Η ζωή στο πιο απομακρυσμένο κατοικημένο νησί στον κόσμο
Το νησί με ένα και μοναδικό χωριό πάνω σε ένα ενεργό ηφαίστειο.
Αυτό είναι το Tristan da Cunha. Το πιο απομακρυσμένο κατοικημένο νησί στον κόσμο. Βρίσκεται στο νότιο Ατλαντικό, 2.816 χλμ. από τη Νότια Αφρική και 3.360 χλμ. από τη Νότια Αμερική. Είναι εξαρτημένο έδαφος του Βρετανικού υπερπόντιου εδάφους της Αγίας Ελένης, που βρίσκεται 2.173 χλμ. βόρεια. Το Έδαφος αποτελείται από ένα κύριο νησί, το Τρίσταν ντα Κούνια, καθώς και μερικά ακατοίκητα νησιά: Απρόσιτη Νήσος (Inaccessible Island) και τα Νησιά Αηδονιού (Nightingale Islands). Η Νήσος Γκαφ (Gouph Island), που βρίσκεται 395 χλμ. νοτιοανατολικά της κύριας νήσου, αποτελεί επίσης τμήμα του Εδάφους.
Στην πραγματικότητα το νησί είναι η κορυφή ενός ηφαιστείου που ξεκινάει από τα βάθη του Ατλαντικού και καταλήγει περίπου 2.000 μέτρα πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας. Μπορεί να μοιάζει αφιλόξενο αλλά στην πραγματικότητα δεν είναι καθόλου.
Υπάρχει ένα μοναδικό χωριό στο νησί που ονομάζεται Edinburgh of the Seven Seas (Το Εδινβούργο των 7 θαλασσών) που παρέχει στους 270 κατοίκους του όλες τις ανέσεις της μοντέρνας ζωής. Το νησί έχει καφέ, pub, bar, σουπερμάρκετ, ακόμη και Ίντερνετ καφέ.
Ο Χάρολντ Γκριν ζει στο νησί όλη του τη ζωή. “Είναι ωραία η ζωή εδώ”, λέει και συνεχίζει “Όλοι οι κάτοικοι μεταξύ μας αποκαλούμαστε αδέρφια. Ζούμε όλοι μαζί σαν μία μεγάλη οικογένεια. Αφήνουμε τα παιδιά μας να παίζουν όπου θέλουν στο νησί, δεν κλειδώνουμε τις πόρτες και αφήνουμε ανοιχτά τα παράθυρα όταν φεύγουμε από το σπίτι για να πάμε στα χωράφια.”
Τα χωράφια στο νησί είναι περίπου 1,5 χιλιόμετρο μακριά από το χωριό και υπάρχει λεωφορείο που πηγαίνει εκεί. Κάθε οικογένεια έχει μερικά χωράφια ώστε να καλλιεργεί πατάτες και διάφορα λαχανικά. Οι κάτοικοι ασχολούνται και με την κτηνοτροφία, καθώς έχουν αγελάδες, πρόβατα, πάπιες και κότες.
Το ηφαίστειο όμως είναι ακόμα ενεργό. Η τελευταία φορά που εξεράγη ήταν τον Οκτώβριο του 1961 και έφτασε πολύ κοντά στο να καταστρέψει το χωριό. Η λάβα έφτασε μερικές δεκάδες μέτρα από το χωριό, οι κάτοικοι αναγκάστηκαν να το εκκενώσουν και έτσι μεταφέρθηκαν στο Ηνωμένο Βασίλειο.
Ο Χάρολντ θυμάται την εκκένωση “Μας μετέφεραν με λεωφορεία. Πρώτη φορά στη ζωή μου έβλεπα λεωφορείο ή αυτοκίνητο. Μέχρι τότε μετακινούμασταν μόνο με γαϊδούρια. Μετά από 18 μήνες στην Αγγλία, ενώ μας συμπεριφέρθηκαν άψογα, θέλαμε να γυρίσουμε πίσω στο Τρίσταν. Είναι ένα εξαιρετικό μέρος για μένα. Είναι τόσο ήρεμα, ειρηνικά. Έχει ησυχία, δε μου αρέσει ο θόρυβος. Είναι τόσο ήσυχα μερικές φορές που μπορείς να ακούσεις το γρασίδι να μεγαλώνει.”
Δείτε ολόκληρο το βίντεο από αυτό το μοναδικό νησί:
