Και στη Θεσσαλονίκη δεκάδες ανήλικοι ζουν σε “γκρίζες” ζώνες
Παγκόσμια Ημέρα για τα δικαιώματα του παιδιού.
Παιδιά που κινδυνεύουν από βεντέτες στο Πακιστάν, έρχονται κυνηγημένα στην Ελλάδα αναζητώντας καταφύγιο από τα εγκλήματα τιμής, που είναι ευρέως διαδεδομένα στη χώρα τους. Στη Θεσσαλονίκη, δεκάδες είναι τα ανήλικα παιδιά από το Πακιστάν, τα οποία είναι άστεγα και εκτεθειμένα σε κινδύνους, ενώ ο δρόμος για την αναγνώρισή τους ως πρόσφυγες, είναι δύσβατος…
Όπως ο 15χρονος Αχμετ, που ήρθε πρόσφυγας στην πόλη, όταν τον έδιωξε ο ίδιος ο πατέρας του από το Πακιστάν, φοβούμενος την οργή του γείτονά του, με τον οποίο είχε διένεξη για τα χωράφια ή ο 16χρονος Αλι που έφυγε και αυτός κυνηγημένος, όταν ο πατέρας του συνεπλάκη με το αφεντικό του επειδή δεν τού πλήρωνε τα δεδουλευμένα.
“Σ’ αυτές τις περιπτώσεις, η αστυνομία σπανίως επεμβαίνει και αν το κάνει, παίρνει το μέρος του ισχυρού. Ετσι, οι φτωχές οικογένειες, μπροστά στο φόβο ενός εγκλήματος τιμής και μιας βεντέτας, αναγκάζονται να διώξουν μακριά τα μεγαλύτερα αγόρια της οικογένειες, πάνω στα οποία στρέφεται και η μήνιν” εξηγεί στο ΑΠΕ-ΜΠΕ η Αθηνά Λιόλου από τη νομική υπηρεσία της “Αρσις”.
Η οργάνωση, εδώ και έναν χρόνο, με την οικονομική υποστήριξη της Ύπατης Αρμοστείας, έχει δημιουργήσει μια ομάδα street work, που βγαίνει καθημερινά σε περιοχές, στο κέντρο της πόλης, και έρχεται σε επαφή με ανήλικους, άστεγους μετανάστες, οι οποίοι προέρχονται κυρίως από το Πακιστάν. Πρόκειται για ασυνόδευτα ανήλικα παιδιά σε κίνδυνο, τα οποία ουσιαστικά ζουν σε μια “γκρίζα” ζώνη, αφού είναι δύσκολο να αναγνωρισθούν ως πρόσφυγες και ζουν σε ένα καθεστώς ημι-παρανομίας.
“Στους περίπου 12 μήνες που δραστηριοποιούμαστε, ήρθαμε σε επαφή με 350 άστεγα, ασυνόδευτα παιδιά, τα οποία εντοπίσαμε σε διάφορες περιοχές” αναφέρει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ η συντονίστρια της ομάδας της “Αρσις” Σοφία Παπαδοπούλου. Τα ανήλικα αγόρια, ηλικίας 15 έως 17 χρόνων, προέρχονται κατά 80% από το Πακιστάν και τα υπόλοιπα, από Αλγερία και Μαρόκο. Έρχονται στην Ελλάδα με διακινητές, οι οποίοι τα περνάνε από διάφορα περάσματα στον Έβρο αλλά πολλές φορές τα κρατούν υπό ομηρία, ζητώντας λύτρα από τους γονείς τους.
Ενδεικτική είναι περίπτωση ανήλικου από το Πακιστάν, ο οποίος κρατήθηκε φυλακισμένος σε αποθήκη στα Διαβατά και κακοποιήθηκε, ενώ με βιντεοκλήσεις οι διακινητές ζητούσαν λύτρα από τους γονείς του για να τον απελευθερώσουν.
“Το παιδί κατάφερε να δραπετεύσει και να καταγγείλει το περιστατικό, υποδεικνύοντας μάλιστα στην αστυνομία τον χώρο όπου κρατούνταν και βρέθηκαν τελικά, έπειτα από επέμβαση των αρχών, και άλλοι παράνομα φυλακισμένοι ανήλικοι” λέει η κ. Λιόλιου. Όπως εξηγεί, παρά τις σχετικές αιτήσεις, τα παιδιά από το Πακιστάν έχουν ελάχιστες πιθανότητες να πάρουν άσυλο ή επικουρική προστασία για κίνδυνο ζωής γιατί δεν αναγνωρίζονται ως πρόσφυγες.
