεύτερο κομμάτι είμαι πραγματικά τυχερός, καθώς εργάζομαι ως Assistant Sommelier στο καλύτερο δυνατό περιβάλλον, στο εστιατόριο του ξενοδοχείου Danai Beach Resort & Villas στο οποίο διαθέτουμε κι επίσημα την καλύτερη λίστα κρασιού στην Ελλάδα. Μέσω της δουλειά μου, ευτύχησα να έχω δοκιμάσει μια μεγάλη γκάμα κρασιών, από το πιο απλό μέχρι και το πιο δυσεύρετο και διάσημο όπως το La tache του Romanee Conti. Επίσης έχω τη μεγάλη τιμή να εργάζομαι υπό την καθοδήγηση του Απόστολου Πλαχούρα, Head Sommelier του Danai Beach Resort & Villas, ο οποίος με πήρε από την αρχή κοντά του και μου μετέδωσε στην ουσία όλη τη γνώση την οποία έχει αποκτήσει όλα αυτά τα χρόνια. Είμαι πραγματικά τυχερός που βρέθηκα να δουλεύω δίπλα του. Σε ότι αφορά στο διάβασμα, αυτό γινόταν παράλληλα με τη δουλειά μου και μπορώ να σου πω ότι οι ώρες που ξόδεψα είναι ατελείωτες. Και απλά, λίγο πριν τον τελικό διαμορφώνεις ένα δικό σου χώρο στο σπίτι σου και εξασκείσαι συνεχώς στο σέρβις, έτσι ώστε να είσαι πιο άρτια προετοιμασμένος για εκείνη την ώρα. Αυτό που θέλω όμως να τονίσω, είναι ότι όσο καλά προετοιμασμένος και αν είσαι, εκείνη την ώρα δεν θα είσαι ποτέ 100% έτοιμος, καθώς το κομμάτι του διαγωνισμού με το κομμάτι της δουλειάς σου είναι δύο διαφορετικοί κόσμοι.

Δ.Μ: Αλέξανδρε το διαγωνισμό τον έχουν κερδίσει πολύ σημαντικοί προκάτοχοί σου όπως ο Γιώργος Λούκας, ο Νίκος Λουκάκης, ο Νικόλας Γιαννόπουλος, ο Λευτέρης Κανδύλης, ο Άρης Σκλαβενίτης κ.α. Πώς αισθάνεσαι γι’ αυτό;

Α.Μ: Αρχικά είναι τεράστια τιμή για εμένα να έρχομαι ως συνέχεια αυτών των σπουδαίων sommelier. Παράλληλα αισθάνομαι και μεγάλη υποχρέωση να συνεχίσω και να προοδεύσω ακόμα περισσότερο.

Δ.Μ: Ελλάδα και Sommelier. Υπάρχει μέλλον για ένα παιδί που θέλει να ασχοληθεί με το επάγγελμα;

Α.Μ: Αν το δει σοβαρά, το αγαπήσει και δεν το δει περιστασιακά, ναι, υπάρχει μέλλον! Σε αντίθετη περίπτωση, όπως και όλες οι δουλειές που τις κάνεις από υποχρέωση δεν θα σου αποδώσει αυτά που περιμένεις, τόσο ψυχικά όσο και υλικά. Πάντως ο κλάδος ακολουθεί ανοδική πορεία και υπάρχουν εξαιρετικοί συνάδελφοι οι οποίοι συνεισφέρουν τα μέγιστα σε αυτή την προσπάθεια με τη δουλειά τους, το χαρακτήρα τους και τις γνώσεις τους.

Δ.Μ: Να μαντέψω ότι θα ξεκουραστείς λίγο και μετά θα αρχίσεις να προετοιμάζεσαι για τη δουλειά και τον Πανευρωπαϊκό Διαγωνισμό;

Α.Μ: Ακριβώς. Βεβαίως και βρίσκομαι σε στάδιο προετοιμασίας, αλλά προς το παρόν προέχει φυσικά λίγη χαλάρωση. Άλλωστε, πολύ σύντομα θα αρχίσουμε τις προετοιμασίες της καλοκαιρινής σεζόν, όπου για τρίτη χρονιά θα βρίσκομαι στο Danai Beach Resort & Villas. Πέραν των διακρίσεων η δουλειά είναι δουλειά και πρέπει να είμαστε 100% επαγγελματίες. Από Οκτώβρη και μετά θα φουλάρουμε τις μηχανές για το πανευρωπαϊκό.

