Μήπως δεν χρειάζεται να μας εκνευρίζουν και τόσο τα «νέα» πλαστικά καπάκια;

Ποιος να πίστευε πως το άνοιγμα ενός πλαστικού μπουκαλιού νερό, θα μπορούσε να σου… χαλάσει τη μέρα;

Αυτή η άλλοτε απλή πράξη, πλέον μοιάζει με μια… παράπλευρη σειρά δράματος. Προσπαθήστε να πιείτε από το μπουκάλι σας και θα βρεθείτε να κάνετε συνεχείς συσπάσεις προσώπου, καθώς το καπάκι θα σπρώχνει συνεχώς τη μύτη σας ή θα χαϊδεύει ενοχλητικά το πηγούνι σας. Αν είστε εντελώς άτυχοι, θα αισθανθείτε κάποιο ανεπιθύμητο υγρό στο καπάκι, το οποίο αναπόφευκτα θα εκτοξευθεί σε όλο το πρόσωπό σας.

Ο “υπεύθυνος” φυσικά , είναι εκείνο το μικρό κομμάτι πλαστικού που ενώνει το καπάκι με το μπουκάλι. Ο νέος σχεδιασμός έχει κρυφτεί καλά εδώ και δύο χρόνια στα ράφια με τα νερά και τα αναψυκτικά. Ένας χρήστης στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, χαρακτήρισε τα νέα καπάκια ως ” το χειρότερο πράγμα που συνέβη στην ανθρωπότητα, μετά την αφαίρεση υποδοχής ακουστικών, σε ορισμένα smartphone”. Ακούγεται υπερβολικό, αλλά συνοψίζει την γενικότερη αγανάκτηση μιας μερίδας ανθρώπων…

Ο σωστός τρόπος για να περιγράψει κανείς το νέο, σχετικά, καπάκι είναι πως αυτό βρίσκεται «κουμπωμένο». Ο σχεδιασμός εντοπίζεται σε μια οδηγία της Ευρωπαϊκής Ένωσης, που προτάθηκε αρχικά το 2018 και εγκρίθηκε επίσημα το επόμενο έτος, με μια συγκεκριμένη προθεσμία : Από τις 3 Ιουλίου, δήλωσε η Ε.Ε., τα ανώτατα όρια σε όλες τις μη επιστρεφόμενες πλαστικές φιάλες ποτών χωρητικότητας τριών λίτρων ή μικρότερης πρέπει να παραμείνουν συνδεδεμένα μετά το άνοιγμα.

Ο σκοπός, ωστόσο, δεν ήταν να εκνευριστούν συλλογικά οι διψασμένοι Ευρωπαίοι, αλλά να αντιμετωπιστεί ένα σοβαρό πρόβλημα: τα πλαστικά απόβλητα.

Εκτιμάται ότι παράγουμε τουλάχιστον 400 εκατομμύρια τόνους πλαστικού, παγκοσμίως κάθε χρόνο. Τα πλαστικά διασπώνται σε μικρά σωματίδια, αλλά ποτέ δεν εξαφανίζονται πλήρως. Αυτά τα μικροπλαστικά, μπορούν να βλάψουν το περιβάλλον, να μολύνουν τους ωκεανούς και το έδαφος, αλλά και να εισέλθουν στον ανθρώπινο οργανισμό (έχουν συνδεθεί με προβλήματα υγείας όπως ενδοκρινικές διαταραχές, ακόμη και καρκίνο, και έχουν επίσης βρεθεί σε πλακούντες).

Αυτό που αρχικά φαίνεται σαν μια εξοργιστική αλλαγή, φαντάζει πιο λογικό όταν συνειδητοποιεί κανείς το αντίκτυπο της συνήθειας των πλαστικών μπουκαλιών. Όταν τα καπάκια “ξεδένονται” από τα μπουκάλια, πέφτουν στο έδαφος, χάνονται, ενώ πολλές φορές παρασέρνονται από το άνεμο ή τη βροχή και καταλήγουν σε υδάτινους τόπους, όπως λίμνες, ποτάμια, θάλασσες. Τα καπάκια, συγκαταλέγονται στις συνηθέστερες μορφές απορριμμάτων στις παραλίες της Ευρώπης. Και ακόμα κι αν φτάσουν σε έναν κάδο ανακύκλωσης και στη συνέχεια σε μονάδα επεξεργασίας, το μικρό τους μέγεθος είναι ένα πρόβλημα. “Τα καπάκια φιλτράρονται μέσω κοσκινίσματος τυμπάνων επειδή είναι πολύ μικρά”, εξηγεί ο Ross Lakhdari, ειδικός κυκλικής οικονομίας στην PA.Consulting. “Γενικά, οποιοδήποτε αντικείμενο μικρότερο από δύο ίντσες σε οποιαδήποτε διάσταση κινδυνεύει να χαθεί κατά τη διάρκεια αυτής της διαδικασίας ελέγχου”.

