Μια μεγάλη ταινία για την ανθρώπινη ψυχή
Οι Τρεις Πινακίδες Έξω Από το Έμπινγκ, στο Μιζούρι.Μια ταινία που σε βάζει σε μια μεγάλη ψυχική τραμπάλα από όπου βγαίνεις μόνο κερδισμένος.
Πόσες λέξεις μπορούν να περιγράψουν μια εναλλαγή συναισθημάτων; Μισαλλοδοξία, οργή, θυμός, μίσος, αγάπη, αποδοχή, μετάνοια, ελπίδα, απογοήτευση, αλτρουϊσμός, προκατάληψη, διάψευση, εκδίκηση, λύτρωση, πόνος, προσωπική αλλαγή.
Βγαίνοντας από τα 115 λεπτά που διαρκεί το εξαιρετικό ‘Οι Τρεις Πινακίδες Έξω Από το Έμπινγκ, στο Μιζούρι” έχεις δοκιμάσει όλα τα παραπάνω και ακόμα περισσότερα. Πέρα από το μανιχαϊσμό του Καλού και του Κακού, του Δίκαιου και του Άδικου. Όπως και οι ήρωες αυτού του δράματος του αμερικάνικου νότου που μόλις έχεις παρακολουθήσει. Η ιστορία-πρόσχημα αφορά την καταγγελία μιας μητέρας, μέσω της ανάρτησης τριών γιγαντοαφισών σε μια ερημική περιοχή στην είσοδο της πόλης της, για την ανικανότητα της αστυνομίας να εντοπίσει το βιαστή και δολοφόνο της κόρης της. Η ανάρτηση είναι η αφορμή για να ξεδιπλωθεί ένα αριστουργηματικό σενάριο, δομημένο σε πολλά επίπεδα και με ικανότητα να ξεδιπλώσει τις παθογένειες της αμερικάνικης κοινωνίας.
Με την ασφάλεια του ξένου, ο Βρετανός Μάρτιν ΜακΝτόνα παρατηρεί και ξεγυμνώνει παθογένειες και κρυμμένα μυστικά. Υφαίνει τις πολύπλοκες σχέσεις των ηρώων του ανατρέποντας διαρκώς όσα θεωρεί ο θεατής ως δεδομένα, ακολουθώντας δηλαδή με ευλάβεια το παιχνίδι της ζωής. Το κίνητρο και την ακύρωση του. Με σπάνια σκηνοθετική μαεστρία στήνει ένα από τα πιο σπουδαία δράματα που είδαμε τα τελευταία χρόνια. Κλείνει το μάτι στους Κοέν, στους αρχετυπικούς δρόμους του Γουέστερν, στην μαύρη κωμωδία, στην ψυχολογική ερμηνεία του θύτη και του θύματος, με τη βοήθεια σπουδαίων κοφτών διαλόγων, όντας ο ίδιος και άνθρωπος του θεάτρου με γνώση χαρακτήρων, φορτίζει και αποφορτίζει την ανθρώπινη ψυχή τις στιγμές της δοκιμασίας.
Έχοντας μπροστά στην κάμερα του αυτό το υπέρ-όπλο που λέγεται Φράνσις ΜακΝτόρμαντ, μια από τις καλύτερες ηθοποιούς του κόσμου. Αν το Όσκαρ είναι η δικαίωση αυτής της ερμηνείας ναι, της ανήκει δικαιωματικά. Η τακτοποίηση του πένθους γίνεται δική της και δική μας υπόθεση.
Σπάνια μια ταινία καταφέρνει να σε οδηγήσει σε τόσες πολλές και έντονες ψυχικές μεταπτώσεις, να σε πάρει μαζί της στα μεγάλα ερωτηματικά της ίδιας μας της ύπαρξης. Σπουδαία ταινία.
Διαβαστε για τα πάντα για τα φετινά ΄Oσκαρ εδω
