Και κάπως έτσι 29.000 παπάκια-ναυαγοί διέσχισαν τους ωκεανούς
Η ιστορία ξεκίνησε το 1992
Το 1992 ένα κοντέινερ που περιείχε 29.000 πλαστικά κίτρινα παπάκια που κατασκευάστηκαν στην Κίνα για λογαριασμό της αμερικανικής εταιρείας First Years Inc., έπεσε στη θάλασσα στη διάρκεια τρικυμίας από ένα πλοίο που έπλεε από το Χονγκ Κονγκ στις Ηνωμένες Πολιτείες.
Κανένας εκείνη την εποχή δεν μπορούσε να μαντέψει ότι τα ίδια αυτά παιχνίδια θα εξακολουθούσαν να επιπλέουν στους ωκεανούς του κόσμου σχεδόν 25 χρόνια αργότερα.
Από τότε που έπεσαν στη θάλασσα οι πάπιες κάνουν το γύρο του κόσμου, από τις ακτές της Χαβάης, της Αλάσκας, της Νότιας Αμερικής, της Αυστραλίας μέχρι τον Βορειοδυτικό Ειρηνικό. Πολλά έχουν βρεθεί “κατεψυγμένα” στον πάγο της Αρκτικής, ενώ άλλα έχουν φτάσει μέχρι τη Σκοτία και τη Νέα Γη στον Ατλαντικό. Το αξιοθαύμαστο είναι ότι ο “στόλος” των πλαστικών παπιών μας βοηθά να κατανοήσουμε τα ωκεάνια ρεύματα αλλά και να ευαισθητοποιηθούμε περισσότερο σχετικά με την πλαστική ρύπανση, γράφει η Independent. Τα παπάκια έχουν πάρει το όνομα το “Friendly Floatees”, από αφοσιωμένους οπαδούς τους που παρακολουθούν το ταξίδι τους τα τελευταία χρόνια.
“Έχω έναν ιστοχώρο που διάφοροι άνθρωποι στέλνουν φωτογραφίες από τις πάπιες που βρίσκουν στις παραλίες σε όλο τον κόσμο”, δήλωσε ο Curtis Ebbesmeyer, συνταξιούχος ωκεανογράφος. Τα πιο διάσημα παπάκια είναι τα 2.000 από αυτά που κυκλοφορούν ακόμα στο ρεύμα του Βόρειου Ειρηνικού – μια δίνη που εκτείνεται μεταξύ της Ιαπωνίας, της νοτιοανατολικής Αλάσκας, του Kodiak και των Aleutian Islands.
“Εμείς πάντα γνωρίζαμε τα 11 ρεύματα των ωκεανών, και ειδικά αυτό το μεγάλο του Ειρηνικού, αλλά μέχρι να έρθουν οι πάπιες δεν ξέραμε πόσος χρόνος χρειαζόταν για να ολοκληρωθεί ένας κύκλος του”, δήλωσε ο Ebbesmeyer. “Ήταν σαν να γνωρίζεις ότι ένας πλανήτης είναι στο ηλιακό σύστημα αλλά δεν μπορείς να πεις πόσο καιρό χρειάζεται για να μπει σε τροχιά. Λοιπόν, τώρα ξέρουμε ακριβώς πόσος καιρός χρειάζεται: περίπου τρία χρόνια”.
Το ταξίδι τους καταγράφηκε σε ένα βιβλίο με τίτλο «Moby – Duck» του Ντόνοβαν Χον που κυκλοφόρησε το 2011. Και όχι μόνο…
Αυτό το περιστατικό έδωσε την έμπνευση στον Βασίλη Παπαθεοδώρου να γράψει ένα -ακόμη- βραβευμένο βιβλίο που αγγίζει με τόσο συγκλονιστικό τρόπο τόσο σημαντικά θέματα σε σχέση με το περιβάλλον, την ανθρώπινη φύση και ψυχή με όλες τις αδυναμίες της και κυρίως την αγάπη και την ελπίδα.
Υπόθεση: Μαζί με τα 28.000 πλαστικά, άψυχα παπάκια, ναυαγεί και η πάπια του κυρίου Χου μαζί με τα 10 παπάκια της. Κι αυτό ναυάγιο σημαίνει γι’ αυτήν την απόλυτη ελευθερία. Το ναυάγιό σου, η ζωή μου ή πως κάθε συμφορά έχει μια αντίθετη όψη, τουλάχιστον -αν όχι για σένα- για κάποιον άλλο. Μέχρι που τα παπάκια της χάθηκαν μαζί με τα χιλιάδες ψεύτικα παπάκια. Τότε το ναυάγιο που θέλησες για ελευθερία, γίνεται ναυάγιο και για σένα.
Σήμερα γνωρίζουμε ότι υπάρχουν έως και 11 μεγάλα ρεύματα στους ωκεανούς του πλανήτη και όλοι τους είναι δυνατοί προθάλαμοι για τα σκουπίδια του κόσμου. Αν και τα παπάκια είναι ένα ελάχιστο παράδειγμα, το βασικό είναι να καταλάβουμε όλοι ότι τα πλαστικά σκουπίδια παραμένουν για πολύ καιρό στη θάλασσα και αυτό είναι ένα παγκόσμιο ζήτημα.
