Ménage -A Post Era Art Project : Το project που “ζωντάνεψε” την στοά Νέας Αγοράς

Την περασμένη εβδομάδα η στοά νέας Αγοράς, που συνδέει την Βασ. Ηρακλείου με την Ερμού, “ζωντάνεψε”, άλλαξε, έγινε για λίγο μια διαφορετική και πρωτότυπη gallery που φιλοξενούσε έργα καλλιτεχνών από το project Ménage -A Post Era Art Project . Ο χώρος απέκτησε μια διαφορετική ενέργεια καθώς έργα τέχνης ξεπρόβαλλαν από διάφορα σημεία και γίνονταν αντιληπτά σιγά σιγά από τους επισκέπτες, πόσο μάλλον από αυτούς που ανακάλυπταν πρώτη φορά αυτό το σημείο της πόλης.  

Τι είναι το Ménage 

 Ménage στα γαλλικά σημαίνει σπιτικό και πρόκειται ουσιαστικά για μια πλατφόρμα επικοινωνίας μεταξύ των καλλιτεχνών, ένα ψηφιακό, συλλογικό καλλιτεχνικό έργο,  που δημιουργήθηκε κατά την διάρκεια της πρώτης καραντίνας, Απρίλιο 2020, από την Σμαρώ Πλατιώτη. «Ήταν ένας τρόπους να βρισκόμαστε έστω και ψηφιακά και να μην αναλωνόμαστε σε όλη αυτή την σκοτεινιά, την μαυρίλα και την απαισιοδοξία που επικρατούσε τότε. Ήταν κάτι πρωτόγνωρo για όλους μας καθώς οι περισσότεροι από εμάς είμαστε καλλιτέχνες παραστατικών τεχνών. Το Ménage αποτελεί ένα χώρο όπου αισθανόμαστε άνετα, ότι ο ένας υποστηρίζει τον άλλον. Πρόκειται για μια καλλιτεχνική συγκατοίκιση», αναφέρει η Σμαρώ Πλατιώτη.  

Έτσι λοιπόν δημιουργήθηκε αυτή η ψηφιακή πλατφόρμα, μέσω της οποίας σε εβδομαδιαία βάση και επεξεργαζόμενη διαφορετικές θεματικές, η ομάδα διατήρησε ζωντανό το συνδημιουργικό πνεύμα. «Εγώ ως υπεύθυνη έβαζα κάθε βδομάδα ένα challenge και δίναμε μια εβδομάδα περιθώριο για να ολοκληρωθεί είτε μέσω φωτογραφίας , είτε μέσω κειμένων, είτε βίντεο ,είτε συνδυασμό αυτών των τριών. Κάθε εβδομάδα έπαιζαν διαφορετικές θεματικές και στο κλείσιμο της εβδομάδας κάναμε ένα video meeting όπου και συζητούσαμε στο πως καταλήξαμε σε αυτή την πρόταση ο καθένας. Αυτό ήταν πολύ ενεργό κατά την διάρκεια της καραντίνας, μας κρατούσε σε επαφή. Πλέον έχει εξελιχθεί και έχει πάρει μεγάλη έκταση». 

Πως επηρέασε η καραντίνα τα έργα των καλλιτεχνών 

« Βλέποντας στην αρχή τα έργα μας, ενώ καταλαβαίναμε ότι είχαν μια οσμή καραντίνας  συνειδητοποιούσαμε ότι μπορούν να σταθούν και πέραν της καραντίνας. Πρόκειται για μια καταγραφή της πραγματικότητας μας τότε, αλλά παρατήρησα ότι δεν ήταν το κλασσικό μοτίβο, φωτογραφίες με μάσκες κλπ. Ο καθένας βίωσε με τον δικό του τρόπο τον εγκλεισμό και τελικά αυτό που υπερτερεί και έρχεται στην επιφάνεια στο Ménage είναι τα υπαρξιακά του καθενός , το πως ήρθαν στην επιφάνεια πράγματα που ήταν βαθιά κρυμμένα μέσα μας.  

Θέλαμε να κάνουμε κάτι και να έχει ένα καλλιτεχνικό αποτύπωμα, οπότε καταγράψαμε  αυτό που βιώνουμε τότε, χωρίς  όμως να είναι μια καθαρά καταγραφή της κατάστασης, αλλά μέσα από το πρίσμα του καθενός και της καθεμίας. 

Για εμένα ήταν πολύ έντονο το κομμάτι του να θέλω να τα ζήσω όλα με την μια. Ενώ υπήρχε μια νεκρή φύση γύρω μου αισθανόμουν ότι εγώ η ίδια ήμουν σαν “ηφαίστειο” βιολογικά, ενεργειακά, νοητικά. Όλα ήταν στο πικ και το χειρότερο ήταν τα φρένα τα εξωτερικά. Σαν να κλείνεις μια λυσσασμένη γάτα σε έναν πολύ μικρό χώρο». 

