Μια ωραία κουβέντα με τον Αργύρη Αγγέλου

Ο Αργύρης Αγγέλου είναι ένας από τους πρωταγωνιστές του μιούζικαλ “Mamma mia” το οποίο για δεύτερη χρονιά σημειώνει μεγάλη επιτυχία σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη, ενώ το καλοκαίρι θα περιοδεύσει και στην περιφέρεια.

Ο δημοφιλής ηθοποιός αναφέρεται στους λόγους που αποδίδει την επιτυχία τής παράστασης, επισημαίνοντας πως συνέβαλε η Δέσποινα Βανδή η οποία παίζει και ερμηνεύει επί σκηνής, ενώ «έπαιξε ρόλο και η δομή της συγκεκριμένης παράστασης και οι συνάδελφοι που συμμετείχανε».

Αναφερόμενος στα μουσικοθεατρικά αφιερώματα που πραγματοποιούνται τα τελευταία χρόνια, τονίζει πως γίνονται επειδή το κοινό έχει ανάγκη να καταπιαστεί με ελληνικά θεάματα.

Εκφράζει την άποψη ότι «δεν είναι εύκολο να είσαι δημιουργικός αυτήν την περίοδο» και σημειώνει πως αλλάζουν τα πράγματα καθημερινά στο θέατρο και την τηλεόραση.

Ακολουθεί η συνέντευξη του Αργύρη Αγγέλου στον Νίκο Γιώτη για το Αθηναϊκό/Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων:

Πού αποδίδετε τη μεγάλη επιτυχία του “Mama mia” στην Αθήνα και τη Θεσσαλονίκη;

Σίγουρα έπαιξε ρόλο το έργο που είναι πολύ γνωστό και αγαπήθηκε πάρα πολύ κι αυτό και η ταινία με τον ίδιο τίτλο. Σίγουρα στην επιτυχία συνέβαλε και η Δέσποινα Βανδή που παίζει κι ερμηνεύει επί σκηνής. Ασφαλώς έπαιξε ρόλο και η δομή της συγκεκριμένης παράστασης και οι συνάδελφοι που συμμετείχανε και η γενικότερη ματιά της Θέμιδας Μαρσέλλου, η οποία ξέρει πάρα πολύ καλά το είδος αυτό. Νομίζω πως τελικά φτιάξαμε μία παράσταση η οποία “ταξίδεψε” τον κόσμο και ειδικά μέσα σ΄ αυτές τις δύσκολες εποχές. Αυτά τα δύο χρόνια που παίζουμε στην παράσταση αυτή ζούμε το… καλοκαίρι, μιας και το έργο διαδραματίζεται στο καλοκαίρι και παρασύραμε τον κόσμο που έχει πραγματικά ανάγκη από λίγο… καλοκαίρι στη ζωή του.

Τα μιούζικαλ όπως το “Mamma mia” ασφαλώς έχουν μεγάλη απήχηση στο κοινό. Βλέπουμε όμως πως τα τελευταία χρόνια ο κόσμος κατακλύζει τα θέατρα που ανεβάζουν βιογραφικές μουσικές παραστάσεις – αφιερώματα σε σπουδαίους Έλληνες δημιουργούς οι οποίοι δεν βρίσκονται πλέον μαζί μας, όπως ο Αττίκ, ο Καζαντζίδης, ο Ζαμπέτας και άλλοι… Τι είναι αυτό που έλκει τους θεατρόφιλους σ΄ αυτά τα μουσικά θεάματα;

Μουσικά θεάματα υπήρχανε πάντοτε στη θεατρική Αθήνα. Η Αλίκη Βουγιουκλάκη, η Σμαρούλα Γιούλη κι άλλοι σπουδαίοι καλλιτέχνες, έφεραν το μιούζικαλ στην Ελλάδα και ανέβασαν πριν από πολλά χρόνια αρκετά απ΄ αυτά που βλέπουμε σήμερα, όπως το “Καμπαρέ” ή το “Σικάγο”… Η Ελλάδα έχει μία παράδοση στο μουσικό θέαμα μέσω των επιθεωρήσεων ή γενικότερα των μουσικών παραστάσεων, και τα τελευταία χρόνια έχει και εξαιρετικό υλικό: παιδιά με εξαιρετικές φωνές που τραγουδάνε και χορεύουν παράλληλα. Όσον αφορά στα αφιερώματα που γίνονται τα τελευταία χρόνια στη μουσική ιστορία της Ελλάδας, όπως οι παραστάσεις που αναφέρατε, νομίζω ότι είναι μία ανάγκη του κοινού να καταπιαστεί από ελληνικά θεάματα και η ζωή μεγάλων καλλιτεχνών σαφέστατα ενδείκνυται για να την κάνεις παράσταση.

Από πού απορρέει αυτή η ανάγκη;

Σίγουρα ένα ελληνικό θέαμα κι ένα ελληνικό θέμα είναι πιο οικεία στα αυτιά του θεατή… Νομίζω πως ο κόσμος αυτήν την περίοδο έχει ανάγκη από Ελλάδα. Να καταπιαστεί με θέματα που έχουν να κάνουν με την Ελλάδα.

Μήπως κι επειδή μας λείπουν οι προσωπικότητες που προαναφέραμε;

Ασφαλώς μας λείπουν! Για να έχουν περάσει στην ιστορία αυτοί οι άνθρωποι με το έργο τους μας λείπουν και θα μας λείπουν για πάντα, και το έργο τους θα είναι πάντοτε δημοφιλές.

