Η μοναξιά κατατρώει την Αμερική

Ένα από τα πολλά βιβλία που κυκλοφορούν στην Αμερική με θέμα τον Trump, αυτό του δημοσιογράφου της Wall Street Journal, Michael C. Bender με τίτλο “Frankly, We Did Win This Election: The Inside Story of How Trump Lost”, παρουσιάζει ενδιαφέρον καθώς περιγράφει μεταξύ άλλων τους φανατικούς οπαδούς του πρώην Αμερικανού προέδρου, που τον ακολουθούσαν υπνωτισμένοι από συγκέντρωση σε συγκέντρωση. Κυρίως, αναφέρεται στη μοναξιά τους πριν την εποχή του Trump.

“Πολλοί είχαν πρόσφατα βγει σε σύνταξη, είχαν χρόνο στη διάθεσή τους και τίποτα να τους κρατάει στο σπίτι”, γράφει ο Bender. “Κάποιοι δεν απέκτησαν παιδιά. Άλλοι απομακρύνθηκαν από τις οικογένειές τους. Μπαίνοντας στο κίνημα του Τραμπ, βρήκαν μια κοινότητα και έναν σκοπό στη ζωή τους”.

Υπάρχουν πολλές αιτίες που κάνουν τη σύγχρονη αμερικανική ζωή τόσο δυστοπική, η μοναξιά όμως είναι από τις σημαντικότερες. Ακόμα και πριν από τον Covid, οι Αμερικανοί είχαν αρχίσει να απομονώνονται. Και όπως επισήμανε πρόσφατα ο δημοσιογράφος Damon Linker στο The Week, παραθέτοντας λόγια της Γερμανίδας φιλόσοφου Hannah Arendt, οι μοναχικοί άνθρωποι έλκονται από απολυταρχικές ιδεολογίες. “Το κύριο χαρακτηριστικό του ανθρώπου που παρασύρεται από τη μάζα, δεν είναι η βαρβαρότητα και η οπισθοδρόμηση, αλλά η απομόνωσή του και η έλλειψη φυσιολογικών κοινωνικών σχέσεων”, καταλήγει η Arendt στο βιβλίο της «”he Origins of Totalitarianism”, περιγράφοντας αυτούς που παραδίδονται σε κάθε είδους μαζικά κινήματα.

Μια υγιής κοινωνία μάλλον δεν θα είχε εκλέξει εξαρχής τον Τραμπ. Όπως ανέφερε ο Daniel Cox, ανώτερο στέλεχος του American Enterprise Institute λίγο μετά τις εκλογές του 2020, το μερίδιο των Αμερικανών που είναι πιο αποκομμένο από την κοινωνία αυξάνεται. Και είναι αυτοί οι ψηφοφόροι κυρίως που υποστηρίζουν τον Τραμπ.

Αυτοί οι “κοινωνικά αποσυνδεμένοι ψηφοφόροι είχαν πολύ περισσότερες πιθανότητες να δουν τον Τραμπ θετικά και να υποστηρίξουν την επανεκλογή του”, έγραψε ο Cox.

Δεν είναι μόνο ο Τραμπισμός που τροφοδοτεί την απομόνωση. Για παράδειγμα, η θεωρία συνομωσίας QAnon, η οποία ξεκίνησε ως μια φάρσα στο internet κι έχει μεταμορφωθεί σχεδόν σε  θρησκεία. Στο βιβλίο του “The Storm Is Upon Us: How QAnon Became a Movement, Cult, and Conspiracy Theory of Everything”, ο δημοσιογράφος Mike Rothschild δείχνει πόσο σημαντικό ρόλο παίζει η αίσθηση της ψηφιακής κοινότητας στην απήχηση που έχει το QAnon. “Είναι ένας από τους λόγους για τους οποίους το baby boom έχει πέσει κατακόρυφα – πολλοί είναι είτε γονείς με μεγάλα παιδιά που έχουν φύγει από το σπίτι τους, είτε μόνοι τους είτε συνταξιοδοτημένοι”, γράφει.

Είναι επίσης ένας λόγος που το QAnon άρχισε να επεκτείνεται σε συνδυασμό με τα lockdowns του Covid, βρίσκοντας νέα ζωή μεταξύ των influencers του Instagram, των επαγγελματιών γιόγκα και των μαμάδων των προαστίων. Ξαφνικά οι άνθρωποι σε όλη την Αμερική είδαν την κοινωνική ζωή τους να καταστρέφεται και πολλές μητέρες βρέθηκαν παγιδευμένες στην οικιακή απομόνωση. Κολλημένοι στο σπίτι, είχαν περισσότερο χρόνο να απορροφηθούν από το Διαδίκτυο. Το QAnon, που ήρθε να συγχωνευθεί με τις θεωρίες συνωμοσίας περί covid, τους έδωσε μια εξήγηση για τη δυστυχία τους και “κακούς”  για να ρίξουν το φταίξιμο.

Ένα σκληρό παράδοξο του Covid είναι ότι η κοινωνική αποστασιοποίηση που απαιτείται για τον έλεγχο του, έφερε παθολογίες που τώρα την παρατείνουν. Απομονωμένοι, ψεκασμένοι άνθρωποι στράφηκαν σε κινήματα που τους έστρεψαν κατά των εμβολίων. Και εδώ, η Arendt αποδεικνύεται προφητική. Περιέγραψε τους ανθρώπους που έχουν απομακρυνθεί από οποιοδήποτε συγκεκριμένο μέρος του κόσμου ως βαθιά εγωιστές και αδιάφορους  για την ίδια τους την ευημερία: “Επομένως, ο εγωκεντρισμός συνοδεύεται από την απόλυτη αποδυνάμωση του ενστίκτου για αυτοσυντήρηση”.

Πηγή: New York Times