Φτάνοντας στο σήμερα 

Σε συνεργασία με την κοινσεπ ένταξης Επόμενη Στάση, η οποία παραχωρεί τους χώρους στη Στοά Νέας Αγοράς ,αυτή η ψηφιακή πλατφόρμα μεταφέρθηκε σε κάτι “ζωντανό” με σκοπό να επικοινωνηθεί το project όσο το δυνατόν περισσότερο αλλά και να έρθουν σε επαφή οι καλλιτέχνες, να συνδημιουργήσουν, να βγουν από τις τρύπες τους, να φέρουν κάτι το διαφορετικό. « Όταν επιτέλους άνοιξαν τα πράγματα βγήκαμε μουδιασμένοι και από το Ménage μας και από τα σπίτια μας. Εγώ προσωπικά ως δημιουργός δεν ένιωθα την ασφάλεια να δημιουργήσω κάτι Live, λόγω κοβιντ, λόγω του ότι η νομοθεσία άλλαζε συνέχεια. Ένα χρόνο μετά ξαναβρέθηκα μαζί με κάποιους παλιούς συνεργάτες, τους μίλησα για το ménage, το βρήκαν ενδιαφέρον και εντάχθηκαν και αυτοί στο δυναμικό μας. Μόλις μετά από 3 εβδομάδες ήρθαμε σε επαφή με την κοινσεπ. 

 Αυτό που μου κέντρισε εμένα το ενδιαφέρον ήταν η αρχιτεκτονική του συγκεκριμένου χώρου, δεν είναι ένας κλασσικός εκθεσιακός χώρος. Και εδώ ήταν το challenge του πως μεταφέρουμε μια ψηφιακή πλατφόρμα  σε κάτι live και μάλιστα σε έναν ιδιαίτερα αρχιτεκτονικά χώρο. Στόχος ήταν να ενταχθούν τα έργα στην ενέργεια του ίδιου του χώρου, γι’ αυτό τον λόγο υπάρχουν έργα στα καταστήματα εδώ».  

Πλέον έχουν ενταχθεί στο Ménage καινούρια μέλη  και τον Νοέμβριο του 2021 4 φωτογράφοι της Θεσσαλονίκης, των οποίων τα έργα υπήρχαν στην έκθεση. Φυσικά, το Ménage δεν θα σταματήσει εδώ, η οργανώτρια έχει αρχίσει ήδη να ψάχνει νέους, αρχιτεκτονικά ιδιαίτερους χώρους, καθώς όπως λέει δεν την ενδιαφέρει ένας καθαρά κλασσικός χώρος έκθεσης.  

Κάποια από τα έργα των καλλιτεχνών

Ο φωτογράφος Ευθύμης Μπουρατίδης είναι νέο μέλος της ομάδας και όπως ανέφερε τα συγκεκριμένα έργα έγιναν κατά την διάρκεια της καραντίνας και ήταν μια εμβάθυνση στον ίδιο του τον εαυτό. « Ήταν εμβάθυνση στον ίδιο μου τον εαυτό, να δώ διαφορετικά και τον εαυτό μου αλλά και πράγματα που ήταν στην καθημερινότητά μου».

Πως συγκατοικεί ο εαυτός μας με τους άλλους; Αυτός είναι ο τίτλος του project της Αλέκας Τσιρώνης και αποτελείται από μια φωτογραφία που περιέχει πολλές μικρές φωτογραφίες από βιβλιάρια θανόντων και από μια δική της παλιότερη φωτογραφία. «Αναρωτιέμαι ποια είναι η σχέση  του εαυτού μου με το παρελθόν μου και συγκεκριμένα με τον παρελθόντα εαυτό μου, που είναι βέβαιος και δεδομένος και ποια η σχέση μου με τους άλλους σε ένα αβέβαιο μέλλον όπου δεν είναι πιθανό ότι θα γίνω ηλικιωμένη. Πως συγκατοικούμε η μοναδικότητα με την συλλογικότητα , τι αντίληψη έχουμε για τον εαυτό μας,  πως αυτοπροσδιοριζόμαστε, τι επιλέγουμε να θυμόμαστε και πως φοβόμαστε το μέλλον μας»

Οι φωτογραφίες βρισκόταν σε έναν ιδιαίτερο χώρο, καθώς όπως πληροφορήθηκα παλαιότερα ο συγκεκριμένος χώρος αποτελούσε ψυγείο κρεάτων. Κάτι που όπως είπε και η ίδια καθόλου τυχαίο δεν ήταν, αλλά αντίθετα μια βασική επιλογή. « Είμαστε σφαχτάρια κρεμασμένα, είμαστε άνθρωποι που η μνήμη τους είναι μέσα από φωτογραφίες».

Η σειρά της Μένης Σεϊρίδου ονομάζεται “Ηφαίστου εαυτού” και πρόκειται γαι δίπτυχα και μια μελέτη του ανθρώπινου σώματος που αντιπαραβάλλεται με στοιχεία που υπάρχουν στην φύση. « Προσπάθησα να βρω συνδέσεις του ανθρώπινου σώματος με την φύση. Ας μην ξεχνάμε ότι το ανθρώπινο σώμα ανήκει στην φύση, είναι κομμάτι της. Όταν φωτογραφίζω στην φύση μου έρχονται στο μυαλό διάφορα επίθετα όπως σκληρό, μαλακό και προσπαθώ να βρω κομμάτια στο ανθρώπινο σώμα που συνδέονται ή έρχονται σε αντίθεση».

«Για παράδειγμα εδώ βλέπουμε την σκληρότητα του χεριού πάνω στο γυναικείο στήθος που έρχεται σε αντίθεση με αυτό το τόσο απαλό και ευαίσθητο φυτό».

Συμμετέχουν οι καλλιτέχνες:

Λάρα Βρεττού , Αγγελική Γιατρά , Αναστασία Δίγκα , Εύη Μίνου , Ευθύμης Μουρατίδης , Ιωάννα Μπούρα , Γιώργης Πανόπουλος , Άννα Πιέτρη , Σμαρώ Πλατιώτη ,Μένη Σεϊρίδου , Βίκυ Σιουτοπούλου , Αλέκα Τσιρώνη