O Λευτέρης Σούμποτιτς μιλά για τη Θεσσαλονίκη της καρδιάς του
Ο γνωστός μπασκεμπολίστας σε μια συνέντευξη για την πόλη που τον σημάδεψε.
Για τη Θεσσαλονίκη και τους Θεσσαλονικείς, το όνομα του Λευτέρη Σούμποτιτς είναι συνδεδεμένο με τη “χρυσή” εποχή της ομάδας μπάσκετ του Άρη. Ο γνωστός μπασκεμπολίστας έζησε για μια δεκαετία στην πόλη, αλλά την κουβαλά ακόμη στην καρδιά του, όπως αναφέρει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ. Τους τελευταίους μήνες ζει στη Βηρυτό και είναι προπονητής της εθνικής ομάδας μπάσκετ του Λιβάνου. “Η Θεσσαλονίκη έχει πολλά κοινά με τη Βηρυτό” επισημαίνει. Ωστόσο, τα τελευταία χρόνια βλέπει πολλές αλλαγές στη Θεσσαλονίκη, η οποία όπως λέει χαρακτηριστικά έχει γίνει “φοβερή πόλη”. Ο Ελληνοσλοβένος Λευτέρης Σούμποτιτς έδωσε το “παρών” στην εκδήλωση που διοργάνωσε πρόσφατα, στη λιβανέζικη πρωτεύουσα, η αποστολή της “Διπλωματίας των Πόλεων” για την προβολή και παρουσίαση της Θεσσαλονίκης ως τουριστικού προορισμού και δήλωσε πως θα προέτρεπε τους Λιβανέζους να επισκεφθούν την Θεσσαλονίκη και να την γνωρίσουν.
Ακολουθεί το πλήρες κείμενο της συνέντευξης του Λευτέρη Σούμποτιτς στο Αθηναϊκό-Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων και στη Νικόλ Καζαντζίδου
Πόσο καιρό ζείτε στον Λίβανο κ.Σούμποτιτς;
Ήμουν παλιά τεσσεράμισι χρόνια, έφυγα και ξαναγύρισα μετά από ενάμιση χρόνο. Τώρα πηγαινοέρχομαι. Η βάση μου είναι η Σλοβενία. Από το καλοκαίρι έχω αναλάβει προπονητής (της εθνικής ομάδας μπάσκετ του Λιβάνου). Από τότε, κάθομαι ενάμιση με δύο μήνες στη Βηρυτό, φεύγω και ξανάρχομαι.
Αναλάβατε προπονητής της Εθνικής Ομάδας Μπάσκετ του Λιβάνου…
Ακριβώς. Και τώρα έχουμε αγώνες για να πάμε στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα, που θα γίνει στην Κίνα τον Σεπτέμβριο του 2019. Έχουμε μια καλή ομάδα. Κερδίσαμε τους Κινέζους και συνεχίζουμε. Τον Φεβρουάριο έχουμε κάποιους αγώνες εντός έδρας.
Κύριε Σούμποτιτς γνωρίζετε πλέον τη νοοτροπία των Λιβανέζων. Σας αρέσει εδώ στη Βηρυτό;
Μου αρέσει πολύ. Η Βηρυτός μοιάζει πολύ με τη Θεσσαλονίκη. Το κλίμα είναι φοβερό. Μου αρέσουν κι οι άνθρωποι. Βέβαια έχουν διαφορετική νοοτροπία από την Ευρώπη, αλλά έχω προσαρμοστεί. Την πρώτη χρονιά, το 2012 που ήρθα εδώ, ήταν λίγο δύσκολα, γιατί τότε υπήρχε ο πόλεμος στη Συρία και είχαν πέσει κάποιες βόμβες σε περιοχές γύρω από τη Βηρυτό και εδώ υπήρχαν πολλοί πρόσφυγες…
Φοβηθήκατε;
Στην αρχή ναι, αλλά μετά μού εξήγησαν οι άνθρωποι που γνώριζα και με καθησύχασαν ότι εδώ στη Βηρυτό που ζούμε εμείς δεν γίνεται τίποτα. Σιγά σιγά προσαρμόστηκα.