Σήμερα υπάρχουν τραγουδοποιοί αντίστοιχοι μ΄ αυτούς προς τιμήν των οποίων γίνονται τα αφιερώματα;

Πατώντας στα χνάρια όλων αυτών των σπουδαίων ανθρώπων και η δική μου γενιά και οι επόμενες, πιστεύω πως όλοι κάνουν το καλύτερο για να μπορέσουν να αφήσουν ένα κομμάτι για εκείνους που θα έρθουν μετά! Δεν είναι εύκολα τα πράγματα στη ζωή μας αυτή τη στιγμή. Δεν είναι εύκολο να είσαι δημιουργικός αυτήν την περίοδο, αλλά νομίζω πως ο καθένας από το δικό του μετερίζι κάνει το καλύτερο για να αφήσει ένα μικρό κομμάτι και να περάσει στην “αθανασία”. Καταλαβαίνω πως η “αθανασία” ακούγεται ως κάτι μεγάλο και ίσως και ως ιεροσυλία σε σχέση με ονόματα που έχουν περάσει, αλλά πραγματικά πιστεύω πως ο καθένας απ΄ τη μεριά του προσπαθεί να κάνει το καλύτερο. Αν μάλιστα ευνοήσει λίγο και η εποχή κι αν μας βοηθήσει να είμαστε λίγο πιο δημιουργικοί πιθανόν να συμβεί αυτό που προανέφερα.

Η εποχή βοηθάει την τηλεόραση στην οποία σας έχουμε δει να πρωταγωνιστείτε σε πετυχημένες σειρές όπως “Στο παρά πέντε” και “Οι Σαββατογεννημένες”, οι οποίες έχουν μεγάλη απήχηση στο τηλεοπτικό κοινό κι επαναπροβάλλονται συνεχώς με μεγάλη τηλεθέαση;

Νομίζω πως υπάρχει αυτή η απήχηση των συγκεκριμένων σειρών γιατί η ιστορία έδειξε μετά από τόσα χρόνια πως ήταν κάτι πετυχημένο- και κάτι πετυχημένο έχει πάντοτε απήχηση. Όπως βλέπουμε σήμερα παλιές ταινίες με τον Σταυρίδη, τον Παπαγιαννόπουλο, τον Κωνσταντάρα, τη Βουγιουκλάκη, την Καρέζη, κάπως έτσι είναι σε πολύ μικρότερο, φυσικά, βαθμό κι αυτές οι σειρές. Δεν μιλάω μόνο για το “Παρά πέντε” και τις “Σαββατογεννημένες” αλλά και για τις “Τρεις χάριτες”, τους “Απαράδεκτους” και γενικά για σειρές που έχουν αφήσει ιστορία. Ειδικότερα για το “Παρά πέντε”, η ιστορία έδειξε πως ήταν μια πετυχημένη συνταγή, μια πετυχημένη παρέα, μ΄ ένα άρωμα μιας άλλης εποχής, που εμείς προλάβαμε και τη… μυρίσαμε λίγο. Μια συνταγή που έχει αγαπηθεί και θα αγαπιέται συνεχώς από δω και πέρα και χαίρομαι πολύ που έχω υπάρξει κομμάτι μιας τόσο ξεχωριστής στιγμής της ελληνικής τηλεόρασης, και το νιώθω καθημερινά στο θέατρο που έρχεται κόσμος όλων των ηλικιών και μιλάνε για το “Παρά πέντε”. Ακόμη και παιδιά επτά κι οχτώ χρόνων που όταν παιζότανε δεν είχανε γεννηθεί, μου λένε πως το παρακολουθούν μέσω των επαναπροβολλών ή του You tube!

Κι όσον αφορά το θέατρο; Υπάρχει η άποψη πως στέκεται “όρθιο” στην περίοδο της κρίσης και σύμφωνα με συναδέλφους σας βρίσκεται σε πορεία αναγέννησης. Συμφωνείτε;

Δεν ξέρω. Το σίγουρο είναι όπως σας προανέφερα ότι ο καθένας προσπαθεί να κάνει ό,τι καλύτερο μπορεί. Η αλήθεια είναι πως το θέατρο έχει καταφέρει να σταθεί στα πόδια του σ΄ αυτήν την πολύ δύσκολη περίοδο, με διάφορους τρόπους. Είτε μειώνοντας το εισιτήριο, είτε με πιο οικονομικά εισιτήρια και προσφορές για κάποιες κατηγορίες ανθρώπων. Νομίζω πως είναι μία περίοδος ψαξίματος γενικότερα γιατί αλλάζουν τα πράγματα…

Προς ποια κατεύθυνση;

Προς το άγνωστο δυστυχώς! Γι΄ αυτό σας λέω πως δεν ξέρω σε ποια φάση είναι το θέατρο. Επειδή κι εγώ προσπαθώ να καταλάβω και να αφουγκραστώ πώς έχουν τα πράγματα. Αλλάζουν τα πράγματα καθημερινά κι αλλάζουν γρήγορα, κι αυτό ισχύει και για το θέατρο και για την τηλεόραση. Απλώς πιστεύω πως το θέατρο έχει καταφέρει να σταθεί λίγο καλύτερα στα πόδια του σ΄ αυτές τις δύσκολες στιγμές. Βλέπετε ότι υπάρχει μια αμηχανία την οποία όλοι προσπαθούμε να διαχειριστούμε…

Μετά το “Mamma mia” πού θα σας δούμε;

Είναι νωρίς να αναφερθώ στην επόμενη θεατρική σεζόν. Με το “Mamma mia” θα περιοδεύσουμε το καλοκαίρι στην περιφέρεια. Συζητάω κάποιες προτάσεις για τον χειμώνα αλλά δεν έχω “κλείσει” ακόμη…