Ο αγώνας για επιβίωση
Σε εγκαταλελειμμένα κτίρια -στην περιοχή του Σιδηροδρομικού Σταθμού- βρίσκουν πολλές φορές καταφύγιο οι ανήλικοι, με τις χαμηλές θερμοκρασίες των ημερών να κάνουν εξαιρετικά δύσκολη την επιβίωση. Την ημέρα τριγυρνούν σε κεντρικά σημεία της Θεσσαλονίκης, είτε βρίσκουν προσωρινό καταφύγιο σε χώρους Μη Κυβερνητικών Οργανώσεων, είτε προσπαθούν να βγάλουν μεροκάματο πουλώντας παράνομα τσιγάρα και καπνό.
“Οταν εντοπίζουμε ένα παιδί στον δρόμο, με τη βοήθεια του διερμηνέα μας, προσπαθούμε να μάθουμε πού κοιμάται, αν έχει ανάγκη από ζεστά ρούχα και υπνόσακο και τον ενημερώνουμε ότι μπορεί να πάει για φαγητό στο Κέντρο Ημέρας Προσφύγων “Αλκυόνη”.
Είναι σημαντικό ότι το 70% των παιδιών αυτών, δεν έχει καταγραφεί ή έχει δώσει λάθος στοιχεία και αρκετά μπορεί να μένουν επί μήνες στον δρόμο, εκτεθειμένα σε διάφορους κινδύνους” αναφέρει η κ. Παπαδοπούλου, καθώς ανήλικοι τούς έχουν καταγγείλει ότι έχουν πέσει θύματα βιαιοπραγίας, ακόμη και κλοπών του μοναδικού “πολύτιμου” αντικειμένου που κατέχουν, του υπνόσακου…
“Η μόνη λύση γι’ αυτά, είναι η φιλοξενία σε ξενώνες ανηλίκων, όπου όμως δεν υπάρχουν θέσεις και είναι όλοι υπερπλήρεις. Το μόνο που ζητούν είναι ένα μέρος να μείνουν και να αρχίσουν να πηγαίνουν σχολείο για να αποκτήσουν μια “κανονική” ζωή.
Πλήρη είναι, επίσης, και τα Safe Zones που έχουν δημιουργηθεί στα Κέντρα φιλοξενίας προσφύγων στα Λαγκαδίκια και τα Διαβατά, όπου διαμένουν ανήλικοι 15 έως 17 χρόνων” λέει η συντονίστρια του street work της “Αρσις”.
Ενδεικτικό, μάλιστα, της εκρηκτικής κατάστασης που έχει δημιουργηθεί είναι το γεγονός ότι κάθε μήνα, η ομάδα της “Αρσις” εντοπίζει 35 νέες περιπτώσεις άστεγων ανήλικων προσφύγων.
Η ζεστασιά της “Αλκυόνης”
Ζεστασιά στις “φτερούγες” της Αλκυόνης βρίσκουν οι άστεγοι ανήλικοι πρόσφυγες, που ταλαιπωρημένοι από το κρύο, αναζητούν έναν φιλόξενο χώρο.
“Στο κτίριο της “Αλκυόνης”, στην οδό Ορφανίδου 5, τους εξασφαλίζουμε φαγητό πρωί και μεσημέρι και τη δυνατότητα να κάνουν ντουζ, να πλύνουν τα ρούχα τους ή να πάρουν άλλα” αναφέρει η Χριστίνα Τσομπανοπούλου από το Κέντρο Ημέρας. Τα παιδιά έχουν μάθει πλέον τον χώρο, όπου μπορούν να ξεκουραστούν για λίγο, να πλοηγηθούν στο διαδίκτυο ή απλά να μιλήσουν με ανθρώπους από την υπηρεσίες του Κέντρου.
Γιατί κυρίως, αυτό που τούς λείπει, είναι να σταματήσουν να θεωρούνται “αόρατα”…
ΠΗΓΗ: ΑΠΕ