Πώς βλέπετε τους μπασκεμπολίστες του Λιβάνου;
Δεν υπάρχει αναπτυγμένη αθλητική παιδεία, γιατί οι Λιβανέζοι δεν έμπαιναν στον χώρο από παιδιά. Έγιναν παίκτες του μπάσκετ ξαφνικά, επειδή είχαν το ύψος και το ταλέντο. Δεν υπήρχε υποδομή. Τώρα, τα πράγματα σταδιακά αλλάζουν και τα παιδιά και οι προπονητές μπαίνουν από «νωρίς» στο γήπεδο. Όταν πρωτοήρθα όμως εγώ, το 2012, τα πράγματα στο μπάσκετ ήταν πολύ περιορισμένα.
Πείτε μας για τους δεσμούς σας και τη σχέση σας με τη Θεσσαλονίκη…
Γεννήθηκα στο Μαυροβούνιο και βρέθηκα στη Θεσσαλονίκη το 1986 για να παίξω στον ΑΡΗ σε ηλικία περίπου 30 χρονών. Εκεί έζησα δέκα χρόνια, από τα συνολικά 20 που έζησα στην Ελλάδα. Τα άλλα δέκα ήταν στην Αθήνα. Η μητέρα μου ήταν Ελληνίδα, ζούσε στην Κοκκινιά στον Πειραιά, αλλά πριν το δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο, όταν ήταν έξι χρονών φύγανε και πήγανε στην Κροατία.
Τώρα επισκέπτεστε την πόλη της Θεσσαλονίκης;
Βεβαίως και την επισκέπτομαι. Φέτος το καλοκαίρι βρέθηκα εκεί και έκανα διακοπές στη Χαλκιδική.
Τι θα λέγατε στους Λιβανέζους για τη Θεσσαλονίκη;
Θα τους έλεγαν να την επισκεφτούν. Είναι μια φοβερή πόλη. Τα τελευταία χρόνια έχει βελτιωθεί πάρα πολύ. Εντυπωσιάστηκα με τις αλλαγές που είδα σε κάποιες γειτονιές του κέντρου. Εκεί όπου παλιά ήταν σκοτεινές γειτονιές με κλειστές βιοτεχνίες, τώρα βλέπεις πεζόδρομους και όμορφα μαγαζιά… Την τελευταία φορά βρέθηκα στη Θεσσαλονίκη για μία εβδομάδα. Κάθε βράδυ ήμουν εκεί, σε αυτούς τους δρόμους.
Τη Βαλαωρίτου εννοείτε και τη γύρω περιοχή; Είναι νεανικά στέκια αυτά.
Μα κι εγώ είμαι νέος! (Χαμογελά, ο 62χρονος σήμερα Λευτέρης Σούμποτιτς)
Είναι πολλές οι γειτονιές που άλλαξαν στη Θεσσαλονίκη και άλλαξαν προς το καλύτερο.
Εσείς πόσο Θεσσαλονικιός αισθάνεστε;
Πολύ, πάρα πολύ και το λέω παντού. Το λέω κι εδώ στους Λιβανέζους. Τα χρόνια που έζησα στη Θεσσαλονίκη, όχι μόνο τα όσα έζησα με τον ΑΡΗ, αλλά και όσα έζησα προσωπικά, με τους φίλους και τις παρέες μου, είναι αξέχαστα. Πέρα από αυτό όμως, υπάρχει και κάτι άλλο πολύ βασικό: και τα δυο παιδιά μου έχουν γεννηθεί στη Θεσσαλονίκη και αισθάνονται πολύ δεμένα με αυτή την πόλη.
Μάλιστα προχθές η κόρη μου ανάρτησε στο facebook ένα άρθρο για τη Θεσσαλονίκη και έγραψε από κάτω: “Η πόλη που γεννήθηκα και δεν θα ξεχάσω ποτέ”.
Εδώ στον Λίβανο έχετε σχέσεις με Έλληνες;
Έχω με πολλούς! Σε λίγο έχω ραντεβού με Έλληνα οδοντίατρο!
Πηγή: AΠΕ-ΜΠΕ