Όταν αυτά τα καπάκια παραμένουν συνδεδεμένα με το μπουκάλι, είναι λιγότερο πιθανό να χαθούν ως απόβλητα, ή να καταλήξουν σε ωκεανούς, όπου θα αποτελέσουν παράγοντα κινδύνου στην άγρια ζωή, όπως χελώνες και πουλιά. Δυστυχώς, τα ζώα συχνά μπερδεύουν τα πλαστικά με τροφή. Δεν είναι τυχαίο πως τα πλαστικά καπάκια κατατάχθηκαν μεταξύ των πέντε πιο επιβλαβών τύπων ωκεάνιων σκουπιδιών από τη ΜΚΟ “Seas at risk”.

Παρά το γεγονός ότι το σχέδιο φαινόταν κάπως παράδοξο, η οδηγία της ΕΕ έλαβε αρχικά κάποια ώθηση από το “Big Soft Drink”. Διάφορες πολυεθνικές ισχυρίστηκαν ότι θα ήταν πολύ δύσκολο και δαπανηρό να κατασκευαστούν νέα, συμμορφούμενα καπάκια και ότι θα ήταν καλύτερο να επικεντρωθούμε αντ’ αυτού στη βελτίωση των διαδικασιών ανακύκλωσης. Ωστόσο, από τότε που εισήχθη η οδηγία, οι κατασκευαστές ποτών εφαρμόζουν σιγά-σιγά την αλλαγή προκειμένου να τηρήσουν την προθεσμία του 2024. Έτσι, αυτά τα “δεμένα” μπουκάλια δεν εμφανίστηκαν στα ράφια μας εν μία νυκτί – η “Coca-Cola” άρχισε να τα πουλάει στην Ευρώπη το 2022 – απλώς έγιναν σταδιακά πιο διαδεδομένα. Οι χώρες μπορούν να αποφασίσουν τις δικές τους «αποτελεσματικές, αναλογικές και αποτρεπτικές» κυρώσεις για όσους παραβιάζουν τους κανόνες.

Η Βρετανία, ωστόσο, η οποία πλέον βρίσκεται εκτός Ευρωπαϊκής Ένωσης, τηρεί κανονικά τον νόμο για τα μη αποσπώμενα πλαστικά καπάκια, τα οποία συναντώνται ακόμη και σε μεγάλα μπουκάλια παλιού τύπου. Απλώς έχει ελάχιστο έως καθόλου οικονομικό νόημα για τις μεγάλες εταιρείες ποτών να παράγουν ειδικά μπουκάλια χωρίς προσκόλληση, ειδικά για τη σχετικά μικρή βρετανική αγορά. Θα έπρεπε ουσιαστικά να λειτουργούν δύο γραμμές παραγωγής ταυτόχρονα, κάτι που θα ήταν πολύ πιο δαπανηρό. Και με αυτόν τον τρόπο, εάν το Ηνωμένο Βασίλειο εισαγάγει ποτέ έναν παρόμοιο δικό του κανόνα, θα καλύπτονται ήδη.

Στα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης, θα βρει κανείς σχόλια τύπου : “woke bottle caps” ( κάποιες φορές με δόση ειρωνείας και άλλες όχι). Φέτος το “The Spectactor”, δημοσίευσε ένα άρθρο το οποίο υποστήριζε πως ” η ΕΕ έχει καταστρέψει πλαστικά μπουκάλια νερού”.

Αυτή η επίθεση της ΕΕ που σχετίζεται με μπουκάλια είναι εξίσου ένθερμη… εντός της ΕΕ. Τα δεμένα καπάκια πήραν ακόμη και ένα όνομα στην πορεία προς τις πρόσφατες εκλογές του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου της Ιταλίας, με τον αντιπρόεδρο της κυβέρνησης Ματέο Σαλβίνι να αναφέρει τα “δεμένα” καπάκια, ως απόδειξη ότι η χώρα του χρειάζεται “λιγότερη Ευρώπη”.

Ίσως τα νέα καπάκια να μην είναι το πραγματικό πρόβλημα, αλλά η δικής μας ανικανότητα. Μήπως απλά εμείς θα έπρεπε να γίνουμε καλύτεροι, όσον αφορά τη χρήση τους;

Ένα βίντεο στο TikTok έγινε viral, το οποίο έδειχνε τον ιδανικό τρόπο για να ανοίγεις ένα πλαστικό μπουκάλι με προσκολλημένο καπάκι :απλά έπρεπε να τραβήξουμε το καπάκι από πάνω, έτσι ώστε να κάθεται τακτοποιημένα στο πλάι, χωρίς προβλήματα.

πηγή:The maddening new plastic bottle lids are ruining our lives for a good reason | The Independent