Δ.Μ: Ας περάσουμε στο τελευταίο και πιο εύθυμο κομμάτι της συνέντευξης. Μπορείς να ανακαλέσεις κάποιο αστείο περιστατικό με πελάτη που σου έτυχε τον τελευταίο καιρό;

Α.Μ: (Σημ: γελάει). Αυτό που μου έρχεται γρήγορα στο μυαλό, είναι ένας πελάτης ο οποίος επέμενε να του σερβίρω ένα κρασί του 2016 τη στιγμή που τα κρασιά του 2016… ήταν ακόμα στον τρύγο!

Δ.Μ: Τέλος, θα σου πω κάποια πρόσωπα και θα μου πεις τι θα τους σέρβιρες αν ερχόντουσαν στο εστιατόριο.

Α.Μ: Φυσικά…

Δ.Μ: Αλέξανδρε καλησπέρα. Είμαι ο Βλαντιμίρ Πούτιν. Σε είδα και σε θαύμασα στο διαγωνισμό και θέλω να μου σερβίρεις κάτι ξεχωριστό (Vodka; Γέλια…).

Α.Μ: Χμμμ. Στον Πούτιν θα σέρβιρα αυτό που σου είπα και πάνω. Ένα κορυφαίο Pinot Noir. Το La Tache από Romanee Conti καθώς οι Ρώσοι προτιμούν τα πιο luxurious κρασιά.

Δ.Μ: Hello Alexander. Είμαι ο Donald Trump και ήρθα να γιορτάσω την ανάληψη της αμερικάνικης προεδρίας στο εστιατόριο στο οποίο εργάζεσαι. Τι μου προτείνεις να πιω με το steak μου;

Α.Μ: Θα πήγαινα με βάση την εντοπιότητα και θα διάλεγα το Harlan Estate από τη Napa Valley της Καλιφόρνια. Κορυφαίο Cabernet Sauvignon από την εξαιρετική χρονιά του 2008.

Δ.Μ: Συνονόματε Αλέξη αν μου σερβίρεις ένα ωραίο κρασί σου υπόσχομαι να σκίσω τα μνημόνια. Ο Αλέξης Τσίπρας είμαι ο Πρωθυπουργός της Ελλάδας.

Α.Μ: Χωρίς ίχνος υπονοούμενου ένα «Βυθισμένο Θαλασσίτη» από το Κτήμα Γαία. Για να αναδείξουμε λίγο και το ελληνικό κρασί και δη το αγαπημένο ασύρτικο από τη Σαντορίνη.

Κλείνοντας τη συνέντευξη δεν σας κρύβω ότι συνομίλησα με έναν άνθρωπο κατασταλαγμένο, εξαιρετικά προσγειωμένο, αλλά και ένα πολύ καλό επαγγελματία. Ο Αλέξανδρος αγαπάει τρομερά αυτό που κάνει και αν και ο ίδιος θεωρεί ότι συνομιλεί αρκετές φορές με την τύχη, εμείς πιστεύουμε ότι η τύχη βοηθάει αυτούς που εργάζονται, κάνουν θυσίες και κόπους και δεν διστάζουν να κυνηγήσουν το όνειρό τους. Στέκομαι σε αυτό που λέει ο Αλέξανδρος στην αρχή. Ότι αυτό που κάνει είναι το όνειρο του. Από την άλλη δεν μπορώ να μην σκεφτώ τα λόγια του μεγάλου Walt Disney που έλεγε ότι «αν μπορείς να το ονειρευτείς, μπορείς να το κάνεις». Και ο Αλέξανδρος το ονειρεύτηκε και το έκανε.